Smith Lisa Jane - Pesymistyczne wizje 1 - Obca Potęga) [tłum. nieof.].pdf - Lisa Jane Smith - VampikaMarika

Pesymistyczne wizje 1 - Obca Potęga

autorka L J Smith

Ty zapraszasz miejscową czarownicę na przyjęcia. Choćby nie wiem jak piękny

ona jest. To był podstawowy problem. Nie przejmuję się, Kaitlyn pomyślał. Nie

potrzebuję nikogo. Siedziała w klasie historii, słuchając Marcy Huang i Pam

Sasseen plan przyjęcie przez ten weekend. Nie mogła pomóc ale mogła wysłuchać

ich: pan. Flynn's łagodny, przepraszający głos był żadną konkurencją dla ich

podnieconych szeptów. Kait słuchał, pretendując nie słuchać, i gwałtownie chcąc

by mogła wyrwać się. Ona nie móc, tak ona doodled na niebieski- kreślony linie

strona jej notatnika historii. Była pełna sprzecznych uczuć. Nienawidziła Pam i

Marcy, i chcieć by umarli, albo co najmniej mieć jakiś krwawy wypadek który

zostawił ich całkowicie rozbity i zwyciężony i nieszczęśliwy. W tym samym czasie

to był beznadziejna tęsknota w niej. Jeśli tylko pozwoliliby jej w to nie był, jakby

upierała się by być najwięcej popularny, najwięcej podziwiało, dziewczyna w

szkole. Zadowoliłaby się miejscem w grupie która była dobrze jej własny. Mogli

potrząsnąć swoimi głowami i mogli powiedzieć, "o!, że Kaitlyn oni dziwny, tylko

nie co obylibyśmy się bez niej?" I to byłoby świetne pod warunkiem, że była

częścią. Ale to nie zdarzyłoby się, kiedykolwiek. Marcy nigdy nie pomyślałaby o

zapraszaniu Kaitlyn na jej przyjęcie ponieważ nie pomyślałaby o robieniu czegoś

że nigdy nie zostało skończone wcześniej. Nikt kiedykolwiek nie zaprosił

czarownicy; nikt nie pomyślał ten Kaitlyn, śliczna, straszna dziewczyna z obcymi

spojrzeniami, chcieć pójść .I nie przejmować się, Kaitlyn pomyślał, jej refleksje

wpadające prosto okrążają. To jest mój w zeszłym roku. Jeden semestr na wynos.

Po tym, nie mam liceum i? mieć nadzieję że nigdy nie widzę nikogo z tego miejsca

jeszcze raz. Ale to był inny problem, oczywiście. W niewielkiej miejscowości temu

podobna Arteria którą była zobowiązała do zobaczenia ich, i ich rodzice,

codziennie przez przyszły rok. I rok później że… , To nie był żadna ucieczka.

Gdyby mogła wyjechać do college'u, to mogło być inne. Ale schrzaniła swoją

sztukę stypendium... a poza tym, to był jej ojciec. Musiał jej i tam nie był

jakimikolwiek pieniędzmi. Tata chciał jej. To nie był niższy rangą college albo

nic. Lata wyciągnięte przed Kaitlyn, ponury jako Ohio zimowy zewnątrz okno,

napełnić się nieskończenie długimi zimnymi klasami. Nieskończenie długie

posiedzenie i słuchanie na które do dziewczyn planujące partie którymi nie była

zaprosiły. Niekończący się wykluczenie. Niekończący się boląc i życząc temu ona

byli czarownicą na której więc mogła położyć najokropniejsze, bolesne,

osłabiające przekleństwo na wszystkich z nich. Przez cały czas myślała, była

doodling. Albo raczej jej ręka była doodling jej mózg nie wydał się być

pochłoniętym wcale. Skoro popatrzała w dół i po raz pierwszy zobaczył co

narysowała. Pajęczyna. Tylko nie co był obcy był pod pajęczynie, tak blisko to

było prawie wzruszające. Dwoje oko. Szeroko, naokoło, ciężki - bity batem oczy.

Bambi oczy. Oczy dziecka. Ponieważ Kaitlyn wpatrywał się w to, nagle kręciła się

w głowie, jakby ona spadać. Jakby obraz otwierać pozwolić jej in. który to był

okropny sensation-and znajomy. To zdarzyło się ile razy wyciągnęła jeden z tych

obrazów, rodzaj nazwali ją czarownicą dla. Rodzaj który spełnił się. Powstrzymała

siebie z szarpnięciem. Tam był chory, ssanie w żołądku w niej. O!, proszę, nie,

pomyślała. Nie dziś i nie tutaj, nie w szkole. To jest sprawiedliwe bazgroły; to nie

znaczy niczego. Proszę pozwalać temu być sprawiedliwym bazgroły. Ale mogła

poczuć swoje ciało podpierając, ignorując jej umysł, idąc lodowaty aby spotykać

co przychodzić. dziecko. Pociągnęła oczy dziecka więc jakieś dziecko było w

niebezpieczeństwie. Tylko nie co dziecko? Wpatrując się w przestrzeń pod oczami,

Kait poczuł szarpiąc, prawie tik, w jej ręce. Jej palce mówiące jej kształt który

musiał pójść tam. Małe półkole, z bardziej niewielkimi krzywymi na brzegach.

Zadarty nos. Kolisko, dołożyć stały. Usta, otwarty w bać się albo niespodzianka

albo ból. Duża krzywa wskazać okrągłą brodę. Seria z długi wierci się dla włosy i

wtedy swędzenie, pragnienie, konieczność w Kait's ręka topniała. Wypuściła swój

oddech. To było wszystko. Dziecko na obrazie musieć być dziewczynką, z całymi

tymi włosy. Falowany włos. Ładna dziewczynka w falowanym włosie i pajęczynie

szczyt jej twarzy.

Coś zamierzało zdarzyć się, wymagając dziecka i pająka. Tylko gdzie i po co

dziecka? A kiedy? Dziś? W przyszłym tygodniu? Przyszły rok? To nie było dość.

To nigdy nie było. To była najstraszniejsza część z Kaitlyn's straszny dar. Jej

rysunki były zawsze dokładny oni zawsze, zawsze spełnił się. Zawsze kończyła

widząc w rzeczywistości co wykorzystała papier. Tylko nie na czas. Natychmiast,

co mogłaby zrobić? Przebijać miasto megafonem każącym wszystkie dzieci

uważać na pająki? Schodzić do szkoły podstawowej szukającej dziś dziewczyn z

falowanym włosem? Nawet gdyby spróbowała powiedzieć im, uciekli przed nią.

Jakby Kaitlyn wywołał rzeczy które narysowała. Jakby urzeczywistniła ich

natomiast z właśnie przewidując ich. Asortymenty obrazu stawały się

zakrzywiony. Kaitlyn mrugnął prostować ich. Jedna rzecz której nie zrobiłaby

była - krzyk ponieważ Kaitlyn nigdy nie zapłakał. Nigdy. Nie raz, nie od tej pory

jej matka umarła gdy Kait był osiem. Od tej pory, Kait dowiedział się jak do marki

rozdarcia idą wewnątrz. To był zakłócenie na przedzie z pokoju. Pan. Flynn's głos,

zazwyczaj tak miękki i melodyjny że studenci wygodnie mogli zasnąć do tego,

przerwać. Chris Barnable, chłopiec który rozwiązał szósty okres jako bliski

współpracownik/bliska współpracownica studencka, przynieść kawałek różowego

papieru. Fiszka. Kaitlyn popatrzył na pana. Flynn brać to, czytać to, wtedy patrzeć

łagodnie przy klasie, marszcząc jego nos do pchnięcia które jego okulary

popierają. "Kaitlyn, biuro pragnie cię." Kaitlyn już sięgał swoje książki. Nie

pozwoliła się zbliżyć jej bardzo prosto, jej głowa bardzo wysoko, jak podeszła w

górę przejścia brać pomyłkę, kaitlyn fairchild do dyrektora office-at kiedyś! to

przeczytało. Jakoś kiedy "od razu" pudło było zaznaczane krzyżykiem, cała

pomyłka przybrała powietrze pilnej potrzeby i złośliwości. "W kłopotach jeszcze

raz?" głos od początku rząd zapytał snidely. Kaitlyn nie mógł powiedzieć kto to

był, i nie odwróciłaby się do spojrzenia. Wyszła drzwi z Chris. W kłopotach

jeszcze raz, tak, pomyślała ponieważ schodziła po schodach do centrali. Co mieli

na nią ten czas? Te usprawiedliwienia "podpisany przez nią ojca" ostatni upadek?

Kaitlyn opuścił dużo szkoły, ponieważ tam byli czasami gdy właśnie nie mogła

postawić tego. Ilekroć to stało się zbyt złe, zeszła z Piqua Road aby gdzie

gospodarstwa były, i narysował. Nikt nie przeszkadzał jej tam. "Jestem żałosny

jesteś w tarapatach," Chris Barnable powiedziało ponieważ sięgnęli po biuro.

"Chcę... Jestem żałosny jeśli jesteś w tarapatach." Kaitlyn rzucił okiem na niego

ostro. Był okay-looking facet: lśniące włosy, miękki eyes-a los lubić Hello Sailor,

ona cocker-spaniel miała przed laty. Wciąż, nie dała się nabrać przez minutę.

Chłopcy byli kiepscy. Kait wiedział dokładnie dlaczego byli mili dla niej.

Odziedziczył kremową irlandzką skórę jej matki i jesienno – ogniste włosy.

Odziedziczyła je po matce gibki, wierzba – szczupłya figura. Ale jej oczy były jej

własne, i przed chwilą wykorzystała ich bez litości. Skierowała lodowate

spojrzenie w stronę Chris, patrząc na niego w pewnym sensie była zazwyczaj

ostrożny uniknąć. Spojrzała prosto w twarz mu. Zbladł. To było typowe dla drogi

osoby około tu zareagować gdy musieli spotkać Kaitlyn's oczy. Nikt jeszcze mieć

oczy lubią Kaitlyn. Byli zadymionym niebieskim, i maksymalnie z każdego irysa,

tak dobrze jak w trakcie, byli ciemniejszymi pierścieniami. Jej ojciec powiedział

że byli piękny i ten Kaitlyn charakteryzował się duszkami. Ale inni ludzie

powiedzieli inne rzeczy. Od tamtego czasu mogła zapamiętać, Kaitlyn znał ze

słyszenia szepty - że miała obce spojrzenia, złe uroki. Oczy które zobaczyły co nie

było miały zamiar zostać zobaczonym. Czasami, lubić teraz, Kaitlyn użył jako

broni ich. Wpatrywała się w Chris Barnable do czasu gdy biedne szarpnięcie w

rzeczywistości nie przeszło do tyłu. W takim razie ściszyła swoje bicze skromnie i

wpadła na biuro. To poświęciło ją tyle że chorą, chwilową atmosferę tryumf.

Straszące cocker-spaniele był ledwie osiągnięcie. Ale Kaitlyn był zbyt przerażona i

nieszczęśliwa żeby przejmować się. Sekretarz machnął jej Kaitlyn's serce biło

mocno. "Mieliśmy kogoś w pokoju po sąsiedzku," Joyce powiedziała. "Słuchacz

studiów magisterskich z grzeczniutką koncentracją, i patrzał na wykresy z listami

na nich. To było dlaczego zobaczyłeś listy, Kait. Przejrzałeś jego spojrzenia.

Spodziewałeś się że zobaczysz listy na wykresie więc twój umysł był otwarty i

otrzymałeś co zobaczył." Kaitlyn powiedziany słabo," to nie pracuje w tamtą

stronę." O!, proszę, Bóg... wszystko musiało był inną potęgą, inne przekleństwo.

"To spełnia swoją rolę; to jest tak czy inaczej," Joyce powiedziała. "Ogłosiło

odległe zwiedzanie. Świadomość wydarzenia za zakresem twoich zwykłych

zmysłów. Twoje rysunki są odległymi widać z wydarzenia - czasami wydarzenia

które nie mają prawa być zdarzyły się już." "Co wiesz o moich rysunkach?"

Przypływ uczucia przyniósł Kait swoim stopom. To nie było uczciwe: ten

nieznajomy wchodzący i grający z nią, sprawdzając ją, oszukując jej i teraz

rozmawiając o jej prywatnych rysunkach. Jej bardzo prywatne rysunki że osoby w

Arterii mieć dobre obyczaje aby tylko odnieść się ukośnie. "Powiem ci co znam,"

Joyce powiedziała. Jej głos był cichy, rytmiczny, i wpatrywała się w Kaitlyn

uważnie z tymi spojrzeniami akwamarynu. "Wiem że najpierw poznałeś dar w

postaci ciebie gdy miałeś dziewięć lat. Chłopaczek z twojej dzielnicy zniknąć ""

Danny Lindenmayer, "dyrektor wybrał dziarsko. "Danny Lindenmayer zniknął,"

Joyce powiedziała, nie patrząc z dala od Kait. "I policje jeździły w systemie

obwoźnym, szukając go. Rysowałeś z kredkami podczas gdy rozmawiali z twoim

ojcem. Słyszałeś wszystko o tęskniącym chłopcu. A kiedy byłeś wykonanym

rysunkiem, to były rysunek którego nie zrozumiałeś, rysunek drzew i most... i coś

kwadratowe." Kaitlyn kiwnął głową, czując dziwnie zwyciężony. Pamięć ssała ją,

przyprawiając o zawrót głowy ją. Ten pierwszy obraz, tak ciemny i obcy, i jej

własny strach... Wiedziała że to było coś złego ,które jej palce narysowały. Ale nie

wiedziała dlaczego. "I następnego dnia, w telewizorze, zobaczyłeś miejsce gdzie

znaleźli ciało drobnego chłopca," Joyce powiedziała. "Pod moście autorstwa

jakichś drzew... w mieszczącej się skrzynce." "Coś kwadratowe, "Kaitlyn

powiedział. "To pasowało do obrazu który narysowałeś dokładnie chociaż to był

żadna droga którą mogłeś znać o tym miejscu. Most był trzydzieści mil stąd, w

mieście nigdy nie byłeś. Gdy twój ojciec zobaczył wiadomości w telewizorze,

dostrzegł twój obraz, - również i gorączkował się. Skłoniony do pokazywania

rysunku wokół, opowiadając historię. Ale osoby przeciwstawiały się źle. Już

pomyśleli że byłeś trochę inny z powodu twoich oczu. Tylko to - to całe mnóstwo

było inne. Nie podobało im się to. A kiedy to zdarzyło się na okrągło, gdy twoje

rysunki kontynuowały spełnianie się, stali się bardzo przerażeni. I Kaitlyn

rozwinął w pewnym sensie problem w kontaktach z ludźmi, "dyrektor wtrącił

delikatnie. Być z natury buntowniczy i trochę wysoki - założył strunę , lub źrebak.

Ale stała się drażliwa, również, i schładzać. Samoobrona." Zrobiła tsking hałasy.

Kaitlyn spiorunował wzrokiem ale to było słabe oślepiające światło. Cichy, pełny

współczucia głos Joyce rozbroił ją. Usiadła jeszcze raz. "Więc wiesz wszystko na

temat mnie," powiedziała Joyce. "Więc mam problem w kontaktach z ludźmi. Tak ,

nie masz trudności w kontaktach z innymi, "Joyce przerwała. Popatrzała prawie

wstrząśnięty. Pochyliła do przodu, mówiąc bardzo poważnie. "Masz prezent,

bardzo wielki dar. Kaitlyn, nie rozumiesz? Nie uświadamiasz sobie jak niezwykły

jesteś, jak cudowny?" W Kaitlyn's doświadczenie, niezwykły nie utożsamić aby

cudowny. "Na całym świecie, są tylko garstka osób które mogą robić co możesz

robić," Joyce powiedziała. "Na całe Stany Zjednoczone, my tyle że znaleziony

pięć." "Pięć co?" "Pięć liceum starsi. Pięcioro dzieci lubi cię. Wszystko z innymi

talentami, oczywiście; żaden z was nie może robić tego samo. Tylko być wielki;

być sprawiedliwy co szukaliśmy. Będziemy móc robić różnorodność

eksperymentów. "

"Ty chcesz eksperymentować na mnie?" Kaitlyn popatrzał na dyrektora w alarmie.

"Wyprzedzę siebie. Pozwól, że wyjaśnię. Jestem z Sanu Carlos, Kalifornia-

"dobrze, tak wyjaśnić opaleniznę." -i pracuję dla Zetes Instytut. To jest bardzo

niewielkie laboratorium, wcale nie temu podobny SRI albo Duke University. To

było o ustalonej pozycji w zeszłym roku przez grant na badania naukowe z Zetes

Fundament. Pan. Zetes oh, jak mogę wyjaśniać mu? Być niewiarygodny

mężczyzna - być prezesem dużej korporacji w Dolinie Krzemowej. Ale jego

prawdziwe zainteresowanie jest w paranormalnych fenomen. Parapsychologia."

Joyce przerwała i zapchnąć lśniące jasnowłose włosy z jej czoła. Kaitlyn mógł

obmacać swoje działanie do czegoś dużego. "Wyłożył fundusze w bardzo

specjalny projekt, bardzo intensywny projekt. To był swój pomysł by robić

sprawdzanie przy liceach na obszarze całego kraju, szukając starszych z silnym

paranormalnym potencjałem. Znaleźć to pięć albo sześć byli całkowicie szczyt,

czołówka, i przynieść ich Kalifornii od roku z testowania." "Rok?" "To jest w tym

wszystkim najlepsze, nie widzisz? Zamiast robić kilku sporadycznych testów

skończylibyśmy sprawdzanie codziennie, na regularnym harmonogramie.

Moglibyśmy obrazować zmiany w twoich potęgach z twoimi biorytmami, z twoją

dieta- "Joyce przerwała nagle. Patrząc prosto na Kait, wyciągnęła i wzięła Kait's

ręce. "Kaitlyn, zawodzić ściany i właśnie słuchać mnie przez minutę. Możesz robić

to?" Kait mógł poczuć swoje ręce drżące w spokojnym chwycie palców

jasnowłosej kobiety. Połknęła, nieumiejący odwrócić wzrok z tych spojrzeń

akwamarynu. "Kaitlyn, mam ci tutaj sprawić ból . Podziwiam cię ogromnie. Masz

cudowny dar. Chcę do nauki którą tu Mam wydało moje życie przygotowujące się

by studiować tu. Studiowałem przy - Książę ty wiedziałeś, gdzie Ren zrobił swoje

eksperymenty telepatii. Wprowadziłem mój stopień magistra do parapsychology

mam rozwiązanego na wymarzonym Laboratorium przy Maimonides, i Umysł

Fundament naukowy w San Antonio, i Inżynieria Nieprawidłowości laboratorium

badawcze przy Princeton. Wszystko razem kiedykolwiek chciałem jest tematem

tak jak ty. Razem możemy dowodzić tego co robisz jest rzeczywisty. Możemy

stawać się twardzi, replicable, naukowy dowód. Możemy okazywać to światu ESP

istnieje." Przerwała, i Kaitlyn słyszał warkot z fotokopiarki w sekretariacie. "Są

jakieś korzyści dla Kaitlyn, również," pani. McCasslan powiedział. "Myślę że

powinieneś wyjaśniać okresy." "O!, tak." Puszczona Joyce Kaitlyn's ręce i

podniesiony manila folder z biurka. "Pójdziesz do grzeczniutkiej szkoły w San

Carlos na koniec w górę swojego ostatniego roku nauki. Przez ten czas będziesz

żyć przy Instytucie który z czterema innymi studentami wybraliśmy. Skończymy

sprawdzanie każdego popołudnia ale to nie będzie długa sprawiedliwa godzina

albo dwie doba. I pod koniec roku, otrzymasz stypendium do college'u twojego

wyboru." Joyce otworzyła folder i podała to Kaitlyn. "Bardzo sowite stypendium."

"Bardzo sowite stypendium, "pani. McCasslan powiedział. Znaleziony sobie

Kaitlyn patrząc na liczbę na kawałku papieru. "Być... dla wszystkich z nas,

rozłupać?" "To jest za tobą, "Joyce powiedziała. "W pojedynkę." Kaitlyn kręcił się

w głowie. "Będziesz pomagać powodowi nauki," Joyce powiedziała. "I mogłeś

zrobić sobie nowe życie. Nowy początek. Nikt na twojej nowej szkole potrzebuje

wiedzieć dlaczego jesteś tam; właśnie możesz być zwykłym liceum dziecko.

Następny upadek który możesz przebywać do Stanford albo San Francisco

państwo University-San Carlos jest sprawiedliwym pół godziny na południe od

San Francisco. I po tym, masz czas. Możesz iść nigdzie." Kaitlyn poczuł się

naprawdę cierpiący na zawroty głowy. "Będziesz kochać Obszar laurowy. Słońce,

miłe plaża- robią cię zdawać sobie sprawę że to były siedemdziesiąt stopni tam

wczoraj gdy wyszedłem? Siedemdziesiąt stopni zimą. Sekwoja- drzewo- palmowe

"" ja nie moge, "Kaitlyn powiedział z trudem. Joyce i dyrektor na którego obydwa

wyszli u niej, zaskoczony. "Ja nie moge," Kait powiedziany jeszcze raz, głośniej,

wyciągając jej ściany blisko wokół niej. Chciała ścian, albo ona może ulegać

mieniącemu się obrazowi który Joyce malowała w swoim umyśle. "Nie chcesz

wyrwać się?" Joyce powiedziała łagodnie. Nie ona? Tylko tyle że czasami czuła jak

ptak trzepoczący skrzydłami o szklankę. Chyba że nigdy nie była całkiem pewna

co zrobiłaby raz nią odebrany. Właśnie pomyślała, tam musieć być jakiś

konieczność podejść do Instytutu; to był sen któremu Joyce opisała, początek

nowego życia. Jej tata był niewiarygodnie słodki i zrozumiały - on by pożegnał ją

właśnie jakby ona studiowała. Joyce powinien spotkać ją tu przy San Francisco

Airport. Ale lotnisko zostało wtłoczone i to był żaden znak Joyce. Osoby

podzieliły na grupy obok. Kaitlyn wbity blisko bramy, o wysokości głowy,

próbując wyglądać nonszalancki. Ostatnia rzecz której potrzebowała była każdych

pytania czy potrzebowała pomocy. "Przepraszam." Kaitlyn pstryknął z ukosa rzut

oka na nieznany głos. To nie była pomoc; to było coś jeszcze bardziej niepokojące.

Jedna z tych kultowych osób które kręcą się koło lotnisk i pytają dla chleba. Miał

na sobie czerwonawy szaty - Toskański czerwony, Kait pomyślał. Jeśli ona

zamierzali zaciągać ich. "Lubiłbym moment pan czasu, sprawiać przyjemność."

Głos był cywilny, tylko wytrwały apodyktyczny .To zabrzmiało zagraniczny. Kait

przesunął poza domem - albo ruszył. Ręka złapała ją. Spuściła wzrok przy tym w

zdumieniu, widząc szczupłe palce które kolor karmelu zamknął na klucz wokół

jej nadgarstka. Niezły, szarpnięcie, poprosiłeś o to. Oburzony, Kait przekręcił

pełną potęgę jej zadymionego niebieskiego, dziwnie otoczyć oczy na niego.

Właśnie popatrzał w tył i gdy Kait popatrzał głęboko do swoich oczu, zatoczyła

się. Jego skóra była tym karmelem kolor tylko jego spojrzenia przekrzywiały i

Smith Lisa Jane - Pesymistyczne wizje 1 - Obca Potęga) [tłum. nieof.].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: