Święto Miłosierdzia Bożego
W pierwsza, niedzielę po Wielkanocy, obchodzić będziemy Święto Miłosierdzia Bożego. Stolica Apostolska wydała niedawno dokument w tej sprawie, zaadresowany do Kościołów na całej ziemi.
Spełnia się w ten sposób żądanie, jakie Jezus przekazał za pośrednictwem s. Faustyny: Pragnę, aby było Święto Miłosierdzia. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, byl uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy; ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia (Dzienniczek, 49). Choć jest to nowe Święto w Kościele, to jednak od wieków znajdowało się ono ukryte w liturgii tej pierwszej Niedzieli Wielkanocnej, która prowadzi do spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym w wieczerniku. Jest to ten sam Chrystus, którego wielokrotnie widziała s. Faustyna - jak mówił Ojciec Święty podczas uroczystości kanonizacyjnych. Jest to zarazem ta sama Postać, którą przedstawia obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Zarówno więc Święto Miłosierdzia jak i obraz wprowadzają nas w jedną i tę samą tajemnicę zbawienia ludzkości przez Krzyż i Zmartwychwstanie. Chrystus po to umarł i zmartwychwstał, abyśmy i my - umarłszy dla grzechu - zmartwychwstali w Nim do nowego i nieśmiertelnego życia. Święto Miłosierdzia Bożego stwarza nadzwyczajną okazję do dokonania się w nas duchowego zmartwychwstania, które jest najważniejszym procesem, jaki w nas ma się dokonać w ciągu ziemskiego życia. W tym dniu - jak powiedział Jezus - otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego; wylewam cale morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego. Poprzez swe gorące i usilne zaproszenie do czerpania łask, Jezus usiłuje pokonać wszelkiego rodzaju ludzkie opory, a zwłaszcza niedowierzanie w nieskończoną hojność Boskiego miłosierdzia: Niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. Dusze giną mimo mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto miłosierdzia Mojego. Jeżeli nie uwielbią miłosierdzia mojego, zginą na wieki. Łaską szczególną, przyobiecaną przez Miłosiernego Chrystusa, jest nie tylko darowanie popełnionych grzechów, lecz także wymazanie ich nieszczęsnych konsekwencji: Kto w tym dniu przystąpi do Źródła Życia (spowiedzi i komunii św), ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar - zapewnia Jezus. Skorzystanie z tak wielkich przywilejów nie ma w sobie nic z "kupowania sobie" zbawienia wiecznego. Jak zawsze, tak i przy okazji tego Święta, Jezus domaga się ufności w Jego niezmierzoną dobroć: Nie znajdzie żadna dusza usprawiedliwienia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia mojego, i dlatego pierwsza niedziela po Wielkanocy ma być świętem Miłosierdzia, a kapłani mają w ty dniu mówić duszom o tym wielkim i niezgłębionym miłosierdziu moim. Jezus nauczył s. Faustynę specjalnej modlitwy i polecił odmawiać ją przez dziewięć dni, poprzedzających święto Miłosierdzia. Odprawienie tej nowenny, składającej się z próśb w intencji rozmaitych stanów i grup społecznych, jest aktem miłosierdzia chrześcijańskiego. Wszystkich naszych Czytelników zachęcamy do włączenia się w tę modlitwę oraz do przeżycia święta Miłosierdzia Bożego w postawie ufności, która wyraża się w szczerej spowiedzi i Komunii św. wielkanocnej. Wszystich pragiemy gorąco zachęcić do odprawienia tej nowenny. Módlmy się, aby lektura tego tekstu pomogła wielu sercom przybliżyć się do Chrystusa i otworzyć na bogactwo Jego Miłosierdzia.
ks. Andrzej Trojanowski TChrnr 3-4/2001
Uzdrowienie wewnętrzne w sakramencie pokuty
Franciszek Jadamus SDS
Autor stara się przybliżyć czytelnikowi Sakrament Pokuty jako żywe spotkanie z miłosiernym Bogiem, który zdolny jest uwolnić nas z każdej ludzkiej biedy i choroby duszy..
Jak się przygotować?
Każdy człowiek, zwłaszcza ochrzczony, powinien przyjąć od Jezusa, w doroczne Święto, wyjątkowy dar Bożego Miłosierdzia. Praktycznie do spowiedzi św. w intencji przyjęcia Wielkanocnego Daru Miłosierdzia należałoby przystąpić w poprzedzającą sobotę, a w niedzielę być na Mszy św. W Komunii św. podziękować za ofiarę Miłości na krzyżu. Siebie, inne osoby i trudne sprawy zanurzać w przepaści Miłosierdzia Bożego (np. zagrożenia dla Narodu, rządzących, sekty, alkoholików, życie nienarodzonych dzieci, skłóconych małżonków, demoralizatorów dzieci i młodzieży, rozbijających rodziny... por. Dz. 206).
Odprawić, o ile można, adorację Eucharystyczną najlepiej związaną z godziną trzecią.
W ciągu dnia być złączonym w miłości z Jezusem, prowadzić dialog pomocy najbardziej zatwardziałym grzesznikom, dziękować i wypraszać łaski Boże dla innych. Dziękczynny Różaniec będzie godnym podsumowaniem świętego dnia.
W Święto Miłosierdzia Bożego Jezus Paschalny przywołuje do Siebie, aby nas ubogacić Wielkanocnym Darem Miłości Miłosiernej. Mówi każdemu: "Większe jest miłosierdzie Moje, aniżeli nędze twoje i świata całego. Kto zmierzył dobroć Moją? Dla ciebie zstąpiłem z nieba na ziemię, dla ciebie pozwoliłem przybić się do krzyża, dla ciebie pozwoliłem otworzyć włócznią Najświętsze Serce Swoje i otworzyłem ci źródło miłosierdzia, przychodź i czerp łaski z tego źródła naczyniem ufności. Uniżonego serca nigdy nie odrzucę, nędza twoja utonęła w przepaści Miłosierdzia Mojego. Czemuż byś miała przeprowadzać ze Mną spór o nędzę twoją. Zrób Mi przyjemność, że Mi oddasz wszystkie swe biedy i całą nędzę, a Ja cię napełnię skarbami łask" (Dz. 1485).
ks. Stefan Spychalski
voxmar