O miłości

Długo zastanawiałem się, o czym ma być ta pierwsza gawęda. Bo nie może być o czymkolwiek, nie może być o czymś wybranym przypadkowo. Ta pierwsza gawęda, musi wskazywać, co uważamy za najważniejsze w życiu harcerek i harcerzy, czym żyje harcerstwo. Do tej gawędy skłonił mnie wiersz:

Bez tej miłości można żyć
Mieć serce kruche jak orzeszek
Malutki los naparstkiem pić
Z dala od zgryzot i pocieszeń

Ziemia ojczysta, ziemio jasna
Nie będę powalonym drzewem
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
Radością, smutkiem, dumą, gniewem.

Nie będę jak zerwana nić
Odrzucam pusto brzmiące słowa
Można nie kochać Cię i żyć
Ale nie można owocować
DRUHNO, DRUHU!!!
Harcerko, Harcerzu!!!

Pomyśl przez chwile czego pragniesz najbardziej, czy nie tego, by Twoi bliscy pokochali Cię jak najgłębszą miłością, by okazywali Ci swoją miłość? Biednemu chłopcu sierocie, który uratował przed utonięciem innego malca, chciano podarować trochę zebranych pieniędzy. Ten, gdy zobaczył, co jest we wręczonym zawiniątku, powiedział: „Proszę Pana, ja nie chcę Waszych pieniędzy, jeżeli chcecie zrobić coś dla mnie to powiedzcie, komu, żeby mnie pokochał". Dawni harcerze przytaczają często zdarzenie, o którym pisano w jednej z publikowanych kiedyś gawęd. Polną drogą do lasu szedł strudzony człowiek. Spotkał go skaut, uśmiechnął się doń okazując mu w ten sposób trochę serca. I człowiek ten zawrócił z wybranej drogi. A szedł zmęczony życiem, zniechęcony. Szedł popełnić samobójstwo. Odrobina serca, odrobina miłości uratowała mu życie.

Chcemy - harcerki i harcerze - zmieniać świat na lepsze, chcemy, by w życiu realizowano nasze piękne ideały. Czegóż trzeba, jeżeli właśnie nie miłości. A lepszy świat? Czyż to nie świat, w którym będzie poszanowanie miłości?

Miłość to całe Prawo Harcerskie ujęte jednym słowem. Kto nie ma w sobie miłości, ten nie będzie dobrym harcerzem, choćby mundur jego zdobiły dziesiątki zdobytych sprawności, choćby jego krzyż harcerski błyszczał złotem lilijki, choćby był na wszystkich możliwych biwakach, rajdach, obozach, choćby był na wszystkich możliwych zbiórkach.

Prawo Harcerskie wymaga od Ciebie głębokiej miłości - umiłowania bliźnich i siebie, umiłowania przyrody i całego świata, umiłowania Ojczyzny.

Najpierw Prawo wymaga, aby robić wszystko, co w naszej mocy, aby postępować zgodnie z Prawem, by żyć w zgodzie z samym sobą, w zgodzie z własnymi, wybranymi przez siebie ideałami, w zgodzie z ideałami prowadzącymi Cię do miłości, do czynienia dobra, do życia w prawdzie, do rozszerzania piękna. Czy ktoś, kto nie żyje w zgodzie z samym sobą, potrafi być w pełni szczęśliwy? Czy postępując wbrew Prawu Harcerskiemu, będziesz naprawdę miłował siebie, jeśli tym samym spowodujesz, że nie będziesz w pełni szczęśliwy?

Potem Prawo wymaga, by być patriotą, by nieść chętnie pomoc drugiemu człowiekowi, by być zawsze z tymi, co walczą o wolność i równość ludzi, by być przyjacielem przyrody, by szanować starszych i chętnie pomagać rodzicom.

Pomyśl, czyż właśnie nie miłości wymaga od Ciebie Prawo? Miłość, bowiem ma zaskakującą właściwość - im więcej jej dajesz, tym więcej otrzymujesz. Będziesz wiernie służył Ojczyźnie, sumiennie spełniał swoje obowiązki - ale dzięki temu nie tylko Ojczyzna będzie bogatsza i szczęśliwa - także i Ty.

Będziesz wiernym przyjacielem i niezawodnym kolegą, ale przez to i Ty zyskasz niezawodnych przyjaciół. Będziesz chętnie pomagać rodzicom, ale przez to nie tylko rodzice będą szczęśliwi, ale i Ciebie kochać będą głębszą miłością i okazywać Ci tę miłość. Zastanówcie się przez chwilę nad sobą. Czy zgadzasz się z tym, o czym mówiłem do Ciebie? Jeśli tak - zastanów się czy masz w sobie miłość, czy kierujesz się miłością, czy z miłości wypływa Twoje harcerskie życie, działanie?

I jeszcze zastanów się nad jedną myślą, którą gdzieś niedawno przeczytałem. Ktoś napisał, że Prawo Harcerskie należy do świata miłości, a nie do świata walki. Ja się z tym nie zgadzam!. Moim zdaniem Prawo Harcerskie należy i do świata miłości i do świata walki - walki dobra ze złem. To prawda, miłość jest przeciwieństwem nienawiści. Nie ma w głęboko pojętych ideałach harcerskich, w Harcerskim Prawie miejsca na nienawiść. Ale to nie znaczy, że nie ma miejsca na walkę: "Bo myśmy złu wydali bój", "W bój czy w trud pójdziem rad harcerzy polskich ród". Harcerka, harcerz brzydzi się złem, niegodziwością, niesprawiedliwością. Walczy z nimi, stara się je usunąć, usunąć ich źródło. Stara się nie pozwolić wyrządzić im krzywdy. Rozumie przy tym, że bywają ludzie źli, okrutni, wykorzystujący przy tym dobro i słabość innych. Harcerze starają się być silnymi ludźmi, mądrymi, umiejącymi rozpoznać zło, potrafiącymi przeciwstawiać się złu. Walcząc ze złem nie kierują się nienawiścią do ludzi, nawet tych, którzy zło wyrządzają. Kierują się miłością i mądrością, bo miłość to Prawo Harcerskie ujęte jednym słowem.

Autor: nieznany.

Gawęda pochodzi z pisma „Harcerz Śląski” wydanie z 1980. Materiały pochodzą z broszury "Gawędy” wydanej przez KH ZHP Katowice w cyklu Biblioteczka Metodyczna Drużynowego I wydanie z roku 1989. Opracowanie: hm. Jacek Nazimek