Laseroterapia
LASER- 400 – 900 nm
Laser to generator promieniowania, wykorzystujący zjawisko emisji wymuszonej. Nazwa jest akronimem od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation — wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania. Promieniowanie lasera ma charakterystyczne właściwości, trudne lub wręcz niemożliwe do osiągnięcia w innych typach źródeł promieniowania. Jest spójne w czasie i przestrzeni, zazwyczaj spolaryzowane i ma postać wiązki o bardzo małej rozbieżności. W laserze łatwo jest otrzymać promieniowanie o bardzo małej szerokości linii emisyjnej, co jest równoważne bardzo dużej mocy w wybranym, wąskim obszarze widma. W laserach impulsowych można uzyskać bardzo dużą moc w impulsie i bardzo krótki czas trwania impulsu.
Laseroterapia jest stosunkowo młodą metodą leczenia. Stosowanie lasera w medycynie obejmuje około 30 lat. Liczne prace badawcze przeprowadzane w kraju i zagranicą pozwalają na coraz lepsze poznanie tego urządzenia i skutków jego działania.
Pierwsze urządzenie laserowe zostało skonstruowane w 1960 roku w Pracowni Badań Lotniczych w Malibu przez Maimana. Od tego czasu skonstruowano kilkadziesiąt rodzajów różnych urządzeń laserowych, które znalazły swe zastosowanie zarówno w diagnostyce, jak i w terapii leczniczo-profilaktycznej. Zakres medycznych zastosowań lasera stale się poszerza.
CECHY PROMIENIOWANIA LASEROWEGO:
- intensywność
- spójność
- monochromatyczność
- równoległość wiązki
- wiązka laserowa ulega: odbiciu, rozproszeniu, transmisji, absorpcji
Działanie biologiczne:
-zwiększenie syntezy kolagenu, białek, oraz RNA
-zmiany w potencjale błony komórkowej
-zmiany w wydzielaniu neuroprzekaźników
-usprawnienie dysocjacji hemoglobiny ( co wpływa korzystnie na zaopatrzenie tkanek w tlen)
-zwiększenie fagocytozy, syntezy ATP oraz prostaglandyn.
Podział laserów ze względu na długość:
- lasery czerwone 632 nm
- lasery podczerwone 830 – 904 nm
Podział laserów ze względu na moc:
- słabe 1-5mV
- średnie 6-100 mV
- silne powyżej 100 mV
Podział laserów ze względu na emisję:
- ciągły (wiązka laserowa działa cały czas)
- impulsowy
Podział laserów ze względu na zastosowanie:
- biostymulujące (pobudzające metabolizm)
- terapeutyczny
Terapia laserowa zależy od:
- wskazań
- przeciwskazań
- dawki energii
- częstotliwości impulsów promieniowania
- czasu trwania zabiegu
- długości fal
- metodyka naświetlania
- ilości zabiegów w serii
Dawki w laseroterapii:
- dawka mała 0,5 – 3 J
- dawka średnia 3 – 6 J
- dawka duża 6 – 12 J
TECHNIKA ZABIEGU
1. Zabiegi kontaktowe i bezkontaktowe
Metodę kontaktową stosuje się tylko na skórze nie uszkodzonej. Głowica dotyka skóry, lekko lub z łagodnym uciskiem, można też stosować ucisk przerywany, tzw dziobanie. Stosując tą metodę należy przygotować skórę przed zabiegiem, przecierając ją spirytusem 70% i zdezynfekować głowicę po zabiegu
Metodę bezkontaktową stosuje się w przypadkach ze skórą zmienioną chorobowo. Należy przesuwać głowicę tuż nad polem zabiegowym pamiętając o tym że warstwa powietrza oddzielająca ją od tkanek nie powinna być większa niż 5 mm., gdyż im jest grubsza tym większe są straty energii pl.
2. Zabiegi labilne i stabilne
Zabiegi głowicą ruchomą ( labilne) są nazywane skanowaniem lub przemiataniem. Głowicę przesuwa się płynnym okrężnym lub falistym ruchem z szybkością około 1cm/s. Zakłada się że promieniowanie powinno być rozłożone równomiernie, jak najbliżej procesu chorobowego.
Zabiegi głowicą ustaloną w jednym punkcie (stabilne) są nazywane techniką punktową. Wybiera się jeden lub więcej punktów, które wydają się najbardziej odpowiednie do wygaszania procesu chorobowego, mogą to być punkty spustowe, ewentualnie akupunkturowe. Kieruje się na nie odpowiednią dawkę promieniowania, przyjmując że znajdzie ono drogę do tkanek chorych. Dawkę oblicza się w J na punkt. Dzięki temu technika punktowa zyskuje popularność ale jej skuteczność w stosunku do skaningu może być mniejsza
3. Zabiegi przy użyciu wiązki skupionej i rozproszonej.
n Wiązka skupiona ma średnicę kilku milimetrów i znaczną gęstość mocy ( do 500mW/cm2); stosuje się ja w zabiegach punktowych i ruchomych.
n Wiązkę rozogniskowaną lub ze źródła wielopunktowego, zwykle o małej gęstości powierzchniowej ( od 0,01 do 1 mW/cm2) wykorzystuje się w zabiegach obejmujących większą powierzchnię skóry.
n Promienie powinny być skierowane prostopadle do powierzchni pola zabiegowego. Ukośne padanie promieni na skórę poszerza pole lecz naświetlenie jest nierównomierne.
n Pl. Może być szkodliwe dla oczu , terapeuta i pacjent powinni wkładać okulary ze szkłami nieprzenikliwymi dla pl.
WSKAZANIA:
- działa przeciwbólowo
- ostre procesy chorobowe
- zespół bólowy kręgosłupa
- w neurologii
- po urazach narządu ruchu
- po operacjach
- w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowychw procesie regeneracyjnym
- w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych
- w chorobie zwyrodnieniowej stawów
- w gośćcu tkanek miękkich
- w chorobach dermatologicznych ( blizny, wykwity,żylakowate owrzodzenia podudzi)
- w chorobach laryngologicznych
- w stomatologii
- trudno gojące się rany i owrzodzenia ( również odleżyny)
- przewlekłe stany zapalne
- utrudnione zrastanie się kości
- choroba zwyrodnieniowa stawów
- zespoły bólowe ( patrz Łazowski)
- zapalenia okołostawowe
- zapalenie ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych ścięgnistych kaletek stawowych
- nerwobóle
- neuropatia cukrzycowa
- trądzik pospolity
PRZECIWWSKAZANIA:
- skłonności do krwawień
- zabiegi wokół oczu
- rozrusznik serca
- czynna gruźlica
- padaczka
- tkanki nowotworowe
- infekcje lokalne nieswoiste
- w stanach z wysoką gorączką
- u niemowląt
- ciąża
BEZPIECZEŃSTWO PRACY Z LASEREM:
1) Pacjent i terapeuta powinni mieć założone okulary, chroniące prze promieniowaniem danego typu laser.
2) Pomieszczenie zabiegowe powinno być odpowiednio oznakowane.
3) W pomieszczeniach zabiegowych , należy unikać odbić zwierciadlanych ( przeszklone drzwi, lustra).
4) Aparat powinien być zamknięty zabezpieczony i używany przez osoby przeszkolone.
5) Niedopuszczalne jest kierowanie wiązki światła laserowego w stronę twarzy osoby nie zaopatrzonej w okulary.
Seria trwa od 10 – 15 zabiegów. Laseroterapii nie stosuje się wcześniej niż 2 tygodni po poprzedniej serii. W jednym zabiegu nie można przekroczyć dawki 120 J (dżul). Jednostką charakteryzującą laser jest moc (P) czyli ilość energii dostarczonej w jednostce czasu. Jednostką mocy jest Watt.
marek33x