LECZENIE CHOROBY ALKOHOLOWEJ.pdf

Policja Zachodniopomorska - Profilaktyka Społeczna

LECZENIE CHOROBY ALKOHOLOWEJ

Leczenie alkoholizmu jako choroby kontroli wymaga od chorego uznania, ¿e nie da siê zapanowaæ nad

piciem, utrzymaæ go w ryzach, wła¶ciwie kontrolowaæ. Dlatego jedynym wyj¶ciem jest jak mówi±

Anonimowi Alkoholicy uznaæ swoj± bezsilno¶æ wobec alkoholu i całkowicie z niego zrezygnowaæ.

Leczenie alkoholizmu jako choroby zaprzeczenia wymaga od chorego spojrzenia prawdzie w oczy,

odkłamania zafałszowanego obrazu rzeczywisto¶ci i jasnego zobaczenia, jakie spustoszenia poczynił

alkohol w jego ¿yciu. Wymaga te¿ przyswojenia sporej wiedzy o uzale¿nieniu.

Leczenie alkoholizmu jako choroby emocji wymaga od chorego, ¿eby nauczył siê na trze¼wo prze¿ywaæ

swoje uczucia: rozeznawaæ siê w nich, wytrzymywaæ je i dawaæ im wyraz.

Nie istniej± ¿adne cudowne ¶rodki, ¿adne tabletki, które uwalniałyby człowieka od nałogu. Jak widaæ,

musi to byæ długi i skomplikowany proces, w którym w dodatku konieczny jest ¶wiadomy i zaanga¿owany

współudział samego alkoholika.

Trzy nurty pomagania:

Osoba uzale¿niona mo¿e spotkaæ siê z ofert± pomocy z trzech ró¿nych stron: mo¿e korzystaæ z

profesjonalnej terapii odwykowej, przył±czyæ siê do wspólnoty Anonimowych Alkoholików b±d¼ te¿ zostaæ

członkiem klubu abstynenta. Wszystkie te nurty ł±cz± pewne wspólne przekonania na temat pomocy dla

alkoholików, ¿e jej nadrzêdnym celem jest trze¼wienie, ¿e pierwszym krokiem na tej drodze musi byæ

przyznanie siê, i¿ alkohol stanowi podstawowe ¼ródło problemów, ¿e koniecznym warunkiem zdrowienia

jest całkowita abstynencja, ¿e skuteczn± pomoc± jest korzystanie z do¶wiadczeñ i wsparcie innych

alkoholików.

O alkoholizmie mówi siê, ¿e to „choroba samotno¶ci” i niemal wszyscy niepij±cy alkoholicy te¿ tak

twierdz±. Tysi±ce alkoholików, którzy wrócili do trze¼wo¶ci stosuj±c program AA (ocenia siê, ¿e w 1999

roku na całym ¶wiecie było około trzech milionów członków AA), wracaj±c my¶lami do ostatnich lat czy

miesiêcy picia, przypomina sobie jak wyizolowani czuli siê nawet w¶ród grupy rozradowanych,

¶wiêtuj±cych jak±¶ uroczysto¶æ ludzi.

Decyzja o podjêciu trwałej abstynencji, je¿eli w ogóle zapada nale¿y do najtrudniejszych decyzji w ¿yciu

alkoholika i robi on wszystko, aby jej unikn±æ i piæ dalej. Pij±c nie mo¿na zatrzymaæ rozwoju choroby. Jej

wewnêtrzna logika prowadzi do zwiêkszenia dawki alkoholu, coraz mniej sprawny organizm intensywniej

reaguje na zatrucie, narastaj±ce konflikty z otoczeniem rodzinnym i pracowniczym powoduj± spadek

materialnego i psychicznego komfortu ¿ycia, za¶ wszystkie te niekorzystne zmiany kumuluj± siê i

powiêkszaj± z upływem lat. Dlatego uzale¿niona osoba, która pije, uzale¿nia siê coraz bardziej. Kobiety,

które jako dzieci były wykorzystywane seksualnie lub zaniedbywane, czê¶ciej maj± w dorosłym ¿yciu

problemy alkoholowe ni¿ te bez takich do¶wiadczeñ.

Nawet dzieci, które były ¶wiadkami przemocy w rodzinie, mog± uczyæ siê na¶ladowania ról agresorów lub

ofiar przekazywanych przez kolejne generacje.

Z opublikowanych prac wynika, ¿e pod wpływem alkoholu w momencie popełnienia przestêpstwa było

powy¿ej 86% zabójców, 37% sprawców napadów, 60% dokonuj±cych przestêpstw na tle seksualnym,

powy¿ej 57% mê¿czyzn i 27% kobiet bêd±cych sprawcami przemocy domowej oraz 13%

dopuszczaj±cych siê nadu¿yæ wobec dzieci (liczby te stanowiły górn± granicê oszacowañ). Jak wykazały

badania, alkohol był powodem 42% zgłaszanych na policje przestêpstw zwi±zanych z przemoc±.

http://www.profilaktyka.info.pl

Kreator PDF

Utworzono 12 May, 2009, 14:56