METODYKA GŁĘBSZA ĆW. 5
Młodzież z głębszą niepełnosprawnością intelektualną na drodze dorosłości I. Fornalik
Autorka artykułu stara się odpowiedzieć na dwa ważne pytania:
- czy i w jakim stopniu młodzież z ni ma możliwości podejmowania aktywności seksualnej?
- czy i w jakim stopniu młodzież z ni może realizować swoja płciowość przez tworzenie związków uczuciowych z płcią przeciwną?
Autorka przeprowadziła badania dotyczące rozwoju psychoseksualnego na grupie 100 nastolatków z ni ( 50 osób mieszkających z rodzina i 50 z dps-u ) .
AKTYWNOŚĆ SEKSUALANA MŁODZIEŻY Z GŁĘBSZĄ NI
Pewnym jest fakt że u młodzieży bez względu na stopień ni pojawia się i rozwija potrzeba seksualna. Dowodem tego są wszystkie obserwowalne przejawy seksualności. Przeanalizujmy różne formy zachowań seksualnych. Początkowo jest to odkrywanie własnego ciała i własnej seksualności- masturbację. Kolejnym etapem jest wkroczenie partnera, zachowania seksualne przybierają postać pettingu oraz współżycia seksualnego.
WYNIKI BADAŃ AUTORKI
Liczba osób, które podjęły:
- masturbację-27chlopców i 13 dziewcząt
- petting- 11 chłopców i 1 dziewczyna
- inicjację seksualną-5 chłopców
- współżycie po inicjacji- 3 chłopców
Najczęściej podejmowaną formą aktywności seksualnej jest masturbacja( 40% badanych osób). Należy tutaj jednak wspomnieć iż rodzice i opiekunowie często ukrywają fakt podejmowania masturbacji przez młodzież. Tutaj pojawiają się kolejne pytania:
- jakie przyczyny leżą u źródła podejmowania zachowań autoerotycznych?
Masturbacja pojawia się jako:
a) Rozwojowa aktywność wieku adolescencji
b) Zastępcza forma realizacji potrzeby seksualnej
c) Forma zaspokojenia „głodu emocjonalnego”
d) Forma zaspokojenia ”głodu stymulacji”
- co sprawia że dla większość osób z głębszym stopniem ni masturbacja jest jedyna forma ekspresji seksualnej?
Zarówno młodzież jak i dorośli z głębsza ni nie mają możliwości przejścia do kolejnego kroku w rozwoju aktywności seksualnej, którym są zachowania seksualne z udziałem partnera.
Analizując literaturę przedmiotu możemy wyróżnić następujące przyczyny:
1) Pogląd społeczeństwa o aseksualności osób z ni
2) Pogląd społeczeństwa o skłonnościach do dewiacji osób z ni
3) Brak edukacji seksualnej w stosunku do osób z ni
4) Utrzymywanie osób z ni w pozycji dzieci
5) Postawy ochraniające przed konsekwencjami współżycia seksualnego osób z ni
6) Brak lub zawężony kontakt z płcią przeciwną co ogranicza możliwość nawiązania kontaktów heteroseksualnych
7) Brak możliwości zaaranżowania sytuacji intymnych z uwagi na warunki życia osoby z ni
8) Zatrzymanie się na etapie zainteresowania własnym ciałem
9) Ograniczenia znalezienia partnera z uwagi na inne sprzężenia i zmniejszone poczucie swojej atrakcyjności
Największy jednak wpływ na ograniczenie aktywności seksualnej ma lęk rodziców i opiekunów osób z ni przed konsekwencjami współżycia osób z ni.62% rodziców i opiekunów jest przeciwna podjęciu współżycia seksualnego przez swoje dzieci lub podopiecznych. 25% rodziców i opiekunów twierdzi iż problem nie dotyczy ich dzieci lub podopiecznych.
Warte zauważenia jest iż wśród 12 osób, które podjęły pieszczoty z partnerem aż 9osób podjęło je z partnerem tej samej płci a wśród osób, które rozpoczęły współżycie aż 3 z 5 osób podjęło je z osobą tej samej płci również z ni. Podjęcia aktywności z osoba tej samej płci jest zastępczą formą realizacji potrzeby seksualnej ze względu a brak preferowanego partnera.
Ponad połowa (57%) badanych nastolatków ujawniała zainteresowanie osobami płci przeciwnej, pierwsza miłość przeżyło 22% badanych a sympatie posiadało 11% badanych.
ANONONO26