ZABAWY INTEGRACYJNE
ŚWIAT I LICZBY
maj 9, 2007, 10:40 przed południem Kategoria wpisu: Zabawy integracyjne, Zabawy twórcze rozwijające mowę i myślenie
Materiały: 5 plakatów z nazwami kontynentów, krzesła dla wszystkich biorących udział w zabawie, jabłka/ciasteczka czy coś w tym rodzaju - dla wszystkich.
Prowadzący przygotowuje wcześniej podział grupy na kontynenty wg danych (Rocznik Statystyczny) przyjmując liczebność grupy za 100% ludności żyją cej na świecie.
Na ścianach sali rozmieszczone są nazwy kontynentów. Uczestnicy ustawiają swoje krzesła na środku sali, a następnie decydują, który kontynent zasiedlają. Prowadzący sprawdza, czy ludność jest rozmieszczona zgodnie z Rocznikiem - jeżeli nie, następuje “przesiedlenie ludności”.Prowadzący proponuje, by mieszkańcy wzięli tyle krzeseł, ile uważają, że wypracowują dochodu i sprawdza, czy krzesła są rozdzielone zgodnie z podziałem dochodu światowego. Uczestnicy próbują zmieścić się na krzesłach, którymi dysponują, a prowadzący wnosi jabłka/ciastka itp, które dzielone są tak, jak krzesła.
Następuje moment dyskusji - co uważają o takim podziale świata? jak się czuli? co zrobić, żeby wszyscy dostali po jednym jabłku? ITP
Źródło: materiały metodyczne Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA
Liczba komentarzy: 3
Podaj dalej kamień
maj 9, 2007, 10:29 przed południem Kategoria wpisu: Zabawy integracyjne
PODAJ DALEJ KAMIEŃ
Czas trwania: od 5 do 15 minut
Miejsce: w pomieszczeniu (świetlica, klasa) lub na świeżym powietrzu (łąka)
Wielkość grupy: 10 do 20 osób
Wiek uczestników: od 6 latRodzaj zabawy: zawody, zabawa zręcznościowa w drużynach, ucząca współpracy
Opis zabawy: W otwartym naczyniu (plastikowa miska, kosz lub wykopany w ziemi dołek) znajduje się około pięćdziesięciu kamieni o różnym kształcie i wielkości. Każdy zawodnik uzbrojony jest w łyżkę. Uczestnicy dzielą się na dwie grupy, które siedzą w rzędzie naprzeciwko siebie na krzesłach lub na ziemi. Na jednym końcu szeregu postawione jest naczynie z kamieniami (wspólne dla obu drużyn). Na sygnał startu pierwsze osoby w szeregu podnoszą przy pomocy łyżki kamień i podają go następnej osobie, kładąc na jej łyżce. W ten sposób kamień wędruje od jednego zawodnika do drugiego, aż ostatni położy go na ziemi. W międzyczasie jednak transportowany jest już drugi i trzeci, i kolejny kamień. Na koniec liczymy, ile kamieni przetransportowała każda z drużyn.
Inna możliwość:Można również ustawić po jednym naczyniu dla każdej drużyny z jednakową ilością kamieni w środku. W takim przypadku chodzi o to, która z nich pierwsza zakończy przenoszenie ich na drugi koniec szeregu. Korzystniej jest posłużyć się tutaj szklanymi kulkami zamiast kamieni, aby szansę naprawdę były równe.Materiały pomocnicze:Potrzebujemy po jednej łyżce dla każdego uczestnika oraz naczynia z 50 kamieniami.
Wskazówki pedagogiczne:Każdy uczestnik jest przez cały czas trwania zabawy zajęty. Dla rezultatu grupowego istotna jest zręczność poszczególnych osób. Zabawa ta wymaga od dzieci wewnętrznego spokoju, zrównoważenia, koncentracji i zręcznego, szybkiego działania.
Źródło: materiały szkoleniowe Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli EDUKATOR
0 Komentarzy
Masło maślane
maj 9, 2007, 9:57 przed południem Kategoria wpisu: Zabawy integracyjne, Zgadywanki
MASŁO MAŚLANE Rodzaj zabawy: zgadywanka, nadaje się do rozwijania pomysłowości, zdolności aktorskich oraz zdolności językowych.
Miejsce: w dużych pomieszczeniach, możliwa do przeprowadzenia również na świeżym powietrzu.
Czas trwania: około 15 minut
Przeznaczona dla: dzieci od 8 lat; grup od 10 do 30 osób
Opis zabawy: Wersja podstawowa tej zabawy oraz wszelkie jej warianty wymagają od uczestników zgadywania określonego pojęcia na podstawie sceniczno-pantomimicznych prezentacji. Uczestnicy dzielą się na dwie drużyny. Każda z nich zapisuje na karteczkach dowolne pojęcia. Podgrupy siadają naprzeciwko siebie. Na zmianę dwóch uczestników z każdej z nich losuje jedną karteczkę przeciwników, pokazując im zapisane tam pojęcie. Własna grupa musi zgadnąć, o co chodzi w tej krótkiej scence.
Inne możliwości: Można tutaj wykorzystywać także przysłowia, tytuły filmów itd. Interesujące mogą być również słowa o podwójnym znaczeniu. Słowo “zamek” może zostać zrozumiane jako budowla, zamek w drzwiach i zamek błyskawiczny.
Materiały pomocnicze: Pisaki i kartki papieru.
Wskazówki pedagogiczne:W trakcie tej zabawy rozwijane są rozmaite umiejętności językowe, twórcze i kombinacyjne: aktywne i pasywne słownictwo, pantomimiczne przedstawianie określonych pojęć, uzgodnienia pomiędzy uczestnikami, zdolność rozpoznawania pojęcia na podstawie pantomimicznych scenek. Wielostronność wymagań tej zabawy stanowi o jej atrakcyjności. Warunkiem jej przeprowadzenia jest spokojna, skoncentrowana i sprzyjająca pracy atmosfera w grupie. Prowadzący powinien w pełni włączyć się do zabawy, to znaczy zarówno pokazywać dane pojęcia, jak i zgadywać. W przypadku młodszych uczestników prowadzący może wcześniej ustalić pojęcia, które trzeba będzie pokazywać i musi zwracać uwagę na to, aby nie stanowiły one zbyt wysokich wymagań wobec możliwości członków grupy. Przed rozpoczęciem zabawy powinien podać kilka przykładów i wyjaśnić, w jaki sposób można je przedstawić.
1 komentarz
Polowanie na muchy
maj 9, 2007, 9:52 przed południem Kategoria wpisu: Zabawy integracyjne
POLOWANIE NA MUCHY
Czas trwania: 5-10 minut.
Przeznaczona dla: dzieci i młodzieży. Najlepiej dla grup około 15 osobowych. Zabawa odpręża i orzeźwia.
Opis zabawy:
Głodna żaba siedzi na łące i chciałaby złapać muchy. Jeden z uczestników zamienia się w “żabę”, pozostali są “muchami”. “Żaba” kuca i skacząc stara się pochwycić “muchę” — lecącego z rozwartymi ramionami i brzęczącego współuczestnika zabawy. Gdy się jej to uda, “mucha” zamienia się w “żabę”. Teraz polowanie na muchy odbywa się w dwójkę. Zabawa kończy się, gdy wszystkie “muchy” zostaną złapane. Ostatnia “mucha” może rozpocząć od nowa gra jako “żaba”.
Inna możliwość:
Zamiast “much” i “żab” można wybrać inne zwierzęta. Spróbujmy np. z “żabami” i “bocianami” lub (gdy zabawa odbywa się na łące) z “myszami” i “wężami”.
Pomoce: Pole zabawy — nie za duże, nie za małe — musi być wyraźnie wyznaczone. “Żaba” powinna mieć w łapaniu szansę, żeby nie pozostała sama; “muchy” powinny mieć do końca możliwość ucieczki.
Wskazówki pedagogiczne: Zabawa nie stawia wielkich wymagań, szczególną radość sprawia młodszym dzieciom. Jej urok polega na tym, że nikogo się nie wyklucza. Złapany otrzymuje nową rolę. Żeby wyłapać “muchy”, wolniejsze “żaby” muszą z sobą dobrze współpracować.
renata.misia