006.pdf

Dla mojego najmłodszego syna Ewretta,

który sprawił, że znów poczułem się młody,

z żarliwą nadzieją, że gdy dorośnie na tyle,

aby przeczytać tę opowieść,

będzie miał za sobą dzieciństwo idealne

lub będzie w jego trakcie,

możliwie jak najbardziej różne

od opisanego w niniejszej książce.

To, co my, a w każdym razie ja, tak pewnie nazywamy pamięcią - w

odniesieniu do chwili, sceny, faktu ocalonego przed zapomnieniem - tak

naprawdę stanowi formę opowieści, która nieustannie płynie w naszym umyśle i

zmieni się przy każdej próbie werbalizacji. Zycie kryje w sobie zbyt wiele

sprzecznych interesów emocjonalnych, aby podlegać bezkrytycznej akceptacji, i

być może zadaniem opowiadającego jest w taki sposób przedstawić fakty, by

zgadzały się z zakończeniem. Tak czy inaczej, mówiąc o przeszłości, kłamiemy

jak z nut.

William Maxwell, „Do widzenia, do jutra”

• • • • •

Morze Północne i Bałtyckie