Polska bez żydów Stanisław Tworkowski.pdf

STANISŁAW TWORKOWSKI

„POLSKA BEZ ŻYDÓW”

Nakładem Stronnictwa Narodowego powiatu Warszawskiego

WARSZAWA 1939

Złożono w linotypowni Z. Źółtowskiego Druk. H. Hyndle i M. Styss, Warstawa, Zielna 41

PRZEDMOWA.

Autor niniejszej książki podał tu przystępnej formie garść informacji i uwag w sprawie

żydowskiej, o roli żydów w Polsce i ich rozkładowym wpływie na społeczeństwa

chrześcijańskie.

Niechaj ta książka idzie w świat i służy każdemu, kto nad zagadnieniem żydowskim dotąd się

nie zastanawiał i niech dopomaga najszerszym warstwom polskiego społeczeństwa do

uświadomienia, jak groźnym dla naszego narodowego życia jest niebezpieczeństwo

żydowskie.

JĘDRZEJ GIERTYCH

Żydzi groźnym wrogiem Polski

W listopadzie 1938 r. obchodziliśmy dwudziestolecie niepodległości naszej Ojczyzny. Było

święto. Powiewały chorągwie narodowe. Odbyły się nabożeństwa, defilady, przedstawienia.

Tak wyglądała uroczystość niepodległości na zewnątrz, ale wewnątrz swej duszy narodowej,

Polacy dobrze wiedzą, iż niepodległość nasza jest niezupełną.

Wprawdzie wyzwoliła się Polska z niewoli trzech okrutnych ciemiężców, którzy zatruwali

nam duszę, deptali naszą ziemię i męczyli naród polski, ale pozostał najgroźniejszy, czwarty

wróg, który się wżarł do duszy narodu polskiego, depcze naszą ziemię i zjada nasz chleb

doczesny.

Tym czwartym groźnym wrogiem Polski są Żydzi.

Na wybrzeżu afrykańskim istniało w starożytności miasto Kartagina, które doszedłszy przy

pomocy handlu i przekupstwa do niezmiernych bogactw i potęgi, poczęło zagrażać

niepodległości Rzymu.

Wpływ na rządy państwa miał podówczas mąż surowych obyczajów, wielki nauczyciel i

reformator swego narodu – Katon. Oceniał on należycie niebezpieczeństwo grożące

Rzymowi.

W gorących i wspaniałych przemówieniach do ludu i senatu, lekceważącego handlujących

„geszefciarzy”, nawoływał do nieubłaganej walki z Kartaginą. Każde przemówienie Katona

rozpoczynało i kończyło się słowami:

Carthago delenda est – Kartagina musi być zniszczona .

Katon osiągnął cel swoich wysiłków. Naród się ocknął w ostatniej chwili i po strasznych

wojnach, kosztem niesłychanych strat, zniszczył Kartaginę i ocalił swoją Ojczyznę.

Pośród tych, którzy walczyli o Polskę Niepodległą i Wielką, na wzór Polski

Chrobrego, stanął wolą Opatrzności naznaczony na duchowe przewodnictwo Narodu, wielki

wskrzesiciel niepodległości naszej, Roman Dmowski. Potęgą swej woli i geniuszem rozumu

przyczynił się do wyzwolenia Polski z jarzma trzech zaborców i wskazał narodowi czwartego,

może najgorszego wroga, którym jest Żydostwo.

Roman Dmowski walczył z tym najeźdźcą całe życie i ludziom, wiernym Jego idei Wielkiej

Polski, skupionym w Obozie Narodowym i całemu wreszcie narodowi polskiemu, walkę z

żydostwem przekazał, jako najwięk-szy narodowy i państwowy obowiązek, bez spełnienia

którego nie będzie nigdy Polski prawdziwie wielkiej, prawdziwie zjednoczonej, narodowej,

wiernej Chrystusowi Panu i Jego świętej Ewangelii.

Aby Polska była według testamentu Chrobrego – Polską Jagiełłów, Batorych i Dmowskich,

Polską „przed-murzem chrześcijaństwa”, Polską o którą prosimy Królowę naszą i Matkę,

Panienkę Jasnogórską:

… polską godziwą, Polską sprawiedliwą, Ojczyzną dla ubogich,

Polską dla Polaków, Polską Katolickiego nabożeństwa, Polską dla ludzi wolnych, sytych,

czystego sumienia, uczciwości i miłosierdzia – Wielką Polską”… *)

to Naród Polski musi usunąć z pośród siebie żydów. Usunąć z naszej Ziemi i jej granic.

Usunąć z naszej gospodarki narodowej, handlu przemysłu, rzemiosła.

Usunąć z naszego ducha, z naszych szkół nauki, z książki, z pism, filmu, teatru, muzyki.

„Judea delenda est” – Żydzi muszą opuścić Polskę!

Z „Modlitwy o Wielką Polskę

Żydzi przed przyjściem Zbawiciela

Aby się wyzwolić z pod jarzma czwartego najeźdźcy trzeba dobrze poznać żydów i ich

historię.

Żydów powołał Pan Bóg na wiele wieków przed Chrystusem Panem, i uczynił „narodem

wybranym”. Wybranie polegało na tym, iż Żydzi mieli być na ziemi tym jedynym narodem,

który miał przechowywać wiarę w prawdziwego Boga, i przygotować ludzkość na przyjście

Zbawiciela.

„Wybranemu narodowi” posyłał Pan Bóg świętych mężów, proroków, królów i kapłanów,

którzy otrzymywane od Boga prawdy zapisywali w świętych Księgach Starego Testamentu.

Naród żydowski w planach Bożych miał być, jak gdyby szlachetną szkółką ludzką wśród

dzikości pogaństwa; miał być urodzajną glebą, z której wyrośnie Mesjasz, a Mesjaszem tym,

czyli oczekiwanym przez grzeszną ludzkość Bogiem – Człowiekiem, był Jezus Chrystus.

Żydzi jednak już w tych prastarych czasach, otrzymując na każdym kroku od Boga rozmaite

dobrodziejstwa, lekceważyli prawa Boskie, a w momencie, kiedy im Bóg dyktował przez

Mojżesza na górze Synaj Dziesięcioro Bożego Przykazania, bezwstydnie i bluźnierczo ulepili

u «stóp góry, złotego cielca i poczęli naokoło niego tańczyć, czcząc złoto, jako swego boga i

cel ostateczny.

Karał ich Bóg surowo za to sprzeniewierzenie i za ich. nikczemny charakter. Oddawał w

niewolę, burzył im świątynie.

Chwilowo, pod wpływem kary Bożej żydzi się nawracali, ale poprawa była nieszczera;

niebawem znów powracali do swoich występków.

„Odrzucę was…I dam was na urąganie wiekuiste i na sromotę wieczną, która nigdy nie

będzie zapomniana”. (Jeremiasz-23, 30)

Taką straszliwą karą napiętnował Bóg sprzeniewierczego Izraela.

Wszelako Bóg wypełnił to co zapowiedział przez Proroków. W noc Bożego Narodzenia,

przyszedł na ziemię-Mesjasz, Zbawiciel ludzkości.

W stajni Betleemskiej narodziło się z Matki – Dziewicy Dziecię Boże, Pan nasz i Bóg, Jezus

Chrystus.

III

Jezus Chrystus a żydzi

Jezus Chrystus przyszedł na ziemię aby odkupić ludzkość z jej upadku, zwanego grzechem

pierworodnym.

Buntowi, pysze człowieka – Adama, przeciwstawił się przez uległość woli Bożej i pokorę,

Człowiek – Jezus, ale ten Człowiek był zarazem Bogiem, który zadośćuczyczynił majestatowi

Ojca za winy całej ludzkości, poczynając od pierwszych naszych rodziców, aż do ostatniego

człowieka, który będzie żył na ziemskim globie.

Chrystus Pan nas odkupił, i przez swój Boski przykład i najświętszą naukę, stał się wzorem i

drogowskazem ludzkości… Światłem, które jaśnieje pośród ciemności życia, i życiem, które

nawet śmierć nie potrafi unicestwić.

W Nim jest jedyna nadzieja człowieka, jedyne wyzwolenie z naszego zła i niemocy. Jego

nauka to najdoskonalsze prawo, które, gdyby ludzie chcieli wprowadzić w swoje doczesne

sprawy, usunęłoby bezpowrotnie niedolę ucisk i krzywdę, i dałoby człowiekowi pokój i

szczęście.

Jak zachowywali się Żydzi względem Chrystusa Pana i Jego nauki?

Od chwili wystąpienia Jezusowego, obserwowali Go z zaciekawieniem i niepokojem.

Tak, to był oczekiwany Mesjasz.

Na Nim spełniły się proroctwa. Nauka i cuda, towarzyszące Mistrzowi z Nazareth, również

potwierdzały Boskie posłannictwo Jezusa. Żydzi jednak nie takiego oczekiwali Mesjasza.

Wbrew woli Bożej, wbrew Pismu świętemu, Mojżeszowi i prorokom, marzyli oni o

Mesjaszu, który im da potęgę doczesną, potęgę złotego cielca.

Jezus gardził złotem. Urodzony w stajence, ubogi tak,- „iż lisy mają jamy, a ptaki niebieskie

gniazda, a Syn człowieczy niema gdzieby głowę skłonił”. (Ewang. Św. Mateusza 8, 20),

głosił Ewangelię ubóstwa, miłości i pokory, a szukanie Królestwa niebieskiego postawił jako

główny cel ludzkiego życia we wszystkich jego przejawach i formach, w rodzinie i

społeczeństwie, w ustroju narodowym i państwowym, w polityce, rządach i gospodarce…

Żydzi zawiedli się na Chrystusie Panu. Zawód ten rychło zamienił się w straszliwą, szatańską

nienawiść.

Powstał przeciwko Jezusowi spisek, na czele którego stanęła ówczesna Najwyższa Rada

Żydowska Sanhedryn – ten pierwszy zarodek lóż masońskich – która rozpoczęła nieubłaganą

walkę z Bogiem – Człowiekiem, walkę, trwającą aż do dnia dzisiejszego.

Zbawiciel, którego Boskie Serce pełne było współczucia i wyrozumiałości dla nędzy ludzkiej,

zarówno duchowej jak i materialnej, który przebaczył żałującej za swe winy grzesznicy i

pokutującemu łotrowi na krzyżu, nie mógł znaleźć w swym sercu przebaczenia dla tych

„wężów”, rodzaju jaszczurczego”, „obłudników pełnych nieprawości i łupiestwa”. (Ewang.

św. Mateusza 23.)

Oznajmił ludzkości, iż żydzi utracili na wieki swe posłannictwo a ich przywódcom,

faryzeuszom oświadczył:

„Wyście z ojca diabła i pożądliwości ojca waszego czynić chcecie”. (Ewang. św. Jana 8, 44),

i rzucił im przerażające, ośmiokrotne: „biada”.

Żydzi postanowili Jezusa zamordować.

Rozpoczął się najbardziej zbrodniczy proces na ziemi. Piłat, który jako namiestnik rzymski,

miał wydać wyrok na Niewinnego, próbował ratować Chrystusa.

W tym celu zestawił dwie osoby, będące symbolami dobra i zła na świecie. Jezusa –

Najwyższe Dobro i Świętość, oraz Barabasza – nikczemnego zbrodniarza.

Było to jakby zestawienie dwóch idei, z których jedną miał wybrać naród żydowski. Żydzi

wybrali zbrodnię. Ich ideą stał się Barabasz.

Boga-Człowieka skazali na śmierć krzyżową, a nienawiść ku Niemu przekazali następnym

pokoleniom:

„Krew Jego na nas i na syny nasze”. (Ewang. św. Mateusza 27, 25).

I od tego czasu, kiedy postać Boga – Człowieka stała się dla nas najwyższą świętością, a

krzyż Jego, naszą jedyną nadzieją, dla Żydów Jezus i Jego dzieło stało się przedmiotem

nienawiści. Z całą zaciekłością, właściwą tej okrutnej, namiętnej rasie, występują przeciwko

tworzącemu się Kościołowi, na co skarży się już Paweł Apostoł:

„Żydzi, którzy Pana zabili Jezusa i proroków i nas prześladowali, i Bogu się nie podobają, i

wszystkim ludziom się sprzeciwiają, przeszkadzając nam przepowiadać poganom, iżby byli

zbawieni, aby zawsze dopełniać grzechów swoich; przyszedł bowiem na nich gniew Boży aż

do końca”. (List do Tessalo-niczan 2, 15 – 17).

Wypędzeni z ziemi obiecanej, odtrąceni od Boga, przestali oczekiwać Mesjasza, utworzyli

sobie nową religię, zawartą w Talmudzie, według której Żydzi są mesjaszem świata, a celem

tego mesjanizmu żydowskiego jest zniszczenie chrystianizmu i rzucenie narodów świata pod

nogi Izraela, na wieczną niewolę i pohańbienie.

Przy pomocy Antychrysta i złota dążą żydzi do urzeczywistnienia swej pseudo-mesjańskiej

idei, a tam gdzie bodaj na chwilę uda im się osiągnąć władzę, płynie stru-mieniami krew

chrześcijan. Kościoły są wysadzane w po-wietrze. Stawiane są pomniki Judaszowi Iskariocie,

a rozstrzeliwane posągi Chrystusa Pana; zaś w tabernakulum, w którym przechowywana jest

nasza najwyższa Świętość, Jezus – Eucharystyczny, zbrodnicze ręce żołdaków wrzucają

wybuchające granaty (Rosja Sowiecka i Hiszpania czerwona w 1938 r.).

Talmud

Chcąc naprawdę poznać kim są żydzi, trzeba uważ-nie przeczytać księgę, która jest odbiciem

duszy żydowskiej, według której każdy żyd myśli, działa i nienawidzi Jest to Talmud, księga

przewrotności i kłamstwa, „.który, jako całość, jako kodeks życia i kodeks prawa jest

jedynym w swojej potworności i niedorzeczności.” 1)

Księga pełna najgłupszych zabobonów, przepojona na wskroś taką nienawiścią, jakiej my,

chrześcijanie i aryjczycy, nawet zrozumieć nie możemy.

Talmud ujmuje życie duchowe i doczesne żyda w klamry drobiazgowych przepisów. Każdy

krok Żyda jest w tej przedziwnie potwornej książce odmierzony. Od najmłodszych lat

Żydziak w kahale słucha „mądrości” Talmudu, która streszcza się w nakazie:

Zachować swoją odrębność i nienawidzić.

Nienawidzić przede wszystkim Jezusa Chrystusa, Jego Najświętszą Matkę i chrześcijan. W

Talmudzie jest pełno najohydniejszych bluźnierstw przeciwko Panu Jezusowi, nie możemy

ich tu oczywiście przytaczać, ze względu na profanację naszych największych świętości.

Talmud jest tak zbrodniczą księgą, iż wielokrotnie władze świeckie i duchowne wydawały

przeciwko niej surowe rozporządzenia. Np. Grzegorz XIII (1581 r.) na tych, którzy

przechowują książki talmudyczne, naznacza karę:

…„niech ukarzą przestępcę rózgami, do galer, nawet na zawsze, na konfiskatę mienia,

wygnanie i inne surowe kary”.

Podobnie wystąpił Klemens VIII (1593), potępiając:

„Talmud… zawierający obelgi, bluźnierstwa prze-ciwko Bogu, Trójcy Św… Krzyżowi św…

Kościoło-wi.. Stolicy Apostolskiej, oraz bezwstydne i rozpustne… opowiadania”

Podajemy dla uświadomienia czytelnika niektóre ustępy z Talmudu:

KIM SĄ CHRZEŚCIJANIE WEDŁUG TALMUDU?

Nazywamy się w Talmudzie: „A k u m”, czyli bałwochwalcy. Goj, co znaczy – poganin. „N

o-chrim” – obcy.

Jesteśmy „mordercami”

„Nie będzie się przyjaźnił Izraelita z akumem, dlatego, że oni są podejrzani o morderstwo”.

(Księga Szulchan aruch). Jesteśmy „nierządnicy i zboczeńcy”.

„Nie należy umieszczać zwierząt w zagrodach gojów, ponieważ podejrzani są o skłonność do

czworonożnych”. (?) Jesteśmy jako zwierzęta.

„Kobieta (żydówka) jeśli wyjdzie z łaźni rytualnej (mykwy), a zobaczy psa lub osła lub

„akum” (chrześcijanina) lub świnię: powinna się z powrotem umyć”. (Szulchan aruch).

„Stworzył ich (Bóg) w kształcie ludzi na cześć Izraela, nie są bowiem stworzeni w innym

celu, jak dla służenia im (żydom) dniem i nocą; i nie można im dać nigdy odpoczynku ni

dniem ni nocą…

Nie przystoi bowiem Izraelicie, aby mu służyły zwierzęta we własnej postaci, lecz zwierzęta

w postaci ludzkiej”. (Talmud, Księga Midrasz talpiot).

„Psa więcej należy szanować niż jego (chrześcijanina)”.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: