Leibnizjanskie inspiracje informatyki.pdf

(2084 KB) Pobierz
529565886 UNPDF
Leibnizja«skie inspiracje informatyki ¤
Kazimierz Trz¦sicki
Nothing is more important than to see the sources of
invention which are, in my opinion more interesting
than the inventions themselves.
G. W. Leibniz 1
Streszczenie
G. W. Leibniz jest my±licielem, który antycypował współczesn¡ in-
formatyk¦. ywił on przekonanie, »e logika daje si¦ sprowadzi¢ do
¤ Pragn¦ podzi¦kowa¢ anonimowemu recenzentowi, które uwagi przyczyniły si¦ do ulep-
szenia artykułu. Dzi¦kuj¦ równie» profesorowi Witoldowi Marciszewskiemu za konsultacje
niektórych zagadnie«. Praca została wykonana w ramach grantu KBN 3 T11F 01130.
1 Cyt. za (Koenderink 1990).
1
529565886.001.png
rachunku a poznanie ±wiata wymaga tylko metody zapisu „my±li Bo-
»ych” i dochodzenia do prawdy metod¡ rachunkow¡. Takim j¦zykiem
— co ma znaczenie dla powstania informatyki — miałby by¢ j¦zyk
binarny. Dla rozwoju informatyki ma za± znacznie przekonanie, »e
wszystko, co mo»na pozna¢ daje si¦ policzy¢ 2 . Rozró»niamy kodowa-
nie binarne, arytmetyczny system binarny i logiczny system binarny.
U Leibniza znajdujemy zarówno my±li odnosz¡ce do kodowania binar-
nego jak i opracowanie arytmetycznego systemu binarnego. S¡ równie»
podstawy dla logicznego systemu binarnego. Leibniz skonstruował te»
maszyn¦ licz¡c¡. Wa»niejsze ni», »e była to konstrukcja udana tech-
nicznie jest jednak to, »e dawał tym samym praktyczny wyraz wiary
w realizacj¦ swojego programu 3 , który dzisiaj wyra»amy najpro±ciej
słowem Calculemus 4 .
1 Wprowadzenie
Paradygmat uczestnictwa w ±wiecie współczesnym jest wyznaczony przez
informatyk¦ i jej zastosowania. Stawiamy pytanie, czy i kiedy w historii
zrodziły si¦ idee tego, co kształtuje nasz¡ codzienno±¢.
Leibniz był przekonany, »e ±wiat urz¡dzony jest zgodnie z zasadami ma-
tematyki. My±l t¦ skrótowo wyra»a zdanie:
Cum Deus calculat et cogitationem excercet, fit mundus 5 .
Matematyka jest narz¦dziem Konstruktora ±wiata a tworzywem, z którego
±wiat jest stworzony s¡ liczby. Idea Boga jako matematyka przez nikogo
wcze±niej nie była podkre±lana z tak silnym naciskiem jak uczynił to Leibniz.
Poznanie urz¡dzonego matematycznie ±wiata mo»e dokona¢ si¦ na dro-
dze matematycznej. Leibniz, podobnie jak wcze±niej Thomas Hobbes, który
2 Co nie znaczy jednak, »e współczesna informatyka nie napotyka cho¢by tylko prak-
tycznych granic liczenia. wiadomo±ci ogranicze« nie towarzyszy jednak zaniechanie.
3 Leibniz stosunek do wiedzy wyra»ał formuł¡ theoria cum praxis (zob. (Leibniz
1838/1840, t. II, s. 268)) Twierdził, »e „Je±li rozwa»amy dyscypliny w i dla siebie, to
wszystkie s¡ teoretyczne; je±li rozwa»amy je z punktu widzenia zastosowania, wszystkie
s¡ praktyczne.” (Leibniz 1666, s. 229)
4 CALCULEMUS jest dzisiaj nazw¡ mi¦dzynarodowej grupy badawczej. Celem tej
grupy jest rozwój nowej generacji systemów matematycznego wspomagania opartych na
integracji mocy dedukcyjnej systemów dedukcyjnych i mocy obliczeniowej algebraicznego
systemu komputera. Zob. http://www.calculemus.net/
5 Zdanie to zamieszczone jest na marginesie tekstu Dialogus , opublikowanego w VII
tomie pism G. W. Leibniza pt. Die Philosophischen Schriften von G. W. Leibniz , VII Vol.,
wydanych przez C. I. Gerhardta, Halle 1846–1863 (reprint Hildesheim 1960), na stronach
190–193.
2
głosił, »e cogitatio est computatio , »ywił przekonanie, »e ka»de ludzkie rozu-
mowanie mo»e by¢ przekształcone tak, »e stanie si¦ przedmiotem rachunko-
wego obliczenia i w taki sposób ka»da kontrowersyjna prawda stanie si¦ tak
oczywista jak2+2=4(Leibniz 1890, t. 7, p. 200):
.. .quando orientur controversiae, non magis disputatione opus
erit inter duos philosophos, quam inter duos Computistas. Su-
ciet enim calamos in manus sumere sedereque ad abacos, et sibi
mutuo (accito si placet amico) dicere: c a l c u l e m u s 6 .
Rachowanie jest czynno±ci¡, w której maszyna mo»e zast¡pi¢ człowieka:
For it is unworthy of excellent men to lose hours like slaves in
the labor of calculation which could safely be relegated to anyone
else if the machine were used 7 .
Ten pragmatyczny argument z powy»szymi argumentami natury metafizycz-
nej mo»e inspirowa¢ informatyk¦ i rozwój jej narz¦dzi w kierunku sztucznej
inteligencji. Wszelka prawda ma bowiem odpowiednik liczbowy, a działania
na liczbach mog¡ by¢ wykonywane przez maszyn¦.
Pytanie o leibnizja«skie inspiracje informatyki rozumiemy jako pytanie
o te kwestie, które ujawniły si¦ zarówno w powstaniu jak i w rozwoju infor-
matyki, a które maj¡ swoje bezpo±rednie lub po±rednie odpowiedniki w my±li
Leibniza. Nie b¦dziemy tu dochodzi¢ tego, czy twórcy informatyki wprost,
po±rednio czy te» niezale»nie podejmowali pomysły i idee Leibniza 8 . Nie b¦-
dziemy ograniczali si¦ do tego, co było oryginalnym wkładem Leibniza. Pod
6 Podobne stwierdzenia znajduj¡ si¦ w innych tekstach cytowanego tomu,
np. s. 64–65, 125.
7 Cf. (Davis 2001, Rozdz. I: Leibniz’s Dream), zob. (Leibniz 1685).
8 Leibniz nale»y do tych my±licieli, którym zdarza si¦ przypisywa¢ wi¦cej. Przykładem
mo»e by¢ sprawa wkładu Leibniza do rozwoju współczesnej logiki. Zdaniem Peckhausa:
“Die Entwicklung der modernen Logik in Großbritannien und Deutschland in der zweiten
Hälfte des 19. Jahrhunderts kann also nur als zunächst unbewußte, erst nachträglich be-
wußt gemachte Aufnahme des Leibnizschen Programms gedeutet werden. Bewertungen
der Bedeutung von Leibniz’ Logik für die Entwicklung der modernen Logik müssen daher
weitgehend relativiert werden. Eric J. Aiton schreibt z. B., daß das Leibnizsche Projekt
einer universellen Charakteristik und die sich daraus ergebenden logischen Kalküle “played
a significant role in the history of logic” (Aiton 1985, ix). Diese signifikante Rolle kann
sich kaum auf die inhaltliche Entwicklung erstreckt haben. Franz Schupp nimmt Coutu-
rats durchaus rechtfertigbare Behauptung, daß Leibniz so ziemlich über alle Prinzipien
der Boole-Schröderschen Logik verfügt hätte, in einigen Aspekten sogar fortgeschrittener
als Boole gewesen sei (Couturat 1901, S. 386), zum Anlaß für die Vermutung, “daß die
Leibnizsche Logik über den historisch interessanten Aspekt der ‘genialen Antizipation’ der
modernen Logik auch für die Weiterentwicklung dieser Logik selbst relevant sein könnte”
(Schupp 1988, S. 42). Schupp stellt fest, daß mit jedem Schritt der Weiterentwicklung
3
uwag¦ we¹miemy równie» te idee, których Leibniz był wybitnym kontynu-
atorem.
Logika jest jedn¡ z podstawowych nauk dla informatyki. Logika, ta
współczesna, jest z ducha koncepcji Leibniza. W¡tek dotycz¡cy znaczenia
my±li leibnizja«skiej dla rozwoju logiki i dalej poprzez ni¡ informatyki zosta-
nie tu pomini¦ty 9 . W±ród idei Leibniza znajdujemy takie, których zwi¡zek
z informatyk¡ jest podobnie bezpo±redni.
Sukces komputera jako uniwersalnej maszyny przechowuj¡cej i przetwa-
rzaj¡cej informacj¦ zale»y w istocie od tego, czy istnieje uniwersalny j¦zyk,
w którym mo»na zapisywa¢ ró»nego rodzaju informacje i czy dla tego j¦-
zyka istnieje mechaniczny sposób jego przetwarzania 10 . Taki j¦zyk to j¦zyk,
o którym w istocie marzył Leibniz, a wi¦c j¦zyk b¦d¡cy zarówno lingua
characteristica , umo»liwiaj¡cy perfekcyjny opis wiedzy przez ukazanie „rze-
czywistego charakteru” poj¦¢ i rzeczy oraz calculus ratiocinator , rachunek
daj¡cy mo»liwo±¢ mechanizacji rozumowa«.
Powszechnie wiadomo, »e Leibniz jest pomysłodawc¡ systemu binarnego
i konstruktorem maszyny licz¡cej. Tu w cz¦±ci pierwszej przyjrzymy si¦ bli-
»ej temu, co inspirowało pomysł systemu binarnego i jakie ma on znaczenie
dla rozwoju informatyki. W cz¦±ci drugiej przyjrzymy si¦ bli»ej motywa-
cjom konstrukcji przez Leibniza maszyny licz¡cej i nadziejom, jakie wi¡zał
z mo»liwo±ciami mechanizacji liczenia i rozumowania oraz ideami współcze-
snej informatyki, o których mo»na powiedzie¢, »e rozwijaj¡ my±l Leibniza.
der modernen Logik neue Aspekte der Leibnizschen Logik entdeckt wurden, für seine Be-
hauptung, “daß manchmal auch die Beschäftigung mit Leibniz wieder diese Entwicklung
beeinflußte” (ebd.), bleibt er den Beleg allerdings schuldig. Für die Entstehungsphase der
modernen Logik ist diese Behauptung zu bestreiten, für die weitere Entwicklung bedürfte
eine Bestätigung weiterer tiefgehender Untersuchungen.” W innej wcze±niejszej pracy Pe-
ckhaus (Peckhaus 1999, s. 436) pisał: “The development of the new logic started in 1847,
completely independent of earlier anticipations, e.g., by the German rationalist Gottfried
Wilhelm Leibniz (1646–1716) and his followers ((Peckhaus 1994), (Peckhaus 1997, ch. 5)).
In that year the British mathematician George Boole (1815–1864) published his pamph-
let The Mathematical Analysis of Logic (Boole 1847).” Zob. równie» (Marciszewski &
Murawski 1995).
9 W±ród wielu publikacji podejmuj¡cych równie» ten w¡tek mo»na wskaza¢ monografi¦
Martina Davisa The Universal Computer: The Road from Leibniz to Turing . (Davis 2000)
10 Idea j¦zyka uniwersalnego nie jest nowym pomysłem Leibniza. Równie» po nim wielu
próbowało taki j¦zyk stworzy¢, jak cho¢by Ludwig Lazarus Zamenhof z Białegostoku,
który w 1887 r. wymy±lił Esperanto. Dla Leibniza, co było w duchu Lullusa: j¦zyk ten
musi nadawa¢ si¦ do mechanicznego przetwarzania informacji.
4
2 Leibniza idea systemu binarnego
Gottfried Wilhelm Leibniz (1646–1716) jest chyba ostatnim z tych, co ogar-
niali cało±¢ wiedzy. Stworzył przynajmniej dwie rzeczy istotne dla współcze-
snego ±wiata: rachunek ró»niczkowy i całkowy oraz system binarny. Twórc¡
rachunku ró»niczkowego i całkowego jest równie» Newton 11 . Rachunek ten
przyj¡ł si¦ jednak i rozwin¡ł w wersji leibnizja«skiej. Stworzony został przez
Leibniza około 1673 r. Notacja, któr¡ posługujemy si¦ do dzi± pochodzi
z 1679 r. 12 Bez rachunku niesko«czenie małych nie do pomy±lenia jest
współczesna fizyka i in»ynieria. I cho¢ rachunek ten jest istotny dla roz-
woju informatyki, to jednak w takim samym stopniu, jak dla ka»dej nauki
matematycznej i in»ynierii. Dla informatyki znaczenie ma wynalazek sys-
temu binarnego.
2.1 System binarny
Współczesne metody rachowania oparte s¡ o pozycyjny zapis liczb. Nazwy
liczb s¡ ci¡gami cyfr, symboli ze sko«czonego alfabetu. System pozycyjny
— w odró»nieniu od systemu niepozycyjnego, jak np. rzymskiego — ka»-
dej cyfrze przypisuje warto±¢ zale»n¡ od pozycji zajmowanej przez t¦ cyfr¦
w ci¡gu. Na co dzie« posługujemy si¦ systemem dziesi¦tnym 13 , tzn. syste-
mem pozycyjnym, który ma dziesi¦¢ cyfr 14 .
11 Kwestia autorstwa była przedmiotem sporu i pretensji Newtona wobec Leibniza.
12 Nie był to przypadek. Rachunek ró»niczkowy w wersji Leibniza był jednym z elemen-
tów realizowanego przeze niego projektu stworzenia j¦zyka uniwersalnego lingua charac-
teristica .
13 Przyj¦cie liczby bazowej nie jest tym samym, co system na tej bazie. Babilo«czycy
cho¢ za liczb¦ bazow¡ uznali sze±¢dziesi¡t, to nie mieli systemu pozycyjnego. Licz¡c
czas posługujemy si¦ sze±¢dziesi¦cioma jako liczb¡ bazow¡ i pewnymi elementami systemu
pozycyjnego. Liczymy te» na tuziny, czyli baz¡ jest dwana±cie. Jak si¦ zdaje liczenie na
mendle, a wi¦c po pi¦tna±cie wyszło z u»ycia.
14 System dziesi¦tny dotarł do Europy z Indii za po±rednictwem Arabów. Zdaniem Ah-
meda Djebbara zasług¡ Arabów było „umi¦dzynarodowienie” tego sposobu zapisu z cyfr¡
„0” w zasadniczej roli. Słowo „zero” (równie» „cyfra” i „szyfr”) wywodz¡ si¦ od arabskiej
„pustki” — „as-sifr”. To słowo za± ma swoje ¹ródło w sanskryckim sunya , czyli pusty. Nasze
cyfry ró»ni¡ si¦ dzi± kształtem od swoich indyjskich pierwowzorów bardziej ni» ich współ-
czesne odpowiedniki arabskie. Na 820 r. datuje si¦ opis w j¦zyku arabskim hinduskiego
systemu pozycyjnego dokonany przez arabskiego matematyka i astronoma pochodzenia
uzbeckiego Mohameda ibn Musa al-Chwarismi (al-Khwarismi, al-Chwarazmi, po łacinie
Algorismi; ur. w Charism ok. 780 r., zm. w Bagdadzie po 846 r.). W jego pracy pojawia
si¦ poj¦cie algorytmu, jako metody uzyskania wyniku obliczenia arytmetycznego. Jednym
z pierwszych, który u»ywał i popularyzował system dziesi¦tny był Gerbert z Aurillac (ok.
955–1003?). Studia w zakresie quadrivium odbył w Barcelonie. Katalonia utrzymywała
kontakty z muzułma«ska Al-Andalus. Dzi¦ki temu Gerbert miał okazj¦ do zapoznania
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin