Mleczny list.doc

Mleczny list: Przesłanie do moich pacjentów

DOKTOR MEDYCYNY M. KRADJIAN
ORDYNATOR ODDZIAŁU CHIRURGII PIERSI DZIAŁU CHIRURGII OGÓLNEJ
OŚRODKA MEDYCZNEGO SETON W DALY
NR 302 – 1800 SULLIVAN AVE.
DAILY CITY, CA 94015 USA

„MLEKO” – samo słowo brzmi pokrzepiająco. „Może wypijesz filiżankę dobrego, gorącego mleka?” Ostatnim razem, kiedy słyszeliśmy to pytanie, pochodziło ono od kogoś, kto troszczył się o nas – a my docenialiśmy jego troskę.
Wszelkie sprawy związane z żywnością, a szczególnie z mlekiem, traktowane są emocjonalnie i posiadają znaczenie kulturowe. Mleko było naszym pierwszym pożywieniem. Jeżeli mieliśmy szczęście, było to mleko naszej matki, przekazywana  i odbierana więź miłości. Była to jedyna droga do przetrwania. Jeżeli nie było to mleko matki, było to mleko krowie albo odpowiednio spreparowane mleko sojowe – rzadko było to mleko kozie, wielbłądzie lub indyjskiego bawołu domowego.

Otóż jesteśmy nacją pijących mleko. Prawie wszyscy z nas. Niemowlęta, dorastające dzieci, młodzież, dorośli, a nawet ludzie w zaawansowanym wieku. Pijemy tuziny, a nawet setki galonów* mleka rocznie i dodajemy do tego wiele funtów** produktów mlecznych, takich jak ser, masło i jogurt .

Czy jest w tym coś niewłaściwego? Oglądamy na naszych ekranach telewizyjnych rozpraszające wątpliwości wizerunki zdrowych, pięknych ludzi i słuchamy komunikatów, które zapewniają nas, że : „Mleko jest dobre dla twego ciała.” Nasi dietetycy uporczywie twierdzą, że: „Trzeba pić mleko, bo gdzie znajdziecie wapń?” Posiłek szkolny zawsze zawiera mleko, do każdego posiłku szpitalnego prawie zawsze będzie dołączone mleko. Nie dość tego, nasi specjaliści żywienia mówili nam przez lata, że produkty mleczne stanowią „zasadniczą grupę pożywienia”. Rzecznicy przemysłu upewniali się, czy kolorowe wykresy, głoszące nieodzowność mleka i innych podstawowych środków odżywczych, były bezpłatnie dostępne w szkołach. Mleko krowie stało się czymś „normalnym”.

Możesz być zaskoczony, kiedy się dowiesz, że większość ludzi, która żyje dzisiaj na planecie Ziemia, nie pije ani nie używa krowiego mleka. Co więcej, większość z nich nie może pić mleka, ponieważ wywołuje ono u nich choroby.

Istnieje grupa badaczy z dziedziny żywienia człowieka, która nie popiera picia mleka przez dorosłych. Oto cytat z „Utne Reader” (marzec / kwiecień 1991 r.):
„Jeżeli naprawdę chcesz postępować bezpiecznie, możesz zdecydować się na dołączenie do coraz liczniejszych szeregów Amerykanów, którzy całkowicie eliminują ze swojej diety produkty mleczne. Chociaż brzmi to radykalnie dla tych z nas, których dieta opiera się na mleku i pięciu podstawowych grupach pożywienia, jest to całkowicie wystarczające do życia. Co więcej, ze wszystkich ssaków jedynie ludzie – a w tym wypadku tylko mniejszość, głównie ludzie białej rasy – kontynuują picie mleka poza okresem niemowlęcym”.
* galon amerykański = 3,785 l
** funt = 453,59 g
Kto ma rację? Po co to całe zamieszanie? Gdzie najlepiej szukać odpowiedzi?
Czy możemy zaufać rzecznikom przemysłu mleczarskiego? Czy możemy mieć zaufanie do jakiegokolwiek rzecznika przemysłu? Czy specjaliści żywienia głoszą aktualne poglądy, czy też po prostu powtarzają to, czego nauczyli ich przed laty profesorowie? A co z pojawiającymi się nowymi informacjami, zalecającymi ostrożność?

Sądzę, że istnieją trzy wiarygodne źródła informacji. Pierwszym i prawdopodobnie najlepszym jest badanie natury. Drugim źródłem jest poznawanie historii naszego własnego gatunku. Powinniśmy zaznajomić się również ze światową literaturą naukową na temat mleka.

Zacznijmy od literatury naukowej. Od roku 1988 do 1993 w archiwach „Medicine” zarejestrowano ponad 2.700 artykułów dotyczących mleka. W 1.500 z nich głównym tematem było mleko. Nie brak na ten temat naukowej informacji. Przejrzałem ponad 500 z 1.500 artykułów, odrzucając artykuły, które dotyczyły wyłącznie zwierząt, dociekań ezoterycznych oraz badań nie zakończonych wnioskami.

W jaki sposób streściłbym te artykuły? Były one prawie zdumiewające.  Przede wszystkim żaden z autorów nie pisał o mleku, jako o znakomitym pożywieniu, nie wywołującym skutków ubocznych oraz jako  o „doskonałym pożywieniu”, tak jak przekonuje nas o tym przemysł. Głównym tematem zainteresowania autorów są: kolka jelitowa, podrażnienie jelitowe, krwawienie jelitowe, anemia, reakcje alergiczne u niemowląt i dzieci, jak również zakażenia, takie jak zakażenie bakterią salmonelli. Bardziej złowieszczy jest strach przed zakażeniem wirusem białaczki bydlęcej, albo wirusem podobnym do wirusa AIDS, jak również niepokój o cukrzycę dziecięcą. Podejmowano także dyskusje na temat zanieczyszczenia mleka krwią i ciałkami ropnymi, jak również rozmaitymi substancjami chemicznymi i środkami owadobójczymi. Wśród dzieci problemami były: alergia, infekcje migdałów i uszu, mimowolne moczenie nocne, astma, krwawienia jelitowe, kolka oraz cukrzyca dziecięca. U dorosłych problemy wydawały się być bardziej związane z chorobami serca oraz zapaleniem stawów, uczuleniami, zapaleniem zatok jak również białaczką, chłoniakiem i innymi nowotworami.

Myślę, że odpowiedź można również znaleźć w rozważaniach nad tym, co pojawia się w naturze – to, co spotyka wolno żyjące ssaki, a co przytrafia się grupom ludzkim żyjącym w zbliżonym do naturalnego stanie jako „łowcy – zbieracze”.

Nasi paleolityczni przodkowie stanowią inną ważną i interesującą grupę
do badań. Ograniczamy się tutaj do spekulacji i pośrednich dowodów, lecz szczątki kości, dostępne dla naszych badań, są godne uwagi. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że te szkieletowe pozostałości odzwierciedlają wielką siłę, muskulaturę (wskazują na to rozmiary przyczepów mięśniowych) oraz całkowitą nieobecność zaawansowanej osteoporozy . Jeśli uważasz, że ludzie ci nie mają znaczenia dla naszych badań, weź pod uwagę to, że nasz kod genetyczny jest prawie taki sam, jak naszych przodków sprzed 50 000 lub 100 000 lat.

CZYM JEST MLEKO?

Mleko jest matczyną wydzieliną okresu laktacyjnego, krótkoterminowym środkiem odżywczym dla noworodków. Niczym mniej, ani więcej. W niezmienny sposób matka każdego ssaka karmi go mlekiem przez krótki okres czasu natychmiast
po narodzinach. Kiedy nadchodzi pora odstawienia od piersi, młody potomek jest zapoznawany z pożywieniem właściwym dla tego gatunku ssaków. Znanym przykładem może być tutaj szczenię. Matka karmi szczenię piersią zaledwie przez kilka tygodni, a następnie odstawia je od niej i uczy spożywania stałego pokarmu. Natura zaprogramowała karmienie piersią tylko najmłodszych ssaków.
Oczywiście zwierzęta żyjące w naturalnych warunkach nie mają możliwości kontynuowania picia mleka po odstawieniu od piersi.

CZY KAŻDY RODZAJ MLEKA JEST TAKI SAM ?

Pojawia się wobec tego pytanie: skąd uzyskać dla nas mleko? Zdecydowaliśmy się na krowę z powodu jej łagodnej natury oraz obfitego dostarczania mleka. Wybór ten wydaje się być w jakiś sposób „normalny” i błogosławiony przez naturę, naszą kulturę i obyczaje. Czy jest to jednak naturalne? Czy picie mleka innych gatunków ssaków jest roztropne?

Wyobraźmy sobie przez chwilę sytuację, w której byłoby możliwe picie mleka innego ssaka aniżeli krowy, np. szczura. A może mleko psa odpowiadałoby bardziej naszej wyobraźni? Ewentualnie mleko konia albo kota? Prawda ? Otóż nie mówię tego poważnie, tylko chcę zasugerować fakt, że mleko ludzkie jest dla niemowląt, mleko psie dla szczeniąt, mleko krowie dla cieląt, mleko kocie dla kociąt itd. Jest to sposób odżywiania wyraźnie przewidziany przez naturę. Kierujmy się tylko własnym rozsądkiem w tej kwestii.

Nie każdy rodzaj mleka jest taki sam. Mleko każdego gatunku ssaka jest wyjątkowe i jest specjalnie dostosowane do wymagań tego zwierzęcia. Na przykład mleko krowie jest trzy do czterech razy bogatsze w białko, aniżeli mleko ludzkie. Posiada ono także pięć do siedmiu razy większą zawartość składników mineralnych. Niemniej jednak, w porównaniu z mlekiem ludzkim, wykazuje ono wyraźny niedobór nienasyconych kwasów tłuszczowych. Mleko ludzkiej matki posiada sześć do dziesięciu razy tyle nienasyconych kwasów tłuszczowych, a zwłaszcza kwasu linolowego. Notabene, odtłuszczone mleko krowie nie posiada kwasu linolowego.
Po prostu nie jest ono przeznaczone dla istot ludzkich.

Nie każdy rodzaj pożywienia jest taki sam i nie każdy rodzaj mleka jest taki sam. Nie tylko właściwa ilość pożywienia ale również odpowiedni skład jakościowy jest decydujący dla najlepszego zdrowia i rozwoju. Programy nauczania dla biochemików i fizjologów – rzadko dla lekarzy medycyny – zaczynają zawierać wiadomości o tym, że skład pożywienia pozwala poszczególnym gatunkom ssaków na rozwój ich charakterystycznych cech.

Bezspornym jest, że charakteryzuje nas zaawansowany rozwój neurologiczny oraz subtelna koordynacja nerwowo-mięśniowa. Nie mamy potrzeby rozwijania masywnego szkieletu albo olbrzymich grup mięśniowych, tak jak np. cielęta. Zastanówmy się tylko nad różnicą pomiędzy wymaganiami związanymi z budową ludzkiej ręki, a dotyczącymi np. krowiego kopyta. Nowo narodzone istoty ludzkie potrzebują w szczególności budulca dla mózgu, rdzenia kręgowego i nerwów.

Czy mleko matki może podwyższyć inteligencję? Wygląda na to, że tak. W godnym uwagi badaniu, opublikowanym w „Lancet” z 1992 r. (tom 339, str. 261- 4), podzielono grupę przedwcześnie urodzonych niemowląt brytyjskich robotników na dwie części (podziału dokonano w sposób przypadkowy). Jedna grupa otrzymywała odpowiednio przyrządzony preparat, natomiast drugiej podawano ludzkie mleko. Obydwa płyny podawano sondą żołądkową. Dziećmi tymi zajmowano się ponad dziesięć lat. Dzieci karmione mlekiem ludzkim osiągały w badaniu ilorazu inteligencji IQ średnio o 10 punktów więcej. No cóż, dlaczego nie? Dlaczego poprawne składanie klocków nie miałoby mieć pozytywnego wpływu na szybko dojrzewający i rozwijający się umysł?

W przeglądzie „American Journal of Clinical Nutrition” (1982) Ralph Holman opisał przypadek niemowlęcia, żywionego jedynie płynami, podawanymi dożylnie, u którego rozwinęła się głęboka choroba neurologiczna. Stosowane płyny zawierały tylko kwas linolowy – zaledwie jeden z niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Kiedy do płynów tych dodano kwas alfa linolowy, zaburzenia neurologiczne ustały.

Pięć lat później, w tym samym przeglądzie, uczeni, pracujący w Norwegii – Bjerve, Mostad i Thoresen – opisali dokładnie ten sam problem u dorosłych pacjentów, żywionych długoterminowo sondą żołądkową.

W roku 1930 dr G.O. Burr z Minesoty, po doświadczeniach przeprowadzonych na szczurach, stwierdził, że braki kwasu linolowego tworzyły syndrom niedoboru. Dlaczego o tym wspominam? Otóż we wczesnych latach 60-tych pediatrzy zaobserwowali patologiczne zmiany skóry u dzieci odżywianych preparatami, pozbawionymi kwasu linolowego. Biorąc pod uwagę te badania, dodanie do preparatu kwasu linolowego rozwiązało problem. Takie jest działanie niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, a mleko krowie wykazuje ich wyraźny niedobór w porównaniu z mlekiem ludzkim.

DOBRZE, ŻE PRZYNAJMNIEJ MLEKO KROWIE JEST CZYSTE

Czyżby? Pięćdziesiąt lat temu przeciętna krowa dawała 2.000 funtów mleka rocznie. Czołowi producenci uzyskują dzisiaj 50.000 funtów. W jaki sposób zostało to dokonane? Lekarstwa, antybiotyki, hormony, plany wymuszonego odżywiania oraz wyspecjalizowana hodowla – oto w jaki sposób.

Ostatnim zaciekłym atakiem wyższej technologii na biedną krowę jest bydlęcy hormon wzrostu (BGH). Ten wytworzony przez inżynierię genetyczną środek  ma stymulować produkcję mleka, ale według Monsanto, producenta hormonu, nie ma on wpływu na mleko lub mięso. Są również trzej inni producenci: Upjohn, Eli Lilly i American Cyanamid Company. Oczywiście nie przeprowadzono długofalowych badań nad wpływem hormonu na zdrowie ludzi pijących mleko. Inne kraje zakazały stosowania hormonu BGH z powodu troski o bezpieczeństwo. Jednym z problemów związanych z wprowadzaniem tych molekuł do ciała krów mlecznych jest fakt,  że molekuły te przenikają zwykle do mleka. Nie wiem jakie jest twoje zdanie, lecz ja nie chcę eksperymentować z przyjmowaniem hormonu BGH. Innym problemem jest to, że powoduje on wyraźny wzrost przypadków (50 – 70%) zapalenia sutek i wymion. Wymaga to wówczas terapii antybiotykowej, a pozostałości antybiotyków pojawiają się w mleku. Wygląda na to, że społeczeństwo jest zaniepokojone tą sytuacją, a w jednym z badań 43% badanych uważało, że mleko uzyskiwane z użyciem hormonu BGH stanowi zagrożenie dla zdrowia. Wiceprezes ds. porządku publicznego w Monsanto był przeciwny znakowaniu towaru z tego powodu, ponieważ takie znakowanie wprowadzałoby sztuczne rozróżnienie. Kraj jest „zalany” zwykłym mlekiem, wytwarzamy więcej mleka niż możemy skonsumować.
Nie mnóżmy kosztów składowania i nie obciążajmy płatników podatków tylko dlatego, że USDA domaga się skupowania nadwyżek masła, sera czy odtłuszczonego mleka w proszku po cenach dotowanych przez Kongres ! W roku podatkowym 1991 USDA wydało 757 milionów dolarów na skup nadwyżek masła, a w latach 80-tych średnio rocznie miliard dolarów wydawało na dotacje. ( Sprawozdania konsumenckie, maj 1992, 330-32 ).

Każdy karmiący piersią ssak wydziela poprzez swoje mleko toksyny. Są to antybiotyki, pestycydy, inne środki chemiczne i hormony. Mleko wszystkich krów zawiera również krew! Od kontrolerów wymaga się tylko sprawdzania jej poziomu, który nie może przekroczyć określonych norm. Możesz być przerażony, kiedy się dowiesz, że USDA zezwala na zawartość od jednego do półtora miliona białych komórek krwi w jednym mililitrze mleka (stanowi to 1/30 uncji). Jeżeli jeszcze tego nie wiesz, z przykrością oznajmię ci, że innym sposobem nazywania białych komórek krwi to ciałka ropne.
Powracając do istoty rzeczy, czy mleko jest czyste, czy też jest to chemiczny, biologiczny i bakteryjny koktajl? The United States General Accounting Office (Główne Biuro Rachunkowości USA) informuje, że FDA (Ministerstwo Zarządzania Lekami i Żywnością) oraz niektóre stany USA zaniedbują ochronę społeczeństwa przed pozostałościami środków leczniczych w mleku. Władze przeprowadzają badania wykrywające jedynie 4 z 82 leków podawanych krowom mlecznym.

Jak możesz sobie wyobrazić, rzecznik Fundacji Przemysłu Mleczarskiego twierdzi, że sytuacja jest całkowicie bezpieczna. Jerome Kozak twierdzi: „Nadal uważam, że mleko jest najbezpieczniejszym produktem, jaki posiadamy”.

Inni, chyba mniej stronniczy obserwatorzy stwierdzają rzecz następującą: 38 % próbek mleka w 10 miastach było zanieczyszczonych sulfamidami i innymi antybiotykami. ( Ta informacja pochodzi z Centrum Naukowego Interesu Publicznego oraz The Wall Street Journal, 29 XII 1989 ). Podobne badania prowadzone w Waszyngtonie wykazały zawartość 20 % zanieczyszczeń (Nutrition Action Healthletter, IV 1990 ).

Co zatem się dzieje ? Gdy FDA ( Federalny Departament Rolnictwa ) badał mleko, nie stwierdził wielu problemów, stosował jednak bardzo liberalne normy. Przy zastosowaniu tych samych kryteriów FDA wykazał występowanie 51 % próbek ze śladami leków.

Przyjrzyjmy się temu zjawisku, ponieważ jest ono kluczowe dla zrozumienia tych rozbieżności. FDA stosuje metodę analizy krążkowej, w której można wykryć tylko dwa na około 30 leków mogących znaleźć się w mleku. Ponadto test ten jest skuteczny dopiero przy dość wysokiej zawartości domieszki leku. Przy zastosowaniu dokładniejszego testu „Charm II test” można wykrywać 40 leków w stężeniu nawet 5 części na miliard (0,005 ppm) .

Należy tutaj omówić jeden przykry temat. Wygląda na to, że krowy nieustannie dostają zakażenia w okolicach wymion, co wymaga stosowania maści i antybiotyków. Artykuł z „France” mówi nam, że kiedy krowa otrzymuje penicylinę, pojawia się ona w mleku pomiędzy czwartym, a siódmym udojem. Inne badania z Uniwersytetu w Newadzie mówią o komórkach „mleka mastyksowego”, mleka pochodzącego od krów z zakażonymi wymionami. Prowadzono dokładne badania morfologiczne, hodowlę kultur komórkowych, ciągłą analizę w komorze do liczenia komórek oraz mnóstwo innych badań o zaawansowanej technologii. Czy wiesz, jaka była konkluzja? Jeżeli krowa choruje na zapalenie sutek i wymion, w mleku znajduje się ropa. Przepraszam, ale jest to w wynikach badań, wszystko ukryte w takim słownictwie, jak: „…makrofagi, zawierające wiele wodniczek i sfagocytozowanych cząsteczek itd.”

CORAZ GORZEJ

Dobrze, że przynajmniej mleko ludzkie jest czyste! Przepraszam. Szerokie badania wykazały, że mleko pochodzące z ludzkiej piersi u ponad 14 000 kobiet było skażone pestycydami! Co więcej, wydaje się, że źródłem pestycydów jest mięso  i – no właśnie – produkty mleczne. No cóż, dlaczego nie? Pestycydy te gromadzą się w tłuszczu, który znajduje się właśnie w tych produktach ( ciekawostką jest fakt,  że poziom skażenia mleka podgrupy karmiących piersią matek – wegetarianek był o połowę niższy ).

Jedna z ostatnich relacji wskazała na zwiększoną koncentrację pestycydów w tkance piersi u kobiet chorych na raka piersi w porównaniu z tkanką kobiet chorych na włókniaka torbielowatego. Problem ten przedstawiają szczegółowo inne artykuły w standardowej literaturze medycznej :
1. „Krowie mleko jest przyczyną kolki u niemowląt karmionych piersią” – Lancet 2 (1978): 437.
2. „Kolka u niemowląt karmionych piersią wywołana dietą białkową” – J. Pediatr.
I 01 (1982): 906
3. „ Kwestia eliminacji obcych białek z mleka kobiety” – J. Immunology 19
(1930): 15

Istnieją dziesiątki badań, opisujących natychmiastowe pojawienie się alergii na krowie mleko u dzieci żywionych wyłącznie piersią. Po prostu alergeny mleka krowiego pojawiają się w mleku matki i są przekazywane niemowlęciu.

Komitet żywienia Amerykańskiej Akademii Pediatrii zrelacjonował kwestię spożywania pełnego mleka w okresie niemowlęcym („Pediatrics”, 1983: 72-253). Przedstawiciele tego komitetu nie byli w stanie dostarczyć żadnego przekonywującego powodu, dla którego powinno się pić krowie mleko przed ukończeniem pierwszego roku życia, a mimo to wciąż zalecali jego spożywanie!

Komentując te zalecenia, dr Frank Oski z Wydziału Pediatrii Północnego Ośrodka Medycznego przytoczył problemy utajonych krwawień żołądkowo-jelitowych u niemowląt, braku żelaza, powtarzających się bólów brzucha, infekcji spowodowanych mlekiem i zanieczyszczeniami, i powiedział :

„Dlaczego mielibyśmy w ogóle je podawać – teraz i kiedykolwiek? W obliczu niepewności, związanej z wieloma potencjalnymi niebezpieczeństwami spożywania pełnego mleka bydlęcego, roztropnym byłoby zalecenie zaprzestania jego spożywania, dopóki nie będą znane odpowiedzi. Czyż nie nadszedł czas, aby zakończyć te niekontrolowane eksperymenty, dotyczące żywienia człowieka?”

W tym samym numerze „Pediatrics” komentował on dalej:

„Według mojej opinii niemowlęta w pierwszym roku życia nie powinny być karmione pełnym mlekiem z powodu związku jego spożywania z występowaniem anemii ( mleko jest tak ubogim źródłem żelaza, że niemowlę musiałoby wypić dziennie nieprawdopodobną ilość 31 kwart /35,247 l /, aby pokryć dzienne zapotrzebowanie 15 mg ), utajonych krwawień żołądkowo-jelitowych oraz różnorodnych przejawów uczulenia na pożywienie. Sugeruję, aby nie konsumowano nieprzetworzonego pełnego mleka krowiego po okresie niemowlęcym z powodu problemów, związanych z nietolerancją cukru mlekowego, jego przyczyniania się do powstawania miażdżycy tętnic oraz możliwego związku z innymi chorobami.

Pod koniec 1992 roku dr Benjamin Spock, prawdopodobnie najbardziej znany
w historii pediatra, wywołał wstrząs w kraju, kiedy wyraził tę samą opinię i zalecił, aby unikać podawania mleka dzieciom przez pierwsze dwa lata ich życia. Oto cytat z jego wypowiedzi:

„Chciałbym powiedzieć rodzicom, że podawanie krowiego mleka w opakowaniach kartonowych ma wyraźnie ujemny wpływ na niektóre niemowlęta. Właściwym pożywieniem dla niemowląt jest mleko ludzkie. Bardzo ważne byłoby przeprowadzenie badania, porównującego zakres występowania uczuleń oraz kolki u niemowląt, karmionych przez matki, pozostające na dotychczasowej diecie oraz przez matki – weganki. Osobiście nie spotkałem się z takim badaniem; byłoby to zarówno istotne, jak i mało kosztowne. Prawdopodobnie nigdy nie zostanie ono przeprowadzone. Po prostu nie da to żadnych akademickich czy ekonomicznych korzyści.

INNE PROBLEMY

Przytoczmy tylko problemy związane ze skażeniem bakteryjnym. W mleku można znaleźć bakterie salmonelli, E. Coli oraz gronkowce. Głównym problemem w dawnych czasach była gruźlica, a niektórzy ludzie chcą się cofnąć do tych czasów i domagają się stanowczo mleka surowego, motywując to tym, że jest ono „naturalne”. To szaleństwo! Badania z UCLA wykazały, że ponad jedna trzecia przypadków zakażenia salmonellą w Kalifornii (1980 – 1983) została spowodowana spożyciem surowego mleka. Oto znakomita droga do powrotu do dawniej dobrze znanej brucelozy, a obawiałbym się także i białaczki ( w dalszej części powiemy o tym więcej ). W Anglii i Walii, gdzie nadal konsumuje się surowe mleko, zaobserwowano przypadki chorób powstałych na skutek picia mleka. The Journal of the American Medical Association (251:483, 1984) (Dziennik Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycznego) doniósł o serii zakażeń, która wystąpiła w kilku stanach USA, spowodowanej przez pałeczki zapalenia jelita cienkiego i okrężnicy, znajdujące się w pełnym, pasteryzowanym mleku. Doszło do tego pomimo zastosowania środków bezpieczeństwa.

Wszyscy rodzice obawiają się, że ich dzieci mogą zachorować na cukrzycę młodzieńczą. Badanie kanadyjskie, zrelacjonowane w American Journal of Clinical Nutrition III’90 (Amerykańskim Dzienniku Odżywiania Klinicznego), opisuje „…istotną pozytywną współzależność pomiędzy konsumpcją niesfermentowanego białka mleka a zasięgiem występowania cukrzycy insulinozależnej na podstawie danych, pochodzących z różnych krajów. „

W innym badaniu, przeprowadzonym w Finlandii, stwierdzono, że dzieci chore na cukrzycę miały wyższy poziom antyciał mleka krowiego w surowicy („Diabetes Research”, marzec 1988). Oto cytat ze sprawozdania z tych badań:

„Wnioskujemy, że albo wzorzec konsumpcyjny mleka krowiego u dzieci chorych na cukrzycę insulinozależną jest zmieniony, albo ich reakcje immunologiczne na białka mleka krowiego są wzmożone, albo też przenikalność ich jelit na białko mleka krowiego jest wyższa niż normalnie”.

18 kwietnia 1992 roku przegląd „British Medical Journal” przedstawił przykuwające uwagę badanie, ukazujące różnicę zasięgu występowania cukrzycy insulinozależnej u pakistańskich dzieci, które wyemigrowały do Anglii. Zasięg ten był około 10 razy większy w grupie pakistańskiej dzieci przebywającej w Anglii, w porównaniu z grupą dzieci pozostających w Pakistanie. Co spowodowało ten bardzo znaczący wzrost? Autorzy badań twierdzili, że dieta w Wielkiej Brytanii pozostała niezmieniona.
Czy można temu wierzyć? Czy tak jest, że dostępność mleka, cukru i tłuszczu jest taka sama w Pakistanie, jak w Anglii, albo że sklep spożywczy w Anglii dysponuje tymi samymi artykułami, co źródła pożywienia w Pakistanie? Osobiście nie dałbym temu wiary nawet przez chwilę. Pamiętajmy, że nie mówimy tutaj o zaatakowaniu cukrzycą wieku dorosłego, typu II, której występowanie jest mocno związane z dietą, jak również genetycznie uwarunkowaną predyspozycją – wszyscy badacze są
co do tego zgodni. Badanie to jest głównym ciosem dla licznych zwolenników postawy, wyrażającej się twierdzeniem :”Wszystko jest w twoich genach”. Cukrzyca typu I była zawsze uważana za chorobę genetyczną lub ewentualnie wirusową,  a teraz takie wyniki badań? Tak bardzo sprzeciwiamy się uznaniu diety jako przyczyny tej choroby, że sami autorzy ostatniego artykułu wywnioskowali, że to chłodniejszy klimat Anglii zmienił wirusy i spowodował rzeczywisty wzrost zachorowań na cukrzycę! Tylko mleko mogło mieć związek z pojawieniem się choroby.

Najświeższą relację z tej szczególnej listy doniesień przedstawiono w artykule „New England Journal of Medicine” (30 lipca 1992) oraz w „Los Angeles Times”. Badanie to pochodzi ze Szpitala dla Dzieci Chorych w Toronto oraz od fińskich badaczy.
W Finlandii jest „…najwyższy na świecie wskaźnik konsumpcji produktów mlecznych oraz najwyższy na świecie wskaźnik zachorowań na cukrzycę insulinozależną.
W kraju tym na każde 1000 dzieci na chorobę tę zapada około 40, w przeciwieństwie do 6 – 8 dzieci na 1000 w Stanach Zjednoczonych… Badacze rozważają możliwość zaistnienia sytuacji, w której wytworzone w okresie pierwszego roku życia antyciała przeciw białku mleka atakują i niszczą trzustkę w tak zwanej reakcji autoimmunologicznej, powodując cukrzycę u ludzi, których genetyczna struktura uczyniła podatnymi na tę chorobę… , …. 142 fińskich dzieci z niedawno rozpoznaną cukrzycą”. Stwierdzono, że każde z nich miało przynajmniej osiem razy tyle antyciał przeciw białku mleka, co dzieci zdrowe, a to stanowi jasny dowód na to, że dzieci te miały intensywne zaburzenia układu autoimmunologicznego. Zespół badaczy rozszerzył badanie na grupę 400 dzieci, a obecnie zaczyna eksperyment, w którym 3 000 dzieci nie będzie otrzymywać do spożycia żadnych produktów mlecznych  w okresie pierwszych dziewięciu miesięcy życia. Jeden z badaczy stwierdził: „Badanie może potrwać 10 lat, ale tak czy inaczej otrzymamy definitywną odpowiedź”. Osobiście ostrzegłbym ich, aby upewnili się, czy karmiące piersią matki nie spożywają mleka krowiego, w przeciwnym razie wyniki będą wypaczone poprzez przenikanie białka mleka krowiego do mleka z piersi matki. A jaka była reakcja ze strony stowarzyszenia ds. cukrzycy ?. Jest to bardzo interesujące! Prezes stowarzyszenia, dr F. Xawier Pi-Sunyer mówi : „Nie oznacza to, że dzieci powinny zaprzestać picia mleka, albo że rodzice diabetyków powinni odsunąć produkty mleczne. Są to bogate źródła dobrego białka.” Mój Boże, czy jest to „dobre białko”, jeśli powoduje problem? Czy możemy podejrzewać, że przemysł mleczarski pomagał w przeszłości Amerykańskiemu Stowarzyszeniu ds. Cukrzycy?

BIAŁACZKA ? CHŁONIAK ? TO MOŻE BYĆ NAJGORSZE – ZBIERZ SIŁY!

Przykro jest mi o tym mówić – trzy na pięć krów w Stanach Zjednoczonych jest zarażonych wirusem białaczki bydlęcej! Obejmuje to 80% trzód mlecznych. Niestety, w czasie zlewania mleka po udoju ogromna większość wyprodukowanego mleka zostaje skażona (90 do 95%). Oczywiście wirus ten ginie w procesie pasteryzacji
- jeżeli proces ten został właściwie przeprowadzony. A jeśli mleko jest surowe ?
W badaniu przypadkowo zebranych próbek surowego mleka, wirus białaczki bydlęcej został znaleziony w jednej trzeciej pobranych próbek. Mam głęboką nadzieję,  że w porównaniu z normalnymi stadami, stada krów mlecznych przeznaczonych do produkcji mleka surowego są dokładniej kontrolowane („Science” 1981; 213:1014).

Jest to problem ogólnoświatowy. W pewnym szczegółowym badaniu, przeprowadzonym w Niemczech, wyrażono ubolewanie z powodu tego problemu i uznano za niemożliwe powstrzymanie wirusa przed rozprzestrzenianiem się na mleko krów nie zakażonych. Kilka krajów europejskich, łącznie z Niemcami i Szwajcarią, podejmowało próby wycofywania zakażonych krów ze swoich stad i ich uboju. Z pewnością Stany Zjednoczone muszą zajmować czołowe miejsce w walce przeciwko białaczce krów mlecznych, czyż nie? Nieprawda! Jest to błędna opinia. Dr med. Virgil Hulse, specjalista w dziedzinie mleka, bakałarz nauk przyrodniczych ze specjalnością „produkcja mleczarska”, magister w zakresie zdrowia społecznego, twierdzi, że wypadamy w tej dziedzinie najgorzej na świecie ( poza Wenezuelą ).

Tak jak już wcześniej zostało to wspomniane, wirus białaczki zostaje inaktywowany w czasie procesu pasteryzacji. Oczywiście. Niemniej jednak może dojść do wypadków typu „Czarnobyl”. Jeden z nich wydarzył się w rejonie Chicago  w kwietniu 1985 roku. W nowoczesnych, dużych zakładach pasteryzacji mleka doszło do „krzyżowego zmieszania” mleka surowego z mlekiem pasteryzowanym. Pociągnęło to za sobą gwałtowny wybuch salmonelozy, na którą zachorowało 150 tysięcy ludzi, 4 osoby w jej efekcie zmarły. Pytanie, które zadałbym teraz ludziom zajmującym się przemysłem mleczarskim, brzmi : „Czy możecie zagwarantować, że ludzie, którzy pili to mleko, nie byli narażeni na przyjmowanie żywych, w pełni aktywnych wirusów białaczki bydlęcej?”. Poza tym interesującym byłoby zbadanie, czy w okresie od 1 do 3 dziesięcioleci po wypadku zanotowano w tym rejonie grupowe przypadki zachorowań na białaczkę. Istnieją doniesienia z innych obszarów o grupowych przypadkach zachorowań na białaczkę; jeden z nich opisano w „San Francisco Chronicle” (10 czerwca 1990).

Co dzieje się z innymi gatunkami ssaków, kiedy zetkną się z wirusem białaczki bydlęcej? Jest to słuszne pytanie, a odpowiedź nie nasuwa wątpliwości. Prawie wszystkie zwierzęta narażone na działanie wirusa zapadają na białaczkę. Obejmuje to owce, kozy, a nawet naczelne grupy ssaków, takie jak małpy rezus,  czy szympanse. Wirus jest przenoszony poprzez spożywanie go wraz z pokarmem  ( również drogą dożylną i domięśniową ) oraz poprzez komórki obecne w mleku. Oczywiście nie ma przykładów prób przenoszenia wirusa na istoty ludzkie,  ale wiemy, że wirus ten może zakazić komórki ludzkie in vitro. Istnieją dowody na tworzenie się ludzkich przeciwciał w reakcji na wirusa białaczki bydlęcej.
Jest to niepokojące. W jaki sposób cząsteczki wirusa białaczki bydlęcej uzyskały dostęp do ludzi i stały się antygenami? Czy były to małe, zdenaturowane cząsteczki ?

Jeżeli wirusy białaczki bydlęcej powodują białaczkę ludzką, można byłoby się spodziewać, że stany rolnicze w USA, w których są liczne stada zakażone białaczką, będą miały większą zapadalność na białaczkę ludzką. Czy tak jest w rzeczywistości? Niestety, wygląda na to, że dokładnie tak. Iowa, Nebraska, Południowa Dakota, Minnesota oraz Wisconsin mają statystycznie większą zachorowalność na białaczkę, aniżeli wypadałoby to ze średniej krajowej. W Rosji i Szwecji obszary z niekontrolowanym wirusem białaczki bydlęcej powiązano ze wzrostem białaczki ludzkiej. Poinformowano mnie również, że wśród weterynarzy stwierdzono wyższy wskaźnik zachorowalności na białaczkę, aniżeli w pozostałej części społeczeństwa. Właściciele gospodarstw mlecznych posiadają również znacznie podwyższony wskaźnik zachorowalności na białaczkę. Ostatnie badania wskazują na to, że limfocyty pochodzące z mleka, którym były karmione nowonarodzone ssaki, uzyskują dostęp do tkanek ciała poprzez bezpośrednie przenikanie przez ściankę jelit.

Optymistyczna wiadomość z Wydziału Nauk Zwierzęcych Uniwersytetu Ubana w Illinois wskazuje na znaczenie perspektywicznego podejścia do zagadnienia.
W związku z tym, że zajmują się oni głównie ekonomią mleczną, a nie aspektami zdrowotnymi, zwrócili uwagę, że wydajność mleka u krów zakażonych wirusem białaczki bydlęcej była większa. Jednakże kiedy białaczka spowodowała trwałą i znaczną limfocytozę ( zwiększoną liczbę niektórych białych komórek krwi ), wydajność spadła. Zasugerowali oni „…potrzebę ponownej oceny ekonomicznego wpływu wirusa białaczki bydlęcej na przemysł mleczarski”. Czy to oznacza, że białaczka jest dobra dla zdobywania zysków, o ile jesteśmy w stanie ją kontrolować? Położyłem zdecydowany nacisk na ten problem i ubliża mi się, że jest to tylko problem ekonomiczny, a nie zdrowia ludzkiego. Nie spodziewajmy się pomocy od Ministerstwa Rolnictwa lub uniwersytetów. Stawki pieniężne oraz presje polityczne są zbyt duże. Pozostaje samotne działanie na własną rękę.

Cóż to wszystko znaczy ? Wiemy, że wirus jest zdolny do wywołania białaczki  u innych zwierząt. Zostało udowodnione, że może się on przyczynić do spowodowania białaczki ludzkiej ( albo spokrewnionego z nią chłoniaka ). Kilka artykułów z dużą ostrością porusza ten problem :

1. ”Epidemiologiczne związki populacji bydlęcej i białaczki ludzkiej w Iowa”.
( The American Journal of Epidemiology, 1980 r.);
2. ”Mleko krów mlecznych często zawiera wirusy białaczkogenne”.
( Science 1981r.);
3. ”Strzeż się krowy” (artykuł wstępny z „Lancet”, 1974 r.);
4. ”Czy mleko bydlęce stanowi ryzyko dla zdrowia?” („Pediatrics”, 1985 r.)

W Norwegii przez 11,5 roku poddawano uważnej obserwacji 1422 osoby. Te z nich, które piły 2 lub więcej szklanek mleka dziennie, posiadały 3,5-krotnie wyższy stopień zachorowań na raka systemu chłonnego ( The Medical Journal, marzec 1990 r. )
Jeden z głębszych w swej treści artykułów na ten temat napisał Allan S. Cunningham of Cooperstown z Nowego Jorku. Jego artykuł, zatytułowany „Chłoniaki a konsumpcja białka zwierzęcego” ukazał się w „Lancet” z 27 listopada 1976 r. Wielu ludzi myśli o mleku, jako o „płynnym mięsie”, a dr Cunningham zgadza się z tym . Przez okres jednego roku ( 1955 – 1956 ) prześledził on w 15 krajach konsumpcję mięsa wołowego i produktów mlecznych w gramach na dzień.
Na najwyższych miejscach w tej grupie znalazły się: Nowa Zelandia, Stany Zjednoczone i Kanada. Najniższe miejsca zajęły: Japonia, Jugosławia i Francja. Różnica pomiędzy pierwszym i ostatnim krajem była wyraźnie zaznaczona:
43,8 g/dzień dla Nowozelandczyków kontra 1,5 g/dzień dla Japonii. Prawie 30-krotna różnica! ( Nawiasem mówiąc, w ciągu ostatnich 36 lat zanotowano u Japończyków zaskakujący wzrost ilości konsumowanej wołowiny i mleka, a ich wzorce chorobowe to odzwierciedlają, potwierdzając brak „genetycznej ochrony” zauważonej w badaniach migracji. Dawniej wzrost częstotliwości zachorowań na chłoniaka występował jedynie u Japończyków, którzy wyemigrowali do USA! ).

Interesującym szczegółem jest fakt wybudowania pomnika w japońskiej świątyni Gyokusenji w Shimoda. Upamiętnił on miejsce, w którym po raz pierwszy w Japonii zabito krowę dla ludzkiej konsumpcji. Łańcuchy, otaczające ten pomnik, były podarunkiem od Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Jakie można snuć przypuszczenia, skąd u Japończyków wziął się pomysł jedzenia wołowiny ? A było to w 1930 roku.
Cunningham stwierdził, że w 15 analizowanych krajach istnieje istotny, pozytywny związek pomiędzy zgonami, spowodowanymi chłoniakiem a konsumpcją mięsa wołowego. Oto kilka cytatów z jego artykułu :
„W wielu krajach przeciętne spożycie białka o wiele przekracza zalecane normy. Nadmierna konsumpcja białka zwierzęcego może być jednym z czynników przyczyniających się do powstawania chłoniaka, działając w następujący sposób. Spożywanie niektórych rodzajów protein powoduje wchłanianie fragmentów antygenów poprzez błonę śluzową żołądkowo-jelitową.

Powoduje to z kolei chroniczne pobudzenie tkanki limfatycznej, do której fragmenty te uzyskują dostęp… Chroniczne pobudzenie układu immunologicznego powoduje chłoniaka u zwierząt laboratoryjnych i przypuszcza się, że wywołuje go także u ludzi… Żołądkowo-jelitowa błona śluzowa jest jedynie częściową barierą we wchłanianiu antygenów pożywienia, a krążące antyciała dla spożywanych protein są powszechnym zjawiskiem, są one szczególnie silnymi, limfatycznymi czynnikami pobudzającymi. Spożywanie krowiego mleka może wywołać uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby i śledziony oraz rozległy, głęboki przerost gruczołów.
Oszacowano, że w czasie trawienia mleka krowiego uwalnia się ponad  100 różnych antygenów, co wywołuje wytwarzanie antyciał wszystkich kategorii ( może to tłumaczyć, dlaczego pasteryzowane, zabite wirusy mogą być przyczyną chorób ).
A oto kolejne fakty. W przeglądzie „The British Journal of Cancer” (marzec 1990) doniesiono o rozległych, perspektywicznych badaniach z Norwegii. Przez 11,5 roku poddano medycznej obserwacji prawie 16 000 osób. W większości przypadków raka nie zaobserwowano związku pomiędzy występowaniem nowotworu a spożywaniem mleka. Jednakże w przypadku chłoniaka istniał bardzo silny, pozytywny związek. Prawdopodobieństwo zachorowania na chłoniaka było 3-4 razy większe u osób pijących dwie lub więcej szklanek mleka dziennie ( lub spożywających równoważną ilość produktów mlecznych ), aniżeli u osób pijących mniej niż jedną szklankę.

Powinieneś być świadomy istnienia dwóch innych chorób, dotyczących krów. Obecnie nie jest pewne, czy są one rozprzestrzeniane poprzez spożywanie produktów mlecznych oraz czy obejmują one człowieka. Pierwsza z nich to bydlęce gąbczaste zapalenie mózgu BSE, drugą natomiast jest bydlęcy wirus deficytu układu immunologicznego BIV. Pierwsza z chorób powoduje powstawanie jam w mózgach zwierząt. Mamy nadzieję, że jej występowanie ogranicza się wyłącznie do obszaru Anglii. Od dawna wiadomo tu o chorobie, która nęka owce, zwanej scrapie*.
Wydaje się, że BSE została zapoczątkowana poprzez żywienie brytyjskich krów skażonymi częściami owiec, zwłaszcza mózgami. Pokierujmy się teraz zdrowym rozsądkiem. Czy krowy wydają się być mięsożerne? Czy powinny one jeść mięso? Nastąpił „przedwczesny zapłon” umotywowanej chęcią zdobycia zysku praktyki, a Wielką Brytanię ogarnęła fala bydlęcego gąbczastego zapalenia mózgu BSE lub też choroby wściekłych krów. Choroba ta wywołuje zupełne otępienie u nieszczęsnego zwierzęcia i jest nieuleczalna w 100%....