075 - Czarno na ulicy Błękitnej 9.pdf - Ewa wzywa 07 - piotredmundowicz3

— Proszę nie skakać do wody parami — powtarzał przez

megafon monotonny, męski głos. — Osoba, która w czasie

kąpieli zgubiła sztuczną szczękę, proszona jest o zgłoszenie

się z dowodem osobistym do ratownika.

Wybity ze snu, leżałem zdezorientowany. nie wiedziałem,

co to wszystko znaczy, może więc jeszcze ciągle śnię?

Nie, we śnie to wyglądałoby inaczej, tylko na jawie,

dziwniejszej często niż najdziwniejsze sny, skacze się do

wody parami, a pojedynczo przychodzi do Urzędu Stanu

Cywilnego i na jawie gubi się w basenie sztuczne szczęki.

Znów więc zasnąłem na leżaku. Całe szczęście, że nauczony

smutnym doświadczeniem rozstawiłem go w cieniu, inaczej

skończyć się to mogło chorobą. Czwarta, spałem ponad dwie

godziny. Kiedy zasypiałem. obok leżały dwie ładne

dziewczyny, jedna z nich zerkała nawet na mnie, więc

zastanawiałem się, jak zacząć z nimi rozmowę. Niestety —

zasypiając skompromitowałem się jako ewentualny

konkurent, dziewczyny poszły, na ich miejscu leży brzuchaty,

łysy facet z głową przykrytą chusteczką zawiązaną na

wszystkich rogach. Właśnie tak mi się ostatnio wiedzie.

Dopiero dziś kończy się mój wczasowy turnus, ale ja już

trzeci dzień jestem w Warszawie. W ośrodku koło Krynicy

Morskiej, gdzie byłem na wczasach, sanepid zamknął

stołówkę, radzono nam, żebyśmy się stołowali w restauracji

odległej o sześć kilometrów. Jednocześnie zepsuła się

pogoda, a że towarzystwo nie było ciekawe — w ciągu

godziny zlikwidowałem swoje interesy.

W Warszawie niemiłosierny upał. powietrze stoi między

rozgrzanymi murami, wszyscy znajomi na urlopach. Za to

jeździ się wygodnie tramwajami, bez kłopotów można zjeść

obiad, a jeżeli ktoś uprze się, żeby zamoczyć nogi, może

dociśnie się do basenu i tam musi tylko uważać, by mu na

głowę nie skoczyła jakaś para.

W wodzie trochę się przerzedziło, postanowiłem wykąpać

się. Grubasa z chusteczką poprosiłem, żeby popilnował

moich rzeczy: wydał z siebie nieartykułowany dźwięk, który

zrozumiałem jako znak, że się zgadza.

Kiedy wróciłem po kilkunastu minutach — grubas spał,

głośno sapiąc. Ubrałem się, celowo potknąłem się o jego

nogę, żeby się obudził — musiałem mu przecież podziękować

— i wyszedłem na ulicę.

Co robić z sobotnim wieczorem? Wracać do domu? W

telewizji jest film, ale dopiero o ósmej, co będę robił przez

całe dwie godziny? Mijałem właśnie ogródek kawiarni,

postanowiłem wstąpić na lody.

Kiedy płaciłem, zachowałem się jak gapa. Kelnerka zaczęła

chrząkać ze zniecierpliwienia. Siedziałem i wpatrywałem się

nieruchomo w bilon, który wyjąłem z kieszeni. Opamiętałem

się dopiero po dłuższej chwili.

Zapłaciłem, a kiedy dziewczyna poszła — położyłem na

stole to, co mnie tak zaskoczyło: klucz, spory klucz o

skomplikowanych wycięciach.

Byłem pewny, że nie widziałem go nigdy przedtem. Nie

pasował z pewnością do żadnego z moich zamków, nie

znalazłem go, nikt mi go nie dał. W jaki więc sposób dostał

się między monety, do kieszeni moich spodni? Rano

przekładałem bilon z garnituru i pamiętam, że go

przeliczałem. Wtedy klucza nie było.

Z tego wniosek, że nie wiedząc o tym, wszedłem w

posiadanie tajemniczego klucza w ciągu dzisiejszego dnia.

Bezmyślnie kołysałem nim. trzymając za cienką tasiemkę.

którą był obwiązany. Co się dzieje, do diabła, skąd się wziął w

mojej kieszeni?

Taka sprawa może zaabsorbować człowieka bez reszty.

Myślę o tym zdarzeniu. Czyżby dowcip? Może ktoś obserwuje

mnie teraz i pokłada się ze śmiechu, widząc moje głupie

miny? Rozglądam się, ale nie spostrzegam nic takiego.

Przypadek? Prawie nieprawdopodobne. Początkowo

wydawało mi się, że tasiemka przyczepiona do klucza była

po prostu zabrudzona, kiedy jednak zacząłem się jej pilniej

przyglądać — dostrzegłem, że są na niej jakieś znaki, jak się

okazało — litery i cyfry.

Drżącymi palcami rozsupłałem ją, rozłożyłem na blacie

stołu.

POTRZEBUJĄ POMOCY — odczytałem z trudem —

BŁĘKITNA 18, SZUKAJ SAMOCHODU, J.

Poderwałem się, wybiegłem z kawiarni. Udało mi się

złapać taksówkę, pojechałem do domu. Przeczucie mówiło

mi, że to nie jest dowcip, że za tymi niewyraźnymi literami,

wyskrobanymi na tasiemce, kryje się jakaś niebezpieczna,

niepokojąca prawda.

Błękitna 18 to oczywiście adres. Na planie miasta zacząłem

szukać tej ulicy. Leżała na peryferiach, wokół niej grupowały

się zielone plamy, był więc tam jakiś park albo lasek. Jeszcze

tylko zerknąłem, czym można dojechać, i wybiegłem z domu,

zabierając pieniądze, dokumenty — jak zwykle, kiedy

przypuszczałem, że mogę wrócić po dłuższym czasie.

Na to przedmieście jeździł tylko jeden autobus. Długo

czekałem, kiedy wreszcie nadjechał", niecierpliwiłem się

nadal, bo wlókł się jak za pogrzebem. Słońce już zaszło,

robiło się szaro. Mój niepokój narastał, wraz z zapadaniem

zmierzchu sprawa stawała się w mojej świadomości coraz

bardziej niepokojąca. ,.J" — chyba domyślałem się, o kogo

chodzi. O rozpoznaniu pisma nic było co marzyć, nic sposób

doszukać się jakichś indywidualnych cech w tych

drukowanych literach, wyskrobanych na tasiemce. Jakiego

samochodu mam szukać, jakiej pomocy mogę udzielić?

075 - Czarno na ulicy Błękitnej 9.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: