Psychologia rozwojowa i kliniczna
mgr Martyna Wyka
semestr IV
wykład 1 29.02.2008
Psychologia ma długą przeszłość, jednak jej prawdziwa historia jest krótka ( Ebbinghaus, 1908)
Formalny początek nowoczesnej psychologii
1879 – założenie pracowni eksperymentalnych badań psychologicznych przez Wilhelma Wundta na Uniwersytecie w Lipsku
Psychologia – definicje
Kozielecki – nauka o człowieku, która bada prawa zachowania oraz czynniki środowiskowe i osobowościowe, które nimi sterują
Hildegard – nauka która bada zachowanie człowieka i zwierząt
Zimbardo – naukowe badanie zachowania jednostek i ich procesów psychologicznych
Cele psychologii
1. opisywanie
2. wyjaśnianie
3. przewidywanie
4. kierowanie
5. poprawianie jakości życia
Trzy historycznie najważniejsze podejścia do psychologii
1. strukturalizm ( treść psychiki)
2. funkcjonalizm ( psychika i jej cele)
3. ewolucjonizm ( dobór naturalny gatunków)
Współczesne kierunki w psychologii
1. biologiczny – zachowanie jako czynnik działania genów, mózgu, układu nerwowego i hormonów
założenia:
- zjawiska psychiczne i społeczne można wyjaśniać w kategoriach procesów biochemicznych
- założone zjawiska można zrozumieć rozkładając je na mniejsze jednostki
- zachowania są zdeterminowane głównie przez procesy przekazywane drogą dziedziczenia
- doświadczenie może modyfikować zachowanie
2. psychodynamiczny – zachowanie jest napędzane / motywowane przez potężne siły wewnętrzne
3. Freud – jednostka zdeterminowana przez kombinację wyposażenia dziedzicznego i doświadczeń z wczesnego dzieciństwa
4. behawiorystyczny – zachowanie jest w pełni zdeterminowane przez warunki środowiskowe
Badania I. Pawłowa – warunkowanie
Człowiek jako układ reaktywny – bodziec – reakcja ( S - R)
5. poznawczy – ludzie działają ponieważ myślą
dopływ i przetwarzanie informacji
działanie jest determinowane przez przeszłość ( wcześniejsze doświadczenia) ale też przyszłość ( przewidywania, plany)
6. humanistyczny – podejście holistyczne, założenie że człowiek jest z natury dobry, aktywnie dąży do rozwoju i samorealizacji
A. Maslow – drabina potrzeb ( od potrzeb fizjologicznych do potrzeby transcendencji)
7. ewolucjonistyczny – adaptacyjność zachowania i umysłu
połączenie nowoczesnej psychologii z darwinowską teorią ewolucji drogą doboru naturalnego ( przetrwanie gatunku)
wykład 2 07.03.2008
H. Bee „Psychologia rozwoju człowieka”
Zimbardo „Psychologia i życie”
Osobowość – złożony zbiór własności psychicznych, które wpływają na charakterystyczne wzorce zachowania jednostki, niezmiennie czasowo i sytuacyjnie ( Zimbardo, 2000)
Teorie osobowości – 5 grup
- teorie typów i cech
- teorie psychodynamiczne
- teorie humanistyczne
- teorie społecznego uczenia się
- teorie jaźni
Teorie typów i cech
Typów – dzielą ludzi na odrębne typy, którym przypisuje się charakterystyczne zachowania
np. koncepcja Sheldona, podział ze względu na budowę ciała ( typy: endomorficzny, mezomorficzny, ektomorficzny)
endomorfik – osoby otwarte, dobre, miłe; mezomorfik – osoby umięśnione, odważne; ektomorfik – myśliciel, skłonni do twórczych działań
wg Hipokratesa – sangwinik - krew( pogodny, otwarty), flegmatyk - flegma ( zrównoważony), melancholik – żółć ( spokojny, żyjący w swoim świecie , osoba niestabilna), choleryk – czarna żółć ( porywczy, wpadający w złość)
Cech – zakładają istnienie wymiarów ciągłych ( cech), które nadają spójność zachowaniom w różnych sytuacjach i w różnym czasie
koncepcja Evsencka – połączenie typów i cech
- reakcje pojedyncze
- reakcje nawykowe
- cechy
stabilność
- typy
sangwinik
flegmatyk
ekstrawersja introwersja
melancholik
choleryk
niestabilność
Wielka Piątka – wymiary które w sobie zawierają różne cechy. Są to wymiary dwubiegunowe. Jest to system do uporządkowania cech.
- ekstrawersja
- przyjazność
- sumienność
- stabilność emocjonalna
- otwartość na doświadczenia
Teorie psychodynamiczne Freud
ID – nieświadoma część osobowości; popędy i siły dynamiczne
SUPEREGO – „sumienie”: magazyn wartości, postaw moralnych
EGO – aspekt osobowości zakorzeniony w rzeczywistości
Mechanizmy obronne ( przykłady):
- wyparcie
- fantazjowanie
- regresja
- racjonalizacja
Teorie humanistyczne
· teoria skoncentrowana na osobie Carla Rogersa:
- samourzeczywistnienie: dążenie do realizacji wewnętrznego potencjału
- bezwarunkowo pozytywny stosunek do wychowywania dzieci
Teorie społecznego uczenia się
- osobowość jest kształtowana głównie przez środowisko zewnętrzne; jest sumą jawnych i ukrytych reakcji
- społeczne uczenie się – Dollard i Miller
Teorie jaźni
- samowiedza – struktura umysłowa, która motywuje, interpretuje, organizuje i reguluje zachowania oraz procesy interpersonalne i intrapsychiczne
- William James – 3 składniki jaźni: ja materialne, ja społeczne, ja duchowe
- jaźń podmiotowa i przedmiotowa
Podstawy psychologii rozwoju
Kategorie zmian następujących wraz z wiekiem
1. zmiany powszechne wspólne dla każdego przedstawiciela gatunku i związane ze szczególnymi okresami życia
2. zmiany właściwe tylko dla członków poszczególnych podgrup
3. zmiany indywidualne wynikające z niepowtarzalnych przeżyć osobistych
Ad 1
- czynniki biologiczne ( zegar biologiczny)
- czynniki społeczne ( zegar społeczny)
- wspólne zmiany psychologiczne
Ad 2
- wpływy kulturowe
- wpływ grupy pokoleniowej
Ad 3
- okres krytyczny ( szczególne uwrażliwienie w trakcie rozwoju, kiedy organizm jest optymalnie przygotowany do nabycia określonego zachowania, o ile pojawią się określone bodźce)
Zmiana rozwojowa
1. nie może być nagła, jednorazowa i krótkotrwała
2. nie może być pojedyncza
3. jest to ciąg zmian o charakterze jednokierunkowym
4. dotyczy zróżnicowanej struktury
5. jest względnie nieodwracalna
Rozwój – ciąg zmian pozostających ze sobą we wzajemnym związku i występujących w sposób uporządkowany w określonych momentach na continuum czasowym biegu życia jednostki ( za: Strelau, 2000)
Teoria rozwoju psychoseksualnego – Z. Freud
Rozwój jest reakcją na napięcia pochodzące m.in. z frustracji, konfliktów i lęków
Metody za pomocą których jednostka uczy się pozbywać frustracji, konfliktów i lęków.
- identyfikacja ( dana osoba przejmuje cechy innej osoby i czyni je integralną częścią własnej osoby)
- przemieszczenie ( przeniesienie uczuć, zainteresowań, uznanych za nieodpowiednie z jednej osoby na drugą)
Fiksacja – na jednym ze stadiów rozwoju
Regresja – cofnięcie się do wcześniejszych faz rozwoju
Stadia rozwoju:
1. stadium oralne ( skupienie na ustach; ok. 1 / 2 r.ż)
2. stadium analne ( skupienie na funkcji wydalania; ok. 2 / 3 rż)
3. stadium falliczne ( skupienie na narządach płciowych; ok. 4 / 5 rż)
4. okres latencji
5. stadium genitalne ( okres dorastania)
wykład 3 14.03.2008
Psychospołeczna teoria rozwoju ( Erikson)
Cnoty – silne strony ego, które przejawiają się w kolejnych stadiach rozwoju
Rytualizacje – kultowo ukształtowany sposób robienia czy doświadczania czegoś w codziennych wzajemnych kontaktach ludzi; ( mogą się przekształcić w sztywne i wypaczone rytualizmy)
Stadia:
1. podstawowa ufność – podstawowa nieufność ( do 1 rż)
cnota: nadzieja
rytualizacja: ubóstwianie
rytualizm: kult bohaterów ( idolizm)
2. autonomia – wstyd i niepewność ( 2 – 3 rż)
cnota: wola
rytualizacja: rozsądzająca
rytualizm: legalizm
3. inicjatywa – poczucie winy ( 4 – 5 rż)
cnota: zdecydowanie ( purpose)
rytualizacja: dramatyczna
rytualizm: wcielanie się
4. pracowitość – poczucie niższości ( 6 – 12 rż)
cnota: kompetencja
rytualizacja: formalna
rytualizm: formalizm
5. tożsamość – pomieszanie tożsamości ( 13 – 18 rż)
cnota: wierność
rytualizacja: ideologiczna
rytualizm: totalizm
Dorastanie
1. kształtowanie się tożsamości ( kryzys tożsamości – kim jestem ?)
2. rodzice – inni ( znajomi, konformizm moralny)
3. rozwiązanie kryzysu tożsamości zależy od:
- poczucia wewnętrznej identyczności i ciągłości
- dostrzegania tej identyczności i ciągłości przez innych
- potwierdzenia obrazu siebie w kontaktach interpersonalnych
6. bliskość – izolacja ( 19 – 25 rż)
cnota: miłość
rytualizacja: afiliacyjna
rytualizm: elityzm
7. twórczość – stagnacja ( 26 – 40 rż)
cnota: opiekuńczość
rytualizacja: generacyjna
rytualizm: autorytaryzm
8. integralność – rozpacz ( po 41 rż)
cnota: mądrość
rytualizacja: integralna
rytualizm: sapientyzm
Teoria Jeana Piageta ( poznawczo – rozwojowa)
Asymilacja – włączenie struktur zewnętrznych do istniejących już, ukształtowanych struktur poznawczych.
Akomodacja – dostosowanie struktur wewnętrznych do struktur asymilowanych w wyniku czego dochodzi do ich przekształceń.
Stadia rozwoju
1. inteligencja sensomotoryczna ( do 2 rż) – stałość przedmiotu
2. inteligencja przedoperacyjna ( 2 – 6 rż) – czynności symboliczne
3. operacje konkretne ( 6 – 12 rż) – stałość objętości, ilości, kształtu
4. operacje formalne ( 12 – 15 rż) – myślenie abstrakcyjne, logiczne
wykład 4 04.04.2008
Teorie uczenia się ( modele liniowe)
Rozwój – ciągły proces nabywania doświadczenia i radzenia sobie z nimi, podporządkowany stale tym samym prawom uczenia lub regułom przystosowania się do otoczenia, niezależnie od wieku i treści doświadczeń.
Uczenie się – proces powstawania ( przez doświadczenie) względnie trwałych zmian w zachowaniu jednostki.
Teorie warunkowania
Warunkowanie klasyczne ( tzw. Pawłowowskie) – jednostki uczą się przewidywać pojawienie się ważnych wydarzeń w środowisku ( np. pokarm) i przygotować się na nie
- bodziec bezwarunkowy – bodziec który bez uczenia wywołuje reakcję organizmu ( pokarm)
- reakcja bezwarunkowa ( odruch bezwarunkowy) – wrodzona reakcja organizmu ( ślinienie się)
- bodziec warunkowy – bodziec, który w wyniku podawania go z bodźcem bezwarunkowym nabrał zdolności wywoływania podobnej reakcji ( dźwięk dzwonka)
- reakcja warunkowa ( odruch warunkowy) – reakcja wywołana przez bodziec warunkowy ( ślinienie się)
pokarm
ślina
dzwonek
Warunkowanie instrumentalne ( sprawcze) – jednostki uczą się, które z zachowań przynoszą korzystne a które niekorzystne zmiany w środowisku ( konsekwencje atrakcyjne lub awersyjne)
Prawo efektu – zachowanie które w danej sytuacji wywołuje odczucie zadowolenia zostaje skojarzone z tą sytuacją i jeśli w przyszłości sytuacja ta się powtórzy to wzrasta prawdopodobieństwo iż powtórzone zostanie także to zachowanie ( i odwrotnie)
Podstawowe rodzaje relacji między zachowaniem a jego konsekwencjami
1. wzmocnienie pozytywne
2. kara
3. wzmocnienie negatywne
4. pomijanie
Teoria społecznego uczenia się Bandury
Dziecko może nauczyć się różnych zachowań poprzez obserwowanie innych i wykonywanie ruchów lub dźwięków podobnych do tych, jakie uprzednio wykonywał obserwowany człowiek.
Determinizm wzajemny – interakcja czynników indywidualnych, zachowania i bodźców środowiskowych.
osoba
środowisko zachowanie
Uczenie się obserwacyjne – proces dzięki któremu podmiot zmienia swe zachowania pod wpływem zachowania innej osoby
Poczucie własnej skuteczności – przekonanie jednostki, że poradzi sobie pomyślnie z konkretną sytuacją
Źródła oczekiwań skuteczności
1. doświadczenia zastępcze
2. perswazja społeczna i autoperswazja
3. spostrzeganie własnego pobudzenia towarzyszącego myślom o zadaniu lub podejmowaniu go
Oczekiwania oparte na wynikach – zależne od postrzegania sytuacji
osoba zadanie wynik ( konsekwencje)
poczucie oczekiwanie
skuteczności wyników
Teorie humanistyczne ( modele sekwencyjne)
Zmiany rozwojowe tworzą nie tyle sekwencję stadiów związanych z wiekiem, ile sekwencję stopniowych przekształceń związanych głównie z doświadczeniem człowieka. Rozwój traktowany jest jako zależna od doświadczenia indywidualnego sekwencja stopniowych przekształceń jakościowych struktury psychicznej.
Teoria hierarchii potrzeb A. Maslowa
Potrzeby niedoboru – redukcja deficytu niedoboru
Potrzeby wzrostu – realizacja potencjału
Hierarchia potrzeb
TRANSCENDENCJA
SAMOREALIZACJA
POTRZEBY ESTETYCZNE
POTRZEBY POZNAWCZE
SZACUNEK
PRZYNALEŻNOŚĆ
BEZPIECZEŃSTWO
POTRZEBY FIZJOLOGICZNE
wykład 5 16.05.2008
Rozwój prenatalny
1. faza jajowa (pierwsze 2 tyg. życia płodowego)
2. faza embrionalna (do 8 tyg. życia płodowego)
- okres krytyczny rozwoju wielu części i układów organizmu
- teratogeny: leki (aspiryna może wywołać poronienie), infekcje, używki (narkotyki, FAS – alkoholowy zespół płodowy: niska waga, deformacje twarzy o ukł.kostnego, problemy neurologiczne)
3. faza płodowa (od 9 do 38 tyg. życia płodowego)
- układ nerwowy – zaczątki pojawiają się między 3 a 7 miesiącem życia płodowego, po 7 miesiącu zaczyna się rozwijać kora mózgowa, ośrodki mowy w lewej półkuli, zaczynają się różnicować funkcje w mózgu
- zmysły – od 4 miesiąca reaguje na ruchy ciała matki i bicie jej serca co wpływa na rozwój zmysłu równowagi, zaczyna rozróżniać smaki, początkowo wrażliwa jest tylko warga, płód odczuwa ból, jedynym miejscem gdzie nie odczuwa bólu jest czubek głowy, od 4 miesiąca reaguje na światło, w 8 miesiącu pojawia się ruch gałek ocznych, płód reaguje na głos matki i po urodzeniu odróżnia go od innych osób, kształtują się odruchy wrodzone
- stany emocjonalne – uwarunkowane hormonami, przygotowują na późniejsze emocje
Stadium noworodka
Pierwszy miesiąc to okres adaptacyjny, dziecko wyposażone jest w wiele wrodzonych odruchów. Odruchy: wspólne dla noworodka i człowieka dorosłego, tylko dla noworodka
Odruchy specyficzne:
...
mpwjs