Chah Ajahn - Dharma podąża na Zachód.pdf - Dokumenty - CIEKAWE!!! - bard007

Niniejszy tekst jest zapisem rozmowy z byłym mnichem; Seattle, rok 1979.

Q : Mój przyjaciel poszedł praktykowa¢ z nauczycielem Zen. Zapytał go: „Kiedy Budda

siedział pod drzewem Bodhi, co tam robił?”. Mistrz Zen odpowiedział: „Praktykował

zazen!”. Mój przyjaciel powiedział: „Nie wierz¦ w to”. Mistrz zapytał go: „Jak to, nie

wierzysz?”. Mój przyjaciel powiedział: „Kiedy zapytałem o to samo Goenk¦, powiedział,

»e ’Kiedy Budda siedział pod drzewem Bodhi, praktykował Vipassan¦!’. Tak wi¦c wszyscy

mówi¡, »e Budda robił to, co oni”.

AC : Kiedy Budda usiadł na powietrzu, siedział pod drzewem Bodhi. Czy» nie tak? Kiedy

usiadł pod jakim± innym drzewem, siedział pod drzewem Bodhi. Nie ma nic niewła±ciwego

w tych obja±nieniach. „Bodhi” oznacza samego Budd¦-– tego, który wie. Mówienie o sie-

dzeniu pod drzewem Bodhi jest w porz¡dku, ale wiele ptaków równie» siada pod drzewem

Bodhi. Wielu ludzi siada pod drzewem Bodhi. Jednak s¡ dalecy od takiej wiedzy, takiej

prawdy, któr¡ posiadł Budda. Tak, mo»emy powiedzie¢: „pod drzewem Bodhi”. Małpy

bawi¡ si¦ na tym drzewie. Ludzie pod nim siadaj¡. Ale to nie oznacza, »e posiadaj¡ gł¦-

bokie rozumienie. Ci, którzy posiadaj¡ gł¦bsze zrozumienie, zdaj¡ sobie spraw¦ z tego, »e

prawdziwe znaczenie „drzewa Bodhi”, to czysta Dharma.

Dlatego, na pewno dobrze jest, aby±my spróbowali usi¡±¢ pod drzewem Bodhi. Wtedy

mo»emy by¢ Budd¡. Ale nie musimy si¦ w tej kwestii spiera¢ z innymi. Kiedy jedna

osoba mówi, »e Budda praktykował w pewien okre±lony sposób pod drzewem Bodhi,

a inna temu zaprzecza-– nie musimy si¦ w to anga»owa¢. Powinni±my na to spojrze¢

z fundamentalnego punktu widzenia, tzn. zdaj¡c sobie spraw¦ z obecno±ci prawdy w tej

kwestii. Istnieje ponadto przyj¦ta powszechnie idea „drzewa Bodhi”, czyli co±, na temat

czego rozmawia wi¦kszo±¢ ludzi, ale kiedy pojawiaj¡ si¦ dwa rodzaje drzewa Bodhi, ludzie

ci mog¡ pokłóci¢ si¦, wchodz¡c w najbardziej kontrowersyjne spory — wtedy nie ma ju»

»adnego drzewa Bodhi.

Mówimy tu o paramathadhammie 1 , poziomie najwy»szej prawdy. W tym wypadku

my tak»e mo»emy spróbowa¢ dosta¢ si¦ pod drzewo Bodhi. Całkiem nie¹le — wtedy

b¦dziemy Budd¡. To nie powinno by¢ powodem do kłótni. Kiedy jedna osoba mówi,

»e Budda praktykował pewien rodzaj medytacji pod drzewem Bodhi, a inna mówi, »e

to nieprawda, nie powinni±my si¦ anga»owa¢. D¡»ymy do paramathadhammy, czyli do

przebywania w pełnej ±wiadomo±ci. Ta najwy»sza prawda przenika wszystko. Niewa»ne,

czy Budda siedział pod drzewem Bodhi, czy robił cokolwiek innego w innych pozycjach.

To tylko intelektualna analiza, któr¡ rozwin¦li ludzie. Jedna osoba ma jaki± pogl¡d na t¦

spraw¦, inna ma inny; nie musimy si¦ anga»owa¢ w spory na ten temat.

Gdzie Budda osi¡gn¡ł Nirwan¦? Nirwana oznacza „ugaszony do ko«ca”. Zako«czony.

Bycie zako«czonym pochodzi od wiedzy, wiedzy na temat tego, jakimi rzeczy s¡ napraw-

d¦. Tak rzeczy si¦ ko«cz¡ i to jest paramathadhamma. Istniej¡ obja±nienia dotycz¡ce

poziomów konwencji i wyzwolenia. Oba s¡ prawdziwe, ale ich prawdy ró»ni¡ si¦. Np. po-

wiedzmy, »e jeste± osob¡. Ale Budda powie: „Wcale nie. Nie ma czego± takiego, jak osoba”.

1 najwy»szaDharma(przyp.tłum.)

Tak wi¦c, musimy zmie±ci¢ ró»ne sposoby mówienia i obja±niania w poj¦ciach konwencji

i wyzwolenia.

Mo»emy to wyja±ni¢ w nast¦puj¡cy sposób: wcze±niej byłe± dzieckiem. Teraz wyrosłe±.

Czy jeste± now¡ osob¡? Czy t¡ sam¡, co wcze±niej? Je±li jeste± ci¡gle t¡ sam¡ osob¡, jak

stałe± si¦ dorosłym? Je±li jeste± now¡ osob¡, sk¡d si¦ wzi¡łe±? Ale mówienie o starej i nowej

osobie nie ma, tak naprawd¦, sensu. Ta kwestia ilustruje ograniczenia, tkwi¡ce w u»ywaniu

konwencjonalnego j¦zyka i sposobów rozumienia. Je±li co± jest nazwane „du»ym”, wtedy

jest i „małe”. Je±li jest „małe”, jest i „du»e”. Mo»emy mówi¢ o małym i du»ym, młodym

i starym, ale tak naprawd¦ nic takiego nie istnieje w najwy»szym znaczeniu. Nie mo»esz

tak naprawd¦ powiedzie¢, »e kto± lub co± jest du»e. M¦drcy nie przyjmuj¡ takich okre±le«

za prawdziwe, ale kiedy zwykli ludzie słysz¡ o tym, »e „du»e” nie jest prawdziwe i „małe”

nie jest prawdziwe, czuj¡ si¦ zmieszani, poniewa» przywi¡zali si¦ do koncepcji „du»ego”

i „małego”.

Sadzisz drzewko i patrzysz jak ro±nie. Po roku ma metr wysoko±ci. Po upływie kolej-

nego roku, ma dwa metry wysoko±ci. Jest tym samym drzewem? Czy innym? Je±li tym

samym, jak stało si¦ wi¦ksze? Je±li innym, jak urosło z małego drzewka? Z punktu widze-

nia kogo±, kto rozumie Dharm¦ i widzi wła±ciwie, nie ma ani nowego, ani starego drzewa,

ani du»ego, ani małego. Jedna osoba patrzy na drzewo i my±li, »e jest wysokie. Inna osoba

powie, »e takie nie jest. Ale nie ma »adnego „wysokiego”, które by istniało samo w sobie.

Mo»esz powiedzie¢, »e kto± jest du»y, a kto± inny mały, kto± jest dorosły, a kto± inny

młody. Rzeczy ko«cz¡ si¦ tutaj i rozwi¡zane zostaj¡ problemy. Je±li nie b¦dziemy pl¡ta¢

si¦ w te konwencjonalne rozró»nienia, nie b¦dziemy mieli w¡tpliwo±ci co do praktyki.

Słyszałem o ludziach, którzy czcz¡ swoje bóstwa poprzez po±wi¦canie zwierz¡t. Zabi-

jaj¡ kaczki, kurczaki i krowy, oﬁaruj¡ je swoim bogom i my±l¡, »e w ten sposób sprawiaj¡

im przyjemno±¢. To jest złe rozumowanie. My±l¡, »e zdobywaj¡ zasługi, ale jest dokładnie

odwrotnie: tak naprawd¦ zbieraj¡ du»o złej karmy. Ale kto±, kto naprawd¦ na to spojrzy,

nie pomy±li tak. Czy zauwa»yłe±? Obawiam si¦, »e ludzie w Tajlandii staj¡ si¦ wła±nie

tacy. Nie stosuj¡ prawdziwego wgl¡du?

Q : Czy to jest vimamsa?

AC : To rozumienie przyczyny i skutku.

Q : Nauki mówi¡ te» o chanda 2 — zaspokojeniu, viriya 3 — wysiłku, citta 4 . . . czterech

iddhipada — podstawach mocy.

AC : Je±li pojawi si¦ satysfakcja, czy ma ona zwi¡zek z czym± wła±ciwym? Czy wysiłek

jest wła±ciwy? Vimamsa musi współistnie¢ z tymi pozostałymi czynnikami.

Q : Czy citta i Vimamsa ró»ni¡ si¦?

2 szczerach¦¢,zaspokojenie;czynnikumysłowy,któryniezawierachciwo±ci(przyp.tłum.)

3 zapał,gorliwo±¢,wysiłek,staranno±¢(przyp.tłum)

4 umysł;pisanemał¡liter¡oznaczaró»nicuj¡cyintelekt,pisanewielk¡liter¡oznaczaAbsolutn¡Rze-

czywisto±¢(przyp.tłum.)

AC : Vimamsa to dociekanie. Oznacza umiej¦tno±¢ lub m¡dro±¢. To czynnik umysłu. Mo»-

na powiedzie¢, »e chanda to umysł, viriya to umysł, citta to umysł, vimamsa to umysł.

Wszystkie s¡ aspektami umysłu, wszystkie mog¡ by¢ podsumowane jako „umysł”, ale s¡

rozró»nione, w celu wskazania ró»nych czynników umysłu. Je±li pojawi si¦ spełnienie, mo-

»emy nie wiedzie¢, czy jest ono wła±ciwe, czy nie. Je±li pojawi si¦ wysiłek, nie wiemy, czy

jest wła±ciwy, czy te» nie. Czy to, co nazywamy umysłem, jest prawdziwym umysłem? Mu-

si istnie¢ vimamsa, aby dostrzec te rzeczy. Kiedy badamy inne czynniki z pełnym m¡dro±ci

wgl¡dem, nasza praktyka staje si¦ stopniowo wła±ciwa i mo»emy zrozumie¢ Dharm¦.

Ale Dharma nie przyniesie zbyt wiele korzy±ci, je±li nie b¦dziemy praktykowa¢ medy-

tacji. Nie b¦dziemy tak naprawd¦ wiedzieli, o co w tym wszystkim chodzi. Te czynniki

b¦d¡ zawsze obecne w umy±le prawdziwie praktykuj¡cego. Wtedy, nawet je±li si¦ zgubi,

b¦dzie tego ±wiadomy i b¦dzie w stanie to naprawi¢. Tak wi¦c, jego ±cie»ka praktyki jest

nieprzerwana.

Ludzie mog¡ patrze¢ na Ciebie i czu¢, »e Twój sposób »ycia, Twoje zainteresowanie

Dharm¡, nie maj¡ sensu. Inni mog¡ powiedzie¢, »e je±li chcesz praktykowa¢ Dharm¦, powi-

niene± przyj¡¢ ±wi¦cenia. Ale ±wi¦cenia, czy ich brak nie s¡, tak naprawd¦, najwa»niejsze.

Wa»ne jest, w jaki sposób praktykujesz. Mawia si¦, »e człowiek powinien by¢ swoim wła-

snym ±wiadkiem. Nie bierz innych na swoich ±wiadków. To oznacza uczenie si¦ zaufania

do samego siebie. Wtedy nie ma »adnej straty. Ludzie mog¡ my±le¢, »e jeste± wariatem,

ale bez znaczenia. Oni nie wiedz¡ nic na temat Dharmy.

Słowa innych nie mog¡ zmierzy¢ twojej praktyki. A Ty nie wypełniasz Dharmy ze

wzgl¦du na to, co mówi¡ inni. My±l¦ o prawdziwej Dharmie. Nauki, które mog¡ przekaza¢

Ci inni, s¡ po to, aby pokaza¢ Ci ±cie»k¦, ale to nie jest prawdziwa wiedza. Kiedy ludzie

spotykaj¡ Dharm¦, realizuj¡ j¡ głównie wewn¡trz siebie. Budda powiedział: „Tathagata

jest tylko kim±, kto pokazuje drog¦”. Kiedy kto± przyjmuje ±wi¦cenia, mówi¦ mu: „Do

nas nale»y tylko ta cz¦±¢: Recytuj¡cy acariya 5 wykonali swoje ±piewy. Pokazałem ci drog¦

i przekazałem ±luby. Nasza robota została wykonana. Do ciebie nale»y reszta — wła±ciwa

praktyka”.

Nauczanie mo»e by¢ najgł¦bsze, ale ci, którzy słuchaj¡, mog¡ go nie zrozumie¢. Ale

to nie jest wa»ne. Nie zawracaj sobie głowy gł¦bi¡ lub jej brakiem. Po prostu praktykuj

ze szczerego serca, a dojdziesz do prawdziwego zrozumienia — zaprowadzi Ci¦ to do tego

samego miejsca, o którym mówi¡. Nie polegaj na wyobra»eniach zwykłych ludzi. Czytałe±

histori¦ o ±lepych ludziach i słoniu? Ta historia dobrze to ilustruje.

Załó»my, »e jest sło«, a gromadka ±lepych ludzi próbuje go opisa¢. Jeden dotyka jego

nogi i mówi, »e jest jak słup. Inny dotyka jego ucha i mówi, »e jest jak wachlarz. Inny

dotyka ogona i mówi: „Nie, on nie jest jak wachlarz, on jest jak miotła. Inny dotyka

ramienia i mówi, »e to jest inne od tego, o czym mówili wszyscy pozostali.

To jest wła±nie tak. Nie ma »adnego rozwi¡zania, »adnego ko«ca. Ka»da ±lepa osoba

dotyka cz¦±ci słonia i ma zupełnie odmienne poj¦cie na temat tego, czym on jest. Ale to ten

sam sło«. Tak samo jest z praktyk¡. Wraz z małym zrozumienie, czy do±wiadczeniem, masz

5 dosłownie„nauczyciel”;jedenzdwóchnauczycielinowicjusza(przyp.tłum.)

ograniczone poj¦cie. Mo»esz chodzi¢ od nauczyciela do nauczyciela, poszukuj¡c wyja±nie«

i instrukcji, próbuj¡c poj¡¢, czy nauczaj¡ wła±ciwie, czy nie i jak ich nauki maj¡ si¦ do

siebie nawzajem. Niektórzy mnisi zawsze podró»uj¡ ze swoimi miskami i parasolkami,

ucz¡c si¦ od ró»nych nauczycieli. Staraj¡ si¦ os¡dza¢ i ocenia¢, tak wi¦c kiedy usi¡d¡ do

medytacji, s¡ zdezorientowani, je±li chodzi o to, co jest wła±ciwe, a co nie. „Ten nauczyciel

powiedział to, ale tamten powiedział tamto. Jeden uczy w ten sposób, ale metody tamtego

s¡ inne. Nie wydaje mi si¦, »eby si¦ ze sob¡ zgadzali?” To mo»e doprowadzi¢ do wielkich

w¡tpliwo±ci.

Mo»esz usłysze¢, »e niektórzy nauczyciele s¡ naprawd¦ dobrzy, wtedy idziesz pobra¢

nauki od Tajskich Ajahn?ów, mistrzów Zen i innych. Wydaje mi si¦, »e prawdopodobnie

otrzymałe± ju» wystarczaj¡co du»o nauk, ale tendencja jest zawsze taka, aby usłysze¢

wi¦cej, porówna¢ i sko«czy¢ pogr¡»ywszy si¦ w w¡tpliwo±ciach. Wtedy ka»dy kolejny

nauczyciel pogł¦bia twoj¡ dezorientacj¦. Istnieje historia o w¦drowcu z czasów Buddy,

który był w takiej sytuacji. Chodził od jednego nauczyciela do drugiego, słuchaj¡c ich

ró»ni¡cych si¦ od siebie obja±nie« i ucz¡c si¦ ich metod. Chciał nauczy¢ si¦ medytacji, ale

to wszystko wywoływało w nim tylko coraz wi¦ksz¡ konsternacj¦. Jego podró»e zawiodły

go ostatecznie do nauczyciela Gotamy, któremu opisał swoje kłopotliwe poło»enie.

Budda powiedział mu: „Je±li b¦dziesz nadal robił tak, jak dotychczas, twoje w¡tpli-

wo±ci i zam¦t nie sko«cz¡ si¦. W tej chwili pu±¢ przeszło±¢; cokolwiek zrobiłe± lub nie, czy

było to wła±ciwe, czy nie-– pu±¢ to teraz.

Przyszło±¢ jeszcze nie nadeszła. W ogóle jej nie roztrz¡saj, zastanawiaj¡c si¦, jak si¦

potocz¡ rzeczy. Porzu¢ wszystkie tego typu przeszkadzaj¡ce my±li — to jest jedynie fan-

tazjowanie.

Kiedy pu±cisz przeszło±¢ i przyszło±¢, spójrz na tera¹niejszo±¢. Wtedy poznasz Dhar-

m¦. Mo»esz zna¢ słowa wypowiedziane przez ró»nych nauczycieli, ale ci¡gle nie znasz

swego umysłu. Chwila obecna jest pusta; spójrz tylko na pojawianie si¦ i znikanie san-

khar 6 . Zobacz, »e s¡ one nietrwałe, niezadowalaj¡ce, pozbawione ja¹ni. Zobacz, »e one

naprawd¦ takie s¡. Wtedy nie b¦dziesz si¦ ju» niepokoił przeszło±ci¡, czy przyszło±ci¡.

Jasno zrozumiesz, »e przeszło±¢ ju» min¦ła, a przyszło±¢ jeszcze nie nadeszła. Kontemplu-

j¡c tera¹niejszo±¢, zdasz sobie spraw¦, »e tera¹niejszo±¢ jest wynikiem przeszło±ci. Wyniki

przeszłych działa« wida¢ w tera¹niejszo±ci.

Przyszło±¢ jeszcze nie nadeszła. Cokolwiek pojawi si¦ w przyszło±ci, pojawi si¦ i prze-

minie w przyszło±ci; nie ma sensu martwi¢ si¦ tym teraz, jako »e jeszcze nie nadeszło. Tak

wi¦c, kontempluj tera¹niejszo±¢. Tera¹niejszo±¢ jest przyczyn¡ przyszło±ci. Je±li chcesz do-

brej przyszło±ci, twórz dobr¡ tera¹niejszo±¢, zwi¦kszaj¡c swoj¡ ±wiadomo±¢ tego, co robisz

w tera¹niejszo±ci. Przyszło±¢ jest tego wynikiem. Przeszło±¢ jest przyczyn¡, a przyszło±¢

skutkiem tera¹niejszo±ci.

Znaj¡c tera¹niejszo±¢, zna si¦ przeszło±¢ i przyszło±¢. Wtedy człowiek puszcza prze-

szło±¢ i przyszło±¢, wiedz¡c, »e skupiaj¡ si¦ one w chwili obecnej”.

6 twórumysłu,czynno±¢podlegaj¡cawoli,reakcjamentalna,mentalneuwarunkowanie(przyp.tłum.)

Chah Ajahn - Dharma podąża na Zachód.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: