z poprawną polszcyzną na co dzień III etap oraz poradnik jak pisać opowiadanie.doc

Jak napisać opowiadanie? – Poradnik

Od dawna nosiliśmy się z zamiarem stworzenia poradnika, z którego inni czerpać będą wiedzę na temat pisania opowiadań. Zapewne nie raz nie mogliście sobie z czymś poradzić - mieliście jakiś problem przy tworzeniu "dzieła". Mamy nadzieję, że poniższy tekst pomoże wam w tym trudzie.


§1 Najważniejsze elementy opowiadania

1.1.Wstęp:

Wstęp jest rozpoczęciem całego „czegoś”, co stworzycie. To właśnie w tej części powinno znaleźć się przedstawienie postaci i otoczenia (opis poniżej). Można tutaj także zamieścić fabułę całości, no chyba, że cała przygoda rozpocznie się niespodziewanie, a na wstępie bohater będzie np. śpiewał. Tak naprawdę rozpoczęcie pisania jest najtrudniejsze, bo kiedy się już wkręcisz idzie szybko:D więc strzeż się!


1.2.Rozwinięcie:

Tutaj toczy się cała akcja opowiadania - główne wątki, rozmowy i dialogi. Jest to najdłuższa część naszego tekstu, także nie szczędźmy sił - napiszmy jak najwięcej! Cóż jeszcze można dodać? Jest to przejście od wstępu do zakończenia. Rozwinięcie rozpoczynamy zwykle opisem krajobrazu i uczuciami bohatera do widzianego otoczenia, czyli np. zachwyt, strach, czy nawet zamiłowanie. Mile widziane są:
Opisy - przedmiotów, postaci, zdarzeń, krajobrazów.
Dialogi - między bohaterami opowiadania.
Bijatyki - tutaj możemy nieźle budować klimat. Pamiętajmy, żeby nie było jak tu:

Walczyli ale on wygrał

Musimy opisywać walkę dokładniej, żeby było ciekawiej:

Uderzali mocnymi ciosami,jednakże Abrador był szybszy i wróg nie mógł go blokować.

Rozwinięcie kończymy zwykle w jakimś momencie, w którym staje się coś ważnego, strasznego itd. Później przechodzimy do zakończenia. Na ten temat wypowie się mój kolega...:)


1.3.Zakończenie:

I nadchodzi moment, w którym musisz zakończyć swą opowieść Możesz to trochę ubarwić, aczkolwiek nie wdawaj się w szczegóły, gdyż koniec nie powinien być zbyt obszerny. Możesz tu wstawić dialogi, ale nie nazbyt wiele, aby to nie wyglądało jak ciąg dalszy rozwinięcia. Oczywiście zależnie od przygód bohatera różnie zakańczasz powieść, jeżeli umarł – dajesz pogrzeb, lub porzucone ciało, bądź, jeżeli Ty jesteś bohaterem, możesz urwać opowiadanie w momencie śmierci. Jeżeli jednak masz szczęśliwe skończenie staraj się nie pisać „I żyli długi o szczęśliwie” nie brzmi to zbyt dobrze - jest po prostu zbyt krótkie i nieoryginalnie. Może być np. „żyli w pochłonięci piękną miłością…”, używamy epitetów i przymiotników opisujących treść (tyczy się to całego opowiadania)


§2 Opisy

2.1.Przedstawienie postaci

Chyba każdy wie, co tutaj zostanie napisane, ale zapewnie nie każdy wie jak ma napisać ten opis. Zazwyczaj opowiadania się pisze myślami bohatera zarówno z pierwszej jak i z trzeciej osoby. Jeżeli opisujemy postać musimy uwzględnić dwie najważniejsze rzeczy:
Wygląd zewnęczny – musimy przedstawić jego twarz, bo ona jest chyba najbardziej na widoku. Zaraz potem bierzemy się za ubranie, posturę i tego typu rzeczy.
Charakter bohatera – i tu się zaczynają schodki, musimy uwzględnić cechy charakteru, zarówno dobre jak i złe, stosunek do innych bohaterów, jeśli to jest miłość to piszemy, że kocha tą i tą osobę/przedmiot, to samo z nienawiścią, ubóstwieniem itp.
Jeżeli jesteśmy zaś kimś obcym, kimś, kto nie zna myśli bohatera nie możemy opisywać jego głębszych uczuć, bo jako ktoś obcy ich po prostu nie znamy.

Przykład:

Chłopak miał krótkie, czarne szczeciniaste włosy. Grzywka, która przysłaniała czoło często zostawała podrywana przez wiatr. Dzięki temu można było dojrzeć jego ciemne, wręcz piwne oczy, z których biło dobro, ciepło i zrozumienie. Jego, i tak już szerokie, usta często rozciągały się do uśmiechu. Jednak nos był tym co go szpeciło. Był szeroki i krótki jak u drapieżnego ptaka.
[Bohater] nosił srebrną i niezwykle ciężką zbroję. Przedramiona były niezwykle rozbudowane, to ich właśnie używał do obrony zamiast tarczy. U pasa wisiał długi miecz, którego rękojeść była wysadzana ametystami.
Może się wydawać, że jest on niezwykle łagody, wręcz bezbronny, lecz to wszystko było tylko maską, nienawidził wszystkich ludzi, których spotkał, nienawidził od pierwszego spojrzenia. Jedyną rzeczą, która go uspokajała była młoda dziewczyna, ona umiała ujarzmić jego złość, za co ją także nienawidził, aczkolwiek…

Wystarczy tego opisu


2.2.Opis otoczenia

Opis otoczenia to po prostu opis krajobrazu. Tutaj macie szerokie pole do popisu, a wszystko zależy od waszej wyobraźni (UWAGA: trzeba mieć ją rozbudowaną. Polecam nierealne gry - na pewno będziecie mieli jakieś świeższe pomysły. Jeśli przeczytacie książkę, to też wam się nic nie stanie) Opisujemy zazwyczaj przyrodę i to, co dzieje się "na świeżym powietrzu". Nie tylko to nam pozostaje. Możemy opisać przedmiot, wnętrze jakiegoś budynku, czy czyjś wygląd (Patrz wyżej). W opisach dobrze jest zastosować jakieś oryginalne i niepowtarzalne porównanie (Patrz niżej). Oczywiście uosobienie to też ważna cecha przy tworzeniu opowiadań – możemy napisać, że liście drzew delikatnie śpiewają, a trawa wypija poranną rosę. Ładnie brzmi, prawda? To teraz czas na parę przykładów.

Opis przyrody:

Po niebieskim niebie płynęły pulchne chmurki, a po polanie otoczonej przez drzewa biegały sarny.

Opis przedmiotu:

Miecz jego miał złotą, lśniącą rękojeść, a samo ostrze było niczym błyskawica – szybkie i śmiertelne w kontakcie z wrogiem.

Opis wnętrza budynku:

W tej ubogiej chatce nie było czego okradać: na przegniłych i mokrych ścianach wisiały stare obrazy. W kątach wisiały pajęczyny, na których siedziały pająki czekające na muchy. Na środku stał stary stolik z nadłamaną nogą, a pod nim był brudny dywan.

I to wszystko, co napiszę na temat opisu

2.3.Dialogi i polilogi

Dialog to rozmowa dwóch osób, podczas gdy polilog to rozmowa trzech lub więcej osób. Zwykle rozmowę taką zapisujemy od myślników - może nawet zawsze. Dialog/polilog może opisywać niepokój któregoś z bohaterów, radość, wzruszenie itd. Wymieniać cechy dialogu/polilogu można bez końca, dlatego lepiej zabierzmy się za wiedzę praktyczną. Dialog/polilog zazwyczaj zaczynamy w ten sposób:

- Witam Cię!

Powyższy dialog/polilog jest po prostu dnem. Pamiętajmy, że można go urozmaicić, zaczynając np. tak:

Burmistrz powiedział cichym głosem:
-A więc dobrze, zgadzam się.

Dialog/polilog możemy zacząć też od razu od samej rozmowy, a dopiero później możemy wskazać postać mówiącą, np.

- No to już przesada! - powiedział ktoś z tłumu.

Albo - podobnie jak wyżej - możemy kontynuować dialog, za pomocą kolejnego myślnika. W ten sposób będziemy mogli wyobrazić sobie, w jaki sposób mówi osoba: cicho, głośno, drżącym głosem itd. Podam przykład:

- No to już przesada! - zaczął mówić donośnym głosem ktoś z tłumu - znów zwiększacie podatki? Skandal!

Oczywiście nie musimy za każdym razem stosować dialogów. Możemy też odnieść się do myśli bohatera. Coś takiego zapisujemy bez cudzysłowia i bez myślnika, w środku akapitu można powiedzieć.
Przykład:

A jeśli nie przejdę przez granicę? Zginę... pomyślał wojownik.

I to już chyba wszystko, co można powiedzieć o dialogu w opowiadaniu.


2.4.Porównania

Porównania w opowiadaniu nie są konieczne, ale mogą tylko i wyłącznie ubarwić nasze dzieło. Są one stosowane przede wszystkim (jeżeli nie tylko) w opisach. Teoretycznie wszystko można do czegoś porównać, np.

Wiadro pełne wody, było ciężkie niczym mój wysoki i szeroki przyjaciel (grubasek)

albo…

Bez zastanowienia chwycił owy przedmiot i okazało się, że ma ono konsystencję łajna.

Co tu dużo pisać, to już wszystko na team porównań


§3 Błędy małe i duże

3.1.Powtórzenia

Zapewne czasami nie zdajecie sobie sprawy z tego, że coś się powtarza i powtarza… I tak bez końca. Pewnego razu przeczytałem takie opowiadanie, że płakałem ze śmiechu (I wcale tu nie kłamię!). A więc mam dla Was kilka porad, jak radzić sobie z powtórzeniami. Otóż:

Często szukaliście wyrazu podobnego do np. hełmu – może bez skutku. Powoli zaczęło Was to irytować. Po jakimś czasie człowiekowi nie chce się już pisać. Jeśli stracicie nadzieję, odwiedźcie tą stronę:

www.synonimy.pl

Macie tam tyle synonimów, że głowa mała! Będziecie w stanie powtarzać ten sam wyraz pod inną postacią kilkanaście razy! Także to jest naprawdę bardzo przydatne

Tyle powiem. W zupełności wystarczy wam ten link.


3.2.Literówki

Literówka jest po prostu złym ułożeniem liter w wyrazie, zbyt duża ilość, bądź „połknięcie” jednej z nich. Zdarza się to dosyć często, zwłaszcza, gdy piszemy szybko. Z teorii to chyba wszystko

Przykłady:

Połknęity
Połknęty (brak „i”)
Połkniętyu

3.3.Interpunkcja

Interpunkcja to nic innego jak przecinki, kropki, myślniki itd. (Wszystkie „znaczki”) Stosujemy je zawsze. Nie ma takiego opowiadania, w którym choć raz nie pojawiłaby się kropka. A więc przejdźmy do sedna sprawy, a mianowicie do błędów.

Pamiętajmy o tym, że zawsze na końcu zdania stoi kropka. Podam przykład, w którym jest błąd.

Dziś pójdziemy do tego magicznego miejsca Zawsze tam

itd.
Na końcu musi być kropka! Opowiem wam coś… U nas w szkole jedna taka napisała wypracowanie „w jednym zdaniu”. Żadnej kropki nie zrobiła. Zgadnijcie, jaką ocenę dostała? Pamiętajcie o tym.

A teraz ważna sprawa, jaką jest przecinek. Ten mały, ogoniasty przyjaciel zapewne nie raz wprowadził was w błąd. Podam kilka przykładów, gdzie jest przecinek, nie ma go, lub jest w złym miejscu.

Tutaj jest dobrze:

Mam nadzieję, że przyjdziesz dzisiaj do mnie i weźmiesz swoją córkę.

Tutaj jest źle:

Mam nadzieję że przyjdziesz dzisiaj do mnie i weźmiesz swoją córkę.
Pamiętajcie, że przed „że” zawsze stawiamy przecinek.

A tu przecinek jest przed „I”:

Mam nadzieję że przyjdziesz dzisiaj do mnie, i weźmiesz swoją córkę.

Przed „i” nigdy nie stawiamy przecinka, chyba, że pojawia się w zdaniu drugi raz i po nim jest czasownik. Podam przykład:

Dzisiaj byłem na podwórzu i widziałem ptaki lecące po niebie, i sarny biegnące po polu.

I co? To chyba wszystko, co można powiedzieć na temat interpunkcji. Stosujcie się do mych rad, a będzie dobrze.


3.4.Stylistyka

Stylistyka jest bardzo ważna, zwłaszcza, jeżeli chcemy, aby czytający nas dobrze zrozumiał! Najprościej popełnić taki błąd, kiedy źle ustawimy wyrazy w zdaniu np.

Zostaw kij od miotły czerwonej myszy!

Z kontekstu zdania wynika, że to mysz jest czerwona, a nie kij Jest tu błąd stylistyczny, oraz interpunkcyjny (patrz wyżej).

Poprawnie:

Zostaw kij od miotły czerwonej, myszy!

To już koniec. Może jeszcze coś nam przyjdzie do głowy - dopiszemy. A więc dziękujemy za uwagę i mamy nadzieję, że powyższe rady będą Wam służyć i na swój sposób doradzać.
Kto nie będzie przestrzegał powyższych reguł podlega karze z §6Art.80.4

Przygotuj się do III etapu

Napisz opowiadanie do poniższej historyjki