Modlitwa Powszechna

Początki modlitwy powszechnej

              Początków modlitwy powszechnej należałoby szukać podobnie jak całej liturgii słowa, w nabożeństwie synagogalnym. Na to nabożeństwo składało się: czytanie Tory i ksiąg prorockich, komentarz, homilia – targum, a także wyznanie wiary, modlitwa i błogosławieństwo aaronowe. W szabat nabożeństwo kończyło się modlitwami w różnych intencjach np.: za naród, za władców żydowskich, za osoby zasłużone, za chorych, za zagrożonych w wierze, wszyscy zebrani zatwierdzali je przez doksologię Amen.

Układ modlitwy powszechnej

              Modlitwa powszechna w naszych wspólnotach niejednokrotnie wymaga ożywienia. Wciąż pojawiają się pytania o jej ukształtowanie. Dlatego wydaje się zasadne przypomnienie, w zwartej formie, najważniejszych zasad związanych z modlitwą wiernych.

Modlitwa powszechna nie powinna zawierać pouczeń, powinna być jasna bez trudnych słów i powinna mieć charakter próśb. Ilość wezwań jest  od 5-6, nie powinna przekraczać 6 /tylko w szczególnych przypadkach/ Modlitwa powszechna nie może zawierać mniej niż 4  podstawowe wezwania.

              Prowadzenie do modlitwy powszechnej należy do kapłana. On rozpoczyna ją wezwaniem  wszystkich obecnych do wspólnego błagania i po skończonych wezwaniach odmawia modlitwę końcową.

Z reguły zanosi się modlitwy do Boga w następującej kolejności:

1.      w potrzebach  Kościoła – rozwój Kościoła, papież, biskupi, kapłani, diakoni, misje, powołania, zjednoczenie chrześcijan, diecezja, katecheci, seminaria, świątynie, prymicjanci, pielgrzymki np.: Módlmy się za wyświeconych wczoraj W Gdańsku kapłanów, aby całym swoim życiem wiernie naśladowali Chrystusa.

2.      za rządzących państwami i o zbawienia całego świata -  rządzący, pokój, zbiory, instytucje, pogoda, zawody, młodzież, dzieci, rodzice, narzeczeni, poszanowanie praw człowieka, sprawiedliwość, postęp duchowy, polityczny, gospodarczy np.: Módlmy się za broniących pokoju i sprawiedliwości, by ich ofiara powstrzymała od nienawiści, nowych wojen i zniszczeń.

3.      za ludzi doświadczonych różnymi trudnościami – cierpiący fizycznie i duchowo, znajdujący się w różnych potrzebach, chorzy, niepełnosprawni, samotni, umarli i konający, rodzina zmarłego, emigranci, zniechęceni, pogrążeni w nałogach, kuszeni, grzesznicy, upadający, ofiary wypadków, katastrof, wojen i klęsk żywiołowych np.: Módlmy się za ofiary trzęsienia ziemi w Armenii, by Pan ochronił ich przed potępieniem.

4.      za miejscową wspólnotę – zgromadzeni na Mszy św. intencje lokalnego kościoła, miasto, solenizanci, potrzeby parafii, rekolekcje, misje parafialne, duszpasterstwa np.” Módlmy się za duszpasterstwa działające w naszej parafii, by ich celem był Jezus Chrystus, który jest Drogą, Prawdą i Życiem.

Zgodnie z ustaleniami Konferencji Episkopatu Polski wezwania  muszą być zawsze przygotowane i sprawdzone, także w Mszach św. dla grup specjalnych. W związku z tym należy uznać za błędną praktykę tzw. Spontanicznej modlitwy powszechnej, która polega na tym, że każdy uczestnik Mszy św. może wypowiedzieć jakiekolwiek wezwanie modlitwy wiernych. 

W formułowaniu modlitwy powszechnej należy odrzucić dość często się pojawiające wezwanie – przedstawmy w ciszy swoje własne prośby – takie wezwanie przeczy charakterowi modlitwy powszechnej tego względu iż jest to modlitwa Kościoła, zanoszona w imieniu wszystkich wiernych.

1