LO_Polski_Vademecum.pdf

(4206 KB) Pobierz
LPV-01-02-Antyk Grec_Rz [13-28]
33868439.111.png 33868439.118.png
 
33868439.131.png 33868439.001.png 33868439.011.png 33868439.022.png 33868439.033.png 33868439.044.png 33868439.055.png 33868439.066.png 33868439.077.png 33868439.082.png 33868439.083.png 33868439.084.png 33868439.085.png 33868439.086.png 33868439.087.png 33868439.088.png 33868439.089.png 33868439.090.png 33868439.091.png 33868439.092.png 33868439.093.png
 
33868439.094.png 33868439.095.png 33868439.096.png
 
33868439.097.png
 
33868439.098.png
 
33868439.099.png
 
33868439.100.png
 
33868439.101.png
 
33868439.102.png
 
33868439.103.png
 
33868439.104.png
 
33868439.105.png
 
 
33868439.106.png 33868439.107.png 33868439.108.png 33868439.109.png
 
33868439.110.png
 
33868439.112.png
 
33868439.113.png 33868439.114.png 33868439.115.png 33868439.116.png
 
33868439.117.png
 
33868439.119.png
 
33868439.120.png 33868439.121.png 33868439.122.png
 
33868439.123.png 33868439.124.png
 
33868439.125.png
 
33868439.126.png
 
33868439.127.png
 
33868439.128.png
 
33868439.129.png
 
33868439.130.png 33868439.132.png
 
33868439.133.png 33868439.134.png 33868439.135.png 33868439.136.png
 
33868439.137.png
 
33868439.138.png 33868439.002.png 33868439.003.png
 
33868439.004.png 33868439.005.png 33868439.006.png 33868439.007.png 33868439.008.png 33868439.009.png 33868439.010.png 33868439.012.png 33868439.013.png 33868439.014.png 33868439.015.png 33868439.016.png 33868439.017.png 33868439.018.png 33868439.019.png 33868439.020.png 33868439.021.png 33868439.023.png 33868439.024.png 33868439.025.png 33868439.026.png 33868439.027.png 33868439.028.png 33868439.029.png 33868439.030.png 33868439.031.png 33868439.032.png 33868439.034.png 33868439.035.png 33868439.036.png 33868439.037.png 33868439.038.png 33868439.039.png 33868439.040.png 33868439.041.png 33868439.042.png 33868439.043.png 33868439.045.png 33868439.046.png 33868439.047.png 33868439.048.png 33868439.049.png 33868439.050.png 33868439.051.png 33868439.052.png 33868439.053.png 33868439.054.png 33868439.056.png 33868439.057.png 33868439.058.png 33868439.059.png
2. Antyk grecki i rzymski
Nazwa epoki
OkreÊlenia „antyk” u˝ywa si´ zamiennie z nazwà „staro˝ytnoÊç”.
Ramy czasowe
Poczàtki literatury greckiej si´gajà VIII wieku i trwajà do VI wieku p.n.e.
Ten poczàtkowy okres zwany jest archaicznym . V wiek p.n.e. to okres
klasyczny kultury greckiej. Okres trzech stuleci po Êmierci Aleksandra
Macedoƒskiego (323 p.n.e.), który podbijajàc imperium perskie,
przyczyni∏ si´ do rozprzestrzenienia si´ kultury greckiej na Wschodzie,
to epoka hellenistyczna .
Góra Olimp
Dyskobol Myrona z Eleutheraj
Antyk rzymski dzielimy na cztery okresy: okres archaiczny od III do I wieku p.n.e., okres republiki (cy-
ceroƒski) to I wiek p.n.e., okres augustowski od 30 roku p.n.e. do I wieku n.e. oraz okres cesarski
do koƒca Cesarstwa Zachodniorzymskiego w 476 roku.
Charakterystyka epoki
Kultura Êródziemnomorska stanowi jeden z filarów kultury europej-
skiej. Nasz sposób postrzegania Êwiata, ˝ywe wspó∏czeÊnie archety-
py, toposy, system wartoÊci zosta∏y ukszta∏towane w du˝ej mierze
na staro˝ytnych wzorcach.
Obraz wierzeƒ i wyobra˝eƒ Greków i Rzymian zasta∏ przez nich
zawarty w mitach . Ustnie przekazywane opowieÊci s∏u˝y∏y wyra˝e-
niu podstawowych pytaƒ egzystencjalnych, bliskich ka˝demu cz∏o-
wiekowi, niezale˝nie od czasów, w których ˝yje: skàd si´ wzià∏em,
jak mam ˝yç, jaki jest cel ludzkiej w´drówki? JednoczeÊnie trakto-
wa∏y o powstaniu i naturze bogów, Êwiata, zbiorowoÊci ludzkich.
Stworzy∏o to podwaliny do powstania wielkiej nauki o antycznym
rodowodzie – filozofii.
Ze wzgl´du na tematyk´ mity mo˝na podzieliç na:
w teogoniczne – o pochodzeniu bogów
w kosmogoniczne – o narodzinach Êwiata
w genealogiczne – o historii rodu
w antropogeniczne – o powstaniu cz∏owieka
CYTAT
Mit odnosi si´ zawsze do zda-
rzeƒ minionych: „przed stwo-
rzeniem Êwiata” lub „podczas
pierwszych wieków”, a w ka˝-
dym razie: „dawno temu”. Ale
wewn´trzna wartoÊç przypisy-
wana mitowi bierze si´ z te-
go, ˝e te zdarzenia, majàce
rozwijaç si´ w jakimÊ mo-
mencie czasu, tworzà zara-
zem trwa∏à struktur´, która
równoczeÊnie odnosi si´
do przesz∏oÊci, teraêniejszoÊci
i przysz∏oÊci.
Claude Lévi-Strauss, Antropologia
strukturalna , prze∏o˝y∏
Krzysztof Pomian, 1970
13
33868439.060.png 33868439.061.png 33868439.062.png 33868439.063.png
Historia literatury
CYTAT
Mit odnawia si´, bo mo˝e
byç wcià˝ na nowo wypowia-
dany [...]. Do mitu wszelkie-
go – jak wiemy – s∏owo
„ostatni” si´ nie stosuje. Mi-
tologiczne powieÊci idàce
przez wieki sà zawsze nie-
skoƒczone...
Micha∏ G∏owiƒski,
Mity przebrane: Dionizos,
Narcyz, Prometeusz, Marcho∏t,
labirynt , 1990
w
Pow´drujmy w dalszà jeszcze
przesz∏oÊç, bo w samà genez´
cz∏owieka, czyli – dla nas
– genez´ wszystkiego. Jak to
rozumiem? Po grecku. Nad
greckim morzem i na samym
morzu zrodzi∏a si´ przed ty-
siàcleciami cywilizacja, którà
z ∏aciƒska zwiemy „humani-
stycznà”, a po grecku nale˝a-
∏oby jà nazwaç – mo˝e „an-
tropocentrycznà”? Jej zasad´
sformu∏owa∏ w V wieku
przed Chr. Protagoras w s∏yn-
nym aforyzmie […] „Cz∏owiek
jest wszystkich rzeczy miarà”.
W tym humanizmie jest nie
tylko duma, lecz tak˝e (a my-
Êl´, ˝e bardziej ni˝ duma) go-
rycz. Oto kondycja, w jakiej
istniej´ – nie wiem, dlaczego
w takiej w∏aÊnie, a nie innej:
w tej ludzkiej kondycji, z tymi
nogami, r´kami, z tà g∏owà,
z tymi oczami, uszami, ustami
– takimi, a nie innymi. Dziw-
noÊç kszta∏tu ludzkiego. Dziw-
noÊç ludzkiego istnienia. Gre-
cy wiele o tym medytowali.
Zygmunt Kubiak,
Mitologia Greków
i Rzymian , 1997
Mityczni bogowie Zeus i Hera
OpowieÊç mityczna nie jest gatunkiem literackim, jednak od wie-
ków stanowi niewyczerpane êród∏o literackich – oraz innych – in-
spiracji twórczych. Nowo˝ytna kultura europejska ∏àczy si´ z an-
tykiem, dokonujàc ciàg∏ej reinterpretacji mitów, nadajàc im nowe
sensy i na nowo je odczytujàc. Pierwotnie mity pe∏ni∏y funkcje:
w poznawcze
w Êwiatopoglàdowe
w sakralne .
Orfeusz po raz ostatni ˝egna Eurydyk´ w chwili, gdy Hermes zabiera jà do podziemia (rycina)
MyÊlenie mityczne nie dotyczy wy∏àcznie staro˝ytnej Grecji i Rzy-
mu. Jest ono w∏aÊciwe ka˝dej spo∏ecznoÊci. Oddzia∏uje na ludzi
w sposób irracjonalny, odwo∏ujàc si´ do sfery zbiorowych emo-
cji, wierzeƒ. Powstaje poza historià, poza realnym doÊwiadcze-
niem, a cz´sto nawet wbrew historycznym faktom. Wiele ideolo-
gii, które zaw∏adn´∏y ludzkimi umys∏ami, pos∏u˝y∏o si´ mitami
spo∏ecznymi silnie tkwiàcymi w zbiorowej ÊwiadomoÊci (np. mit
o wykorzystywaniu dzieci´cej krwi do wyrabiania macy przez ˚y-
dów zosta∏ u˝yty przez ideologów faszystowskich).
14
33868439.064.png 33868439.065.png 33868439.067.png 33868439.068.png 33868439.069.png
Antyk grecki i rzymski
Rafael Santi, Szko∏a ateƒska (1509)
W Grecji narodzi∏a si´ nowa dyscyplina, której celem by∏o po-
szukiwanie odpowiedzi na fundamentalne pytania nurtujàce lu-
dzi ju˝ od czasów przedpiÊmiennych opowieÊci mitycznych – by-
∏a to filozofia . Cennym spadkiem po antyku jest idea
humanizmu , do której szczególnie nawiàza∏a póêniej epoka re-
nesansu. Wyra˝ajà jà s∏owa rzymskiego komediopisarza Teren-
cjusza: Homo sum, humani nihil a me alienum puto – „Cz∏owie-
kiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce”. W niej zawiera
si´ równie˝ idea tolerancji. U staro˝ytnych filozofów znajdziemy
wzorce etyczne sk∏adajàce si´ na idea∏ moralny cz∏owieka wyra-
˝ony poj´ciem „cnoty“ (∏ac. virtus ). Znajdà si´ tam takie cechy
charakteru, które ∏àczà idea∏ t´˝yzny fizycznej i duchowej: dziel-
noÊç, szlachetnoÊç, m´stwo, duma, màdroÊç, panowanie
nad sobà. Wzorcom tym towarzyszà stworzone przez staro˝yt-
nych kanony pi´kna zwane klasycznymi – obecne do dziÊ
w sztuce i literaturze europejskiej. Zasady tworzenia dzie∏a lite-
rackiego sformu∏owa∏ Arystoteles w dziele zatytu∏owanym Poety-
ka . Opisa∏ w niej kategori´ estetycznà mimesis , wedle której
Êwiat przedstawiony w dziele literackim powinien byç odzwiercie-
dleniem Êwiata zewn´trznego. Drugà fundamentalnà zasadà
tworzenia by∏a arystotelesowska zasada decorum , idea stosow-
noÊci stylu wobec treÊci utworu. Odpowiednikiem w literaturze
rzymskiej takiego zbioru norm estetycznych by∏ List do Pizonów
Horacego.
Innym wyrazem kultu po∏àczenia pi´kna cia∏a i duszy by∏y igrzy-
ska olimpijskie, organizowane w Grecji od 776 roku p.n.e. Roz-
grywano je co cztery lata, a na czas igrzysk wstrzymywano wszel-
kie dzia∏ania wojenne.
Grecy stworzyli wzór ustroju demokratycznego i pierwsi wpro-
wadzili go w ˝ycie – demokracja ateƒska trwa∏a z przerwami
od poczàtków VI do po∏owy IV wieku p.n.e. Natomiast Rzymia-
nom zawdzi´czamy prawo , które stanowi podstaw´ nowo˝ytne-
go ustawodawstwa.
Horacy
Wergiliusz
15
33868439.070.png 33868439.071.png 33868439.072.png 33868439.073.png 33868439.074.png
Historia literatury
Literatura
okres
Grecja
archaiczny
w epika – Homer , eposy: Iliada , Odyseja
w liryka – Tyrtajos , elegia patriotyczna Rzecz to pi´kna...
Safona , erotyki: ZazdroÊç , PodnieÊcie w gór´ dach
Anakreont , anakreontyki: S∏odki bój , Piosenka
w tragedia – Ajschylos , Prometeusz w okowach , Oresteja
w bajka (pogranicze liryki i epiki) – Ezop , Lew i mysz , Wilk w owczej skórze
klasyczny
w liryka – Symonides , epigramaty: Los , Napis , s∏ynny epigram na czeÊç bo-
haterów poleg∏ych pod Termopilami
w tragedia – Sofokles , Antygona , Król Edyp
Eurypides , Elektra , Medea , Hipolit , Ifigenia w Taurydzie
w komedia – Arystofanes , Chmury , ˚aby , Sejm kobiet
hellenistyczny w liryka – Teokryt , sielanki: Pasterze , KoÊlarz i pasterz , ˚eƒcy
Rzym
archaiczny
w komedia – Plaut , Komedia oÊla , Skarb , ˚o∏nierz samochwa∏
Terencjusz , Dziewczyna z Andros , Eunuch , TeÊciowa
augustowski
w epika – Wergiliusz , epos Eneida
w liryka – Horacy , pieÊni: O co poeta prosi Apollina , Wybudowa∏em po-
mnik , list poetycki List do Pizonów , satyry: dwie ksi´gi Satyr
Owidiusz , erotyk Prawo do mi∏oÊci bez granic , wierszowany podr´cznik
ars amandi ( Sztuka kochania ), poetycka wersja mitologii greckiej i rzym-
skiej Przemiany
cesarski
w epika – Gajusz Petroniusz , powieÊç komediowo-awanturnicza Satyricon
Safona
Homer
Sofokles
Cechy literatury staro˝ytnej Grecji i Rzymu
w skupiona na sprawach ziemskich i poza-
ziemskich
w ukazuje cz∏owieka z ca∏ym bogactwem jego
duchowych prze˝yç
w refleksyjna
w ÊciÊle podporzàdkowana regu∏om poetyki
Arystotelesa
w obowiàzuje kategoria estetyczna mimesis
w respektuje zasad´ decorum
w ∏àczy doskona∏oÊç formy z bogactwem treÊci
w prezentuje Êwiat wartoÊci humanistycznych
w charakterystyczny motyw – fatum
w ró˝norodna pod wzgl´dem rodzajów i ga-
tunków
16
33868439.075.png 33868439.076.png 33868439.078.png 33868439.079.png 33868439.080.png 33868439.081.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin