Świat dziecięcej fantazji w powieści ''Chłopcy z Placu Broni''.doc

Świat dziecięcej fantazji w powieści „Chłopcy z Placu Broni”

wiat przedstawiony w powieści Ferenca Molnára: „Chłopcy z Placu Broni” to świat dziecięcej fantazji – świat widziany oczami dziecka i ukazany z perspektywy dziecka.

Głównymi bohaterami utworu jest grupa chłopców, połączona więzami przyjaźni i spotykająca się w starym tartaku przy ulicy Pawła. Na sągach drzewa zbudowali fortece i twierdze, a na każdej powiewała zielono-czerwona chorągiewka – symbolizująca barwy, jakie przyjęli chłopcy. Każdy z nich posiadał stopień wojskowy, a do spraw związku podchodził nadzwyczaj poważnie i z poczuciem odpowiedzialności oraz posłuszeństwa wobec kolegi, który miał wyższą rangę

Plac Broni stał się symbolem ich wolności i swobody oraz był swoistą małą ojczyzną, ukochanym skrawkiem ziemi, której byli gotowi bronić za wszelką cenę. Było to ukochane miejsce, do którego zdążali każdego dnia po lekcjach, które było świadkiem ich smutków i radości. Ten beztroski świat zostaje zburzony w dniu, kiedy wódz przeciwnej armii, Feri Acz, kradnie ich chorągiewkę, bezprawnie wchodząc na teren tartaku. Przewodniczący chłopców, Janosz Boka, doskonale zdaje sobie sprawę z zagrożenia ze strony czerwonych koszul. Przeciwnicy postanawiają odebrać chłopcom z Placu Broni ich ukochany Plac. Nie w przypływie nienawiści, gniewu czy chęci dominowania, lecz z przyczyn, które narzucił im świat dorosłych – zaistniało bowiem ryzyko, że mogą zostać wyrzuceni z Ogrodu Botanicznego i przez to utracą swoje miejsce zabaw.

W świat dziecięcej fantazji i beztroski w ten sposób wkraczają problemy ludzi dorosłych, z którymi chłopcy muszą się zmierzyć. Jeden z kolegów zawodzi ich zaufanie i sprzymierza się z czerwonymi koszulami, zapewniając wrogów, że ułatwi im przejęcie placu. Chłopcy muszą przygotować obronę swojej małej Ojczyzny i poprzysięgają, że nigdy nie oddadzą jej dobrowolnie i bez walki. Janosz ogłasza mobilizację swych żołnierzy, a czerwone koszule wypowiadają wojnę. W tym momencie świat dziecięcej wyobraźni zastaje załamany.

Wojna pomiędzy dwiema grupami chłopców nosi znamiona prawdziwej wojny. Boka okazuje się doskonałym strategiem i jako generał świetnie dowodzi swoją armią. Zdrajca Gereb odzyskuje szacunek kolegów, a największą ofiarę ponosi Nemeczek – zwykły szeregowiec, jak to zazwyczaj w prawdziwej wojnie bywa. Zwycięstwo chłopców z Placu Broni ma więc smak goryczy. Erno umiera, a ukochany Plac, którego tak dzielnie i z ogromnym poświęceniem bronili, zostaje im odebrany przez dorosłych. Rozczarowanie i ból po stracie małego przyjaciela najbardziej odczuwa Boka, który zaczyna rozumieć, czym tak naprawdę jest dorosłe życie – nierozerwalnym splotem smutków i radości. Janosz jako pierwszy spośród kolegów przekracza granicę między światem dziecięcej fantazji a światem dorosłych.

Utrata Placu Broni i śmierć Nemeczka to dla Janosza Boki definitywne rozstanie ze światem dziecięcej fantazji, który istniał dopóty, dopóki nie został zburzony przez zderzenie z problemami dorosłych.