Polska Norma Ewakuacyjna
Definicje
1. droga ewakuacyjna
cały odcinek drogi poziomej i pionowej do przebycia z dowolnego punktu budynku do wyjścia końcowego na przestrzeń otwartą lub do innej strefy pożarowej
2. droga pożarowa
droga o określonych parametrach, umożliwiająca dojazd do określonych obiektów jednostkom ochrony przeciwpożarowej
3. pomieszczenie zagrożone wybuchem
pomieszczenie, w którym może wytworzyć się mieszanina wybuchowa powstała z wydzielającej się takiej ilości palnych gazów, par, mgieł lub pyłów, której wybuch mógłby spowodować przyrost ciśnienia w tym pomieszczeniu przekraczający 5 kPa.
4. system oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych
komplikacja oświetlenia ewakuacyjnego i znaków ewakuacyjnych umożliwiająca szybką i bezpieczną ewakuację ludzi z miejsca zagrożenia.
1. System oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych polega na odpowiednim dobraniu sposobu oświetlenia drogi ewakuacyjnej z odpowiednim rozmieszczeniem znaków ewakuacyjnych.
Rozróżnia się:
-wysoko umieszczone oświetlenie podstawowe
-wysoko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne
-nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne
-wysoko umieszczone znaki ewakuacyjne
-nisko umieszczone znaki ewakuacyjne
2. W zależności od obiektu w jakim przebiega droga ewakuacyjna, stopnia niebezpieczeństwa, liczby potencjalnych osób przebywających w danym obiekcie, rodzaju obiektów i innych warunków środowiskowych system oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych powinien być dobrany indywidualnie.
3. Podstawowy system oświetlenia i oznakowania dróg ewakuacyjnych powinien składać się z wysoko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego oraz wysoko umieszczonych znaków ewakuacyjnych. System ten może być uzupełniony nisko umieszczonym oświetleniem ewakuacyjnym i nisko umieszczonymi znakami ewakuacyjnymi, np. w przypadku możliwości dużego zadymienia.
4. Jeżeli zastosowanie wysoko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego i wysoko umieszczonych znaków ewakuacyjnych nie jest możliwe, system ten może składać się z tylko nisko umieszczonego oświetlenia ewakuacyjnego i nisko umieszczonych znaków ewakuacyjnych .
5. W przypadku braku oświetlenia ewakuacyjnego (występuje tylko oświetlenie podstawowe), należy stosować dodatkowe oznakowanie dróg ewakuacyjnych.
1. Wysoko umieszczone oświetlenie podstawowe i/lub ewakuacyjne powinno być usytuowane powyżej 200 cm od podłogi.
2. Wysoko umieszczone znaki ewakuacyjne powinny być zgodne z PN pod względem barwy, wielkości i grafiki. Wysokość umieszczenia znaków: na ścianach- od 150 cm do 200 cm do podłogi, zawieszone- powyżej 200 cm od podłogi.
3. Nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne powinno być osiągnięte poprzez:
-punktowe źródła światła- źródło światła emitujące światło powierzchni punktowej rozstawione w łańcuszku w odległości max. 20 cm lub przez płaskie oprawy oświetlenia miejscowego o wymiarach od 7,5 do 10 cm x 15 cm do 20 cm ustawione w łańcuszku w odległości max. 35 cm;
-liniowe źródło światła w postaci pasa o szerokości od 2 cm do 5 cm w wysokich wartościach natężenia oświetlenia lub w postaci pasa o szerokości od 15cm do 20 cm o niskich wartościach natężenia oświetlenia.
4. Nisko umieszczone oświetlenie ewakuacyjne wytyczające drogę ewakuacji powinno być usytuowane nie wyżej niż 40 cm od podłogi.
1. Wymagania dotyczące oznakowania
Niezbędne informacje do ewakuacji można uzyskać poprzez:
a) umieszczenie w miejscach widocznych wykazów telefonów alarmowych oraz instrukcji postępowania na wypadek pożaru;
b) oznakowanie znakami bezpieczeństwa zgodnie z Polskimi Normami
-drogi, wyjścia i kierunków ewakuacji;
-miejsca usytuowania urządzeń przeciwpożarowych;
-lokalizacji przeciwpożarowych wyłączników prądu oraz głównych zaworów gazu;
-pomieszczeń, w których występują materiały niebezpieczne pożarowo.
2. Podstawową zasadą rozmieszczenia znaków ewakuacyjnych na drodze ewakuacyjnej jest, że każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym może pojawić się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, powinien być widoczny znak ewakuacyjny. Przy rozmieszczeniu znaków ewakuacyjnych należy zwrócić uwagę na ich usytuowanie w stosunku do źródeł światła. Należy dążyć do umieszczenia znaków ewakuacyjnych możliwie blisko źródła światła w celu zapewnienia ich dostatecznej luminacji. Wymiary znaków ewakuacyjnych są uzależnione od odległości z jakiej znak ten powinien być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi.
1. W zależności od pomieszczeń i oświetlenia drogi ewakuacyjne można oznaczyć:
a) znakami ewakuacyjnymi fosforoscencyjnymi;
b) znakami ewakuacyjnymi podświetlanymi;
c) znakami ewakuacyjnymi fosforoscencyjnymi i znakami ewakuacyjnymi podświetlonymi.
2. Znaki ewakuacyjne wykonane na materiale fosforoscencyjnym powinny być stosowane tam, gdzie funkcjonuje oświetlenie dzienne i/lub elektryczne podstawowe, oświetlające te znaki w czasie wystarczającym do dostarczenia materiałom fosforoscencyjnym niezbędnej energii.
3. Znaki ewakuacyjne podświetlane powinny być stosowane tam, gdzie pomieszczenia lub drogi ewakuacyjne nie są oświetlone światłem dziennym lub sztucznym przez długie okresy i materiały fosforoscencyjne nie mogą się naładować, a mianowicie:
- w teatrach, w kinach, gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone podczas przedstawień;
- tam, gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone z braku instalacji elektrycznej;
-tam, gdzie drogi ewakuacyjne lub ich części nie są oświetlane przez długie okresy.
4. Znaki ewakuacyjne fosforoscencyjne można stosować na przemian ze znakami ewakuacyjnymi podświetlanymi, np. w teatrach i kinach, gdzie drogi ewakuacyjne nie mogą być okresowo oświetlone podczas przedstawień, można zastosować na sali widowiskowej znaki ewakuacyjne podświetlane a na korytarzach i schodach mogą być znaki ewakuacyjne fosforoscencyjne.
1. Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE
Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE należy stosować do oznakowania drzwi przegradzających ustaloną drogą ewakuacji, takich jak
a) wyjścia ewakuacyjne z pomieszczeń, w których są wymagane co najmniej dwa takie wyjścia;
b) wyjścia prowadzące z budynku, innego obiektu budowlanego na zewnątrz;
c) wyjścia prowadzące do innej strefy pożarowej, w tym na obudowaną i zamkniętą klatkę schodową w budynku o wysokości 25 m. (wysokim lub wysokościowym)
d) wyjścia prowadzące przez przedsionek i drzwi wejściowych z przedsionka.
Znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinien być umieszczony nad drzwiami.
Rozmiary znaku WYJŚCIE EWAKUACYJNE powinny być dostosowane do odległości, z jakiej znak ten powinien być dostrzegany przez ewakuujących się ludzi, a także do ewentualnego jego przesunięcia w stosunku do normalnej linii środkowej widzenia.
2. Znaki DRZWI EWAKUACYJNE I KIERUNKU DROGI EWAKUACYJNEJ
Znak DRZWI EWAKUACYJNE i znak KIERUNEK DO WYJŚCIA EWAKUACYJNEJ należy stosować do oznakowania drzwi skrzydłowych przegradzających ustaloną drogę ewakuacyjną, w tym także drzwi wejściowych do przedsionka.
Znakowi DRZWI EWAKUACYJNE powinien towarzyszyć znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ umieszczony na drodze ewakuacyjnej, chyba że drzwi są bezpośrednio widoczne. W przypadku zmiany kierunku drogi ewakuacyjnej za drzwiami skrzydłowymi przegradzającymi ustaloną drogę ewakuacyjną należy znak DRZWI EWAKUACYJNE i znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ umieścić razem nad drzwiami skrzydłowymi zgodnie z wariantami zmiany kierunku drogi ewakuacyjnej.
W przypadku gdy droga ewakuacyjna nie zmienia kierunku, nad drzwiami skrzydłowymi należy umieścić sam znak DRZWI EWAKUACYJNE.
3. Znaki KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ, KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W DÓŁ i KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W GÓRĘ
Znak KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ należy stosować do oznakowania miejsc, w których kierunek ewakuacji może budzić wątpliwości, a mianowicie:
a) gdy nie jest widoczny znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE lub znak DRZWI EWAKUACYJNE;
b) gdy widoczny jest więcej niż jeden znak WYJŚCIE EWAKUACYJNE, a ludzie zgodnie z planem ewakuacyjnym powinni przemieszczać się tylko w kierunku jednego z tych znaków.
4. Znaki: KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ SCHODAMI W DÓŁ i KIERUNEK DO WYJŚCIA DROGI EWAKUACYJNEJ W GÓRĘ należy stosować wówczas, gdy droga ewakuacyjna przebiega schodami.
Znaki te powinny być umieszczone:
a) na ścianie przylegającej do tego biegu schodów którymi prowadzi droga ewakuacyjna, jeżeli znak ten będzie widoczny z korytarza lub pomieszczeń wychodzących bezpośrednio na schodach;
b) nad drogą ewakuacyjną prostopadle do kierunku ruchu ludzi, w osi tego biegu schodów którym przebiega droga ewakuacyjna;
c) nad drzwiami przegradzającymi drogę ewakuacyjną, jeżeli bezpośrednio za nimi znajdują się schody usytuowane:
-na przedłużeniu dotychczasowej drogi,
-prostopadle do dotychczasowej drogi, przy czy droga ewakuacyjna prowadzi na bliższą z biegów tych schodów
Znaki wymienione powyżej powinny być umieszczone na wysokości około 150cm od podłogi, odpowiadające średniej wysokości normalnej linii środkowej widzenia, lub nad drogą ewakuacyjną na wysokości ponad 200 cm od podłogi i tam gdzie jest to możliwe, prostopadle do kierunku ruchu informowanych ludzi.
5. Znaki: PRZESUNĄĆ W CELU OTWARCIA, PCHAĆ ABY OTWORZYĆ, CIĄGNĄĆ ABY OTWORZYĆ i STŁUC ABY UZYSKAĆ DOSTĘP
Znak PRZESUNĄĆ W CELU OTWARCIA powinien być umieszczony na drzwiach przesuwanych wyjścia ewakuacyjnego, jeżeli stosowanie tych drzwi jest dozwolone. Strzałka powinna wskazywać kierunek otwierania drzwi przesuwanych. Znak ten powinien być stosowany ze znakiem DRZWI EWAKUACYJNE.
Znak PCHAĆ ABY OTWORZYĆ powinien być umieszczany na drzwiach wyjścia ewakuacyjnego, które otwierają się pod wpływem pchnięcia.
Znak CIĄBNĄĆ ABY OTWORZYĆ powinien być umieszczany na drzwiach, które otwierają się poprzez pchnięcie
Znak STŁUC ABY UZYSKAĆ DOSTĘP powinien być stosowany w miejscu, gdzie jest niezbędne stłuczenie szyby w celu uzyskania dostępu do klucza lub systemu otwarcia, lub gdy jest niezbędne rozbicie przegrody w celu uzyskania możliwości wyjścia.
1. Wytyczne ogólne
Na drodze ewakuacyjnej oprócz oznakowania znakami ewakuacyjnymi można stosować dodatkowe oznakowanie w postaci pasów z materiału fosforoscyjnego, w celu:
-ułatwienia identyfikacji drzwi w pomieszczeniach i na drogach ewakuacyjnych;
-dostarczanie wyraźnej i jednoznacznej informacji o kierunku ewakuacji - w postaci oznakowania linią ciągłą drogi tam, gdzie mogą pojawić się wątpliwości dotyczące kierunku;
-specjalnego oznaczenia zarysów schodów i wszelkich innych zmian poziomu podłogi;
-oznaczenia specyficznych przeszkód na drodze, takich jak niebezpieczne zwężenia, obniżenia, słupy i krawędzie.
1. Niezależnie od zastosowanych znaków ewakuacyjnych, umieszczanych nad drzwiami wyjściowymi z pomieszczeń i nad drzwiami na drogach ewakuacyjnych można zastosować dodatkowe oznakowania ościeżnicy tych drzwi pasami z materiału fosforoscyjnego. Zaleca się szerokość pasa, co najmniej 2 m. Można także zastosować podkład z materiału fosforoscyjnego podkreślający zarys klamek i zasuw
2. W przypadku gdy może nastąpić przerwanie ciągłości informacji wizualnej dostarczanej przez znaki lub gdy przebieg dróg ewakuacyjnych jest skomplikowany można zastosować ciągłe oznakowanie linii dróg w formie zapasów z materiału fosforoscencyjnych umieszczonych na podłodze lub na ścianach bocznych korytarzy.
3. Oznakowania podłogowe dróg ewakuacyjnych powinny mieć postać linii ciągłej, biegnącej na środku drogi ewakuacyjnej lub dwóch linii ograniczających po jej obu stronach. Oznakowanie podłogowe może też być w postaci strzałek umieszczonych na podłodze, wskazujących kierunek ewakuacji.
4. Boczne oznakowania schodów na powierzchni ścian powinny mię szerokość co najmniej 5 cm i powinny biec wzdłuż miejsca zetknięcia stopnia i ściany. Można także oznaczać krawędzi stopni schodów paskiem o szerokości co najmniej 1 cm .Jeżeli jest to możliwe, należy także oznakować poręcze schodów, co może być dodatkowo pomocne w orientacji. Oznakowanie schodów powinno mieć początek, przebieg oraz zakończenie jednoznacznie określone.
5. Przeszkody na drodze, takie jak niebezpieczne występu muru, kolumny, obniżenie stropy, rury biegnące dołem, przedmioty utrudniające ruch (np. maszyny), należy oznaczyć specjalną taśmą w żółto - czarne ukośne pasy i ewentualnie linią omijającą w postaci pasa z materiału fosforoscyjnego szerokość co najmniej 5 cm, umieszczonego na podłodze.
6. Materiał fosforoscencyjny jako tło dróg ewakuacyjnych.
Materiał fosforoscencyjny może być stosowany jako tło planów dróg ewakuacyjnych. Schemat, symbole i opisy powinny być wówczas tak wykonane, by osiągnąć odpowiedni kontrast ciemnego pisma na jasnym tle. Wysokość liter nie może być mniejsza niż 0,5 cm. Jako symbole należy stosować zminiaturyzowane rysunki znaków bezpieczeństwa.
1. Droga pożarowa powinna umożliwiać dojazd jednostek ochrony przeciwpożarowej do pożaru o każdej porze roku bez jakichkolwiek przeszkód.
Droga pożarowa powinna być oznakowana znakiem składającym się ze znaku NIE ZASTAWIAĆ oraz znaku dodatkowego DROGA POŻAROWA.
Znaki DROGA POŻAROWA powinny być widoczne o każdej porze doby, a sposób ich rozmieszczenia wzdłuż drogi pożarowej nie powinien budzić wątpliwości u kierujących jednostkami ochrony przeciwpożarowej.
Znaki DROGA POŻAROWA powinny być umieszczone po prawej stronie jezdni, na wysokości co najmniej 2 m od powierzchni drogi. Znaki powinny być umocowane na konstrukcjach wsporczych, tj. słupach, ramach, wysięgnikach, konstrukcjach bramowych itp. wykonanych z materiałów trwałych.
Znak powinien być wykonany z materiału fosforoscencyjnego lub odblaskowego w takiej wielkości, aby był dobrze widoczny ze znacznej odległości. Przy każdej zmianie kierunku drogi powinien być umieszczony znak wskazujący kierunek jazdy oraz znak DROGA POŻAROWA.
Przy umieszczaniu znaków DROGA POŻAROWA należy uwzględniać czynniki mogące wpłynąć na możliwości ich zauważenia i odczytania, jak np. obecność obiektów budowlanych, drzew, krzewów itp. Mogących zasłaniać znak.
mimo87