Elektrokardiogram
Standardowe EKG wykonuje się przy pomocy 12 odprowadzeń:
a) 3 dwubiegunowe kończynowe Einthovena (I , II , III)
b) 3 jednobiegunowe kończynowe wzmocnione Goldbergera (aVR, aVL, aVF)
c) 6 jednobiegunowych przedsercowych Wilsona (V1, V2, V3, V4, V5, V6)
Ad. a) Odprowadzenia dwubiegunowe kończynowe Einthovena
W tym odprowadzeniu umieszczamy 4 elektrody na ciele badanego:
- elektroda czerwona – prawa ręka (RA)
- elektroda żółta – lewa ręka (LA)
- elektroda zielona – lewa goleń (LF)
- elektroda czarna – prawa goleń (tzw. punkt odniesienia; ziemia)
Pomiędzy pierwszymi trzema w/w elektrodami wykonuje się pomiar różnicy potencjałów (w mV):
- odprowadzenie I – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa ręka" a "prawa ręka" (LA – RA)
- odprowadzenie II – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa goleń" a "prawa ręka" (LF – RA)
- odprowadzenie III – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa goleń" a "lewa ręka" (LF – LA)
Ad. b) Odprowadzenia jednobiegunowe kończynowe wzmocnione Goldbergera
Z powyższych 3 elektrod odczytujemy również wzmocnione sygnały:
- odprowadzenie aVR – z elektrody "prawa ręka" (RA)
- odprowadzenie aVL – z elektrody "lewa ręka" (LA)
- odprowadzenie aVF – z elektrody "lewa goleń" (LF)
Ad. c) Odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe Wilsona
W standardowym 12-odprowadzeniowym EKG wykorzystuje się 6 elektrod jednobiegunowych przedsercowych Wilsona:
- V1 – elektroda w prawym czwartym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) przy brzegu mostka
- V2 – elektroda w lewym czwartym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) przy brzegu mostka
- V3 – w połowie odległości pomiędzy elektrodami V2 a V4
- V4 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii środkowo-obojczykowej lewej
- V5 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii pachowej przedniej lewej
- V6 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii pachowej środkowej lewej
Chrapciolek