DeNosky Kathie - Dom na wzgórzu.pdf - DeNosky Kathie - halina21

KATHIE DENOSKY

Dom na wzgórzu

Cykl: Przeżyj to inaczej

Getaway

Tłumaczyła: Renata Stasińska-Soprych

PROLOG

– Szanowni państwo, prosimy o uwagę. Wszystkie loty z

Międzynarodowego Lotniska O’Hare zostają odwołane z powodu bardzo

intensywnych i ciągle nasilających się opadów śniegu. Powiadomimy

pasażerów, kiedy pasy startowe znowu będą czynne.

W hali odlotów rozległy się pomruki niezadowolenia. Na trzy dni przed

świętami Bożego Narodzenia chicagowskie lotnisko było po brzegi wypełnione

podróżnymi.

Większość zrezygnowanych pasażerów spacerowała niespiesznie po hali.

Trzy siedzące niedaleko siebie kobiety, w tym jedna z dzieckiem, patrzyły przez

wielkie okna na padający na zewnątrz śnieg.

W końcu odezwała się jedna z nich.

– No to ładnie nam się zaczynają święta, co? – rzekła.

Pozostałe dwie zwróciły się w jej stronę.

– Nazywam się Megan – ciągnęła. – Mieszkam w Springfield w stanie

Illinois i wybieram się do Knoxville w Tennessee. Mam niewielki domek

niedaleko Parku Narodowego Smoky Mountains i postanowiłam spędzić tam

święta. – Po chwili spojrzała na siedzącą po prawej stronie brunetkę. – A pani?

– Mam na imię Kayla i mieszkam w Salem w stanie Oregon. Lecę na

tydzień do St Croix na Wyspach Dziewiczych, by spotkać się z kimś, kogo znam

ze szkoły – odpowiedziała i nerwowo spojrzała na zegarek. – Mam na dzisiejszą

noc zarezerwowany pokój w hotelu w Miami. Samolot na wyspy wylatuje

dopiero jutro wczesnym rankiem. Mam nadzieję, że na lotnisku w Miami już nie

będzie takich komplikacji.

Po chwili odezwała się siedząca po lewej stronie Megan kobieta z małą

dziewczynką.

– A ja nazywam się Greta, a to moja córka, Lilly – rzekła, patrząc czule

na dziewczynkę. – Mieszkamy w Kennebunk w stanie Maine, a lecimy do

Houston odwiedzić dziadków Lilly.

– Tak, lecimy do dziadków – potwierdziła dziewczynka. – Nie byłyśmy tam

bardzo, bardzo długo. Od śmierci taty.

Kobiety spojrzały na Gretę z sympatią.

– To musi być dla pani bardzo trudny okres – zauważyła Kayla. – Kiedy

odszedł pani mąż?

– Trzy lata temu. To stało się tak nagle. Miał zaledwie trzydzieści osiem

lat. Obie bardzo za nim tęsknimy. Trudno mi widywać się z teściami, choć

nalegali, by ich odwiedzić kilka miesięcy po jego śmierci. Głupio mi, że tak

długo zwlekałam z zabraniem do nich Lilly – wyjaśniła Greta, spoglądając przez

okno. – Mam nadzieję, że teraz, kiedy wreszcie się wybrałyśmy, uda nam się do

nich dotrzeć.

Kayla spojrzała na zegarek, by przerwać krępującą ciszę.

– Nie wiem, jak wy, ale ja chętnie bym coś przegryzła. Chodząc po

lotnisku, widziałam parę restauracji. Jestem pewna, że uda nam się znaleźć

miejsce w którejś z nich. Będzie nam wygodniej niż tu, w hali odlotów. Może

macie ochotę mi towarzyszyć?

Megan wstała.

– Bardzo chętnie – odparła. – Chodźmy tam, napijemy się czegoś. Jak

długo można tak siedzieć i patrzeć na burzę śnieżną?

Kobiety udały się do najbliższej restauracji – „Admiral”. Po kilku

godzinach poznały się na tyle dobrze, że mogły porozmawiać ze sobą o swych

prywatnych sprawach.

– Czy ktoś z rodziny wyjdzie po ciebie w Knoxville? – spytała Kayla,

zwracając się do Megan.

– Nie. Mój dziadek zbudował ten domek, a kiedy zmarł, odziedziczyłam go

po nim. Będę więc tam sama – westchnęła. – Czułam, że muszę wyjechać ze

Springfield na jakiś czas. Ostatnie miesiące były dla mnie bardzo ciężkie. Parę

tygodni temu zwolniono mnie z pracy, a wierzcie mi, koniec roku to nic

najlepszy okres na szukanie nowej roboty. A do tego niedawno rozstałam się z

mężczyzną, z którym spotykałam się przez ostatnie dwa lata. Nie jestem z tego

powodu zrozpaczona, ale muszę przyznać, że rozstanie uraziło moją dumę.

Spojrzała na Kaylę.

– A kim jest ten twój stary znajomy? Jakąś miłością sprzed lat?

Kayla roześmiała się.

– Ależ skąd! To moja przyjaciółka, Karyn. Znamy się od trzeciej klasy

podstawówki. Kiedy zrobiłyśmy maturę, jej rodzina przeprowadziła się na

Wschodnie Wybrzeże, ale na szczęście utrzymywałyśmy kontakt telefoniczny i

mailowy. Odwiedziłam ją też parę razy. Karyn znalazła świetną pracę na

Manhattanie. I chociaż jesteśmy w stałym kontakcie, nie widziałyśmy się od kilku

lat. Chcemy to nadrobić.

– To wspaniale, że masz przyjaciółkę od tak dawna – rzekła Greta. – Mnie

tak pochłonęło małżeństwo i wychowywanie córeczki, że straciłam kontakt ze

wszystkimi znajomymi z liceum. A ty co robiłaś po maturze?

– Poszłam na studia – odpowiedziała Kayla. – Zresztą wcale ich jeszcze

nie skończyłam. Jestem na prawie i mam wrażenie, że nigdy nie uda mi się

zrobić dyplomu.

Nagle podano kolejną informację o tym, że udało się uruchomić część

pasów startowych. Kobietom było trudno się rozstać, ponieważ przez te kilka

godzin rozmowy poczuły do siebie wielką sympatię. Każda z nich cieszyła się, że

mogła podzielić się swymi przeżyciami, porażkami i obawami z osobami,

których zapewne już nigdy w życiu nie zobaczy.

– Słuchajcie, skoro wszystkie wracamy tego samego dnia przez Chicago,

może w drodze powrotnej choć na chwilę uda się nam tu spotkać i podzielić

wrażeniami? – zaproponowała Kayla. – Byłoby fajnie!

– Ja już teraz mogę wam powiedzieć, jak będzie wyglądał mój urlop –

zapewniła Megan. – W górach zapadnę w sen zimowy i prześpię cały pobyt.

Może obudzę się dopiero na wiosnę?

Kayla zwróciła się do Grety.

– A może ty z Lilly chciałabyś się ze mną spotkać w drodze powrotnej?

– Oczywiście – odpowiedziała z uśmiechem. – Chętnie wysłucham twojej

relacji z St Croix.

– Ja też – zawtórowała Megan. – Spodziewajcie się mnie na tym

spotkaniu. Chętnie się dowiem, że przynajmniej wy miałyście udany urlop.

Kobiety uściskały się na pożegnanie, a następnie ruszyły przez zapełnioną

halę odlotów i udały się do odpowiednich bramek.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ciepły strumień powietrza owiewał Megan Bennett, jadącą wynajętym

jeepem, nie dopuszczając do wnętrza auta chłodu zimnego grudniowego

wieczoru. Ten ciepły strumień nie mógł jednak rozwiać jej ponurego uczucia

pustki. Westchnęła głęboko. Po raz pierwszy w swoim dwudziestosześcioletnim

życiu miała zamiar samotnie spędzić święta.

Jechała teraz przez Harmony Falls, urokliwe miasteczko w stanie

Tennessee. W zmierzchu wczesnego wieczoru migające światełka, którymi były

przystrojone drzewa po obu stronach głównej ulicy, wiecznie zielone wieńce

przewiązane dużymi czerwonymi kokardami, zawieszone na prawie każdych

drzwiach, i elektryczne świeczki błyszczące w oknach większości domów,

przypominały jej malarstwo Thomasa Kinkade.

Przyjechałam tu, żeby uciec od świąt Bożego Narodzenia i wylądowałam

w samym środku świątecznej scenerii, pomyślała z ironią, skręcając w wąską,

ośnieżoną drogę wiodącą prosto w górę Whisper Mountain.

Gdy światła miasteczka zostały z tyłu, Megan skupiła całą uwagę, żeby

nie ześlizgnąć się w dół ze stromej, krętej drogi. Zamiast spędzania świąt w

odosobnionym domku na stokach Smoky Mountains, mogłaby spędzić je w

Illinois, w Springfield, w towarzystwie jednego ze swoich przyjaciół, lub

przyjąć zaproszenie rodziców na wyprawę do dżungli w Costa Rica, gdzie

zamierzali podpatrywać życie egzotycznych ptaków. Zważywszy jednak

wszystko, co wydarzyło się w ciągu ostatnich kilku miesięcy, nie miała ochoty

na jakiekolwiek towarzystwo ani świętowanie czegokolwiek. Wszystko, czego

pragnęła, to jakoś przetrwać te święta, z nadzieją, że nadchodzący rok będzie

lepszy od tego, który właśnie się kończył.

W ciągu ostatnich dwunastu miesięcy los boleśnie ją doświadczył.

Rozstała się z mężczyzną, z którym spotykała się od dwóch lat, uznawszy, że

ich związek nie ma przyszłości. Wskutek załamania się koniunktury została

zwolniona z biura podróży, gdzie pracowała jako agentka. Ale największym

ciosem była niespodziewana śmierć jej ukochanego dziadka, który zmarł na udar

mózgu.

Gdy w świetle reflektorów samochodu zobaczyła pierwszy słupek płotu

okalającego niewielki dom, zwolniła, by wjechać na niezwykle stromą ścieżkę

wiodącą już bezpośrednio do celu. Nigdy tu nie była, ale dziadek Bennett w

swoich opowieściach o wyprawach na połów pstrągów przedstawiał jej to

miejsce tak dokładnie, że trafiłaby tutaj nawet bez mapy.

Zaparkowała samochód na pozbawionej drzew i zarośli przestrzeni przed

zadaszonym szerokim gankiem, zbudowanym z drewnianych bali. Jakiś czas

siedziała w samochodzie, starając się ogarnąć wzrokiem domek, który

DeNosky Kathie - Dom na wzgórzu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: