Kłopoty Burka z podwórka – L. Krzemieniecka
Siadł Burek pod murek i myśli:
Oto przyszła Zima,
a ja budki nie mam.
Nic nie watra budka stara,
bo tu dziura, a tam szpara.
Źle się będę w lutym miał.
Hau, hau, hau, hau, hau, hau!
Chyba zaraz się odważę
i szczeknę na gospodarza”
I łaps Burek gospodarza za nogawicę
-Gospodarzu przyszła zima,
a wasz Burek budki nie ma.
Nic nie warta budka Burka,
bo tu szparka a tam dziurka.
Jakże będę wam hau, hau, hau
w mrozy domu pilnował.
-A nie róbże hałasu.
Nie mam teraz czasu.
Odszedł gospodarz i najzwyczajniej poszedł do koni, co były w stajni.
Siadł Burek pod murek i znów myśli:
Chyba za spódnicę
gospodynię chwycę”.
I łaps! Gospodynię za czerwony rąb spódnicy
-Gospodyni, przyszła Zima
a wasz Burek budki nie ma,
stara budka nic nie warta,
bo tu dziura, a tam szparka
domu teraz pilnował?”
-A nie róbże hałasu,
nie mam teraz czasu
Rzekła gospodyni i pobiegła do kuchni, gdzie w nowym saganku gotowała się marchew z kwiatkiem majeranku.
A Burek siadł pod murek i myśli:
Chyba będę musiał
szczeknąć na Franusia,
niech zadba o psisko,
gdy już luty blisko.
Idzie Franuś ze szkoły, a Burek łaps go za guziki:
-Mój Franusiu przyszła Zima
a twój Buruś budki nie ma.
Gospodarze wciąż zajęci,
Miejże mnie, choć ty w pamięci!
Rozczulił się Franuś nad pieskiem i woła:
-Mój piesuniu, mój malutki,
nie zostawię cię bez budki!
I zrobił Franuś Burkowi nową budkę i mchem ja zaopatrzył i słomą.
Siedzi w niej teraz Burek i szczeka, aż go słychać z daleka:
-Hau, hau, hau,
nową budkę mam.
flek