0893. Blake Ally - Dom w Toskanii.pdf - Ally Blake - ewadyjak1954

Ally Blake

Dom w Toskanii

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Gracie przyjechała do Rzymu szukać mężczyzny. I to nie

byle jakiego mężczyzny. Swego ojca.

Zmrużyła zmęczone oczy, zaglądając do słynnej fontanny

di Trevi. Wrzuciła już do wody jedną monetę. Zgodnie z krą

żącą tu legendą któregoś dnia wróci do Wiecznego Miasta.

Teraz druga moneta rozgrzewała się w jej dłoni. Trzeba

wypowiedzieć jakieś życzenie. Poszukiwanie ojca na własną

rękę nie przyniosło rezultatów. Ambasada australijska także

nie mogła jej pomóc. Jedyna nadzieja w tej monecie.

- Chcę znaleźć Antonia Graziana - powiedziała głośno.

Może ta czarodziejska stara fontanna przyniesie jej szczęście.

Odwróciła się, rzuciła monetę przez lewe ramię, po czym

usłyszała cichy plusk.

Z góry spoglądał na nią dobroduszny posąg Neptuna.

Gracie się uśmiechnęła. To była jej ostatnia deska ratunku.

Na koncie w banku zostało jej kilka euro, a nocleg w schro

nisku młodzieżowym był opłacony tylko na dzisiejszą noc.

Portfel nie zawierał nic oprócz powrotnego biletu do Austra

lii. Gracie nie pozostawało nic innego jak zadzwonić do linii

lotniczych i zrobić rezerwację na jutro.

Usiadła tyłem do fontanny, opierając się plecami o beto

nowy murek. Była tak zmęczona, że bolały ją wszystkie kości

i stawy. Bolały ją nawet włosy.

Ale i tak nie miała zamiaru płakać. Od tego strasznego

telefonu od ojczyma nie zapłakała ani razu. Nie mogła. Mu

siała być dzielna ze względu na zrozpaczonego męża matki

i znacznie młodsze rodzeństwo - przyrodniego brata i sio

strę. I ze względu na przyjaciół.

W Rzymie była jednak sama. Nie musiała nikomu udo

wadniać, że jest dzielna. Mimo to nie była w stanie wypła

kać z siebie bólu. Ukryła twarz w dłoniach, by w ten sposób

zaznać ukojenia.

Lecz ta metoda okazała się nieskuteczna.

Nagłe poczuła delikatny dotyk dłoni na kolanie. Myśląc,

że to jeden z żebraków krążących po okolicy, szybko otwo

rzyła oczy. Zobaczyła nie żebraka, ale małą dziewczynkę

ubraną w modny strój.

Gracie potarła ręką twarz i wyprostowała się. Mała wyglą

dała dokładnie tak jak ona w dzieciństwie: jasna cera, błysz

czące ciemne włosy i poważne niebieskie oczy. Nie miała tyl

ko piegów na nosie i policzkach. Z tych piegów Gracie była

zawsze bardzo dumna, bo to była jedyna rzecz, która upo

dobniała ją do smukłych, jasnowłosych i opalonych koleża

nek ze szkoły.

- Cześć, kochanie - powiedziała, odzyskując głos.

Dziewczynka przyjrzała się jej, po czym odpowiedziała

także po angielsku, ale z silnym włoskim akcentem.

- Cześć. Mam na imię Mila.

- Bardzo mi miło. A ja Gracie.

Mila przyglądała się jej z główką przechyloną w bok.

- Dobrze się czujesz? - spytała.

Gracie uśmiechnęła się z wysiłkiem. Nie było sensu opo

wiadać dziecku o swoich kłopotach.

- Oczywiście.

Rozejrzała się wokół, ale nigdzie nie było widać opieku

nów dziecka. Wszędzie tylko grupki turystów wrzucających

monety do fontanny, sprzedawcy pamiątek, kilka zakonnic

oglądających otwieracze do butelek z podobizną papieża,

chłopcy oferujący róże po euro za sztukę.

- Gdzie jest twoja mama? - spytała, biorąc Milę za rękę.

- W niebie - odparła spokojnie mała.

A więc łączyło je nie tylko zewnętrzne podobieństwo.

- A twój tata? Jest tutaj?

Mila skinęła głową.

- Możesz mi go pokazać?

Jednak dziewczynka nie musiała tego robić. W tej chwili

Gracie zauważyła przedzierającego się przez tłum wysokiego

mężczyznę, który gorączkowo rozglądał się na boki.

Serce zabiło jej mocniej. Miał bardzo sympatyczny wygląd,

choć na jego twarzy malował się strach. Był ubrany w elegan

cki czarny garnitur i długi płaszcz, który powiewał jak peleryna,

gdy przepychał się naprzód. Ciemne, przydługie włosy świet

nie pasowały do włoskiego typu urody. Oczy błyszczały tak, że

trudno było określić ich kolor.

Gracie potrząsnęła głową. Nie miała ochoty zachwycać

się ojcem dziecka. Po prostu był Włochem, to wszystko.

Owszem, była zauroczona wszystkim co włoskie, od chwi

li gdy po raz pierwszy zobaczyła film „Ojciec chrzestny". Tyle

razy oglądała tę trylogię, że umiała powtórzyć z pamięci całe

dialogi. Oczywiście najbardziej podobał jej się fantastyczny

Al Pacino. Jej matkę też urzekł kiedyś pewien Włoch.

- Mi scusi! - Gracie zaczęła wymachiwać ręką, nie pusz

czając dłoni dziewczynki.

- Tata! - zawołała Mila i też zaczęła machać.

Mężczyzna zatrzymał się, słysząc głos córeczki.

0893. Blake Ally - Dom w Toskanii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: