Parker I.J. - Smoczy zwój.pdf - Rozalinda0L

I. J. Parker

Smoczy zwój

(The dragon scroll)

Tłumaczył Michał Kompanowski

Postacie :

(imiona rodowe podane jako pierwsze)

Główni bohaterowie

Sugawara Akitada – szlachcic, dwudziestokilkuletni, niższy rangą urzędnik wysłany z misją do

prowincji Kazusa Seimei – służący rodziny Sugawara i zaufany towarzysz Akitady

Tora – dezerter, który dostaje się na służbę do Akitady Osoby powiązane z morderstwami

Fujiwara Motosuke – gubernator prowincji Kazusa, kuzyn Kosehiry

Sekretarz Akinobu – prawa ręka Motosuke

Kapitan Yukinari – dowódca lokalnego garnizonu Prefekt Ikeda – zrządca okręgu, podwładny

Motosuke Pan Tachibana – były gubernator prowincji, na emeryturze Pani Tachibana – jego młoda

małżonka

Mistrz Joto – przełożony świątyni Poczwórnej Mądrości Kukai – diakon tej świątyni Higekuro –

kaleki nauczyciel sztuk walki

Ayako – jego starsza córka, także nauczycielka sztuk walki Otomi – jego młodsza córka, głuchoniema

malarka Szczur – żebrak

Hidesato – żołnierz bez pracy

Fujiwara Kosehira – szlachcic ze stolicy, najlepszy przyjaciel Akitady

Takashina Tasuku – kolejny przyjaciel ze stolicy Pani Asagao – dama na cesarskim dworze

Pozostałe osoby

Minamoto Yutaka – dyrektor Biura Cenzorów

Soga Ietada – minister sprawiedliwości

Sato, Peonia, Junjiro – służący w domostwie Tachibanów Blizna, Yushi, Jubei – trzech zbirów

Jaśmina – prostytutka

Jisai – sprzedawca Seifu – kupiec handlujący jedwabiem (oraz rzesza mnichów, żołnierzy i

mieszczan) 3

Prolog

Podglądacze

Heian Kyo (Kioto)

Miesiąc zmiany liści (wrzesień) 1014 roku Tej nocy było w ogrodzie dwóch podglądaczy.

Jednym z nich był siedzący na werandzie starzec. Wychylił się odrobinę do przodu, gdy do jego uszu

dobiegł odgłos szurają-

cych delikatnie po ścieżce stóp, dochodzący od strony małego pawilonu.

W końcu dostrzegł młodą kobietę. Wracała sama! Przez chwilę karmił swoje oczy tęczą kolorów

jedwabnej szaty i blaskiem wpiętego we włosy złota. Światło księżyca prześwitywało nie-

śmiało przez korony drzew, wzrok staruszka nie był już tak sprawny, jak niegdyś. Minął jakiś czas,

nim zauważył, że kobieta płacze. Potknęła się tuż przed wychodzącą na ulicę bramą.

Zasłoniła twarz rękawem, smukłą dłonią szukając po omacku właściwej drogi. Gdy doszła do bramy,

obejrzała się raz jeszcze w stronę pawilonu i zniknęła w ciemnościach.

Starzec uśmiechnął się, wykrzywiając bezzębne usta. Niechyb-nie sprzeczka dwójki kochanków.

Mężczyzna, któremu odnaj-mował pokój, był młody i przystojny. Nie dziw, że udało mu się zapoznać

z panią o tak wysokim statusie, o czym świadczyły bogate sukna i złote spinki, o jakich zwykli

śmiertelnicy mogli jedynie śnić.

Był zadowolony. Jego życie skurczyło się w miarę upływu lat do chwil spędzanych na obserwowaniu

niewielkiego ogrodu, jaki widział ze swojej werandy. Tajemne przyjemności i uciechy wysoko

urodzonych wypełniały mu samotne i wolno płynące godziny najprzeróżniejszymi domysłami. Z

niecierpliwością 4

wyczekiwał nocy podobnych do tej. Wzdychając, uradowany poszedł chwiejnym krokiem do łóżka.

Drugi podglądacz też był zadowolony. Klęczał w zaroślach, w których skrył się, gdy zakochana para

doprowadziła go do swej kryjówki. On także zauważył złote ozdoby migoczące w kobie-cych

włosach. Gdy przebiegła obok niego, nie mógł nadziwić się swemu szczęściu. Nie sądził, iż wyjdzie

tak szybko ani że wyjdzie sama. Ruszył za nią.

Kobieta biegła szybko przez opustoszałe ulice. Nigdy jeszcze nie podążała tą drogą ani żadną inną

bez towarzystwa. Zazwyczaj podróżowała powozem lub w palankinie, zawsze zaś ze służbą lecz tym

razem nie było to zwyczajne wyjście. Zawsze gdy szli tędy razem, ukrywała twarz za woalem i

pozwalała, by ją prowadził. Teraz z niepokojem szukała wzrokiem znajomych budynków.

Raz, a może dwa razy skręciła w złą uliczkę. Przez chwilę zdawało jej się, że słyszy za plecami kroki

i miała nadzieję, że to jej kochanek, lecz gdy się odwróciła, nie zobaczyła nikogo. Większość

mijanych przez nią starych domów stało pustych, powoli popadając w ruinę. Inne odgradzały od ulic

gęste krzewy, zaś ich bramy zatrzaśnięto na cztery spusty, by odstraszyć bądź

zniechęcić do wizyty niechcianych gości.

Zaczęła słaniać się na nogach. Księżyc znaczył srebrem spływające po policzkach strużki łez. Ich

spotkania w ukrytym pawilonie utrzymywane były w najściślejszej tajemnicy. Nic nie mogło się

równać ich namiętności. Z własnej woli oddała swe życie w ręce kochanka, a teraz była sama i

zrozpaczona.

Na ulicach nie było żywego ducha, lecz w koronach drzew czaiły się kształty czekające cierpliwie na

swoją ofiarę. Skądś dobiegł ją wrzask małego zwierzątka, coś przebiegło obok niej, ocierając się o

smukłą kostkę. Przycisnęła do piersi zwisającą do stóp suknię i znów zaczęła biec, obawiając się

polujących nocą 5

tygrysów i demonów o ostrych, umorusanych krwią kłach, które podążały jej tropem. Dziwne

postacie wyłoniły się z ciemności skrywających opuszczone ogrody; przeraźliwe dźwięki dobiega-

ły z rozpostartych nad jej głową koron drzew. Gdy nocny ptak wzbił się w powietrze, muskając przy

tym jej policzek, krzyknę-

ła, wzywając boginię Kannon.

Wtem dostrzegła pozłacany ornament dachu pagody i odetchnę-

ła z ulgą. Dotarła do zniszczonego muru starej, opuszczonej świątyni i wreszcie wiedziała, gdzie jest.

Święty budynek stał w ciszy, oświetlony księżycową poświatą Tam mieszkała bogini, opiekunka

słabych i potrzebujących. Usłyszała jej wołanie o pomoc.

Zaraz za świątynią, na otwartym polu, na którym bezdomni wznieśli swe nędzne lepianki, drugi

podglądacz dogonił młodą kobietę.

Drapieżnik sądził, iż jego ofiara wracać będzie w towarzystwie kochanka i dlatego, lękając się jego

ostrego miecza, rozstawił w pobliżu swych ludzi, nakazując im czekać. Dziś szczęście uśmiechnęło

się do niego. Niepotrzebnie obawiał się i trudził.

Uśmiechając się złowrogo, zabiegł jej drogę. Zatrzymała się i przestraszona wstrzymała oddech. W

tej właśnie chwili nad ich głowami rozwiały się chmury i światło księżyca padło na twarz

mężczyzny. Cofając się na ten widok, wrzasnęła przerażona.

Tym razem bogini nie usłyszała jej błagalnych krzyków.

Rozdział 1

Parker I.J. - Smoczy zwój.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: