1. Opisz metodę kontynentalną nauczania pływania
W I kl. Ćwiczona na wędce, po wcześniejszym skoku do wody, jako sprawdzenie odwagi. W II kl. U przywiązywano do luźnej wędki, gdzie ćwiczył w dłuższych okresach czasowych, kształtując również siłę i wytrzymałość. Po wykonaniu 300 ruchów żabkowych bez przerwy, przechodził do kolejnej klasy, gdzie pływał bez linki na grzbiecie oraz na piersiach. W klasie IV pływał już dłuższe dystanse żabką na piersiach. Całość programu była realizowana w ciągu IV klas.
2. Opisz metodę naturalną nauczania pływania
Większy nacisk na samodzielne ćwiczenia w wodzie. Nauka była podzielona na 3 stopnie, uwzględniające warunki fizyczne dzieci w wieku 6-9lat, 10-12lat, 13-15lat. Zajęcia odbywał się w wodzie płytkiej o głębokości do kolan, bioder i piersi. Uczono kolejno: żabki na piersiach, kraula na piersiach, żabki na grzbiecie, kraula na grzbiecie, pływania na boku, nurkowania oraz skoków na NN i G. zwracano uwagę na ćwiczenia oswajające z wodą wprowadzając gry i zabawy ruchowe oraz ćwiczenia w formie zabawowej.
3. Nauka pływania w Polsce do roku 1939
Sztuka pływania była już znana w średniowieczu (osiedla budowano nad wodą a rybołówstwo było jednym z ważniejszych sposobów zdobywania żywności. Znaczenie pływania dostrzegały Ustawy Edukacji Narodowej, wydane w 1783r., które uwzględniały je w programie fizycznej edukacji młodzieży. Po utracie niepodległości tradycje te były kultywowane w zaborze rosyjskim. Uczono pływania również w warszawskiej Szkole Rycerskiej, a następnie w Szkole Podchorążych. Na terenie Królestwa Kongresowego powstała wojskowa szkoła pływania. W II poł. XIX wieku powstały pierwsze prywatne szkoły, w których uczono pływania metodą kontynentalną z użyciem wędki, a także innych środków podtrzymujących. W 1922r. po odzyskaniu niepodległości, powstał polski Związek Pływacki, który w kolejnym roku został przyjęty do FINA. W 1932r. pływanie zostało wprowadzone do programów WF w szkołach różnych typów w formie zajęć obowiązkowych lub nieobowiązkowych. W programie przewidywano stosowanie metody naturalnej z uwzględnieniem ćw. Oswajających i zabaw w wodzie. Propagatorami naturalnej metodyki nauczania w Polsce byli Adam Kalinowski i Roman Roszko. W tym czasie dużą uwagę zwracano na nauke pływania dzieci i młodzieży szkolnej. Dla potrzeb szkoły wydano podręcznik metodyczny Konstantego Pietkiewicza „Nauka Pływania”. Proces nauczania podzielono na 3 stopnie, w którym I obejmował ćw. Oswajające, oddechowe, skoki, pływanie statyczne; II- kraula na piersiach i grzbiecie, pływanie na boku; III- starty, nawroty, nurkowanie, ratownictwo
4. Opisz współczesne metody nauczania pływania
METODY OPARTE NA SŁOWIE
A) NAZWA CZYNNOŚCI? określenie czynności. Podana zwięźle i komunikatywnie. Opis czynności zrozumiały i dostosowany do wieku U.
B) OBJAŚNIENIE RUCHU? słowne info mające na celu ułatwienie w procesie nauczania danej czynności ruchowej. Mówimy tu o specyfice środowiska wodnego, o zachowaniu się ciała w wodzie, o u uwarunkowaniach anatomicznych, biochemicznych, fizjologicznych. Info te przekazujemy na każdym etapie nauczania, uwzględniając dojrzałość U
METODY OPARTE NA POKAZIE: zw z doborem i przekazem info. Oraz ciągłą kontrolą reakcji, U, czego wynikiem jest efekt dydaktyczny. Metoda ta przekazuje U info. Wizualną,, dotyczącą danej czynności ruchowej. Pokaz na lądzie i w wodzie, z wykorzystaniem środków dydaktycznych i demonstratora.
A)POKAZ W WODZIE? wszystkie ruchy odbywają się w naturalnym tempie i rytmie. Pokaz wyzwala u U właściwą motywację i dostarcza pożądanych wrażeń estetycznych. Idealnie byłoby gdyby demonstratorem był N- autorytet nauczyciela wówczas wzrasta, co pozwala mu na osiągnięcie wysokich efektów szkoleniowych. Pokaz w wodzie jest najbardziej skuteczny, gdy uwzględnia zasady: *najpierw demonstruje całą czynność potem elementy *demonstracja powinna odbywać się w tempie właściwym oraz zwolnionym *U powinni widzieć wszystkie składowe ruchy
B) POKAZ NA LĄDZIE? przedstawienie elementów danej techniki pływania (ruchów RR, RR z oddechem). Można przeprowadzić retusz danego ruchu oraz dodatkowo aktywizować grupę, poprzez stosowanie środków audio-video. WADA? odbywa się w oderwaniu od środowiska wodnego, powodując komplikacje w uczeniu prawidłowych ruchów. Demonstracja powinna odbywać się w taki sposób, aby uwzględniała właściwe ułożenie T- praca RR powinna być pokazywana przy opadzie T, co uwzględnia ich właściwe ułożenie w wodzie. Pokaz powinien być bardzo precyzyjny, uwzględnia elementy całej czynności- zły albo niedbały może prowadzić do błędnego wykonania danej czynności. Szczególną rolę mogą odgrywać środki audio-video, które pozwalają na przedstawienie modelowej techniki pływania, porównanie własnej techniki z techniką demonstrowania, a także na ukazywaniu błędów w danej technice. Pokaz na lądzie jest skuteczniejszy, gdy: *demonstracja ma być wykazana w programie, *pokaz musi uwzględniać możliwości percepcji U, *efekt pokazu jest większy, jeżeli stosujemy różnorodne środki
METODY OPARTE NA DZIAŁANIU PRKATYCZNYM U? sposób postępowania dydaktycznego, polegający na wyborze przez N tych czynności ruchowych, które wykonywane przez U wzbogacają jego wiedze o info. Niezbędną do opanowania ruchów pływackich, np. zabawa, zadanie ruchowe (U może osiągnąć cel w sposób dowolny).
ZADANIE RUCHOWE należy dobierać rozważnie, bo osiągnięcie celu przez U może być dokonane w sposób błędny. ZABAWY- zmniejszają poczucie lęku, rozwijają cechy motoryczne, skumulują prawidłowy rozwój fizycz. Pozwalają N przenieść uwagę U na bardzo atrakcyjny obszar działalności, w trakcie, której realizuje się cele dydaktyczne. Ma duże znaczenie w I etapie nauczania. Zabawy powinny być stosowane podczas: nauczania: zanurzania głowy, otwierania oczu pod woda, wykonywania wydechu pod wodą, leżenia i poślizgów, prostych skoków do wody.
METODY NAUCZANIA CZĘŚCIAMI I W CAŁOŚCI
A) CAŁOŚCIOWY- syntetyczny- pływanie kraulem na piersiach natomiast w trakcie dalszego przebiegu procesu dydaktycznego zwracamy uwagę na korygowanie błędów
B) CZĘSCIAMI- analityczny- pozwala na skrócenie procesu nauczania konkretnej techniki , na większa intensyfikację.
5. Wymień i opisz zasady nauczania pływania
ZASADA SYSTEMATYCZNOŚCI I STOPNIOWANIA TRUDNOŚCI
Respektowanie reguły: od znanego do nieznanego, od prostego do złożonego, od łatwego do trudnego. Proces nauczania powinien przebiegać w sposób płynny i rytmiczny. Przerywanie osłabia oddziaływanie praktyczne i wydłuża nauczanie nowych czynności pływackich.
ZASADA TRWAŁOŚCI
Stosowanie takich form, metod, które w końcowym efekcie przyniosą nauczenie konkretnego ruchu. Należy zastosować czynności specjalne: powtarzanie wiadomości, oddziaływanie na zmysły, systematyczna kontrola wyników U, wykorzystanie samodzielnej pracy U.
ZASADA DOSTĘPNOŚCI
Zw jest z dostosowaniem się do właściwości rozwojowych U. nie wszyscy U w tym samym czasie osiągają założone cele. Nie zawsze został dokonany prawidłowy dobór U wg kryteriów (wiek, płeć, itp.) . należy stosować ćwiczenia dostosowane do możliwości wszystkich U.
ZASADA INDYWIDUALIZACJI
Polega na znajomości poziomu wszystkich ćwiczących i utrzymaniu równowagi zadań między tą gr a jednostkami odbiegającymi od niej. U, u których lęk stanowi wyraźną przeszkodę w realizacji programu należy poświęcić stosunkowo duża ilość czasu i w sposób delikatny.
6. Opisz miejsce do zajęć nauki pływania ii jego wyposażenie
Odpowiednia głębokość wody dostosowana do warunków fizy u i stopnia ich zaawansowania (głębokość do pasa, piersi). Zapewnia bezpieczeństwo. Brodzik- w którym bezp. Głębokość i możliwość dojścia do każdego ćwiczącego dają lepsze efekty w początkowym okresie nauczania. Wskazane jest przejście z brodzika do basenu typowego. Gdy zajęcia prowadzone SA na pływalni o zmiennej głębokości, wskazane jest oddzielenie wody płytkiej od głębokiej. Podczas nauczania na kąpieliskach odkrytych głębokość powinna być podobna jak na pływalni krytej? Dno na stałej głębokości, ewentualnie stopniowo opadające, w miarę zwarte i piaszczyste, oddalone od wirów i wodospadów, dopuszczalna v prądu poniżej 1m/sek., usytuowane z dala od śluz, budowli. Każde kąpielisko powinno być wyposażone w sprzęt ratowniczy? koło ratunkowe, rzutka, żerdź o dł. Ok4m, apteczkę I pomocy,
7. Warunki termiczne podczas nauki pływania
Temp. Wody podczas zajęć na pływalni krytej 26-28*. Temp powietrza zbliżona do temp wody, ewentualnie niższa max o 2*. Pierwsze zajęcia z gr dzieci, w zależności od ich wieku, powinny być odpowiedni krótsze. W miarę ich upływu czas lekcji powinien się wydłużać. Podczas nauczania na wodach otwartych tem wody- 20* i więcej. Przy temp niższych dochodzi do marznięcia. Ważne jest zapewnienie odpowiedniej higieny po zakończeniu zajęć. U powinni mieć; duże ręczniki, szlafroki, odpowiednie obuwie. Przed i po zajęciach możliwość skorzystania z natrysku. W szatniach suszarki do włosów i gniazdka.
8. Umiejętności dydaktyczno- wychowawcze osób prowadzących naukę pływania
Nauczanie powinni prowadzić instruktorzy, trenerzy pływania. Instruktor powinien stopniować trudność w nauczaniu i pokonywać występujące bariery. Nierespektowanie tych zasad prowadzi do niepowodzeń w pracy, u U- lęk przed wodą. N powinien prowadzić tak zajęcia, aby U miały poczucie bezp. Ważną rolę spełniają porządek i dyscyplina na lekcji, wybór odpowiedniego miejsca do nauczania, sposób przeprowadzenia poszczególnych ćw., umiejętność prawidłowego przekazu wszystkich elementów wyst. W nauczaniu. PROWADZĄCEGO ZAJĘCIA OBOWIĄZUJE: dokładne przygotowanie lekcji i realizowanie programu dostosowanego do wieku i poziomu zaawansowania, *stosowanie adekwatnych zasad i metod nauczania, *znajomość ratownictwa i umiejętność udzielania pierwszej pomocy, *prowadzenie zajęć z os. Posiadającymi aktualne badania lekarskie, *wdrażanie zasad bezp.
9. Opisz rolę przyborów dydaktycznych w nauce pływania
Ułatwiają opanowanie przez U poszczególnych ćw.
ZE WZGLĘDU NA CELOWOŚĆ: *pomagające w utrzymaniu ciała na wodzie, *zwiększające atrakcyjność zajęć. PRZYBORY:
DESKA PŁYWACKA- podtrzymuje ciało na wodzie, ułatwia naukę poślizgu i leżenia
SKRZYDEŁKA PŁYWACKIE- do lat6, utrzymują na powierzchni wody.
ŻERDKI- przy nauczaniu leżenia, poślizgu, jako sprzęt ratowniczy, przy nauce skoków do wody głębokiej OBRĘCZE-nauka zanurzania głowy, nauka leżenia
KRĄZKI- nauka nurkowania, orientacja pod wodą, otwieranie oczu
PIŁECZKI- nauka zwiększonego wydechu
KOŁA GUMOWE- zwiększenie atrakcyjność lekcji, zamiennik desek
PŁETWY- doskonalenie pracy NN i przy nurkowaniu, wpływają na prawidłowe ułożenie ciała na wodzie
ŁAPKI- przy ćw. Pracy RR
10. Opisz tok lekcyjny części wstępnej lekcji pływania
- cz. Wstępna- celem jest przygotowanie U do realizacji zad. Dydaktycznych wyst. W cz. Gł. Rozpoczynamy na lądzie zbiórką, powitaniem, spr stanu gr., przekazujemy podstawowe wskazówki metodyczne. Rozgrzewka na lądzie, natrysk, rozgrzewka w wodzie. Powinna być wykonana szybko i płynnie
11. Opisz tok lekcyjny części głównej lekcji pływania
- cz. Gł.- realizacja celu lekcji. Zaczynamy od przypomnienia poznanych elementów. Dokonujemy retuszu Tych umiejętności. Wskazówki- krótkie, rzeczowe, bezpośrednie
12. Opisz tok lekcyjny części końcowej pływania
- cz. Końcowa- doprowadzenie ukł krążenia i oddychania do pełnego odpoczynku. Stosujemy zabawy, ćw. Uspokajające. Krótka zbiórka, spr. Stanu liczebnego gr., omawiamy błędy, zachowanie U.
13. Wymień cele główne lekcji pływania
Umiejętności, wiadomości, sprawność motoryczna, akcent wychowawczy
14. Co powinna zawierać strona informacyjna konspektu lekcji pływania
Cele główne, miejsce zajęć, ilość uczestników, wiek, czas trwania zajęć, przybory
15. Opisz układ graficzny konspektu lekcji pływania
TOK LEKCJI: cz. Organizacyjna; nastawienie do aktywnego udziału w lekcji; rozgrzewka, psychomotoryka i profilaktyka; kształtowanie umiejętności i doskonalenie sprawności; uspokojenie organizmu; cz. Organizacyjno- porządkowa; nastawienie do aktywności ruchowej w czasie wolnym
ZADANIA SZCZEGÓLOWE- zbiórka, powitanie, sprawdzenie stanu liczebnego, kontrola ubioru, podanie tematu i motywacja do zajęć, podanie ćw., zachęcenie do regularnych ćw.
DOZOWANIE- ile ma trwać dane ćw., ile razy U ma je wykonać
UWAGI ORGANIZACYJNO- METODYCZNE- ustawienie U i N, na jakich odcinkach mają być wykonywane ćwiczenia, objaśnienie zabaw, itp.
16. Formy organizacji grupy podczas lekcji pływania
17. Wybór pierwszych technik pływania w programie nauki pływania
Wg Barany’ego I stylem powinna być żabka na piersiach, pozwalająca na pełną orientację w wodzie. Gugler stwierdził, że największe efekty przynosi nauczanie stylów naprzemianstronnych. Najskuteczniejszymi i najbardziej ekonomicznymi sposobami pływania są kraul na piersiach i grzbiecie, w dalszej kolejności żabka, delfin. Mimo dużej szybkości, złożoność jego techniki oraz przewaga wysiłku o charakterze siłowym, ograniczają jego powszechne nauczanie. Za nauczaniem w I kolejności kraula na grzbiecie przemawiają:
-ułatwione oddychanie;
-naprzemianstronne, a więc naturalne ruchy RR i NN;
-możliwość korygowania techniki (łatwy kontakt N z U);
-możliwość wprowadzania samodzielnego korygowania błędów;
-zastosowanie leżenia na grzbiecie podczas zmęczenia organizmu podczas długiego pływania
18. Program I etapu nauczania pływania
Bartkowiak podzielił nauczanie pływania na 3 etapy:
-oswojenie z wodą, nauczanie leżenia i poślizgów
-nauczanie ruchów RR i NN do kraula na piersiach i grzbiecie
-pływanie w pełnej koordynacji ruchów.
ZADANIA I ETAPU NAUCZANIA:
-w I fazie: opanowanie podstawowych czynności w wodzie, zanurzanie G do wody, otwieranie oczu pod wodą, opanowanie wydechu do wody, wykonanie leżenia na piersiach i grzbiecie, opanowanie poślizgów na piersiach i grzbiecie, wykonanie prostych koków do wody płytkiej
-w II fazie: opanowanie ruchów NN do kraula na grzbiecie, wykonywanie ruchów NN do kraula na piersiach, nauczanie pracy RR do kraula na grzbiecie i piersiach, wykonywanie skoków do wody głębokiej
-w III fazie: opanowanie pływania kraulem na grzbiecie, próby pływania kraulem na piersiach, wykonanie wślizgów do wody i prostych skoków na G, opanowanie elementów nurkowania w dal i głąb.
19. Program II i III etapu nauczania pływania
OPANOWANIE:
-sportowych odmian technik pływania (kraul na piersiach i grzbiecie, żabka na piersiach i delfin)
-najnowszych odmian skoków startowych i startu z wody, stosowanych w pływaniu sportowym
-aktualnie stosowanych nawrotów do wszystkich technik pływania
20. Opisz metodykę nauczania podstawowych czynności ruchowych w wodzie oraz podaj 3 zabawy z tego tematu
Omówienie podstawowych zagadnień związanych z organizacja zajęć oraz zasad BHP; określenie sposobu wejścia do wody. Przy wchodzeniu do wody przy drabince zaleca się trzymanie poręczy w ustawieniu przodem do drabinki i spokojne zejście do wody. Zapobiega to upadkom i gwałtownemu zetknięciu się z wodą. Przy prowadzeniu zajęć w innych warunkach należy dokładnie zademonstrować sposób wejścia do wody. Nauczanie ruchów lokomocyjnych rozpoczynamy od swobodnego chodzenia po dnie przy brzegu basenu. Następnie U poruszają się dwójkami, trójkami, rzędem, z dala od brzegu, w różnych kierunkach. Później zwiększamy tempo ich wykonywania. Wykorzystujemy tu zabawy.
1.BRODZENIE- U wchodzą do wody i spokojnie unosząc wysoko kolana brodzą po niej, zagarniając rekami wodę i obserwując dno.
2.ZWIADOWCY- U poruszają się w różnych kierunkach wykonując delikatne kroki w wodzie oraz starając się robić to bardzo cicho.
3.MYCIE SIĘ- dzieci myją dokładnie całe ciało, w tym również twarz, obficie ją płucząc.
21. Opisz metodykę zanurzania głowy do wody i otwierania oczu pod wodą oraz podaj 3 zabawy z tego tematu
àZANURZANIE G
Zabawy mają na celu osłabienie uczucia lęku, związanego z bardzo trudnym elementem oswojenia z wodą, jakim jest zanurzenie twarzy pod powierzchnią wody.
ĆWICZENIA:
1.w parach- naprzeciw siebie, zanurzanie G do wody na zmianę
2.kilkoro ćwiczących trzymając się obręczy- zanurza twarz do wody; wchodzi do wnętrza obręczy
3.w staniu przy ścianie basenu zanurzanie G i wytrzymanie w tej pozycji przez okres 5-10sek. Należy unikać form rywalizacji.
4.przejście pod linami, żerdziami- ustawionymi równolegle; przy jednej linie/ żerdzi- na zmianę z 1 str. Zanurzenie, z 2-wynurzenie
5.przejście pod ramionami U trzymających się oburącz
6.przejście pod brzuchami U, trzymających się w dwójkach za barki i stojących w opadzie T.
ZABAWY:
1.BARASZKUJĄCE NIEDŹWIADKI- U uderzają dłońmi w wodę, wzajemnie się ochlapując
2.DESZCZ- na sygnał N U pryskają na siebie podrzucając wodę do góry. Nie wolno zasłaniać głowy, ani odwracać się tyłem.
3.BEREK KUCANY- wyznaczony berek stara się dotknąć U, którzy broniąc się przed złapaniem chowają się pod wodę. Dotknięty staje się również berkiem.
àOTWIERANIE OCZU
1.TELEWIZOR- na sygnał N U zanurzają G i patrzą pod woda na ścianę basenu, obserwując jaki przedmiot zostanie zanurzony przez N.
2.LICZENIE PALCÓW- jeden z U zanurza się i otwiera oczy. Jego partner pokazuje na palcach zanurzonej reki dowolną liczbę, która należy odczytać.
3.POŁAWIANIE SKARBÓW- na sygnał N szukamy diamentów- U wyławiają niebieskie przedmioty, złota- przedmioty żółte.
1.w kole, trzymając się za RR, U kolejno zanurzają G i po wynurzeniu patrzą się na prowadzącego
2.w parach, naprzeciw siebie, zanurzają się na zmianę. Po wynurzeniu nie wolno ocierać oczu, nosa, twarzy.
3.w parach, naprzeciw siebie. 1 z U stoi w rozkroku 2- przepływa między jego NN.
4.U stoją przy brzeg basenu patrząc na prowadzącego, który pokazuje palcami cyfrę np. 5. Na ten sygnał U zanurzają się i liczą pod wodą do 5, mając otwarte oczy. Po wynurzeniu się patrzą się na N, który pokazuje kolejną cyfrę.
5.U kilkakrotnie, samodzielnie zanurzają twarze, mając w wodzie otwarte oczy- po wynurzeniu nie wolno im ocierać oczu, nosa, itp.
6.kazdy z U wyciąga z wody krążek.
22. Opisz metodykę nauczania oddychania w wodzie oraz podaj 3 zabawy z tego tematu
Wpływa na swobodę poruszania się w wodzie. Nauczanie rozpoczyna się od świadomego zatrzymania oddechu podczas ćw. Z zanurzaniem G. długość bezdechu musi być kontrolowana przez N. nauczanie rozpoczynamy od zabaw i gier ruchowych, gdzie znajd. Się elementy rywalizacji.
1.WYŚCIG PIŁECZEK- U stoją w jednej linii mając przed sobą położoną piłeczkę. Na sygnał prowadzącego dmuchają na piłeczkę starając się przesunąć ją do wyznaczonego miejsca.
2.GOTUJĄCA SIĘ WODA- na sygnał wszyscy U wykonują głęboki wdech i przysiad, zanurzając się w wodzie. Powoli wypuszczają powietrze do wody, którego pęcherzyki przypominają gotującą się wodę.
3.PLUSKAJĄCY ŁOSOŚ- U wykonują przysiad, po czym wyskakują do góry, wykonując głęboki wdech, a następnie wracają do pełnego zanurzenia w przysiadzie. Tam głośno wypuszczają powietrze.
1.w staniu naprzeciw siebie, trzymając się za RR, na zmianę U zanurzają się i wykonują do wody wydech, po wynurzeniu- wdech ustami.
2.w marszu, co kilka kroków, U wykonują wdech, następnie długi wydech do wody.
3.przy ścianie basenu, trzymając się oburącz, U nabierają powietrza, następnie chowają twarze do wody i wydmuchują powietrze ustami i nosem.
4.w staniu tyłem do siebie, trzymają się pod ręce, jednocześnie zanurzają się do wody wykonując głęboki wydech. Po wynurzeniu nabierają powietrza półotwartymi ustami.
5.przy ścianie basenu, twarzą w str. N, po wykonaniu wdechu, zanurzają się i wydmuchują wolno powietrze ustami i nosem, czekając na sygnał N. po usłyszeniu sygnału wykonują ćw. Ponownie.
23. Opisz metodykę nauczania leżenia na piersiach i grzebiecie oraz podaj 3 zabawy z tego tematu
1.SADZENIE DRZEWEK- U wykonują głęboki skłon i starają się dotknąć oburącz dna basenu
2.KOREK- U wykonują głęboki wdech, a następnie przysiad skulony pod wodą. RR obejmują podudzia, G dociągają do kolan. Starają się wytrzymać w tej pozycji tak długo Az woda wypchnie ich na powierzchnię.
3MEDUZA- U po nabraniu powietrza przyjmują pozycję korek. Po wynurzeniu się rozstawiają RR i NN na boki i pozostają tak na powierzchni wody.
1.w dwójkach:
-1 z U kładzie się na piersiach- dru...
seta207