Termometr.pdf

Termometr

Włoski naukowiec Galileusz był w 1592 roku o krok od wynalezienia termometru.

Skonstruował on przyrząd nazwany "termoskopem". Wewnątrz tego urządzenia nad

pojemnikiem z wodą znajdowała się otwarta u dołu rurka, w której poziom wody

zmieniał się wraz z wahaniami temperatury. Niestety, przyrząd ten reagował również

na zmiany ciśnienia powietrza. Aparat Galileusza zafascynował toskańskiego księcia

Ferdynanda II, który eksperymentował z nim na początku XVII wieku. W 1644 roku

odizolował rurkę od otaczającego powietrza, uniezależniając ją w ten sposób od

wahań ciśnienia. Pierwszym przyrządem przypominającym z wyglądu współczesne

termometry był jednak termometr rtęciowy. Został on udoskonalony na początku

XVIII wieku przez pochodzącego z Gdańska, a osiadłego w Holandii fizyka - Gabriela

Daniela Fahrenheita. Działanie tego rodzaju termometru oparte jest na zasadzie

rozszerzania się substancji podczas podgrzewania. Przyrząd pomiarowy składa się z

wąskiej, szklanej rurki z kulką u dołu. Zbiorniczek wypełniony jest cieczą, np. rtęcią.

W miarę wzrostu temperatury ciecz się rozszerza i wypychana jest w górę rurki.

Temperaturę można odczytać na skali, znajdującej się na rurce lub obok niej.

Fahrenheit wprowadził skalę pomiaru temperatury, nazwaną później jego

nazwiskiem. Skala Fahrenheita była powszechnie używana w przeszłości, dzisiaj

jednak preferuje się skalę Celsjusza - stustopniową skalę termometryczną,

zaproponowaną w 1742 roku przez szwedzkiego astronoma, Andersa Celsiusa.

Termometr rtęciowy po raz pierwszy użyty został do mierzenia temperatury ludzkiego

ciała w 1867 roku przez lekarza Thomasa Alibutta.

Źródło: Polski Serwis Naukowy - Servis.pl :: 1999 - 2009