BIOCHEMIA
SPRAWOZDANIE
ĆWICZENIE 6
WPŁYW AKTYWATORÓWI INHIBITORÓW NA AKTYWNOŚĆ AMYLAZY ŚLINOWEJ
Sabina Spyrka
Natalia Wiśniewska
Biotechnologia II
Gr. 5
OPOLE
WPROWADZENIE
Inhibitor - związek chemiczny powodujący zahamowanie bądź spowolnienie reakcji chemicznej. Proces ten nazywa Si inhibicją. Inhibitorem można nazwać zarówno substancję powodującą spowolnienie lub zatrzymanie reakcji niekatalizowanej jak i substancję obniżającą aktywność katalizatora w reakcji katalizowanej.
Amylaza - enzym hydrolityczny z grupy hydrolaz rozkładający skrobię i inne wielocukry. Występuje w soku trzustkowym (jest produkowana przez zewnątrzwydzielniczą część trzustki) i w ślinie (jest produkowana przez ślinianki). Zapoczątkowuje proces trawienia skrobi.
Enzymy – wielkocząsteczkowe, w większości białkowe biokatalizatory przyspieszające specyficzne reakcje chemiczne wskutek obniżenia ich energii aktywacji. Badaniem enzymów i ich działania zajmuje się enzymologia.
CEL ĆWICZENIA
Poznanie wpływu aktywatorów i inhibitorów na aktywność amylazy śliny podczas hydrolizy skrobi.
PRZEBIEG DOŚWIADCZENIA
CZĘŚĆ I – Przygotowanie roztworu amylazy ślinowej
1. Przepłukałem kilka razy usta wodą destylowaną z butelki, używając kubka plastikowego.
2. Ponownie pobrałem do ust kilka cm3 wody i po 2 minutach wyplułem wodę do zlewki o pojemności 250 cm3.
3. Zabieg ten powtórzyłem kilkakrotnie, aż do otrzymania około 100 cm3 roztworu amylazy.
CZĘŚĆ II – Rozkład skrobi przez amylazę ślinową
1. Do czterech ponumerowanych probówek wprowadziliśmy po 1 cm3 1% roztworu skrobi i 1 cm3 roztworu amylazy.
2. Do pierwszej probówki natychmiast dodaliśmy 2 krople roztworu jodu, wstrząsnęliśmy i zanotowaliśmy zabarwienie roztworu.
3. Pozostałe 3 probówki umieściliśmy w łaźni wodnej w temp. 40 oC.
4. Po 30 sekundach wyjęliśmy 1. po 1 minucie 2. i po 2 minutach 3 probówkę, do wszystkich tych probówek dodaliśmy po dwie krople roztworu jodu, wstrząsnęliśmy i zanotowaliśmy zabarwienia poszczególnych roztworów.
WYNIKI I WNIOSKI:
Roztwór pierwszej probówki zabarwił się na ciemno granatowo, z drugiej na jasno granatowo, z trzeciej na bordowo ,a z czwartej na jasno brązowo (pomarańczowo). Im barwa jest jaśniejsza tym proces rozkładu skrobi jest bardziej zaawansowany. Barwa ostatniego roztworu oznacza, iż skrobia uległa znacznemu rozkładowi (dochodzi do maltozy i do glukozy)...
CZEŚĆ III – Wpływ aktywatorów i inhibitorów na aktywność amylazy śliny
1. Do trzech probówek wprowadziliśmy po 2 cm3 roztworu śliny.
2. Do 1. probówki dodaliśmy 0,3 cm3 wody destylowanej, do 2. 0,3 cm3 1 % roztworu chlorku sodu NaCl, do 3. wprowadziliśmy 0,3 cm3 1 % roztworu siarczanu miedzi CuSO4.
3. Zawartość wszystkich probówek dokładnie wymieszaliśmy.
4. Do każdej probówki dodaliśmy 0,5 cm3 1 % roztworu skrobi.
5. Pozostawiliśmy probówki w temp. Pokojowej na około 5 minut.
6. Następnie przy pomocy jodyny sprawdziliśmy stopień rozłożenia skrobi (wprowadziliśmy po jednej kropli jodyny do probówek).
7. Na podstawie obserwacji barwy roztworów stwierdziliśmy, który z badanych związków jest aktywatorem amylazy ślinowej (przyśpiesza rozkład skrobi), a który hamuje jej rozkład (inhibitor amylazy ślinowej).
H2O – brązowy
NaCl – żółty
CuSO4 – granatowy
W wodzie destylowanej proces rozkładu skrobi zachodzi z normalną szybkością. Barwa żółta roztworu wskazuje, iż proces rozkładu skrobi zachodzi szybciej (NaCl jest więc aktywatorem tego procesu). Barwa granatowa wskazuje, iż proces rozkładu skrobi nie zaszedł (CuSO4 jest więc inhibitorem tego procesu), metale ciężkie denaturyzuje białko enzymatyczne.
Aktywator przyśpiesza, a inhibitor spowalnia, bądź całkowicie zatrzymuje proces.
biobird