Meg Cabot - Pośredniczka 6 - Czwarty Wymiar.pdf - 06 Czwarty Wymiar - majkam071

JENNY CARROLL / MEG CABOT

Czwarty wymiar

To był zwykły sobotni poranek w Brooklynie. Nic nie kazało mi podejrzewać, Ŝe tego dnia

moje Ŝycie zmieni się na zawsze Absolutnie nic

Wstałam wcześnie, Ŝeby pooglądać kreskówki. Nie miałam nic przeciwko temu, Ŝeby wstać

wcześnie, jeśli chodziło o spędzenie paru godzin z królikiem Bugsem i jego przyjaciółmi. Nie

znosiłam tylko wstawać wcześnie do szkoły JuŜ wtedy za nią nie przepadałam W zwykły

dzień tygodnia tata łaskotał mnie w pięty, Ŝebym podniosła się z łóŜka

Ale nie w soboty.

Tata chyba czuł to samo. To znaczy, jeśli chodzi o soboty. Zawsze wstawał pierwszy, ale w

soboty wstawał jeszcze wcześniej i zamiast owsianki z brązowym cukrem, którą karmił mnie

w tygodniu, przygotowywał mi tosty. Mama, która nie znosiła zapachu syropu klonowego,

zostawała w łóŜku, dopóki talerze nie zostały opłukane i włoŜone do zmywarki, stół wytarty,

a kuchnia wywietrzona.

W tamtą sobotę zaraz po moich szóstych urodzinach zmyliśmy z tatą naczynia i

posprzątaliśmy, a potem wróciłam do oglądania filmów Nie pamiętam, co akurat oglądałam, kiedy

wszedł tata, Ŝeby się ze mną poŜegnać, ale film musiał być dobry, bo strasznie chciałam, Ŝeby się

pośpieszył i juŜ sobie poszedł.

Idę pobiegać powiedział, całując mnie w czubek głowy Cześć, Suze

Cześć powiedziałam

Chyba nawet na niego nie spojrzałam. Wiedziałam, jak wygląda, Wysoki z gęstymi, ciemnymi,

posiwiałymi w niektórych miejscach włosami Tego dnia miał na sobie szare spodnie do

joggingu i koszulkę z napisem Homeport, Menemsha, świeŜe owoce morza na okrągło przez

cały rok, pamiątka naszej ostatniej wyprawy na Martha's Vineyard śadne z nas nie zdawało

sobie sprawy, Ŝe to ostatnie ubranie, jakie na siebie włoŜył

Na pewno nie chcesz iść ze mną do parku? zapytał

Tato powiedziałam, przeraŜona myślą, Ŝe mogłaby mnie ominąć choć minuta kreskówki Nie

Baw się dobrze odparł Powiedz mamie, Ŝe w lodówce jest świeŜo wyciśnięty sok z

pomarańczy

W porządku mruknęłam – Cześć. I wyszedł

Czy postąpiłabym inaczej, wiedząc, Ŝe nigdy więcej go nie zobaczę w kaŜdym razie, Ŝywego?

Oczywiście, Ŝe tak Poszłabym z nim do parku Zmusiłabym go, Ŝeby spacerował, a nie biegał

Gdybym wiedziała, Ŝe dostanie ataku serca tam, na ścieŜce w parku, i umrze na oczach obcych

ludzi, przede wszystkim zamiast do parku, kazałabym mu pójść do lekarza Ale nie wiedziałam

Skąd mogłam wiedzieć? No skąd?

Kamień leŜał dokładnie tam, gdzie wskazała pani Gutierrez, pod obwisłymi gałęziami

przerośniętego hibiskusa na jej podwórku Wyłączyłam latarkę Pomimo pełni gruba warstwa

chmur przywiana znad morza koło północy oraz lepka wilgoć ograniczały widoczność do

zera

Ale światło i tak nie było mi juŜ potrzebne Zabrałam się do kopania Zanurzyłam palce w

wilgotnej, miękkiej ziemi i usunęłam kamień z miejsca, w którym spoczywał Dał się łatwo

poruszyć, nie był cięŜki Zaczęłam grzebać w dziurze, szukając metalowego pudełka, które,

jak zapewniła mnie pani Gutierrez, powinno tam być

Nie było go jednak Pod palcami nie wyczułam niczego poza mokrą ziemią

Wtedy w pobliŜu trzasnęła pod czyimś cięŜarem leŜąca na ziemi gałązka

Znieruchomiałam Wdarłam się w końcu na teren prywatny; ostatnia rzecz, jakiej mi było

trzeba, to powrót do domu w asyście funkcjonariuszy policji Carmelu w Kalifornii

Po raz kolejny

Potem, z sercem bijącym jak oszalałe, usiłując gorączkowo wymyślić jakieś wyjaśnienie,

Ŝeby się wyplątać z tej sytuacji, rozpoznałam szczupły cień ciemniejszy niŜ wszystkie inne

wokół o jakiś metr ode mnie W uszach nadal czułam silne pulsowanie, ale teraz juŜ z

innego powodu

To ty powiedziałam, podnosząc się z wolna na chwiejnych nogach

Cześć, Suze Głos, który mnie dobiegł w wilgotnym powietrzu, brzmiał głęboko i pewnie w

przeciwieństwie do mojego, który wykazywał denerwującą skłonność do drŜenia, kiedy on był

gdzieś w pobliŜu

A nie tylko głos mi drŜał, kiedy się zjawiał Starałam się nie dać tego po sobie poznać

Oddaj powiedziałam, wyciągając rękę. Odrzucił głowę do tyłu i wybuchnął śmiechem

Zgłupiałaś? powiedział

Mówię powaŜnie, Paul oznajmiłam stanowczo; moja pewność siebie zaczynała jednak ustępować

niczym piasek osypujący się pod stopami

Suze, to dwa tysiące dolarów stwierdził, jakbym o tym nie wiedziała Dwa tysiące

NaleŜą do Julia Gutierreza powiedziałam zdecydowanie, chociaŜ czułam się zupełnie inaczej

Nie do ciebie

Och, jasne stwierdził z ironią I co Gutierrez zrobi, wezwie gliny? Nie ma pojęcia, Ŝe czegoś mu

brakuje W ogóle nie zdawał sobie sprawy, Ŝe to tutaj było

Bo jego babcia umarła i nie zdąŜyła mu o tym powiedzieć przypomniałam

Więc niczego nie zauwaŜy, prawda? Wyczuwałam w ciemności, Ŝe Paul się uśmiecha Słyszałam

śmiech w jego głosie Nie będzie mu brakować czegoś, o czym i tak nie wiedział

Pani Gutierrez wie Opuściłam rękę, Ŝeby nie zauwaŜył jej drŜenia, ale rosnącą niepewność w

głosie trudniej było ukryć Jak odkryje, Ŝe ukradłeś pieniądze, znajdzie cię

A skąd wiesz, Ŝe juŜ tego nie zrobiła? zapytał tak obojętnie, Ŝe dostałam gęsiej skórki a nie miało

to nic wspólnego z jesiennym chłodem

Nie chciałam mu uwierzyć Ale nie miał powodu, Ŝeby kłamać Było oczywiste, Ŝe pani

Gutierrez, szukając pomocy wszędzie, gdzie się dało, przyszła równieŜ do niego. Jak inaczej

dowiedziałby się o pieniądzach?

Biedna pani Gutierrez Zaufała niewłaściwemu pośrednikowi PoniewaŜ wyglądało na to, Ŝe

Paul dopuścił się w stosunku do niej nie tylko kradzieŜy: o, nie.

Jak ostatnia idiotka, stałam na środku jej podwórza i wzywałam ją po imieniu na tyle głośno,

na ile się odwaŜyłam tak na wszelki wypadek Nie chciałam obudzić pogrąŜonej w Ŝałobie

rodziny, śpiącej w skromnym, tynkowanym domku parę metrów dalej.

Pani Gutierrez? Wyciągałam szyję, szepcząc jej imię w mroku i usiłując nie zwracać uwagi

na zimno w powietrzu i w sercu Pani Gutierrez? Jest pani tam? To ja, Suze Pani

Gutierrez?

Nie byłam specjalnie zaskoczona, Ŝe się nie zjawia Wiedziałam, naturalnie, Ŝe Paul jest w stanie

pozbywać się umarłych na dobre Nigdy nie przyszło mi po prostu do głowy, Ŝe moŜe być na tyle

podły, Ŝeby to zrobić

Powinnam była się domyślić

Odwróciłam się w jego stronę; znad morza napłynął zimny wiatr Rozrzucił mi włosy wokół

twarzy, aŜ kilka długich, ciemnych pasm przywarło do błyszczyka na ustach Miałam jednak

powaŜniejsze zmartwienia

To oszczędności jej Ŝycia powiedziałam, nie dbając o to, czy zauwaŜy drŜenie mojego

głosu, czy nie Wszystko, co miała, Ŝeby zostawić dzieciom

Paul, z dłońmi wsuniętymi głęboko w kieszenie skórzanej kurtki, wzruszył ramionami

Powinna je była złoŜyć w banku – stwierdził

MoŜe trzeba z nim podyskutować, pomyślałam MoŜe zdołam mu wyjaśnić

Wielu ludzi nie ma zaufania do banków Na próŜno

Nie moja wina powiedział, ponownie wzruszając ramionami

Ty nawet nie potrzebujesz tych pieniędzy krzyknęłam Rodzice kupują ci, co chcesz

Dwa tysiące dolarów to dla ciebie nic, a dla dzieci pani Gutierrez to majątek!

Powinna była lepiej o nie zadbać burknął tylko A potem, chyba na widok mojej miny

chociaŜ nie wiem, jak to moŜliwe, bo chmury były gęstsze niŜ przedtem dodał łagodniej: Suze,

Suze, Suze Wyciągnął jedną rękę z kieszeni i przysunął się, Ŝeby połoŜyć mijana ramieniu Co

ja mam z tobą zrobić?

Milczałam. Nie sądzę, Ŝebym zdołała wydobyć głos, gdybym próbowała Oddychałam z trudem

Mogłam myśleć tylko o pani Gutierrez i krzywdzie, jaką jej wyrządził Jak to moŜliwe, Ŝeby

ktoś, kto tak ładnie pachniał przenikliwy, świeŜy zapach jego wody kolońskiej unosił się w

powietrzu ktoś, od kogo biło tyle ciepła szczególnie poŜądanego przy chłodnej pogodzie i

złudnej ochronie, jaką przed zimnem dawała mi wiatrówka mógł być takim CóŜ, złym?

Coś ci powiem odezwał się Paul Czułam, jak głos wibruje w jego ciele, tak blisko

staliśmy

Podzielę się z tobą Tysiąc na łebka

Musiałam przełknąć coś naprawdę nieprzyjemnego zanim zebrałam się na odpowiedź:

Jesteś chory

Nie bądź taka, Suze powiedział z wyrzutem Musisz przyznać, Ŝe to sprawiedliwe Ze swoją

połową moŜesz zrobić, co ci się podoba Odeślij to Gutierrezom, jeśli chcesz Ale jeśli masz

rozum, kupisz sobie za to samochód teraz, kiedy wreszcie zrobiłaś prawo jazdy Z taką kasą

mogłabyś wpłacić zaliczkę za jakieś przyzwoite cztery kółka, zamiast podkradać mamie

samochód z podjazdu, kiedy zaśnie

Meg Cabot - Pośredniczka 6 - Czwarty Wymiar.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: