Eetologia – opis moralności
etyka – uzasadnia i tworzy normy moralne, wg któych mamy postępować
Edajmonizm
Arystoteles – starożytna gracja, IV w p.n.e., ur w Staginie. Nazywają go stagirytą, folozof, w atenach zostaje uczniem Platona, w szkole platońskiej, kształci ię w duchu bytów idealnych. Gdy Kreon przejął szkołę, Artystoteles odszedł z niej, został wychowawcą Aleksandra na dworze Filipa Macedońskiego, między nim a Aleksandrem był konflikt poglądów.
Arystoteles – stoi na straży czystj kultury greckiej (grek – panuje, nie grek – niewolnik)
Aleksander – barbarzyńców stawia na takim samym poziomie jak greków, mają równe prawa, miesza kulture grecką z innymi kulturami
Arystoteles odchodzi od Aleksandra, obok Akademii Platona zakłada swoją własną szkołę, nurt filozofii realistycznej pozostawia wiele pism(przyrodniczych, społecznych, metafizycznych)
Dzielił nauke na 3 części:
Teoris – teoria – (fizyka, matematyka, filozofia)
paktis – praktyka – (ekonomia, polityka, retoryka, etyka)
pojesis – poetyka – (nauki artystyczne, rzemiosło)
Podział zależy od stopnia abstrakcji przedmiotu nauki.
Najmniej abstrakcyjna jest fizyka (fizis – nauka)
Filozofia – zajmuje się bytem, to metafizyka, a byt to to co jest
Etyka – nauka o dobrym działaniu jednostki
Polityka – nauka o dobrym działaniu ogółu, działanie dla pożytki publicznego
Ekonomia – dobre zachowanie gospodarstwa domowego
Etyka Arystotelesa:
– napisał dwie: nikomahejska i
– is tei “etyka wielka”
Arystoteles opiera swoją filozofię o myślenie przyczynowo-skutkowe, więc jesteśmy w stanie wykazać całe łańcuchy działań przyczynowo-skutkowych.
Motywem działania jest dobro, bo przez swoe działanie dochodzimy do niego.
Dobro – dobro pciąga, tzn. Dobro to to co wybiera nasza wola, bo efekt działania zawsze postrzegamy jako dobro, w takim układzie zło nie istnieje.
Człowiek zawsze podejmuje działanie pod wpływem dobra
Arystoteles podzielił ludzi na 3 grupy:
– prymitywnych – poświecają życie na używanie (cielesne)
– którzy poświecają życie aktywności politycznej
– którzy swoje życie poświecają na komplementację teoretyczną
Mamy różne małe cele, które podporządkowują się celowi głównemu. Poprzez nie docieramy do celów wyższych , głównym celem człowieka jest osiągnięcie szczęcia.
Cele partykularne – te małe
Pytanie: czy szczęście możę stać się podstawą do życia moralnego?
studia1