W języku angielskim występują trzy podstawowe tryby warunkowe:
Typ 1
Budowa: "if" + the Present Simple Tense - the Future Simple Tense
If you do it, I will be very angry.
Jeśli to zrobisz, będę bardzo zły.
Możliwy jest odwrotny szyk zdania:
I will be very angry if you do it.
Będę bardzo zły jeśli to zrobisz.
Należy jednak pamiętać o tym, że po słowie "if" zawsze występuje czas the Present Simple Tense.
Użycie: Odnosi się do teraźniejszości lub przyszłości. Warunek jest możliwy do spełnienia lub nawet całkiem prawdopodobny.
Typ 2
Budowa: "if"+ the Past Simple Tense, podmiot + "would" + czasownik w bezokoliczniku
If I had coffee, I would lend you some.
Gdybym miał kawę, pożyczyłbym ci trochę.
I would lend you coffee if I had some.
Pożyczyłbym ci kawę gdybym miał trochę.
Użycie: Odnosi się do terażniejszości lub przyszłości. Używamy go, kiedy warunek jest sprzeczny z faktami: jak w powyższym przykładzie (w rzeczywistości mówiący nie posiada tej kawy) lub kiedy warunek jest możliwy lecz niezbyt prawdopodobny.
Typ 3
Budowa: "if" + the Past Perfect Tense, podmiot + "would" + "have" + III forma czasownika
If I had known that he was dishonest, I would not have lent him the money.
Gdybym wiedział, że on jest nieuczciwy, nie pożyczałbym mu tych pieniędzy.
I would not have lent him the money if I had known that he was dishonest.
Nie pożyczałbym mu tych pieniędzy gdybym wiedział, że on jest nieuczciwy.
Użycie: Odnosi się do przeszłości i opisuje warunek niemożliwy do spełnienia: nie został on spełniony i czynność nie nastąpiła.
Nashea2