Dobroczynny rumianek
Opublikowano : 2005/4/21 22:26:01 (3674 odsłon)
Od stuleci ludzie, którzy czuli się chorzy lub zdenerwowani, pili herbatę rumiankową, traktując ją jako swego rodzaju panaceum, lek na wszystko. Współcześni badacze angielscy znaleźli nowe dowody na to, że popularny napar może pomóc usunąć szeroki wachlarz dolegliwości, wspierając np. układ odpornościowy przy zwalczaniu przeziębień, przynosząc ulgę przy bolesnych skurczach miesiączkowych.
Prowadząca badania dr Elaine Holmes, chemik z Imperial College London, zauważyła, że powszechnie stosowane produkty naturalne naprawdę zawierają substancje chemiczne, które mogą być przydatne z punktu widzenia medycyny. Przemysł farmaceutyczny kładzie na nie coraz większy nacisk, ale jak na razie nie przeprowadzono badań dot. długoterminowych efektów ich spożywania.
Ziołem wykorzystanym w omawianym studium był rumianek pospolity (Matricaria recutita), którego kwiatostany i liście zaparza się, by uzyskać aromatyczny, smaczny napój. W badaniu wzięło udział 14 ochotników - siedem kobiet i siedmiu mężczyzn. Przez 2 tyg. pili oni każdego dnia 5 kubków herbaty rumiankowej. Analizowano także próbki ich moczu, pobrane przed i po wypiciu naparu. Okazało się, że jego spożywanie wpłynęło na znaczne podniesienie zawartości hipuranu w urynie. Powstaje on wskutek rozpadu związków fenolowych, których część wpływa na wzrost aktywności antybakteryjnej organizmu. W ten sposób można wyjaśnić wspierające układ odpornościowy działanie herbaty rumiankowej.
Picie naparów z rumianku pospolitego spowodowało również wzrost zawartości glikolu (= glicyny) w moczu. Glicyna jest aminokwasem zmniejszającym skurcze mięśni, stąd ulga przynoszona przez herbatę boleśnie miesiączkującym kobietom (macica ulega prawdopodobnie rozluźnieniu). Ma ona również działanie uspokajające.
Stężenie zarówno hipuranu, jak i glikolu sprawdzano aż do upływu 2 tyg. od daty, kiedy uczestnicy eksperymentu przestali pić rumianek. Naukowcy stwierdzili, iż składniki ziołowe mogą pozostawać aktywne jeszcze przez jakiś czas. Potrzeba jednak jeszcze dodatkowych badań, by potwierdzić związek między piciem naparu a dostrzeżonymi korzyściami zdrowotnymi.
Kwiaty rumianku zawierają 0,3-1,3% olejku eterycznego. W jego skład wchodzą, m.in.: chamazulen (6-18 proc.), ?-bisabolol i jego tlenki (25-50%), spiroeter, mircen, kadinen itp. W rumianku występują też flawonoidy i pochodne kumaryny, śluz (do 17%), kwasy organiczne (salicylowy oraz walerianowy), gorycze, cholina, żywica, sole mineralne i wiele innych związków.
Rumianek działa:
dezynfekująco, przeciwzapalnie na skórę i błony śluzowe,
przeciwalergicznie,
przeciwskurczowo na mięśnie gładkie układu pokarmowego - przywraca prawidłowy ruch jelit,
słabo żółciopędnie oraz uspokajająco,
przeciwbakteryjnie (nieznacznie),
słabo przeczyszczająco na małe dzieci.
Zastosowanie wewnętrzne:
nieżyty przewodu pokarmowego,
bóle brzucha,
zaburzenia żołądkowo-jelitowe (odbijanie, wzdęcia, nudności, utrudnione odchodzenie gazów u niemowląt, zmniejszone łaknienie),
wrzodziejące zapalenie jelit i choroba wrzodowa żołądka,
stany zapalne wątroby i woreczka żółciowego.
Zastosowanie zewnętrzne:
trądzik,
wysypki alergiczne,
bakteryjne zapalenie skóry,
owrzodzenia,
oparzenia I oraz II stopnia,
pękające pięty,
zapalenie powiek i spojówek.
Odwarem można płukać jamę ustną i gardło. Stosuje się go do nasiadówek w leczeniu hemoroidów oraz do kąpieli regenerujących (np. w przypadku niemowlęcej potówki czy odparzeń pośladków). Przygotowując kąpiel wzmacniającą (np. dla dzieci z krzywicą, osłabionych maluchów i ich rodziców, dorosłych chorujących na anemię oraz reumatyzm), można zaparzać, oprócz rumianku, ziele tymianku albo macierzanki, korzeń arcydzięgla, liść brzozy i kłącze tataraku (w równych proporcjach).
Po wypiciu związki rumianku wydalane są głównie z moczem (działają słabo przeciwzapalnie na nerki, moczowody i pęcherz moczowy; napary poleca się przy chronicznych zapaleniach układu moczowego).
Herbatka rumiankowa pomaga niemowlętom cierpiącym na kolki (do butelki z mlekiem dodaje się łyżeczkę naparu). W przypadku starszych dzieci przy zaburzeniach ze strony układu pokarmowego zaleca się łączenie rumianku z koprem włoskim, kminkiem zwyczajnym, miętą albo korzeniem arcydzięgla.
m.wisniowska1