POLITYKA KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO.doc

Polityka kształcenia zawodowego.

Instytucje europejskie w coraz większym stopniu zajmują się różnymi kwestiami społecznymi. W kwestii kształcenia pracowników są to działania prowadzące do ich rozwoju kompetencji, wiedzy, umiejętności, doświadczenia, postaw w pracy zawodowej. Na tle zmieniających się warunków i wymogów rynku pracy, takie działania są bardzo potrzebne. Co raz więcej pracodawców zdaje sobie sprawę z bezcenności dobrego personelu. Jednak, większość z nich wie również, że aby taki personel posiadać, to należy stworzyć i warunki odpowiednie do tego, aby pracownicy częściej wkładali więcej wysiłku w pracę, aby byli bardziej wydajni. Dlatego do rozwoju pracowników niezbędne są szkolenia i kształcenie ich umiejętności.

Pod pojęciem szkolenia należy rozumieć przyuczenie do zawodu, podnoszenie kwalifikacji zawodowych lub naukę umiejętności poszukiwania i uzyskiwania zatrudnienia. Przekwalifikowanie natomiast ma na celu zmianę posiadanych kwalifikacji np. w związku z brakiem propozycji odpowiedniego zatrudnienia. Przykładem takiej sytuacji jest kobieta, która kształciła się zawodowo w kierunku ceramik wyrobów technicznych i użytkowych , ponieważ na terenie, na którym wychowywała się było duże zapotrzebowanie na osoby z tym zawodem. Po wyjściu za mąż zmienia miejsce zamieszkania, gdzie nie ma w/w fabryki mogącej zapewnić jej odpowiednie miejsce pracy.

Podstawowe formy kształcenia, dokształcania, a także doskonalenia w formach pozaszkolnych to przede wszystkim studia podyplomowe, kursy oraz seminaria. Mogą być również organizowane inne formy, np. staże zawodowe, staże specjalizacyjne, praktyki zawodowe, samokształcenie kierowane, szkolenie przywarsztatowe, instruktaż. Ważnym elementem kształcenia, czy w ogóle argumentem, który powinien za nim przemawiać jest to, że sprzyja ono poszerzaniu horyzontów pracownika oraz rozwojowi jego osobowości. Ponadto szkolenia wyzwalają w ludziach innowacyjność, zmieniają rutynowe przyzwyczajenia, a także rozwijają samodzielność i przedsiębiorczość. Poza tym, mimo, że niewielu pracodawców zauważa tę zaletę szkoleń, to są one swego rodzaju wynagrodzeniem, są uznawane jako wyróżnienie, zaspokajają potrzeby samorealizacji pracowników. Jest jeszcze jeden środek motywujący do kształcenia zawodowego , a mianowicie podwyższenie jakości i różnorodności kursów gwarantuje znalezienie lepszej i lepiej płatnej pracy.

W ostatnim czasie zaczyna się łączyć kształcenie zawodowe i ogólne w jeden cykl nauczania, co ma spowodować wszechstronniejsze wyedukowanie ludzi młodych wkraczających na rynek pracy.

Ważnym zadaniem polityki kształcenia zawodowego jest też informowanie pracowników w zakładach pracy o potrzebie dokształcania i podwyższania przez nich kwalifikacji zawodowych celem dostosowania do bieżących oczekiwań rynku pracy. Zatrudnieni dziś pracownicy mogą okazać się zupełnie nie na miejscu jutro, kiedy trzeba będzie zmienić profil firmy. Wówczas należy przeliczyć sobie to, czy nie lepiej posłać zaufany, sprawdzony personel na dokształcanie niż zwalniać go i przeprowadzać nową rekrutację. Zmiana kierunku kształcenia należy także od wprowadzania nowych technologii. np. W ostatnim okresie widać intensywne przebudowywanie budżetów reklamowych i przepływ środków z klasycznych ("tradycyjnych") mediów do Internetu. 

Charakterystyka kształcenia zawodowego w Unii Europejskiej.

              Jednym z największych obecnie problemów społeczno-gospodarczych i politycznych, z jakimi borykają się współczesne społeczeństwa jest bezrobocie. Jego poziom jest jedną z podstawowych miar niesprawności systemu społeczno - gospodarczego, a swym szerokim spektrum problem ten obejmuje wiele płaszczyzn życia.

Dynamika stopy bezrobocia rejestrowanego od 1990 roku w Polsce

Dynamika stopy bezrobocia (%) w Unii Europejskiej

* oraz w „Starej Unii” (UE15)
w okresie od III kwartału 2006 do II kwartału 2008 roku

Stopa bezrobocia (%) w Unii Europejskiej w latach 1998-2007 - dane roczne