Gospodarka w ulu wielokorpusowym.rtf

(3675 KB) Pobierz

 

 

                                                                                                                                      Mgr inż. Wanda Ostrowska

ZZD w Siejniku

 

 

GOSPODARKA PASIECZNA

W ULU WIELOKORPUSOWYM

 


Zestawienie głównych cech gospodarczych ula wielokorpusowego

Na podstawie analizy ocen ula wielokorpusowego dokona­nych w ZZD w Siejniku oraz danych z literatury krajowej i obcej możemy spróbować ustalić cechy, które decydują o jego niezaprzeczalnej przydatności gospodarczej z punktu widzenia ekonomiki prowadzenia pasieki i potrzeb biolo­gicznych rodziny pszczelej.

1.              Dobra   zimowla

            Zimowla w dwu korpusach stwarza warunki wiązania kłębu - w formie kuli, zapewniając najkorzystniejszy­ stosunek powierzchni utraty ciepła do jego objętości.

            Pokarm umieszczony tylko nad kłębem jest zawsze dostępny i łatwy do ogrzania.

— Kłąb wiąże się daleko od dennicy i posuwa tylko ku górze: dlatego łatwo („tanio") utrzymuje temperaturę przy każdych warunkach zewnętrznych.

              Gromadzący się w końcu zimy nadmiar wilgoci może być usuwany przez zapasowy wylot górny.

2.              Dobry rozwój wiosenny i jesienny

            .Matka czerwi zawsze w korpusie środkowym, gdzie zapewniony jest odpowiedni mikroklimat gniazda, nawet przy niesprzyjających warunkach zewnętrznych.

            Przemieszczanie korpusów zapewnia od razu dużo pla­strów do czerwienią bez zwiększania pojemności ula i jego schładzania.

- Ramki z woszczyną umieszczone nad czerwiem są szyb­ko zagospodarowywane (ogrzewane, oczyszczane) i przygo­towane do czerwienia „tanio" i bez straty czasu.

              Natychmiastowe zagospodarowanie węzy sprzyja inten­sywnemu rozczerwieniu  się matki.

3.              Dobra zdrowotność

            Intensywna budowa plastrów w środkowym korpusie, gdzie są najkorzystniejsze warunki termiczne do produkcji wosku, zapewnia szybką rotację plastrów i czerwienie głównie na jasnej woszczynie.

            Ul jest wygodny do dezynfekcji i łatwy do higienicz­nego utrzymania jego wnętrza (lekkie i dostępne wszystkie elementy ula), każdy korpus i dennicę choć raz w sezonie wycofuje się w normalnej rotacji do pracowni.

4.              Wysoka wydajność miodu i wosku

            Jest wynikiem zalet omówionych w punktach l, 2, 3.

            W ulu łatwo uzyskuje się rodziny o dużej sile z za­chowaniem roboczego nastroju pszczół.

            W ulu łatwo  jest  stosować różne metody gospodarki przy różnym charakterze pożytków.

            Dobry układ miodu w stosunku do gniazda pozwala na odbiór miodu w każdych warunkach pogody bez naruszania ramek z czerwiem.

­- Łatwe i szybkie przygotowanie ula do przewozu urnożliwia intensywną gospodarkę wędrowną i lepsze wykorzystanie pożytków.

           Intensywne odbudowywanie dużych ilości węzy zwiększa produkcję wosku w sezonie.

5.   Ekonomika obsługi

-            Szybkie operacje całymi korpusami, szczególnie przy poszerzaniu gniazd i odbiorze miodu, ograniczają liczbę i czas przeglądów.

-            Lekki ul oraz mała ramka, lekka i dobrze widoczna na całej powierzchni, ułatwiają wszelkie manipulacje i przeglądy.

              Korzystniejsze rozłożenie prac w sezonie — wiele prac przygotowawczych można wykonać wcześniej w pracowni, wykorzystując nawet dni złej pogody.

-              Mała rojliwość pszczół — stałe ich zatrudnienie przy budowie, pielęgnacji czerwiu lub zbiorach, dobra wentyla­cja gniazd.

— Małe nakłady pracy na l ul — mniej przeglądów w sezonie,  sprawniejsze ich wykonanie (wynik punktów omó­wionych wyżej).

 

Doszukując się wad gospodarki wielokorpusowej i dosto­sowanego do niej ula można by wymienić:

 

              Konieczność bardzo precyzyjnego wykonania ula wie1okorpusowego tak, by każdy element pasował do wszyst­kich pozostałych w pasiece.

-              Część prac wymaga obsługi dwuosobowej, większość zaś przy dwuosobowej przebiega sprawniej (podobnie jak w stojaku wielkopolskimi, choć jest od stojaka lżejszy i po­ręczniejszy).

-              Trudne jest zabezpieczenie poszczególnych uli od kradzieży ramek.

              Pasieka w tych ulach wymaga bardziej wyspecjalizowanej obsługi, opanowania specyficznych zasad przeglądów i metod  gospodarki, odrębnych niż przy operacjach ramką i w ulach typu leżaków.

-              Zarzuty, jakie słyszy się czasem wśród praktyków na temat zwiększonej złośliwości pszczół w ulach wielokorpusowych oraz gniecenia w nich matek i pszczół, w obserwacjach w .Siejniku potwierdzenia nie znalazły. Podobnie nie stwierdzono  różnic  w  czasie  niezbędnym  do  wyszukania matki w ulu wielokorpusowym w stosunku do innego typu. Wszystkie te zarzuty mogą się   jednak potwierdzić przy niewłaściwej organizacji pracy, która w gospodarce wielokorpusowej ma dla efektów znaczenie szczególne.

Ogólne zasady  gospodarki  w  ulach  wielokorpusowych

 

Jednorodzinna gospodarka w ulu wielokorpusowym nie jest skomplikowana należy jedynie dobrze opanować zasady ogólne, aby właściwie dostosowywać zabiegi do aktualnych warunków pożytku i pogody. Obowiązuje przy tym gospodarka intensywna, zalecana, w nowoczesnym pszczelarstwie bez względu ma typ ula:

              utrzymywanie tylko silnych i możliwie wyrównanych rodzin,

-   wczesne i staranne przygotowanie pasieki do zimowli,

      zapewnienie zapasów zimowych w ilości 12—13 kg na 1ul,

      regularna wymiana matek (co drugi sezon),

      intensywna budowa plastrów,

      lokalizacja lub ograniczanie w razie potrzeby czerwie­nia matek.

1.              Organizacja przeglądu ula wielokorpusowego

Każdorazowo przed zdjęciem korpusu należy:

a) podważyć go z dwu stron dłutem w celu zerwania kitowań,

b) odchylić nieco korpus z jednej strony i w powstałą szczelinę lekko zadymić,

      c) nie opuszczając już uchylonego boku szybko zdjąć korpus.

Nieprzestrzeganie opisanej kolejności zabiegów grozi gnieceniem pszczół i wywoływaniem u nich złośliwości.

-— W przypadku konieczności przeglądu wszystkich kon­dygnacji pracę należy rozpocząć od rozczłonowania ula, a przegląd od korpusu na dennicy. Następne korpusy prze­gląda się kolejno ustawiając je na przejrzanych. Przegląd w innej kolejności powoduje tłoczenie się pszczół i gnie­cenie ich w korpusie dolnym.

      Rozczłonowane korpusy ustawia się tak, by pszczoły nie mogły z nich zlatywać - na powierzchni daszka lub specjalnej podstawce.

      W okresie lata, gdy rodziny są już bardzo silne, zdej­mowane korpusy ustawia się dodatkowo na mokrym płót­nie. Zapobiega to zwisaniu pszczół pod ramkami i gniece­niu ich przy ponownym stawianiu korpusów na siebie.

      Od góry rozczłonowane korpusy nakrywa się natych­miast płótnem (najlepiej mokrym) - uspokaja to pszczoły i zapobiega rabunkom. Na chwilę należy nakryć również korpus przewidziany do przeglądu, odsłaniając potem płót­no w miarę potrzeby.

      Wymianę matek najwygodniej  jest przeprowadzić w okresie, kiedy są one zamknięte kratą odgrodową w kor...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin