Międzynarodowe kartele warunkujące rozwój III Rzeszy.pdf

Międzynarodowe kartele warunkujące rozwój III Rzeszy.

I.G. FARBEN

Kartel I.G. Farben został utworzony w 1925 roku przez Hermana Schmitza, zresztą dzięki

ogromnemu finansowemu wsparciu ze strony Wall Street. W jego skład weszło sześć, już wcześniej

istniejących dużych niemieckich firm z branży chemicznej - "Badische Anilin", "Bayer", "Agfa",

"Hoechst", "Weilerter-Meer", "Griesheim-Elektron". Firmy te polączono w jeden kartel o nazwie

"Inernationale Gesellschaft Farbenindustrie A.G." - w skrócie "I.G. Farben".

Co ciekawe w skład międzynarodowej rady nadzorczej "I.G. Farben" i to aż do 1938 roku, wchodził

Max Warburg ze znanej dynastii bankierskiej. Z kolei jego brat Paul Warburg był jednym z

inicjatorów powołania Systemu Rezerwy Federalnej w USA, jak również znajdował się on w

zarządzie "American I.G." ([1] str. 33). Była to amerykański oddział "I.G. Farben", powstały zresztą

dzięki funduszom w wysokości 30 milionów dolarów otrzymanych w 1929 roku z Wall Street ([1] str.

34). Dyrektorzy "American I.G." stanowili elitę finansową ściśle powiązaną z kapitałem

międzynarodowym.

Przykładowo w latach 1930-tych byli nimi ([1] str. 48) :

C.E. Mitchell - dyrektor "National City Bank" (Rockefeller) oraz "Federal Reserve Bank of New York"

Edsel B. Ford - prezes "Ford Motor Company", syn Henry Forda

W.C. Teagle - dyrektor "Standard Oil of New Jersey" Rockefellera

Paul Warburg - "Federal Reserve Bank of New York" oraz prezes "Bank of

Manhattan"

Później, bo w 1956 roku, banki "Chase" (Rockefellerów) i "Manhattan" (Warburgów) połączyły się w

jeden "Chase-Manhattan Bank".

Dyrektorzy "American I.G." w latach 1930-tych ( [1] str. 46).

Dyrektor "American I.G." Obywatelstwo Powiązania z innymi firmami i instytucjami

Carl Bosch

niemieckie

Ford Motor Co. A-G

Edsel B.Ford amerykańskie

Ford Motor Co. Detroit

I.G. Farben

Max Ilgner

niemieckie

(uznany winnym w procesie w Norymberdze)

F.T.Meer

niemieckie (uznany winnym w procesie w Norymberdze)

dyrektor I.G. Farben (Niemcy) oraz

H.A.Metz

amerykańskie

Bank of Manhattan (USA)

dyrektor Federal Reserve Bank of New York oraz

C.E.Mitchell amerykańskie

National City Bank

I.G.Farben (Niemcy) , Deutsch Bank (Niemcy) oraz

H.Schmitz

niemieckie

Bank for International Settlements

(uznany winnym w procesie w Norymberdze)

dyrektor Federal Reserve Bank of New York oraz

W.Teagle

amerykańskie

Standard Oil of New Jersey

W.H.Rath

amerykańskie

dyrektor AEG - General Elecrtic

Federal Reserve Bank of New York oraz

Paul Warburg amerykańskie

Bank of Manhattan

W.E.Weiss

amerykańskie

Sterling Products

Dyrektorzy "American I.G." (oddział "I.G.Farben" w Stanach Zjednoczonych) byli także

prominentnymi przedstawicielami finansjery Wall Street i amerykańskiego przemysłu ( [1] str.47).

Co ciekawe z całego zarządu "American I.G." jedynie trzej niemieccy dyrektorzy tj. W.Schmitz,

F.T.Meer, M.Ilgner zostali uznani za winnych w procesie w Norymberdze. O udziale pozostałych

jakoś dziwnie "zapomniano". Jak się okazuje dyrektorzy "I.G. Farben" wspierali materialnie Hitlera i

jego partię także bezpośrednio.

A.C. Sutton podaje przykład przelewu w wysokości 400 000 marek dokonanego na specjalny

fundusz polityczny Hitlera, który pomógł mu w przejęciu władzy w 1933 roku ([1] str. 34). Ponadto

zdaniem wielu fachowców hitlerowskie Niemcy nie mogłyby rozpocząć wojny w 1939 roku bez

istnienia "I.G. Farben".

W 1938 roku kartel ten kontrolował 380 firm w Niemczech i 500 filii za granicą ([1] str. 34), a siedem

lat później miał decydujący udział w gospodarce III Rzeszy produkując między innymi: 100%

niemieckiego syntetycznego kauczuku, 95% gazów trujących (w tym Cyklon B służący do

uśmiercania ludzi w obozach koncentracyjnych), 84% materiałów wybuchowych, 70% prochu, 46%

paliwa wysokooktanowego dla samolotów, 30% kwasu siarkowego ([1] str. 36).

Jak podaje A.C. Sutton raport z 1942 roku (The Kilgore Committee Report) wskazuje, że wszyscy

dyrektorzy "I.G.Farben" , także ci ze Stanów Zjednoczonych ("American I.G.") , zdawali sobie

doskonale sprawę z istnienia hitlerowskich obozów koncentracyjnych i faktycznego przeznaczenia

gazów trujących produkowanych przez ich kartel ([1] str. 37). Z wiadomych względów w 1939 roku

zmieniono formalnie nazwę amerykańskiej filii "I.G. Farben" z "American I.G." na "General Aniline &

Film", co w żadnym wypadku nie zakłóciło dalszej owocnej współpracy z gospodarką hitlerowskich

Niemiec ([1] str. 153).

Zlecenie przelewu z datą 27 lutego 1933 r. na sumę 400 000 marek (RM) z "I.G. Farben" do

"Delbruck, Schickler Bank" w Berlinie na konto "Nationale Treuhand" - czyli fundusz wyborczy

Hitlera, zarządzany przez Hjalmara Schachta i Rudolfa Hessa ( [1] str.64).

Zródło - Trybunał w Norymberdze , dokument nr. 391-395.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: