Diament.doc

Diament

Czysty węgiel C, jego najcenniejsza postać przezroczysta nazywana jest brylantem “czystej wody”. Bezbarwne diamenty stanowią nieznaczny procent wydobywanych kamieni, pozostałą część stanowią diamenty przeważnie o zabarwieniu: żółtawym, pomarańczowym, brunatnym, zielonkawym i czerwonym. Występuje też odmiana czarna zwana – karbonado. Diament jest najtwardszym ze wszystkich minerałów, o czym świadczy to, że przewyższa twardość korundu ok. 280 razy, a kwarcu aż ponad 1000 razy. Nie ulega ścieraniu ale jest krychy, rozpryskliwy pod uderzeniem. Średnia jego gęstość wynosi 3,52 g/cm3, a w silniejszym płomieniu ulega spaleniu na CO2. Nie rozpuszcza się w kwasach i zasadach.
Ten najcenniejszy kamień szlachetny, przywieziony przez wojowników Aleksandra Wielkiego do Europy nie wzbudził na początku żadnego zachwytu i sprzedawany był w cenie górskiego kryształu.
Dotychczas poświęcono mu ok. 3500 rozpraw naukowych i ok. 2000 opowieści. W 1650 roku opracowano szlif zwany brylantem o 58 płaszczyznach (32 na górze i 26 na dole) w kształcie podwójnego ostrosłupa. Brylant od 3 karatów uważa się za duży. Nie ma dwu brylantów identycznych i o tej samej cenie. Główni producenci diamentów: Zair, Rosja, RPA, Ghana, Angola, Sierra Leone i Namibia.

Największe diamenty

Klasyfikacja koloru brylantu – oznaczenia literą:

Słowniczek

Ballas – odmiana diamentu technicznego.

Bort – zanieczyszczona domieszkami, zbita, drobnokrystaliczna odmiana diamentu stosowana w wiertnictwie.

Brylant – inna nazwa diamentu od nazwy jego szlifu.

Cullinan – po pocięciu, największy z kamieni nazwano Cullinan I lub Wielka Gwiazda Afrykańska – waży 530 karatów i kosztuje 3 mln dolarów.

Dublet – diament sklejony z dwóch mniejszych, odpowiednio dopasowanych i oszlifowanych.

Faseta – ukośne ścięcie krawędzi kamienia szlachetnego, potęguje efekty barwne wskutek załamywania i rozszcepiania światła – liczba faset może przekraczać 150.

Gemmaszlachetny lub półszlachetny kamień zdobiony miniaturowym reliefem:

Gliptyka – sztuka rzeźbienia szlachetnych lub półszlachetnych kamieni.

Intaglio – gemma z reliefem wklęsłym.

Kaboszon – kamień szlachetny mający szlif kulisty, półkolisty, elipsoidalny, stożkowy lub mały kamień zdobniczy.

Kaleta – dolna płaszczyzna brylantu, otoczona 24 fasetami.

Kamea – gemma z reliefem wypukłym.

Kamienie ozdobne – terminem tym określa się mniej cenne o mniejszej twardości lub o mniej efektownym wyglądzie minerały oraz niektóre skały.

Kamienie szlachetne – terminem tym określa się szczególnie piękne i rzadko spotykane, czyste, jednorodne (przezroczyste lub nie) odmiany niektórych minerałów i skał.

Karat – jednostka miary wagi kamieni szlachetnych; 1 karat = 0,2 grama.

Karbunkuł – dawna nazwa kamieni szlachetnych barwy czerwonej (rubin, granat) w XIX w. nazwa rubinu.

Klejnot – kamień szlachetny oprawiony artystycznie, przeważnie w złoto lub srebro.

Majestatyczny – kamień szlachetny przekraczający wagę 100 karatów.

Pawilon – górna płaszczyzna brylantu (tafla) wraz z 32 otaczającymi ją fasetami.

Półdublet – posiada górną część wykonaną z kamienia szlachetnego, dolną z odpowiednio zabarwionego szkła (zwanego strasem lub smilą).

Raut – mały diament szlifowany od spodu na płasko w fasety.

Rozeta – szlif jubilerski przez zwielokrotnienie liczby 6, stosowany do kamieni płaskich.

Soliter – termin jubilerski na określenie każdego kamienia szlachetnego (najczęściej w odniesieniu do diamentu), ważącego ponad 50 karatów.

Szlif – specjalna obróbka kamienia szlachetnego (głównie przez wykonywanie faset), doprowadzająca do nadania mu ostatecznego kształtu. Brylanty szlifuje się zasadniczo przez zwielokrotnienie (faset) liczby 4.

Tablica – drogi kamień szlifowany w ośmiościan z mocno ściętym narożem górnym.