Cykl Obróbki wariantowej jest kombinacja dwóch cykli EdgeCAM: Wierszowania równoległego i Profili na Z. Przy czym, odpowiednie zakresy powierzchni obrabiane są tym cyklem, który tworzy bardziej efektywną ścieżkę na tym zakresie. W ramach jednej instrukcji, narzędzie w drugim cyklu zbiera materiał, który nie został usunięty w pierwszym cyklu obróbki.
Cykl Obróbki wariantowej przeprowadza Analizę modelu, aby stwierdzić, które obszary powierzchni są zbliżone do płaskich, a które zbliżone do pionowych.
Operacja Obróbki wariantowej również wykorzystuje te funkcjonalności.
Kombinacja dwóch cykli wewnątrz cyklu Obróbki wariantowej, jest określana poprzez wybór określonej strategii:
Wierszowanie równoległe/Na stałym Z - zakresy powierzchni płaskich są obrabiane strategią Wierszowania równoległego, a zakresy powierzchni zbliżonych do pionu są obrabiane strategią obróbki Profile na stałym poziomie Z.
Na stałym Z /Wierszowanie równoległe - rozwiązanie alternatywne do poprzedniego polegające na tym, że najpierw obrabiane są zakresy powierzchni zbliżonych do pionowych strategią obróbki Profile na stałym poziomie Z, a później zakresy powierzchni płaskich strategią Wierszowania równoległego.
Wierszowanie prostopadłe - zastosowane są tu dwa cykle Wierszowania równoległego, przy czym jeden obrabia zakresy powierzchni płaskich, a drugi obrabia zakresy powierzchni zbliżonych do pionu, generując ścieżkę prostopadłą do poprzedniego cyklu wierszowania.
Tworzenie Analizy Modelu dla Powierzchni
Komenda Analiza modelu jest stosowana do przeprowadzenia analizy powierzchniowej zamodelowanej części, która następnie będzie obrabiana cyklem Obróbki wariantowej. Jeżeli zostanie wybrany cykl Obróbki wariantowej, bez wcześniejszego przeprowadzenia Analizy modelu, komenda Analizy modelu jest wywoływana automatycznie.
Cykl Obróbki wariantowej jest przeprowadzany po wykonaniu Analizy powierzchniowej modelu, na bazie jednej lub więcej powierzchni.
Analiza modelu, jest uzależniona od bieżącego CPL danej sekwencji maszynowej, i jest tworzona jako instrukcja na Liście instrukcji. Cykl wykorzystuje Analizę modelu do zdefiniowania Zakresów obróbki dla cykli Wierszowania równoległego i Na stałym poziomie Z. Nie jest możliwe przeprowadzenie cyklu Obróbki wielowariantowej bez wcześniejszego wskazania odpowiedniej Analizy modelu.
Dane Analizy modelu zostają zapisane do bazy danych jako nowy element (plik). Dane te są asocjatywne z danymi części oraz wszystkimi powierzchniami wybranymi do analizy. Element ten zawiera dalsze istotne dane np. kolor czy rozkład. Każda część EdgeCAM (*.ppf) może zawierać szereg różnych Analiz Modelu, które to analizy są zapisywane w folderze EdgeCAM\Cam\Analysis. Umiejscowienie foldera analiz można zmienić w komendzie System (menu Opcje) na karcie Powierzchnie, parametrem Folder Analizy modelu.
Do analizy można wybrać jedną lub więcej powierzchni. Komenda pokazuje następnie siatkę dla Analizy modelu.
Możliwe jest jednoczesne przeprowadzenie Analizy modelu wraz z generowaniem obróbki. Wybrane powierzchnie mogą służyć do przeprowadzenia innej Analizy modelu.
Jeżeli Analiza modelu jest przeprowadzona wewnątrz cyklu Obróbki wielowariantowej, system identyfikuje poszczególne zakresy powierzchni dla danego cyklu i generuje dla nich Zakresy obróbki w 2D.
Jeżeli plik jest otworzony w późniejszym okresie czasu i z jakiś przyczyn plik analizy nie zostanie odnaleziony, wówczas system generuje nową Analizę modelu, jeżeli regenerujemy cykl lub go edytujemy.
Analiza Modelu - Karta Ogólnie
Wybór strategii - umożliwia wybór pomiędzy Wszystkimi widocznymi powierzchniami a Wskazanymi. Przy tej drugiej opcji wymagane jest wskazanie powierzchni do analizy.
Rozkład - umożliwia wybór pomiędzy rozkładem Niskim, Średnim i Wysokim. Rozkład wysoki służy do dokładnych modeli, przy czym powstawanie analizy zajmuje więcej czasu. Rozkład ten tworzy bardziej wygładzone i dokładniejsze Zakresy obróbki.
Nazwa - wprowadza nazwę wybranych elementów do analizy. Można je później wywołać przy stosowaniu Nazwy w Danych parametrycznych , przy połączeniu z PCI/PDI.
Analiza Modelu - Karta Zakres Z
Typ - parametr ten określa metodę analizowania powierzchni:
Automatycznie - dla modelu powierzchownych, w których zagłębienia czy trzpienie nie zostały zdefiniowane.
Na zewnątrz - dla modeli powierzchniowych, w których Analiza modelu przeprowadzana jest dla zewnętrznych granic powierzchni
Wewnątrz - ta opcja jest stosowana, jeżeli zewnętrzne ścianki nie powinny być wybrane do obróbki i nie muszą one podlegać analizie powierzchniowej.
Określony poziom - opcja ta służy do wyboru analizy powyżej lub poniżej określonego poziomu w osi Z, przy czym parametry analizy są stosowane wewnątrz płaszczyzny lub poziomu Z.
Analiza poniżej Z - dostępna tylko w przypadku zastosowania parametru Typ na Określony poziom. Po zaznaczeniu tego parametru można przeprowadzić analizę do wprowadzonego poziomu w osi Z, lub jeżeli wartość w osi Z nie została wprowadzona, wówczas można ją wskazać na modelu.
Zakres Z - dostępna tylko w przypadku zastosowania parametru Typ na Określony poziom. Po zaznaczeniu tego parametru można przeprowadzić analizę poniżej poziomu w osi Z, lub jeżeli wartość w osi Z nie została wprowadzona, wówczas można ją wskazać na modelu.
% Zwiększenia - w niektórych przypadkach, na przykład, jeżeli narzędzie w porównaniu do modelu jest za duże, może się zdarzyć, że Analiza modelu odmówi dostępu narzędziu do określonego zakresu krawędzi. Parametr % Zwiększenia stosuje się do procentowego zwiększenia modelu, aby umożliwić stworzenie wystarczającego miejsca dla narzędzia.
Analiza Modelu - Karta Wyświetlanie
Parametry znajdujące się na tej karcie, określają w jaki sposób będzie wyświetlana Analiza modelu.
Kolor - definiuje kolor w jakim będzie przedstawiona Analiza modelu.
Warstwa - definiuje warstwę na jakiej będzie przedstawiona Analiza modelu.
Styl - definiuje styl linii w jakim będzie przedstawiona Analiza modelu.
Wyświetlanie - parametr definiujący gęstość siatki modelu. Jeżeli np. wprowadzimy wartość '10', zostanie utworzony model z siatką 10x10. Proszę zauważyć, że ten parametr służy wyłącznie do graficznego przedstawienia modelu i nie ma żadnego wpływu na dokładność modelu.
Stosowanie Cyklu Obróbki Wariantowej
Kolejność postępowania przy stosowaniu cyklu Obróbki wielowariantowej:
1. Należy się upewnić, czy Analiza modelu jest już utworzona i czy zostało wybrane narzędzie.
2. Wywołać komendę Obróbki wariantowej.
3. Wprowadź odpowiednie parametry cyklu i kliknij OK.
4. Wskaż Analizę modelu, która będzie obrabiana.
5. Wskaż zakres obróbki
6. Jeżeli stosowany jest cykl Na stałym Z, wskaż punkt lub linię określającą punkt startu obróbki.
7. Jeżeli model zawiera jakiś pionowe powierzchnie, należy wybrać stronę odsunięcia.
System utworzy ścieżki narzędzia dla tego cyklu.
Obróbka Wariantowa - Karta Ogólnie
Strategia - określa która kombinacja cyklów będzie stosowana:
Plik NC - określa sposób zapisu ścieżki w kodzie NC.
Ruch liniowy – ścieżka narzędzia generowana jest jako ciąg linii prostych.
Interpolacja kołowa - ścieżka narzędzia generowana jest jako ciąg linii prostych i łuków
Posuw - określa wartość posuwu roboczego w płaszczyźnie roboczej.
Posuw wgłębny – określa wartość posuwu w kierunku osi Z narzędzia.
Liczba obrotów – określa liczbę obrotów wrzeciona narzędzia.
Naddatek - określa wielkość odsunięcia ścieżki od powierzchni. Proszę zwrócić uwagę że chodzi tu o odsuniecie w trzech osiach. Ujemna wartość nie może być większa niż Promień naroża narzędzia.
Tolerancja – określa maksymalną odchyłkę wygenerowanej ścieżki narzędzia od wskazanej powierzchni.
Nazwa elementu – określa element do którego odnosi się cykl.
Stały kierunek – zaznaczenie tego parametru, powoduje rozpoczynanie obróbki przez narzędzie zawsze z tej samej strony. Przejścia narzędzia do następnej ścieżki odbywają się na poziomie wycofania.
Typ frezowania – wybór pomiędzy Współbieżnym a Przeciwbieżnym.
Szerokość (%) – określa odległość między sąsiednimi ścieżkami, rozumiana jako procent średnicy narzędzia.
Kąt – tylko w wierszowaniu ,określa kąt ścieżek względem osi X Początkowego CPL
Cykl główny bez zakresu - zaznaczenie tego parametru powoduje, że cykl główny (pierwszy) nie stosuje Zakresów obróbki wygenerowanych w czasie Analizy modelu.
Z dołu do góry – tylko przy cyklu Profil. Zaznaczenie tego parametru powoduje obróbkę powierzchni narzędziem poruszającym się od dołu do góry.
Głębokość skrawania – określa maksymalną wartość zagłębienia się narzędzia w materiał. Wprowadzona jakaś wartość musi być dodatnia. Określa pionową odległość pomiędzy kolejnymi poziomami obróbki.
Obróbka Wariantowa - Karta Głębokość
Poziom bezpieczny – określa poziom w współrzędnych absolutnych, po którym narzędzia może poruszać się w płaszczyźnie XY po i w czasie cyklu, bez kolizji z materiałem i uchwytami. Jeżeli w cyklu obrabiany jest więcej profili, wówczas przejazdy pomiędzy nimi odbywają się na tym poziomie.
Poziom – określa poziom startu obróbki cyklu obróbki w współrzędnych absolutnych.
Poziom wycofania - stosowany tylko w cyklu Na stałym Z. Określa poziom wycofania w współrzędnych przyrostowych, zależnie od wysokości Poziomu.
Odległość bezpieczna - określa poziom wyjazdu narzędzia w współrzędnych przyrostowych (zależnie od aktualnego położenia narzędzia przy każdym przejściu). Narzędzie wyjeżdża do góry ruchem posuwowym na tą wartość przyrostu i jest pozycjonowane do następnego przejścia
Parametr Zakończ na, umożliwia zatrzymanie narzędzia po zakończeniu cyklu w określonej płaszczyźnie. W cyklach wiercenia nie ma tej możliwości.
Można wybrać spośród opcji:
Głębokości - narzędzie zatrzyma się na ostatniej głębokości ostatniej ścieżki w cyklu.
Poziomie bezpiecznym - Narzędzie wyjedzie ruchem szybkim pionowym z "Głębokości" na wysokość "Poziomu bezpiecznego".
Poziom wycofania - Narzędzie wyjedzie ruchem szybkim pionowym z "Głębokości" na wysokość "Poziomu wycofania".
Parametry te określają sposób start i koniec każdej ścieżki narzędzia.
Kąt wejścia – określa kat wejścia ścieżki w materiał (0 <Kąt wejścia <=90). Jeżeli nie wprowadzono żadnej wartości wówczas stosowany jest parametr Długość.
Promień wejścia – określa wartość promienia, który stosowany jest przy starcie ścieżki narzędzia.
Długość wejścia – określa wartość liniowego najazdu do startu ścieżki narzędzia .Jeżeli stosowany jest parametr Promień wówczas najazd wykonywany jest stycznie do promienia.
Kąt wyjścia – ten sam parametr co Kąt wejścia, z tym że stosowany jest na końcu ścieżki. Jeżeli parametr Stały kierunek obróbki nie jest zaznaczony, wtedy parametry Kąta wejścia/wyjścia są stosowane przez cały cykl.
Promień wyjścia - ten sam parametr co Promień wejścia, z tym że stosowany jest na końcu ścieżki. Jeżeli parametr Stały kierunek obróbki nie jest zaznaczony, wtedy parametry Promień wejścia/wyjścia są stosowane przez cały cykl.
Długość wyjścia - ten sam parametr co Długość wejścia, z tym że stosowany jest na końcu ścieżki. Jeżeli parametr Stały kierunek obróbki nie jest zaznaczony, wtedy parametry Długość wejścia/wyjścia są stosowane przez cały cykl.
Obróbka niedocięć – zaznaczenie tego parametru powoduje generowanie zakresów obróbki dla nieobrobionych obszarów I ich obróbkę jedną z pięciu wybranych strategii.
Wyłącz płaszczyznę kontaktu – zaznaczenie tego parametru powoduje usuniecie zakresów obróbki generowanych wzdłuż płaszczyzny kontaktu w Analizie modelu.
% Przekroczenia – Specifies a value between 0 and 100 to define how close the toolpath should try to get to vertical walls. 0% will ensure that the tool does not climb up walls with the side effect of possibly leaving material near the base of the wall. 100% will cut closer to the vertical walls but is prone to climbing walls. The default value is set to 50%.
Minimalna głębokość – określa minimalną głębokość wyszukiwania obszarów nie obrobionych
Ostatnie w sekwencji – powoduje wybranie narzędzia, które jest ostatnio zdefiniowane do obróbki niedocięć.
Średnica – określa średnice narzędzia do obróbki niedocięć.
Promień naroża – określa promień naroża narzędzia.
Kąt płaskość/stromość – określa kąt podziału powierzchni pomiędzy powierzchnie strome a powierzchnie płaskie. Wartość domyślna wynosi 45 stopni.
Przekroczenie zakresu -
Ograniczenia występujące przy Obróbce Wariantowej
Jeżeli cykl Obróbki wielowariantowej stosowany jest w pobliżu pionowych ścian detalu, może się zdarzyć, że narzędzie pozostawi "stopkę' niedociętego materiału w dolnym rogu ścianki. Podstawą tego jest systemowo bazowane odsunięcie, które zapobiega kolizji z prawie pionowymi ściankami.
...
Suck_my_DUCK