Funkcja fatyczna- polega na podtrzymywaniu kontaktu pomiędzy nadawcą a odbiorcą, bądź służy jego nawiązaniu np. cześć, hej, droga babciu
F magiczna- za pomocą języka dokonuje się pewnej zmiany w otaczającej nas rzeczywistości, odbywa się to jednak tylko na mocy wiary np. zaklęcia, obrzędy religijne
F stanowiąca- dokonywanie zmian w rzeczywistości za pomocą języka, zmiany te mają jednak charakter wymierny np. wyrok sądowy, przysięga małżeńska
F informatywna- celem wypowiedzi jest przekazanie inf
F ekspresywna- obok przekazania inf celem wypowiedzi jest również wyrażanie przeżyć, ocen, sądów
F impresywna- celem wypowiedzi jest nakłonienie odbiorcy do określonych zachowań, postaw, przekonań, wywarcie wpływu na odbiorcę
F poetycka- wywoływanie w odbiorcy przeżycia estetycznego, koncentrowaniu jego uwagi na samym komunikacie, na jego walorach estetycznych.
Język polski należy do grupy j. indoeuropejskich. Do tej grupy należą praktycznie wszystkie j. europy i większość j. z Azji. Przodkiem tych wszystkich j. był j. praindoeuropejski. Tym j. posługiwała się wspólnota p.i.e. istniała ona ok. 3000 lat pne koło dolnej wołgi. Gdy zaczęło brakować pożywienia grupki wspólnoty odłączyły się od członu (proces podziału wspólnoty zapoczątkował podział j.). Jedna z takich grup była wspólnota prasłowiańska o tym samym j. Od ok. 300rpne do ok. 300rne zamieszkiwała ona tereny między bałtykiem a karpatami i między odrą a bugiem. Gdy ta wspólnota się rozrosła- podzieliła się. Powstały trzy grupy: słowianie wsch, zach i połud. Pojawiły się j. wsch.słowiański (białoruski, ruski, ukraiński), zachsł (polski, czeski, słowacki), płdsł (chorwacki, macedoński, serbski). Języki te pochodzą z jednego źródła ponieważ: a) we wszystkich tych j najstarsze słowa brzmią podobnie, b) wszystkie te j mają podobną budowę.
J polski zaczął się kształtować w momencie powstania państwa polskiego (ok. 960). Alfabet PL jest wzorowany ma alfabecie łacińskim. Na początku nie był on zbyt przejrzysty, lecz w XVIw drukarze nadali mu jednolite normy. Ok. 1920 nastąpiła ostatnia reforma ortografii.
Hist j PL dzielimy na cztery okresy: *staropolski (od X do przeł XV i XVIw) *średnioPL (od XVI do 1772) *nowoPL (1772-1939) *współczesny (1939 do dziś)
Przegłos polski- samogłoska „e” występująca po spółgłosce miękkiej, a przed samogłoską pjzt (t, d, n, s, z, r, ł) zamienia się na „o” lub „a”
Wokalizacja jerów- e:ø
Wydłużenie zastępcze- ó:o
oni00