BAS SET HO UND.pdf

Wzorzec FCI nr 163 /27.01.2011/GB

BASSET HOUND

Pochodzenie: Wielka Brytania.

Data publikacji oryginalnego wzorca: 13.10.2010

Użytkowość: Pies gończy.

Klasyfikacja FCI: grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne.

sekcja 1.3. Małe psy gończe.

Podlega próbom pracy.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:

Uważa się, że baset wyhodowany został w średniowieczu przez

mnichów francuskich do polowania w gęstym poszyciu leśnym; pracuje

z nosem przy ziemi. Jest on blisko spokrewniony z całą rodziną francus-

kich basetów, ale swą obecną postać zawdzięcza hodowcom brytyjskim.

Pies ten zdolny jest podążać za swą najczęstszą zdobyczą – zającem –

z uporem, stosunkowo wolnym tempem, na znacznych dystansach.

WRAŻENIE OGÓLNE:

Pies gończy, krótkonożny, o znacznej masie, proporcjonalny, stylowy.

Należy pamiętać, że jest to pies pracujący i musi być zdolny do

pełnienia swych funkcji, a zatem powinien być mocny, sprawny i nad-

zwyczaj wytrzymały w polu.

ZACHOWANIE/TEMPERAMENT:

Pies wytrwały, pracujący węchem, posiadający instynkt sfory, o głębo-

kim, melodyjnym głosie, bardzo wytrzymały podczas polowania.

Łagodny, nigdy agresywny, albo lękliwy. Uczuciowy.

GŁOWA:

Mogą się na niej tworzyć małe zmarszczki, nad i przy oczach; skóra na

głowie musi być zawsze na tyle obfita, żeby marszczyła się lekko, gdy

jest przesunięta do przodu, lub gdy głowa jest opuszczona.

Mózgoczaszka:

Górna linia kufy jest prawie równoległa do górnej linii mózgoczaszki,

i nie jest od niej dużo dłuższa.

Czaszka: Wysklepiona, z wyraźnym guzem potylicznym. Czoło średniej

szerokości, głowa zwęża się lekko w stronę kufy.

Stop: Umiarkowanie zaznaczony.

Trzewioczaszka:

Nos: Całkowicie czarny, z wyjątkiem psów o jasnym umaszczeniu,

u których może być brązowy lub wątrobiany. Nozdrza duże,

rozwarte; nos może lekko wystawać przed wargi.

Kufa: Wąska, ale nie spiczasta.

Wargi: Górne wyraźnie przykrywają dolne.

Uzębienie: Szczęki mocne, z idealnym zgryzem nożycowym, tzn.

siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi

ściśle oraz są prawidłowo osadzone w szczękach, uzębienie kom-

pletne i regularne.

Oczy: W kształcie rombu, ani wyłupiaste, ani zbyt głęboko osadzone,

ciemne, ale u psów o jasnym umaszczeniu mogą być

jasnobrązowe. Wyraz ich jest łagodny i poważny. Oczy jasne lub

żółte są wysoko niepożądane.

Uszy: Nisko osadzone, tuż poniżej linii oczu. Długie, ale nie przesadnie,

sięgają tylko trochę dalej niż do końca kufy o prawidłowej

długości. Wąskie na całej długości, zawijają się do wewnątrz.

Bardzo miękkie, delikatne i aksamitne.

SZYJA:

Mocno umięśniona, dobrze wysklepiona, dość długa, z wyraźnie zaz-

naczonym, ale nie przesadnym podgardlem.

TUŁÓW:

Długi i głęboki na całej długości; kłąb i lędźwie znajdują się w przy-

bliżeniu na tej samej wysokości.

Grzbiet: Dość szeroki, prosty. Od kłębu do lędźwi grzbiet nie powinien

być zbyt długi.

Lędźwie: Mogą być nieznacznie wysklepione.

Klatka piersiowa: Patrząc od przodu, przedpiersie jest znakomicie dos-

tosowane kształtem do wygięcia przedramienia. Rękojeść mostka

wydatna, klatka piersiowa nie jest ani wąska, ani nadmiernie

głęboka. Żebra są wyraźnie zaokrąglone, ale nie beczkowate,

długie, zachodzące daleko do tyłu.

Linia dolna i brzuch: Pomiędzy najniższa partią klatki piersiowej

a podłożem powinna być dostateczna przestrzeń, aby pies mógł

poruszać się swobodnie w każdym terenie.

OGON:

Dobrze osadzony, dość długi, mocny u nasady i zwężający się ku

końcowi, na spodniej stronie porośnięty umiarkowaną ilością twardego

włosa.

W ruchu łagodnie wzniesiony, szablasto wygięty. Nigdy nie zakręcony,

ani pionowo noszony.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:

Wygląd ogólny: Ramię lekko zakrzywione do środka, ale nie tak aby

utrudniało swobodną akcję kończyn, lub by kończyny stykały się

w postawie czy w ruchu. Na dolnych partiach nóg skóra może

być trochę, ale nigdy nie nadmiernie pofałdowana.

Łopatka: Ułożona wyraźnie ukośnie, nieprzeładowana

Łokcie: Dobrze przylegające do boków, niewykręcone ani do wewnątrz

ani na zewnątrz.

Przedramię: Krótkie, mocne, o masywnym kośćcu.

Nadgarstek: Koziniec wysoce niepożądany.

Łapy: Duże, zwarte, o mocnych opuszkach. Łapy przednie mogą być

skierowane prosto do przodu lub lekko zwrócone na zewnątrz;

w każdym jednak przypadku w postawie stojącej powinny równo

opierać się o podłoże tak, aby masa ciała była równomiernie

rozłożona na palce i opuszki. Łapy pozostawiają ślady dużego psa,

a żadna część łapy pozbawiona opuszki nie kontaktuje się z pod-

łożem.

Kończyny tylne:

Wygląd ogólny: mocno umięśnione i szeroko rozstawione, oglądane

z tyłu pośladki krągłe. Skóra na śródstopiach może być pomarsz-

czona, a na piętach tworzyć niewielką fałdę; w żadnym razie

żadna z tych cech nie może być przesadnie wyrażona.

Kolano: Dobrze kątowane.

Stawy skokowe: Niskie. Śródstopia w naturalnej postawie troszkę pod-

stawione pod tułów, nie wykręcone na zewnątrz i do wewnątrz.

Łapy: Masywne, o mocnym kośćcu i grubych opuszkach. W postawie

stojącej powinny równo opierać się o podłoże tak, aby masa ciała

była równomiernie rozłożona na palce i opuszki. Łapy

pozostawiają ślady dużego psa, a żadna część łapy pozbawiona

opuszki nie kontaktuje się z podłożem.

CHODY:

Najważniejsze dla zapewnienia sprawności użytkowej psa. Akcja

mocna, płynna i swobodna, kończyny przednie mają daleki wykrok,

tylne dają mocny napęd, chody zarówno przodem, jak i tyłem swo-

bodne. Niedopuszczalny jest sztywny, spętany chód w stawach

skokowych lub kolanach. Żaden z palców nie może być nigdy ciągnięty

po ziemi.

SKÓRA:

Luźna, elastyczna, ale nie przesadnie.

Sierść: Włos gładki, krótki, zwarty, ale niezbyt cienki. Wszystkie kontu-

ry o czystych liniach, bez frędzli. Włos długi, miękki, z frędzlami

stanowi poważną wadę.

Maść: Umaszczenie zazwyczaj trójbarwne (czerń, biel i rude); dwu-

barwne (cytrynowe z białym); ale wszystkie umaszczenie

występujące u psów gończych są dopuszczalne.

WIELKOŚĆ:

Wysokość w kłębie od 33 do 38 cm

WADY:

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane

jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na

zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykony-

wania pracy, do której był przeznaczony.

WADY DYSKFALIFIKUJĄCE:

- Agresja lub wyraźna lękliwość

- Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru

powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie

umieszczone w worku mosznowym.

Wersja polska - styczeń 2011

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: