Absolutyzm we Francji.doc

Monarchia absolutna we Francji

Za twórcę absolutyzmu uznaje się francuskiego filozofa, Jeana Bodin. W pracy „Sześć ksiąg o państwie” stworzył on koncepcję państwa, którego władcę ograniczałyby tylko prawa boskie i prawa natury.

Henryk IV Burbon

(1589–1610)

Henryk IV zasiada na tronie od 1589 (koronowany zostaje w 1594, po przejściu na katolicyzm).

— dążenie do absolutyzmu;

— ograniczenie kompetencji Stanów Generalnych;

— umacnianie skarbu,

— masowe wyprzedawanie urzędów, do tej pory dziedzicznych.

Ludwik XIII

(1610–1643)

W chwili śmierci ojca, Henryka IV, Ludwik XIII ma dziewięć lat. Rządy regencyjne sprawuje jego matka, Maria Medycejska, oraz — w późniejszych latach — kardynał Armand Richelieu.

Rządy Marii Medycejskiej   (1610–1617)

— wspieranie katolików;

— małżeństwo Ludwika XIII z Anną Austriaczką (1615);

— dojście do władzy męża Marii, Concina Conciniego (od 1612);

— bunty hugenockiej szlachty (1615–1616);

— odsunięcie Ludwika XIII, który w 1614 osiągnął pełnoletność (ukończył 13 lat).

Wpływ Karola de Luynes     (1617–1621)

— zamordowanie Conciniego (1517) i odsunięcie Marii;

— Luynes pierwszym ministrem;

— spiski magnaterii;

— wzrost potęgi hugenockiej;

— pogodzenie z matką; mediacje przy udziale biskupa Richelieu;

— odsunięcie Karola de Luynes po nieudolnym oblężeniu protestanckiej twierdzy Montauban.

Rządy kardynała Richelieu     (1624–1642)

— zwalczanie arystokracji i hugenotów; 1628: kapitulacja twierdzy La Rochelle, 1629: edykt łaski: hugenoci nie mogą budować twierdz, ale mogą swobodnie uprawiać kult;

— utworzenie rządu składającego się z sekretarzy, kierowników resortów;

— pozbawienie możliwości uczestniczenia we władzy tylko arystokracji poprzez odebranie jej przywilejów stanowych;

— powołanie intendentów: urzędników królewskich zarządzających prowincjami;

— zorganizowanie Akademii Królewskiej (1635);

— reorganizacja wojska: armii i floty;

— wprowadzenie zasady merkantylizmu we Francji (zwiększenie wysokości podatków, ograniczenie importu);

— udział w wojnie trzydziestoletniej przeciwko Habsburgom = wzmocnienie pozycji międzynarodowej.

Ludwik XIV

(1643–1715)

Gdy umiera Ludwik XIII, jego syn, Ludwik XIV, ma pięć lat. Do czasu osiągnięcia przez niego pełnoletności (13. roku życia) rządy regencyjne sprawuje jego matka, Anna Austriaczka, i pierwszy minister, Jules Mazzarini, wyznaczony na regenta jeszcze przez kardynała Richelieu.

Rządy Mazzariniego   (1642–1661)

— kontynuacja polityki Richelieu;

— rozwiązanie parlamentu paryskiego;

— stłumienie frond (1648­–1653) — buntów przeciw absolutnym rządom.

Rządy osobiste     (1661–1715)

— zlikwidowanie urzędu pierwszego ministra;

— stworzenie „rządu” podlegającego królowi: rady królewskie;

— likwidacja tolerancji religijnej: zniesienie edyktu nantejskiego w 1685;

— kodyfikacja prawa sądowego: kodeks Ludwika XIV — zbiór dwóch ordonansów, postępowanie cywilnego i postępowania karnego;

— powołanie policji tłumiącej wszelkie bunty przeciwko władzy;

— stworzenie „list zamknięcia”, za sprawą których wrogowie Ludwika trafiali do więzień;

— reforma ekonomiczna; działanie zasady merkantylizmu, tworzenie nowych manufaktur; Jean Baptiste Colbert — minister;

— reforma wojskowa: zwiększenie liczby wojskowych z 72 tysięcy do 270; jednakowe umundurowanie dla każdego rodzaju broni; magazyny zaopatrzeniowe; założenie akademii rycerskich; budowa szpitali wojskowych i twierdz;

— reforma administracyjna: nowy podział administracyjny kraju;

— rozwój kultury, sztuki, nauki; życie dworskie, powstanie zespołu pałacowo-ogrodowego w Wersalu. 

2