Anastazja 10.pdf

Megre Władimir

Anasta

Księga dziesiąta

T rudno uwierzyć co będą mogli ludzie. I niech, kto chce, nie wierzy. Niewiara do potęgi

sobą niewierzącemu co zostawi? Żal? Tak! Lecz do czego? Skoro dalej życie

bezsensowne, śmierć. A pytanie dalej jest: po co się urodziłem?

Mnóstwo n auk przez miliony lat istniało. Wszystko o jednym, żeby ludzkość czegoś, od

kogo oczekiwała. Ona i oczekiwała, myśl zamknąwszy swoją i rozum. Nie myślała, po co i

dla czego Wszechświat nad człowiekiem gwiazdy zapala.

Szedł 2010 rok grigoriańskim kalendarzem. Na planecie Ziemia po

dziesięciotysiącletnim śnie budzą się pierwsi ludzie. Chcieli zobaczyć, co się stało z

Ziemią przez czas ich snu, pojąć przyczyny, utrwalić odbywające się w swojej

pamięci w charakterze antywirusa, by w przyszłości podobne nie powtórzyło się.

Oni odnotowali liczne autokatastrofy i wojny. Odnotowali smrodliwe powietrze

miast i skale zanieczyszczenia wody. Odnotowali liczne choroby fizycznych ciał,

póki znajdowała się ludzkość w stanie snu. Oni odnotowali...

Lecz sformułować przyczyny nie mogli. Ale będą mogli. Oczywiście będą mogli!

Zwrócą Ziemi jej pierwotny stan.

Idzie, uśmiechając się, po polance w głębokiej żywej syberyjskiej tajdze małe

dziecko, nic mu nie straszne, nikt nie napada, na odwrót, zwierzęta gotowe po

pierwszym żądaniu przybiec na pomoc. Idzie mały człowiek, podobny spadkobiercy

cesarskiego rodu po swoich dobrach. Mu ciekawie obserwować za życie bukaszek,

obłoków i ptaków. Ogląda kwiatki i próbóje na smak źdźbła traw i jagody. On

podrośnie i będzie doskonalić ten przepiękny świat.

A gdzie w tym czasie znajduje się wasze dziecko? Jakie powietrze wdycha? Jaką

wodę pije? Czym będzie zajmować się, kiedy podrośnie?

Lecz o wszystkim po kolei.

POCZĄTEK

Tę książkę zdecydowałem zacząć z przypomnienia czytelnikom o wypadkach,

które zdarzyły się w Syberii koło piętnastu lat w tył, dla wygody tych, którzy nie

czytali poprzednich książek serii «Dzwoniące cedry Rosji». Spróbuję dodać pewną

dodatkową informację o pierwszym spotkaniu z nadzwyczajną syberyjską

pustelnicą Anastazja.

Anastazja żyje w głębokiej syberyjskiej tajdze, w tym miejscu, gdzie niegdyś żyli jej

rodzice, przodkowie. Odległość teren jej mieszkania do najbliższej syberyjskiej

dieriewuszki ze dwadzieścia pięć-dwadzieścia siedem kilometrów. Żadnych dróg i

nawet ścieżek. Przezwyciężyć taką drogę bez przewodnika bardzo

problematycznie. Sama polanka, gdzie ona mieszka, mało czym odróżnia się od

pozostałych tajgowych polan. Najwyżej pewnym zadbaniem i ilością kwiatów. Na

polance Anastazja nie ma żadnych postrojek, kostriszcz. Lecz właśnie to miejsce

Anastazja nazywa swoją rodową przestrzenią.

Przy pierwszym moim spotkaniu z Anastazją, w 1994 roku, miała dwadzieścia

sześć lat.

Syberyjka Anastazja bardzo ładna kobieta, nawet niezwykle ładna. Słowa

«niezwykle ładna» - nie przesadne. Wyobraźcie sobie młodą kobietę, wzrostu

trochę więcej niż sto siedemdziesiąt centymetrów, zgrabną, nie chudą, jak

nowoczesne modelki, a mianowicie zgrabną i plastyczną, jak gimnastyczka.

regularny rysy twarzy, szaro-niebieskie oczy, złociste, jak pszenne kłosy, włosy, w

dół padające do talii.

Być może, na zewnątrz podobna na kobietę co można zobaczyć gdziekolwiek.

Lecz ot inne, wewnętrzne właściwości, robiące tajożnuju Anastazja niezwykle

ładna, myślę, spotkać nie uda się. Cały jej wygląd zewnętrzny mówi o idealnym

zdrowiu - to wieje i w płynności i lekkości gestów, i w sprężystej, niby lecącej,

chodowi. Nachodzi wrażenie, że w jej ciele zamknięta jakaś nieujażmiona energia,

nadmiar której niewidocznymi promieniami ogrzewa przestrzeń wokoło.

Pod spojrzeniem Anastazja ciało z lekka razogriewajetsia, i ona może, mrużywszy

się jakimś szczególnym spojrzeniem, w odległości rozgrzać ciało do takiego

stopnia, że odbywa się potootdielenije po wszystkim ciele, zwłaszcza w obwodzie

stopą. Z organizmu wychodzą toksyny, po czym odczuwasz siebie znacznie

dobrego.

W ogóle przypuszczam, że znajomość właściwości wszystkich tajgowych roślin,

jakaś wewnętrzna energia pozwalają Anastazja wyleczyć człowieka absolutnie od

każdej choroby. Przynajmniej mój wrzód ona zagoiła swoim spojrzeniem za kilka

minut. Ale w kolejnego leczenia kategorycznie odmówiła.

« Choroba - to poważna rozmowa Boga z człowiekiem, - mówi Anastazja. Bólem

twoim i Swoim jednocześnie On komunikuje tobie o nie do przyjęcia trybie życia.

Zmień {zdradź} go {je} - przejdzie ból, cofnie się choroba.

U Anastazja jest jedna nadzwyczajna zdolność: kiedy ona opowiada o czymś,

przytomny słuchającego lub w przestrzeni powstają obrazy zdarzeń, o których ona

opowiada. Przy czym pokazywani przez nią przedstawienia o wiele

sowierszennieje nowoczesnego telewizyjnego obrazka. Oni objomnyje, z

zapachami i dźwiękami tego czasu, o którym idzie mowa.

Nie wykluczone, że takie zdolności posiadało niegdyś wielu ludzi. Jeżeli

uwzględnić, że człowiek naszego, tiechnokraticzeskogo czasu nie wynalazł nic

takie, co nie istniałoby w przyrodzie, to, możliwy, we wczesnej ludskoj cywilizacji

było i więcej doskonałego analoga nowoczesnej telewizji i telefonowi.

Anastazja pokazywała obrazy z życia ludzi różnych okresów zaczynając od

samego stworzenia świata. W zasadzie wszystkie wypadki, które ona pokazuje,

związani z jej przodkami.

Jeżeli spróbować ocharakteryzować zdolności Anastazja jednym zdaniem, można

powiedzieć co następuje: tajożnaja Anastazja na giennom poziomie przechowuje w

swojej pamięci i umie samowolnie wyciągać wiedze, przeżycia i emocje członków

swojego rodu, zaczynając od stworzenia pierwszego człowieka.

Także ona może modelować obrazy z życia ludzi na przyszłość.

Życie Anastazja w syberyjskiej tajdze znacznie odróżnia się od życia ludzi w

nowoczesnych miastach. By było zrozumiale, w jakich umowach przechodzi jej

życie, trzeba powiedzieć kilka słów o tym, że sobą przedstawia syberyjska tajga.

To największa po placu, dawna i śnieżna łandszaftnaja strefa Rosji. Protiażonnost′

jej w Europejskiej części osiąga 800 kilometrów, a w Zachodniej i Wschodnią Sibiri

- 2150 kilometrów. Jak widzimy, place wywierają wrażenie. Dzisiaj tajga prawem

liczy się płucami planety Ziemia, ona produkuje podstawową masę wolnego tlenu.

Należy uwzględnić, że tajożnyje strefy zaczęli formować się jeszcze do nastania

lodowców, więc, ucząc się życie w dzisiejszej tajożnoj strefie, możemy dowiedzieć

się o życiu na planecie Ziemia w dolodowcowy okres.

W wiecznej zmarzlinie byli ukazani dobrze które pozostali prochy mamontionka,

którzy przechowują się w Zoologicznym muzeum w Sankt-Petersburg.

O zwierzęcym pokoju {świecie} tajgowych stref do lodowcowego okresu nam

sądzić trudno. Dzisiaj w tajdze liczni i szeroko rozpowszechnieni ryś, rosomak,

burunduk, soból, wiewiórka, niedźwiedź, lis, wilk. Z kopytnych spotykają się

północnego i szlachetnego jelenie, łoś, sarna; liczni gryzonie - burozubki, myszy.

Z ptaków zwyczajni głuszec, jarząbek, kiedrowka, klesty.

W zimowy okres przytłaczającą liczbę zwierząt pogrążają się w anabioz i śpiączkę.

To małonauczone się przez naukowców stan żywych organizmów dzisiaj wszystko

większe zainteresowanie wzywa u badaczy kosmosu.

Co się tyczy roślinnego świata, to w tajdze wyrastają różne rodzaje krzaków -

jałowiec, wiciokrzew pomorski, porzeczka, wierzba i dr. Przepiękni po swoim

witaminowym składzie czarne jagody, borówka, żurawiny, malina moroszka. Z

traw, przydatnych w pożywienie, przeważają koniczyna biała, gruszanka, paprocie.

Majestatyczni, osiągającej sorokamietrowoj wysokości drzewa, - jadły, jodły,

modrzewie, sosny i unikatowe po swoich właściwościach drzewo - cedr, który

naukowcy czasem nazywają cedrową sosną. Od razu powiem, moim zdaniem,

bardzo nawet niepotrzebnie go {je} tak nazywają. Lecz co zaś, niech nauka

sosriedotacziwajet swoją uwagę na sośnie z zastrzeżeniem cedrowa, będę

prowadzić mowę o syberyjskim cedrze, ani z czym innym nie porównywalnym.

Dlaczego nie porównywalnym? Dlatego, że cedr daje unikatowych plon i godny

poszczególnej nazwy. Jakość płodów syberyjskiego cedru, cedrowych orzechów,

znacznie prześciga jakość płodów cedru, wyrastającego w innych klimatycznych

strefach planety. O tym jeszcze w 1792 roku pisał akademik Pałłas w swoim liście

cesarzowej Rosji Jekatierina II.

Nawet w spiłowanym rodzaju drewno cedru posiada szczególną fitoncydnostju,

tak, w szafie ubraniowej, wytworzonej z cedru, nigdy nie pojawia się mól.

Jeszcze wietchozawietnyj car Sołomon, wiedząc, jak najwidoczniej, o

zagadkowych właściwościach cedru, zbudował z niego świątynię, oddawszy za

specjalnie odebrane cedrowe drzewa kilka miast swojego cesarstwa.

Lecz nie mogły swiaszczennosłużytieli przeprowadzić w świątyni służbę z powodu

które utworzyli się w nim obłoki (3-ja jestem Książka Cesarstw, 8:11).

Nauczywszy się mnóstwa źródeł, opowiadających o syberyjskim cedrze, ja jestem

skłonny, i niebezpodstawnie, przypuszczać, że cedr jest przedstawicielem

roślinnego świata dolodowcowego okresu i, możliwy, posłem do nas innego, więcej

rozwiniętego w biologicznym sensie cywilizacji.

Jakim zaś obrazem on przeniósł płanietarnuju katastrofę i odrodził się w naszym

pokoju {świecie}?

Nasion cedru będą przenosić mrozy i zdolni przechowywać się długotrwały czas,

by przy więcej przychylnych warunkach klimatycznych wejść i adaptirowat′sia do

nowej środy {środowiska} mieszkania; ta adaptacyja trwa i po dzisiejszy dzień.

W czym zaś unikatowość płodów cedru? Dlaczego dzisiaj ich można z pewnością

liczyć samym ekologicznie czystym i leczniczym produktem naszego czasu?

W jądrze cedrowego orzecha ztrzyma się wszystek niezbędny kompleks witamin.

Badając właściwości cedrowego masła, naukowców Tomskogo uniwersytetu

wprowadziły go {je} w rację likwidatorów awarii na Czernobylskoj AES,

poszkodowanych od nadmiernej części radiacji; w rezultacie eksperymentu było

zaznaczone, że u ispytujemych zaczęła podnosić się odporność.

W stosunku cedrowego masła są nieobecnym jakie by to ani było

przeciwwskazania, go {je} można używać nawet bieriemiennym kobietom i

żywiącym matkom.

Istnieje jeszcze jeden zagadkowy fakt, skrępowany z jądrem cedrowego orzecha.

W okresie nieowocowania cedru samicy niektórych futrzanych zwierząt nie

podpuszczają do siebie samców i nie zaczinajut potomstwo. Dotychczas

niezrozumiale, w jaki sposób cedr komunikuje zwierzętom o tym, że w tym roku nie

będzie dawać owoce? Przecież spariwanije odbywa się wiosną, a plon cedru

sozriewajut głębokiej jesienią, i po wyglądzie zewnętrznym cedru określić, że on

nie da płodów, bardzo trudnie.

W tajdze istnieje mnóstwo innych roślin, którymi może odżywiać się wszystek

tajożnyj świat zwierzęcy. W średnim pasie Rosje podobne tajożnym zwierzęcych w

ogóle obchodzą się bez cedrowych orzechów. Dlaczego zaś samice, które

spróbowali cedrowe orzechy, nie będą liczyć możliwym zaczinat′ i rodzić bez tego

produktu?

Zauważone, że futro tajgowych zwierząt, zwłaszcza z cedrowych stref, po swojej

jakości znacznie prześciga futro wszystkich pozostałych. Podobnej jakości futra

niemożliwie dopiąć na zwierowodczeskich fermach, ile by naukowcy-zootechnicy

ani doskonalił rację swoich podopiecznych. Futro syberyjskiego sobola z

cedrowych stref zawsze po jakości stało na pierwszym miejscu na świecie.

Jak wiadomo, stan futra futrzanych zwierząt charakteryzuje stan wszystkiego ich

organizmu. I jeżeli u nich ono polepsza się od użycia cedrowych jąder, to samo

powinno odbywać się i z człowiekiem, zwłaszcza z bieriemiennymi kobietami.

Możliwy, nasze kobiety nie otrzymują dosyć jakościowych produktów, by nosić w

łonie zdrowy płód, i podobne położenie powinno było być poniżającym dla

społeczeństwa {towarzystwa}.

Plon syberyjskiego cedru w ogóle obalają pogląd naukowców o tym, że rolnictwo

jest osiągnięciem i świadectwem rozwoju ludzkiej osobi. Myślę, że rolnictwo

powstało w rezultacie straty ludzką cywilizacją znajomości o naturalnej przyrodzie i

zmiany tryby życia ludzi, zza czego człowieka i zaczął zdobywać chleb istotny,

pocąc się od pracy na polach. Sądzicie samych.

Przedstawimy, że na dzielnicy ziemi, na którym żyje rodzina z trzech ludzi, rosną

dwa dających owoców cedrowych drzewa. Można z pewnością powiedzieć, że

rodzina, posiadająca dzielnicą ziemi, na którym rosną wszystkiego dwa cedru,

nigdy, nawet w najnieprzychylniejszego dla urodzaju rok, nie będzie

wypróbowywać głodu. I nie prosto nie będzie wypróbowywać, przerywając się «z

chleba na wodę», a będzie odżywiać się samej pierwszorzędnej i wytwornej

piszczej.

Całego jeden cedr jest zdolny przynieść na rok do tony cedrowych orzechów,

którzy można używać w pożywienie, obrawszy ich od skorupy. Lecz to jeszcze

bynajmniej nie wszystko. Z jądra cedrowego orzecha można otrzymywać cedrowe

mleko, ono nie jest prosto przydatnie w pożywienie człowieka, a nimi można z

sukcesem karmić piersiowych niemowląt. Z jądra cedrowego orzecha otrzymują

pierwszorzędne cedrowe masło, go {je} dodają w sałaty i inne półmiski, jak również

wykorzystają w leczniczych celach.

Od jąder cedrowych orzechów po otżyma masła pozostaje makuch, z którego

można przygotować świetne pieczenie - chleb, herbatniki, ciastka lub bliny.

Jeszcze cedr daje żywicu, uznaną jak lecznicze-profilaktyczny środek oficjalną i

narodową medycyną.

Syberyjski cedr nie żąda od człowieka absolutnie żadnego odejścia, ani nawozów,

ani orki i nawet sadzenia. W ziemię jego nasiona wysadza ptaszek pod nazwą

kiedrowka.

Staje się zrozumiale, dlaczego nasi dawni przodkowie nie wiedzieli rolnictwa.

Prosto oni wiedzieli znacznie większy.

Ktoś może powiedzieć, że przecież cedr daje owoce jeden raz w dwa lata, i jeżeli

okres nieowocowania wypadiet na nieurodzajny rok, to w jaki sposób można

naprawić sytuację za pomocą cedru? Powiem. Cedr rzeczywiście daje owoce

jeden raz w dwa lata, bywa i jeszcze rzadszy, lecz jego unikatowe orzechy, jeżeli

ich nie wyciągać z szyszki, przechowują się od dziewięć do jedenastu lat.

Oczywiście, nie wszystko tak prosto przedstawia się dzisiaj w naszym realnym

życiu. Cedr ciężki priżywajetsia blisko miast. On nie będzie przenosić ekologicznie

zanieczyszczonych stref. Ale są i robiące nadzieję rezultaty. W wielu źródłach

mówi się, że cedr reaguje na ludzkie uczucia, może przyjmować energię od

człowieka i, priumnożyw, oddawać ją. O tym ja jestem smogiem przekonać się

osobiście.

Z Sibiri siedem lata w tył mi przysłały dwadzieścia pięć sadzonek tajgowych

cedrów. Razem z mieszkańcami piatietażnogo w domu, gdzie rozmieszczona

myjąc mieszkanie, wysadziliśmy te sadzonki w lesoczkie, przyległym do domu.

Trzy z nich posadziłem na kraju dzielnicy swojej zamiejskiej w domu. Posadzeni w

lesoczkie cedry wkrótce kimś byli wykopani. Mnie ten nie silnie zmartwiło, przecież

raz oni byli wykopani, znaczy, ludzie wiedzą o ich właściwościach i,

prawdopodobnie, posadziwszy ich gdzie indziej, oszczędzą. Lecz jedna sadzonka

jednakże została. Go {je} posadzili koło ceglanej ściany znajdujących się przed

domem garażów. Gleba tam bardzo i bardzo daleka od urodzajnej, w zasadzie to

były budowlane śmieci, prisypannyj niedużą warstwą urodzajnej ziemi. Ale cedr

priżyłsia i rośnie dotychczas. Swoim wzrostu i czystością pnia {lufy} on znacznie

odróżnia się od cedrów, wysadzonych na dzielnicy mojego zamiejskiego w domu. I

po wysokości on razu w dwa wyżej. Pomyślałem, w czym zaś sprawę, i zacząłem

zauważać, że w mieście wychodzących na balkon ludzi często patrzą na cedr, a

czasem i mówią: «Jaki zaś on u nas ładny». I sam ja, przechodząc lub

przejeżdżając obok niego, z przyjemnością lubuję się im. W ten sposób, rosnący u

garażu cedr codziennie otrzymuje ludskoje uwagę i stara się być godnym go.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: