George Catherine - Gwiazdka z nieba.pdf - George Catherine - ewadyjak1954

Catherine George

Gwiazdka z nieba

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Elinor Gibson przeliczyła się, bo była dopiero w połowie drogi, gdy

rozpętała się śnieżyca. Samotna młoda kobieta z wysiłkiem brnęła pośród

zamieci i mroku. Na tym odcinku było niewiele domów i jeszcze mniej

latarni, więc za każdym kręgiem żółtawego światła ciemność zdawała się

jeszcze czarniejsza.

Miała wrażenie, że cały świat sprzysiągł się przeciwko niej. Wyrzucała

sobie, że przed wyjazdem z Cheltenham nie zamówiła taksówki. W

Chepstow na postoju było pusto, a do Stavely miała dwa kilometry.

Początkowo gniew dodawał jej energii i szła raźnym krokiem, lecz potem,

na pustoszejącej drodze, zwolniła. Podróżna torba ciążyła jej coraz

bardziej, a pasek wypchanej torebki boleśnie wrzynał się w ramię. Na

domiar złego nerwy zaczynały odmawiać jej posłuszeństwa i droga, którą

przemierzała setki razy, w ciemności i zamieci wydawała się nieznana. A

do tego nieprzyjemnie pusta, ponieważ niektóre domy ginęły w tumanach

śniegu.

Zaczynał ją ogarniać strach. W Cheltenham były domy, sklepy, dużo

latarni i światła, taksówki na zawołanie. Tutaj zaś żywopłoty i drzewa,

czerniejące wzdłuż drogi, groźnie szumiały na silnym wietrze.

Nieprzemakalny płaszcz, który w mieście wystarczająco chronił przed

zimnem, na wsi okazał się prawie bezużyteczny. Przyspieszyła kroku,

ponieważ miała zbyt lekkie pantofle, a śnieg coraz grubszą warstwą

pokrywał chodnik.

Elinor urodziła się w Stavely, wiosce w Gloucestershire, u zbiegu rzek

Wye i Severn. Jej rodzice, lekarze, w tym roku przeszli na emeryturę i

niedawno pojechali do krewnych w Australii. Rozstała się z nimi, nie

przeczuwając, iż niebawem w jej życiu nastąpi przykra zmiana. Nie

zawiadomiła rodziców o niczym, ponieważ nie chciała im psuć długo

oczekiwanego urlopu.

Wreszcie dostrzegła kamienny mur wokół posiadłości sąsiadów i

odetchnęła z ulgą. Znowu przyspieszyła kroku, minęła drugą bramę i

skręciła na podjazd prowadzący do Cliff Cottage, swego rodzinnego

domu.

Tutaj też było ciemno. Postawiła torbę koło schodów, ściągnęła

rękawiczkę, otworzyła torebkę i po omacku zaczęła szukać kluczy. Nagle

wyrwał się jej okrzyk rozpaczy, gdyż uświadomiła sobie błąd, jaki

popełniła. Otóż decyzję o przyjeździe do Stavely podjęła nagle, tuż przed

zaplanowanym wyjściem na przyjęcie, i w pośpiechu zapomniała o

kluczach do Cliff Cottage, które zostały na toaletce.

Obeszła dom naokoło, lecz oględziny nic nie dały. Drzwi frontowe były

masywne, dębowe, a za nimi drugie, równie mocne, z szybą ze zbrojonego

szkła. Tylne drzwi były zabezpieczone sztabami, a wszystkie okna

podłączone do alarmu.

Ogromnym wysiłkiem woli opanowała się i postanowiła spokojnie

przemyśleć swoje położenie. Uznała, że żadnym sposobem nie zdoła wejść

do domu, a o tak późnej porze nie chciała budzić sąsiadów i prosić o

nocleg. Znużona oparła głowę o mur i przymknęła oczy. Prawie

natychmiast poczuła, że ktoś wykręca jej ręce do tyłu i przykłada nóż do

gardła.

– Cicho, bo zabiję! – usłyszała tuż przy uchu. Ostrzeżenie było zbędne,

ponieważ sparaliżowana strachem, nie wykrztusiłaby ani słowa, nawet

gdyby od tego zależało jej życie.

– Niech no ci się przyjrzę, gagatku.

Zamrugała gwałtownie, ponieważ zaświecono jej latarką prosto w oczy.

– Co u... ? – Mężczyzna szpetnie zaklął i puścił ją. – Elinor? Po jakie

Ucho skradasz się do domu jak złodziej? Co ty tu robisz o tej porze?

Oświetlił swoją twarz, aby mogła ją zobaczyć.

– Miles? – wykrztusiła. Strach błyskawicznie ustąpił miejsca złości,

więc krzyknęła: – To ty się skradasz jak rabuś! Co ci przyszło do głowy?

Bawisz się w podchody?

– Obiecałem twojemu ojcu, że będę pilnował waszego domu – odparł

szorstko. – Ciebie tutaj się nie spodziewałem.

– To mój dom! – wybuchnęła, zapominając o tym, że dawniej Miles

Carew wzbudzał w niej nabożny lęk. – Nagle postanowiłam przyjechać i

dlatego zapomniałam o kluczach, a że na dworcu nie było taksówki,

przyszłam pieszo. Jestem zmarznięta, przemoczona i nie mam nastroju do

zabawy.

– Przepraszam, że cię nastraszyłem – powiedział tonem, który

świadczył o tym, że wcale nie czuje się winny – ale nie mogłem

ryzykować, bo ostatnio w okolicy było sporo włamań.

– Ujął ją pod ramię. – Idziemy do mnie. Wysuszysz ubranie i może

wymyślimy sposób, żebyś mogła dostać się do domu.

– Nie chcę ci przeszkadzać...

Przygryzła wargę, ponieważ uświadomiła sobie, że nie ma innego

wyjścia i musi przyjąć jego propozycję.

– Nie gadaj głupstw. Masz bagaż?

– Zostawiłam koło schodów, od frontu.

Idąc przodem, Miles poprowadził ją z powrotem do furtki i skręcił na

stromy, kręty podjazd do Cliff Cottage, gdzie było jaśniej, dzięki temu, że

przez wirujące płatki śniegu przebijało się światło lamp przed domem.

W przyjemnie ciepłym przedpokoju Miles zsunął kaptur, otrzepał buty i

rozbawiony popatrzył na gościa. Elinor rzuciła mu ponure spojrzenie,

ponieważ wiedziała, że ma czerwony nos, a spod malinowego beretu

wystają strąki mokrych włosów.

– Jesteś zmarznięta i okropnie wyglądasz. Rozbieraj się.

Zesztywniałymi z zimna palcami zdjęła rękawiczki, beret i płaszcz.

Zaczynała żałować, że wyjechała z Cheltenham.

– Podejrzewam, że przemokłaś do suchej nitki – ciągnął Miles

rzeczowo – więc najpierw weźmiesz gorącą kąpiel i się przebierzesz.

Chodź do łazienki.

Posłusznie szła za nim, ponieważ jakoś nie mogła zdobyć się na to, by

się sprzeciwić. Po pierwsze, dlatego że jego propozycja była rozsądna i

kusząca, a po drugie, major Miles Carew z Royal Green Jackets na pewno

był przyzwyczajony do tego, że jego rozkazy są wykonywane natychmiast.

Zaprowadził ją do łazienki, którą dobrze pamiętała z dzieciństwa i

polecił, by porządnie się wygrzała w kąpieli, a potem przyszła do kuchni.

Prędko rozebrała się i zanurzyła po szyję w gorącej wodzie. Miała

ochotę poleżeć dłużej, lecz bała się, że nie wypada, więc umyła się i

energicznie wytarta. Przez cały czas zastanawiała się, co sprowadziło

Milesa do Stavely. Gdyby choć przez chwilę mogła przypuszczać, że on

jest w Cliff House, poważnie by się zastanowiła, czy przyjechać. Tyle że

po awanturze z Oliverem dom rodzinny jawił się jako jedyne bezpieczne

George Catherine - Gwiazdka z nieba.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: