Eddings David - Malloreon 05 - Prorokini z Kell.pdf - Eddings David - Zabr7

David Eddings

Prorokini z Kell

Księga Piąta Malloreonu

SCAN-dal

PROLOG

Wyjątki z „Księgi Wieków”, Księga Pierwsza Ewangelii Malloreańskich:

Albowiem takie są wieki Człowieka:

W Pierwszym Wieku został stworzony człowiek i zbudził się on zdumiony i

oniemiały, kiedy ujrzał otaczający go świat. A ci, co go stworzyli, przyjrzeli mu się

bacznie i wybrali spośród mu podobnych, którzy im się spodobali, a reszta została

wypędzona. I niektórzy udali się na poszukiwanie ducha zwanego ULem, a ci opuścili

nas i podążyli na zachód i więcej oczy nasze ich nie oglądały. A niektórzy przeczyli

istnieniu bogów i poszli na daleką północ, aby zmagać się z demonami. A inni

zwrócili się ku sprawom doczesnym i poszli na wschód, gdzie potężne miasta

wznieśli rękami swemi.

My zaś oddaliśmy się rozpaczy i usiadłszy na ziemi w cieniu gór Korim z

goryczą oddaliśmy się lamentom nad losem naszym, żeśmy najpierw stworzeni, a

później wygnani zostali.

A stało się, że pośród tego zawodzenia jedna z niewiast naszego plemienia

wpadła w nagły zachwyt i jakby potrzęsła nią jakaś potężna ręka. I wstała z ziemi, na

której siedziała, i przewiązawszy oczy suknem jako znak, iż ujrzała co żadnemu ze

śmiertelników ujrzeć nie było dane, jako że była to pierwsza prorokini na świecie

całym. I mając jeszcze swą wizję przed oczyma przemówiła do nas takimi słowy:

- Ujrzyjcie! Uczta została wydana na cześć Tych, co nas stworzyli, a będziecie

nazywać święto Ucztą Życia. A ci, co nas stworzyli, wybrali to, co ich raduje, a to, co

ich nie raduje, nie zostało wybrane. My jesteśmy Świętem Życia i smućcie się, iż

żaden Gość ze Święta nie wybrał was. Nie rozpaczajcie jednako, albowiem jeden

Gość jeszcze nie przybył na ucztę. Inni Goście już się pożywili, lecz wielka Uczta

Życia oczekuje wciąż na Ukochanego Gościa, który przybędzie później i

zapowiadam, wszystkim ludziom, że to On nas wybierze.

Oczekujcie więc jego nadejścia, jako że pewne jest ono. Odrzućcie wszelki

smutek i zwróćcie twarze ku niebu i ku ziemi, aby dane wam było odczytać znaki tam

zapisane, jako że mówię to wszystkim ludziom. Na was spoczywa brzemię

oczekiwania. Zaprawdę powiadam, iż On nie może was wybrać dopóty wy nie

wybierzecie Jego. Takie jest Przeznaczenie, Los dla którego nas stworzono. A zatem

powstańcie i nie siedźcie już nadaremnie na ziemi lamentując jeno. Podejmijcie

zadanie i przygotujcie drogę dla Tego, który na pewno nadejdzie.

Zdumiały nas owe słowa i dokładnie je rozważyliśmy. Zadaliśmy pytania

prorokini, lecz odpowiedzi zawiłe były i niejasne. Tak też się stało, że zwróciliśmy

nasze twarze ku niebu i nachyliliśmy swe uszy na szepty, które dochodziły z ziemi,

aby widzieć, słyszeć i uczyć się. A kiedy nauczyliśmy się czytać z księgi niebios i

słuchać szeptów między skałami, znaleźliśmy niezliczone mnóstwo znaków

mówiących, iż przybędą dwa duchy, z których jeden dobry a drugi zły będzie.

Pracowaliśmy wytrwale, nieustannych zmartwień doznając, albowiem nie było wśród

nas mędrca co by zdecydować umiał, który duch zły a który dobry. Jako że po

prawdzie, zło jest przebrane za dobro w Księdze Niebios i w mowie ziemi, a nie ma

takiego mędrca co by potrafił słusznego wyboru dokonać.

Wyszliśmy zatem z cienia gór Korim i udaliśmy się na ziemie leżące za nimi,

gdzie zaczęliśmy wyczekiwać. Odłożywszy na bok wszelkie troski człowiecze,

skupiliśmy wszystkie wysiłki na zadaniu, które mieliśmy wypełnić. Czarodziejki i

wieszcze nasi poszukali pomocy w świecie duchów, a nekromanci radzili się

zmarłych, a wróżbici nasi udali się po radę do ziemi. Lecz na nieszczęście nikt nie

wiedział więcej niźli my sami.

Wtedy zeszliśmy się na żyznej równinie, ażeby zebrać wszystko czego się

dowiedzieliśmy. A oto są prawdy, jakie poznaliśmy z gwiazd, od kamieni, z serc

ludzkich i umysłów duchów:

Wiedzcie wy, że wszystko od początku czasów doznawało szpecącego

rozdziału, jako że i podział począł się w istocie stworzenia. Niektórzy mówili, że jest

to naturalne i że będzie tak aż po dni kres, lecz zaprawdę mylili się. Gdyby podział z

przeznaczenia wiecznym miał być, wówczas celem stworzenia stałoby się jego

doznawanie. Wszelako gwiazdy i duchy, i głosy pośród kamieni mówią o dniu, kiedy

rozdziałowi nadejdzie kres, a wszystko stanie się jednością, jako że samo stworzenie

wie o nadejściu owego dnia.

Wiedzcie, iż dwa duchy rywalizują ze sobą pośrodku czasu, a duchy jeno

dwoma obliczami są tego, co podzieliło stworzenie. W czasie, co nadejść ma, owe

duchy spotkają się na świecie naszym, a wtedy nadejdzie czas Wyboru. A jeśli Wybór

nie zostanie dokonany, świat cały zniknie, a Ukochany Gość, o którym mówiła

prorokini, nigdy nie przybędzie. Zaprawdę taką treść niosły jej słowa prorocze: -

Ujrzyjcie! On nie może wybrać was dopóty wy nie wybierzecie Jego. - Wybór,

jakiego mamy dokonać, jest wyborem miedzy dobrem i złem, i rozdziałem między

dobro i zło, a rzeczywistość, jakowa zaistnieje po dokonaniu wyboru, będzie

rzeczywistością dobra albo rzeczywistością zła i będzie panowała aż po dni kres.

Ujrzyjcie prawdę: skały tego świata jako i wszystkich innych światów mruczą

nieustająco o dwóch kamieniach, co leżą pośrodku podziału. Onegdaj owe kamienie

były jednym i stały w środku stworzenia, lecz tak jako wszystko inne zostały one

podzielone i w momencie podziału oderwane od siebie z mocą, która zniszczyła całe

słońca. Tam gdzie kamienie spotkają się ponownie, dojdzie do ostatecznego spotkania

miedzy dwoma duchami. I nadejdzie dzień, kiedy wszystko na powrót stanie się

jednym, z wyjątkiem owych dwóch kamieni, jako że podział ich jest tak wielki, iż

nigdy nie mogą zostać połączone. W dniu, kiedy skończy się podział, jeden z kamieni

przestanie istnieć na wieki i w owym dniu jeden z duchów odejdzie na zawsze.

Takie zatem były prawdy, jakie zebraliśmy, a nasze odkrycie tychże znaczyło

koniec Wieku Pierwszego.

Drugi Wiek człowieka zaczął się od grzmotów i trzęsienia ziemi, jako że

ziemia się rozszczepiła, a szczelinę zapełniło morze, aby rozdzielić lądy i ludzi, tak

jak stworzenie jest podzielone. Góry Korim zatrzęsły się, jęknęły i wydały z siebie

ciężkie westchnienie, kiedy połknęły je wód bezmiary. My jednak wiedzieliśmy, że to

nadejdzie, jako że nasi prorocy ostrzegli nas, że tak będzie. Poszliśmy zatem swoją

drogą i znaleźliśmy bezpieczne schronienie, zanim świat pękł, a morze pierwej

odpłynęło, potem wróciło i nigdy już się nie cofnęło.

W dniach, jakie nastały po wpłynięciu morza, dzieci Boga Smoka uciekły z

wód i zamieszkały na północ od nas za górami. Nasi prorocy powiedzieli, że dzieci

Boga Smoka pewnego dnia przyjdą do nas jako zdobywcy. Naradziliśmy się miedzy

sobą, rozważając jak nie obrazić dzieci Boga Smoka, kiedy przybędą, ażeby nie

przeszkadzały w dziełach naszych. W końcu uradziliśmy, że naszych wojowniczych

sąsiadów najmniej zainteresują prości ludzie uprawiający glebę, żyjący we

wspólnotach prostych, i tak też ułożyliśmy swe życie. Zburzyliśmy miasta nasze i

odnieśliśmy kamienie i wróciliśmy do ziemi, żeby nie wzbudzać czujności ani

zazdrości naszych sąsiadów.

Mijały lata i stawały się wiekami, a te również mijały. I jak się

spodziewaliśmy, przybyły dzieci Angaraku i ustanowiły swe panowanie narzucając

prawa i zwyczaje swoje. Nazwali ziemie, które zamieszkali, Dalazją, a my robiliśmy

co nam kazali i nadal prowadziliśmy nasze badania i rozwijali nauki.

Na dalekiej północy zdarzyło się wówczas, iż uczeń Boga Aldura przybył

wraz z innymi, aby odzyskać rzecz, którą Bóg Smok skradł Aldurowi. Czyn ten był

tak ważny, że kiedy się dokonał, Drugi Wiek skończył się i zaczął Trzeci.

W Trzecim Wieku kapłani Angaraku, których ludzie nazywają Grolimami,

przyszli do nas, aby prawić o Bogu Smoku i jego głodzie naszej miłości, a my

rozważyliśmy ich słowa, tak jak rozważaliśmy słowa wszystkich ludzi. Zajrzeliśmy

do Księgi Niebios i wyczytaliśmy, iż Torak był inkarnacją boskiego aspektu jednego

z duchów, co rywalizują w środku czasu. Gdzież zatem był drugi? Jak ludzie mogli

wybierać, skoro przybył do nich jeden duch? Wtedy to świadomość straszliwej

odpowiedzialności dotarła do umysłów naszych. Duchy przybędą do nas, każdy w

swoim czasie i każdy będzie głosił swą dobroć i zło tego drugiego. Wybór należał do

człowieka. Radziliśmy się między sobą i zdecydowaliśmy, iż pochylimy głowy, do

czego Grolimowie tak usilnie nas nakłaniali. To da nam możliwość zbadania natury

Boga Smoka i lepszego przygotowania do Wyboru, kiedy drugi bóg się pojawi.

I wydarzenia dziejące się na świecie przeszkodziły nam; Angarakowie łączyli

się z wielkimi budowniczymi miast ze wschodu, jakowi zwali się Melcenami i

wznieśli imperium, co siadło okrakiem na całym kontynencie.

I stały się ludy Angaraku wykonawcami czynów, albowiem Melcenowie byli

wykonawcami zadań. Czyn raz dokonany pozostaje dokonanym, wszelako zadanie

powraca z każdym dniem. I przybyli do nas Melcenowie szukając tych, którzy mogli

im pomóc w ich nie kończących się zadaniach. Zdarzyło się, że jeden z naszego rodu

pomógł Melcenom i przemierzył ziemie północy, aby wykonać zadanie. Przybył on

do miejsca zwanego Ashaba szukając tam schronienia przed burzą, co go w drodze

zastała. A panem domu w Ashabie nie był ani Grolim, ani Angarak, ani jakikolwiek

inny człowiek, jako że był to Dom Toraka.

Toraka ciekawili nasi ludzie i posłał po wędrowca i wszedł on, aby ujrzeć

Boga Smoka. W chwili kiedy spojrzał w twarz Toraka, skończył się Wiek Trzeci, a

zaczął Czwarty Wiek, jako że Bóg Smok Angaraku nie był jednym, na którego

czekaliśmy. Znaki, jakowe były na nim, nie prowadziły poza niego i brat nasz

natychmiast dostrzegł, iż wiecznie potępiony ów bóg stał się i umrze wkrótce.

Wtedy poznaliśmy omyłkę naszą i dziwiliśmy się temu, czego wcześniej nie

wiedzieliśmy, iż nawet bóg bywa jeno narzędziem przeznaczenia. Zaprawdę zważcie,

iż Torak był jednym z dwóch przeznaczeń, lecz nie był całym przeznaczeniem.

Zdarzyło się, że na dalekim krańcu świata został uśmiercony król, a wraz z

nim cała rodzina, z wyjątkiem jednego. A król był strażnikiem jednego z owych

Eddings David - Malloreon 05 - Prorokini z Kell.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: