John Toland - Bogowie Wojny. Tom 2.pdf - Historia II WS (ebooki pdf) - MarekMaly

JOHNTOLAND

BOGOWIEWOJNY

TOM2

(PrzełoŜył:BohdanDrozdowski)

CZĘŚĆPIĄTA

DECYDUJĄCEBITWY

ROZDZIAŁDWUDZIESTY

OkoliceSaipanu,czerwiec1944

Noc była parna. Mark spał niespokojnie i zbudził się o czwartej nad ranem dnia D,

zanimuderzonowdzwonokrętowy.Czterdzieścipięćminutpóźniej,podczasśniadania,zjadł

na siłę serwowany co dzień stek z jajami. Był to ich ostatni gorący posiłek w perspektywie

wieludniabyćmoŜejegoostatniwogóle.

To tak, jakby człowiek siedział w celi śmierci San Quentin zauwaŜył któryś z

weteranówTarawy.

Trwałłoskot,głośnyjakzawsze,alewyczuwałosięwnimniezwykłenapięcie.Trudno

byłowładowniachoddychać,więcMarkiTullioporwaliswojeplecakiiwyszlinapokładz

karabinami, w hełmach, z pasami do pistoletów i noŜy. Ledwie wstawał świt, ale Mark

dostrzegłwidmową,purpurowąbryłę.Saipan.

Nieczęsto widywał tak piękny wschód słońca. Wyspa Saipan wyglądała na spokojną,

choć przypominała, pasmem swoich gór, wyłaniającego się z morza prehistorycznego

potwora.Potakdługimprzebywaniunawodzie,zieleńdziałałanańoŜywczo.Czułsięjeszcze

bardziej spięty niŜ na Tarawie. Wiedział, Ŝe wylądują tego ranka, tuŜ za pierwszymi falami

desantu,iŜestratybędąduŜe.

CiszęprzerwałanaglekanonadacięŜkichdziałpancernychikrąŜowników.Resztyostro

dokonały niszczyciele. Był to ostatni akord przeorywania plaŜ. Im więcej tego, tym lepiej,

myślał Mark, wspominając Tarawę. Wypełnił ładownicę osiemdziesięcioma nabojami,

sprawdził apteczkę, manierki i zarzucił plecak na kark. Oglądał wielkie okręty desantowe.

Wiozły pływające ciągniki zwane aligatorami, zdolne pokonywać rafy z dwudziestoma Ŝoł

nierzaminapokładzie.

Z megafonów grzmiał głos kapelana. Tullio nie mógł go rozpoznać. A był to z

pewnościągłosWielkiegoJózia.

Z pomocą BoŜą zwycięŜymy, a podczas gdy większość z was powróci, niektórzy

spotkająsięzBogiem,coichstworzył.Padłotrochępogardliwychkomentarzy.śałujcieza

grzechy wasze. Którzy jesteście wyznania mojŜeszowego, powtarzajcie za mną... Czytał z

podręcznikahebrajskiego.Aterazwy,chrześcijanie,protestanciikatolicy,powtarzajcieza

mną...

Wpakowałbym mu w ten rozwarty dziób parę kul powiedział Tullio. Mark miał

ochotępuścićserięwgłośnik,alepowtórzyłtylko.CotozapoŜegnanie!

Billy J. zaczął złazić za Markiem po okach sieci do barki desantowej wyładowanej

aligatorami,wyposaŜonymiwryczącesilnikilotnicze.Odnaleźliswójpojazdizajęliwnim

miejsca.

Wkrótcebarkęzapełnililudziezplecakamiikarabinamitak,Ŝezanurzyłasiępoburty.

Rykmotorówidymspalinzamieniałyjąwpiekło,Markczuł,Ŝesięudusi,zanimdobijądo

plaŜy.Wkońcujednakwielkiewrotabarkirozwartoialigatoryzaczęłyosuwaćsiędomorza

niczymwodnegady.ZderzeniezwodąiwstrząsomalniewyrzuciłyMarkazaburtę.BillyJ.,

przekrzykując huk motorów, polecił im na wypadek, gdyby musieli płynąć, odpiąć cięŜkie

pasy z ładownicami. Mark odetchnął z ulgą świeŜym powietrzem i rad poddawał twarz

słonymchlaśnięciomwody.BobrowaliwzdłuŜbrzegu,czekającaŜobsadzigopierwszyrzuti

umocniprzyczółek;1/6miałiśćtamiwtedy,gdzieikiedybędziepotrzebny.

TuŜ po ósmej, w ślad za kanonierkami i pływającymi czołgami ruszyły aligatory,

wypełnione sześcioma batalionami piechoty morskiej. Rozciągnięta na cztery mile flotylla

podpłynęła do wybrzeŜa szerokości ośmiuset jardów, skąd obsypał ją grad pocisków

artyleryjskich i moździerzowych. Pierwsza ławica aligatorów jęła przełazić rafę sposobem

krabów. Kilka utonęło, ale następne parły naprzód nieustępliwie, aŜ wychynęły na płytkiej

lagunie. Tłukły o rafę wysokie grzywacze, jedne ciągniki wywracając, inne wytrącając z

kursu.ZepchnięteztrasyoddziałyszturmowelądowałynapółnocodwyznaczonychplaŜ.

Kiedy1/6czyniłmanewr,bypodejśćdowyznaczonychmulądowisk,ujrzałcałestada

samolotów szturmujących zajęte plaŜe. Okręty wojenne po raz ostatni ostrzelały obronę

wybrzeŜa. Widowisko było niesamowite. Dom wariatów tak skotłowany, Ŝe Mark nie mógł

dojrzeć,jaksięwiedziepierwszemurzutowi.

Dokładnie o 8.44 pierwsi Marines dobili do brzegu. Powitał ich jednak ogień tak

piekielny, Ŝe zmusił następne aligatory do zrzucenia ładunków na samym jego skraju.

Ciągniki,któreweszły głębiej,ugrzęzływpiaskualbozapadły wleje. Mimotokilkaminut

podziewiątejponaddziewięćtysięcyMarinesbyłojuŜnaSaipaniei,mimozaciekłegooporu,

podesperackuwdzierałosięwgłąbwyspy.

O10.15Sullivanodebrałwreszcierozkazlądowaniaiwsparciadwuinnychbatalionów

6PułkuMarines.Terazmiałanastąpićnajzabawniejszaczęśćcałejoperacji:pokonanierafy.

Sterczaładokładnietam,gdzieprzełamywałysięprzybrzeŜnefale.Problempolegałnatym,

Ŝebyprzepłynąćnadrafąwpoprzek,toznaczy,ŜebyniedaćsięobrócićbokieminiewyrŜnąć

wrafęburtą.

Batalion podchodził do rafy w dobrym stylu, przebył ją fachowo i spłynął na ciche,

błękitneizielonewodylaguny.Ituwpadłpodostrzałartyleriiimoździerzy.Jeszczebardziej

morderczyogieńdostałzczołguokopanegonaflance.Aligatorypoczęłysięgubićigmatwać

szyki.Oficerowiewystawialigłowynadburty,mimocięŜkiegoostrzałuzbronimaszynowej,

byle tylko ustalić kierunek. Mark, słysząc jak pociski obijają kadłub aligatora, skulił się,

chroniąc za jego pancerzem. Billy J. stał tuŜ przy Marku, wystawiając głowę nad burtę, po

czymniespodziewaniesiadłnaskrzynceamunicji.Markschyliłsięnadnim,byspytać,comu

jest.Błysnęłonadichgłowami.Spostrzegł,Ŝepułkownikopływakrwią.

KrewtryskałanaMarka.Pomyślał,Ŝetozpułkownika.Pochwilispostrzegł,ŜeBillyJ.

porusza palcami, jakby sprawdzał, czy jeszcze Ŝyje. Obrócili się jednocześnie. Stojący za

nimiczłowiek,oficer,niemiałgłowy. Inny,tuŜobokniego,teŜnieŜył, alealigatortakbył

przetłoczony,Ŝeobajstalinadal.Markpoczułmdłości.

ZdrowaśMario,łaskiśpełna,PanzTobąwymamrotał,aledalejzapomniał.Kolejny

pociskuruchomiłpokładowekarabinymaszynowekalibru50.

Podjedźtakblisko,jaktylkomoŜesz!krzyknąłBillyJ.wstronęsternika.

NiemogęjuŜbliŜej.

Sullivan rozkazał wyskakiwać przez sterburtę, po stronie przeciwnej do ostrzału.

Wyskakujcie po dwóch, po trzech jednocześnie. Potem razem walcie na brzeg.

Przekazywano rozkaz na tyły, Sullivan zaś sprawdzał przez radio, co się dzieje w jego

kompaniach i wydawał stosowne rozkazy. Mark nadal nie mógł się poruszyć. Podziwiał

spokójswegodowódcy.Cozniego,dostudiabłów,zaczłowiek?

Nie leźcie w głąb plaŜy uprzedzał chłodno. Czekajcie, aŜ wydam rozkazy.

PopchnąłMarka.Ruszaj!

Mark czuł się słaby jak kocię. Billy J. podźwignął go na nogi. Mark stał zgarbiony.

PodszedłTullio.Skacz,zanimbędzieszmiałdwiedziurywdupie!

Całątrójkąwyskoczylizaligatorajakoostatni.

Wszystkoupanawporządku,pułkowniku?spytałMarkpółprzytomnie.

Jasne.Spójrz,całyjesteśwekrwi.

Sullivanpośpieszniezmywałzsiebieplamykrwiipłatymózgu;Markpatrzyłnatow

zupełnymotępieniu.

Gnojek z ciebie, Mark. Pieprz to, chodź! Mark zrobił, co mu kazano, niemal

automatycznie.Gdypodchodzilidobrzegu,łoskotbyłprzeraŜający. Ludziepadalinapiach,

jedni w milczeniu, inni krzycząc. Sullivan spostrzegł, Ŝe jego kompanię rozrzuciło po całej

plaŜy.Trzebająbyłopozbierać.Wysłałnalewokompanijnychgońców.

John Toland - Bogowie Wojny. Tom 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: