W3WOSiR.pdf
(
821 KB
)
Pobierz
Alkeny
Alkeny
Wzór ogólny alkenów
C
n
H
2n
(Uwaga – identyczny wzór ogólny mają cykloakany!!!)
Węglowodory nienasycone, zawierające wiązanie podwójne,
hybrydyzacja atomow węgla biorących udział w tworzeniu
wiązania podwójnego –
sp
2
Odmienne właściwości chemiczne niż węglowodory nasycone
Reakcja addycji elektrofilowej
Budowa najprostszych alkenów i grup z nich utworzonych
a) et
en
(t. wrz = -104
o
C)
(zwyczajowo: etylen)
b) prop
en
(t. wrz = -48
o
C)
c) grupa winylowa:
(etenylowa)
CH
2
CH CH
3
CH
2
CH
H
H
π
σ
sp
2
grupa allilowa:
(prop-2-enylowa)
CC
CH
2
CH
2
atomy
winylowe
atomy
allilowe
H
H
CH
2
CH CH
2
Reguły nazewnictwa alkenów
1) Należy wskazaćłańcuch główny, czyli najdłuższy łańcuch
zawierający wiązanie podwójne
.
Głównym łańcuchem w związku na rys. 3.2d jest zatem sześciowęglowy łańcuch z wiązaniem
podwójnym, a nie łańcuch nasycony o siedmiu atomach węgla.
4
3
2
1
1
2
3
4
CH
3
3
2
1
a) CH
3
CH
2
CH CH
2
b)
CH
3
CH CH CH
3
c) CH
3
CCH
2
but-1-
en
(t. wrz. = -6
o
C)
2-metyloprop
en
(t. wrz. = -7
o
C)
3
4
5
CH
3
6
d)
CH
2
CH
2
CH CH
2
CH CH
3
CH
3
CH CH
2
1
2
Reguły nazewnictwa alkenów
2) Atomy węgla w łańcuchu głównym numeruje się zaczynając od końca łańcucha bliższego wiązania
podwójnego. Gdy wiązanie znajduje się w równej odległości od obu końców, należy wybrać taką
numerację, aby podstawniki miały jak najniższe lokanty. Numeracjęłańcucha związku
d
rozpoczęto
zatem od winylowego atomu węgla, choć spowodowało to nadanie podstawionym atomom
numerów 3 i 5. Przy niepoprawnej numeracji od przeciwnego końca łańcucha, atomy węgla z
podstawnikami miałyby niższe numery (2 i 4), lecz wiązanie podwójne rozpoczynałoby się od atomu
numer 5.
3) Położenie wiązania podwójnego podaje się jako liczbę (lokant) pomiędzy rdzeniem nazwy
(określającym liczbę atomów głównym łańcuchu, np. prop-, but-, heks-) a końcówką -en, oddzieloną
poziomymi kreskami. Związek
d
należy zatem nazwać jako pochodną heks-1-enu.
4) Wszystkie grupy znajdujące się przy głównym łańcuchu porządkuje się w kolejności alfabetycznej i
poprzedza je lokantami i, ewentualnie, przedrostkami zwielokrotniającymi w przypadku dwóch lub
więcej identycznych grup, podobnie jak miało to miejsce przy nazywaniu alkanów. Ostateczną
nazwą analizowanego alkenu jest:
5-metylo-3-propyloheks-1-en
3
4
CH
3
6
d)
CH
2
CH
2
CH CH
2
CH CH
3
CH
3
CH CH
2
1
5
2
Reguły nazewnictwa alkenów
Izomery położeniowe a i b zgodnie z podanym systemem nazywają się: but-1-en
oraz but-2-en. W wielu podręcznikach i innych źródłach funkcjonuje starszy
sposób podawania nazwy, w którym lokant podawany był przed nazwą rdzenia
związku, np. 1-buten czy 2-buten. Jest to jednak system niezgodny z
najnowszymi regułami nomenklatury
IUPAC.
a) CH
3
CH
2
CH CH
2
1
b)
CH
3
CH CH CH
3
3
4
but-1-
en
but-2-
en
4
3
2
1
2
Plik z chomika:
lili.lu18
Inne pliki z tego folderu:
Aminy.pdf
(134 KB)
Kwasy i ich pochodne 09.pdf
(145 KB)
Karbonyle 09.pdf
(99 KB)
Alkohole 09.pdf
(194 KB)
Zwiazki aromatyczne 09.pdf
(118 KB)
Inne foldery tego chomika:
E-booki lasy
Filmy o tematyce leśnej
Florystyka
Grzybobranie
Leksykony leśnika
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin