087. Bailey Elizabeth - Panna Serena (Tajemnice Opactwa Steepwood 02).pdf - angela3311

ELIZABETH BAILEY

PANNA SERENA

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Pa Ņ dziernik 1811 roku

W przedłu Ň aj Ģ cej si ħ ciszy przenikliwe tykanie du Ň ego zegara stoj Ģ cego na kominku

zdawało si ħ rozsadza ę Ļ ciany pokoju. Młodszy m ħŇ czyzna podniósł na starszego wzrok pełen

niepokoju i niedowierzania. Czy Ň by si ħ przesłyszał? A mo Ň e co Ļ Ņ le zrozumiał? Wpatrywał

si ħ zaszokowany w swego rozmówc ħ . Rysy jego szczupłej, poci Ģ głej twarzy wyostrzyły si ħ ,

szare oczy przybrały chłodny wyraz.

Nieco wi ħ cej ni Ň Ļ redniego wzrostu, ciemnowłosy, był ubrany stosownie do

okoliczno Ļ ci - w ciemny surdut i czarne spodnie, które podkre Ļ lały smukł Ģ , ale siln Ģ sylwetk ħ

z elegancj Ģ charakterystyczn Ģ dla ludzi jego pokroju, ubieraj Ģ cych si ħ u najlepszych

krawców.

Nikt jednak, mimo wymy Ļ lnej fryzury, nie mógłby pos Ģ dza ę George' a Lyforda

wicehrabiego Wyndhama o to, Ň e jest dandysem. Nie był ekstrawagancki ani w stroju, ani w

sposobie zachowania, nie hołdował ostatnim nowinkom mody i nie gustował w efektownych

drobiazgach, jak cho ę by monokl, tak popularny w Ļ ród ludzi z towarzystwa. Przy swoich

dwudziestu siedmiu latach miał w sobie co Ļ z cynizmu Ļ wiatowca znu Ň onego Ň yciem.

Ostatni Ģ rzecz Ģ , jakiej by si ħ spodziewał, było to, Ň e ulegnie powabowi niewinnej

panienki z burz Ģ złocistych loków. Jeszcze mniej by si ħ spodziewał - cho ę , jak uwa Ň ał,

bynajmniej nie był pyszałkiem - Ň e jego pro Ļ ba o r ħ k ħ panny Sereny Reeth zostanie bez

chwili wahania odrzucona.

Wyndham nie miał poj ħ cia, co powiedzie ę panu domu. Odmowa ugodziła bole Ļ nie w

jego dum ħ , ale to jeszcze nie wszystko. Poczuł si ħ zraniony do Ň ywego.

- Czy wła Ļ ciwie zrozumiałem pa ı skie słowa, sir? Pan odrzuca moj Ģ propozycj ħ

mał Ň e ı stwa?

Lord Reeth powtórzył to, co ju Ň raz powiedział.

- Moja córka, sir, nie jest dla pana.

- Ale dlaczego? - Zbity z tropu konkurent tym razem z trudem zachował zimn Ģ krew.

Reeth nie odpowiedział. Wicehrabia, nie mog Ģ c znie Ļę wzroku starszego m ħŇ czyzny,

przeniósł spojrzenie na bibliotek ħ . Przestronne pomieszczenie, w którym si ħ znajdowali,

wypełnione było wysokimi oszklonymi szafami na ksi ĢŇ ki, nadaj Ģ cymi wn ħ trzu dostojny i

nieco ponury wygl Ģ d. Mo Ň e zreszt Ģ była to sprawa d Ň d Ň ystego dnia i pos ħ pnej aury,

niezwykłej nawet jak na pocz Ģ tek pa Ņ dziernika.

Wyndham podszedł do ci ħŇ kiego d ħ bowego biurka, nad którym lord Reeth kazał

powiesi ę kandelabr. W Ļ wietle wida ę było pi ħ trz Ģ ce si ħ dokumenty i listy, a Ň nadto

wymownie Ļ wiadcz Ģ ce o licznych obowi Ģ zkach. Wicehrabia odwrócił si ħ gwałtownie do

gospodarz Ģ , który tkwił niezmiennie przy kominku, z r ħ k Ģ opart Ģ o jego obramowanie.

Lord Reeth sprawiał imponuj Ģ ce wra Ň enie - z grzyw Ģ rudych włosów i orlim nosem,

którego lito Ļ ciwie nie przekazał w dziedzictwie swej Ļ licznej córce. Był słusznego wzrostu i

potrafił nosi ę si ħ odpowiednio do swego wieku. Preferował ciemne, cho ę modnego kroju

spodnie, i surduty szyte głównie z my Ļ l Ģ o wygodzie.

Mówił silnym głosem, okr Ģ głymi zdaniami, zdradzaj Ģ cym talent oratorski, gdy

zabierał głos w sprawach Ň ywo go interesuj Ģ cych. Teraz jednak zachowywał daleko posuni ħ t Ģ

pow Ļ ci Ģ gliwo Ļę i Wyndham obawiał si ħ , Ň e niewiele wskóra, zadaj Ģ c kolejne pytanie.

Odwa Ň ył si ħ jednak to uczyni ę .

- Czy dlatego mi pan odmawia, Ň e nie udzielam si ħ w polityce? - zagadn Ģ ł. - Pan domu

za Ļ miał si ħ krótko.

- Gdybym zwracał uwag ħ na takie rzeczy, mój drogi chłopcze, to obawiam si ħ , Ň e na

pró Ň no szukałbym odpowiedniego kandydata na m ħŇ a dla mojej córki.

- Co wi ħ c czyni mnie tak nieodpowiednim kandydatem? - dopytywał si ħ wicehrabia

coraz bardziej natarczywie. - Nie zamierzam si ħ chełpi ę , milordzie, ale jestem na ogół

uwa Ň any za dobr Ģ parti ħ .

Wiedział, Ň e takie stwierdzenie umniejsza jego warto Ļę . Musiałby sam siebie uzna ę za

niespełna rozumu, gdyby cho ę przez jeden krótki moment sadził, Ň e dziedzic Earldom of

Kettering, niemal ju Ň pan wspaniałej fortuny, mógłby si ħ spotka ę z odmow Ģ ze strony

zwykłego barona. Tak si ħ jednak stało, a on był w tej sytuacji zupełnie bezradny.

Reeth nie odpowiedział. Wyndham spróbował wi ħ c z innej beczki.

- A mo Ň e kto Ļ mnie oszkalował? Mo Ň e dowiedział si ħ pan czego Ļ , co by mnie w

pa ı skich oczach dyskredytowało, sir? Je Ļ li tak, prosz ħ mi wyja Ļ ni ę i pozwoli ę sobie...

- Nic podobnego! - przerwał mu baron lekko zniecierpliwionym tonem. Kiedy

wreszcie odszedł od kominka i skierował si ħ do stołu, na którym na srebrnej tacy jego lokaj

przygotował napoje orze Ņ wiaj Ģ ce, Wyndham zauwa Ň ył, Ň e twarz mu pociemniała. Lord Reeth

wzi Ģ ł karafk ħ .

- Madery? - spytał.

- Nie, dzi ħ kuj ħ .

Wicehrabia obserwował, jak jego gospodarz nalewa do kieliszka rubinowy płyn i

duszkiem go wypija. Nagle uzmysłowił sobie, Ň e Reeth jest zakłopotany, i za Ļ witało mu w

głowie jedyne mo Ň liwe wytłumaczenie odmowy z jego strony. Niemiłe i ze wszech miar

przygn ħ biaj Ģ ce.

- Je Ļ li te powody, które wymieniłem, sir, nie wpłyn ħ ły na pa ı skie stanowisko -

powiedział, wa ŇĢ c ka Ň de słowo - zmuszony jestem mniema ę , Ň e to sama panna Reeth jest t Ģ ,

która...

- Ach, tak! - Baron odstawił kieliszek na tac ħ z takim impetem, Ň e omal go nie rozbił.

Odwrócił si ħ szybko do swego go Ļ cia i skwapliwie podchwycił jego my Ļ l.

- Mój drogi chłopcze, trafiłe Ļ w sedno! Nie chciałem ci tego powiedzie ę wprost, ale

obawiam si ħ , Ň e moja mała Serena zwróciła serce w inn Ģ stron ħ . - Popatrzył na swego go Ļ cia

przepraszaj Ģ co.

Wyndham czuł, jak w czasie tej nieprzyjemnej rozmowy ogarniaj Ģ go wci ĢŇ inne

uczucia. Gdy okazało si ħ , Ň e jest w bł ħ dzie, poczuł si ħ do gł ħ bi zraniony, by za chwil ħ uzna ę ,

Ň e spotkała go zniewaga.

- Zapewniam, Ň e strony pa ı skiej córki nie spotkałem si ħ z niech ħ ci Ģ , przeciwnie,

powiedziałbym nawet, Ň e z pewn Ģ przychylno Ļ ci Ģ .

- By ę mo Ň e - zgodził si ħ Reeth, unosz Ģ c w gór ħ swój rzymski profil. - Moja córka, jak

pan zapewne wie, jest jeszcze taka młoda i naiwna. Nie ma nawet osiemnastu lat.

- Wiem, sir. Wła Ļ nie dlatego...

Przerwał, nie chc Ģ c powiedzie ę tego, czego lord Reeth raczej nie uznałby za

pochlebstwo. Nie byłby zadowolony, dowiedziawszy si ħ , Ň e wicehrabia wahał si ħ ze

zło Ň eniem swego serca u stóp Sereny ze wzgl ħ du na jej wiek. Nie marzył o narzeczonej

prosto z pensji, a fakt, Ň e uległ czarowi niewinno Ļ ci Sereny, tak dalece odbiegał od jego

planów, Ň e stracił niemal całe lato na przekonywaniu samego siebie, i Ň to nie mogło si ħ

zdarzy ę .

Ale lato bez jej rozkosznej obecno Ļ ci było absolutnie jałowe. T ħ sknił za ni Ģ jak diabli

i nie był w stanie cieszy ę si ħ wraz z przyjaciółmi polowaniami w Bredington, nie mówi Ģ c ju Ň

o przedłu Ň aj Ģ cym si ħ pobycie w rodowej siedzibie w Lyford Manor w hrabstwie Derby.

Jego matka - jak mo Ň na było si ħ spodziewa ę ! - za wszelk Ģ cen ħ starała si ħ dociec

przyczyny tego rozkojarzenia. Okazało si ħ , Ň e lady Kettering całym sercem zaakceptowała

Seren ħ i zach ħ cała syna, by si ħ o Ļ wiadczył. To był wła Ļ ciwie ten bodziec, którego

potrzebował. Wrócił do miasta wczoraj, wiedz Ģ c, Ň e ze wzgl ħ du na obrady parlamentu Reeth

musi ju Ň by ę w swojej rezydencji, i niezwłocznie zameldował si ħ na Hanover Square. Jak si ħ

miało okaza ę , na pró Ň no. Za długo zwlekał.

Jakby odgaduj Ģ c jego my Ļ li, lord Reeth zauwa Ň ył:

- Gdyby przyszedł pan do mnie z t Ģ deklaracj Ģ w maju lub w czerwcu, milordzie,

mógłby pan otrzyma ę inn Ģ odpowied Ņ .

- Chce pan przez to powiedzie ę , Ň e panna Reeth była mi wtedy przychylna, ale pó Ņ niej

zwróciła swe uczucia w kierunku kogo Ļ innego?

Ku jego zaskoczeniu baron po raz drugi nerwowo przełkn Ģ ł Ļ lin ħ . Co, u licha,

sprawiało, Ň e był tak zakłopotany? Czy Ň by, podobnie jak Wyndham, uwa Ň ał sw Ģ córk ħ za

płoch Ģ osóbk ħ , zmienn Ģ w uczuciach? Wicehrabia był tak pewien jej uczu ę do siebie! Czy Ň to

nie jej naiwno Ļę tak go zachwyciła, jej przepastne oczy, w których uwidoczniało si ħ jej serce?

Były ciemnobr Ģ zowe, l Ļ ni Ģ ce pod pl Ģ tanin Ģ złocistych loków. Fakt, Ň e zupełnie nic zdawała

sobie sprawy ze swego uroku, czynił j Ģ jeszcze bardziej poci Ģ gaj Ģ c Ģ .

Na pocz Ģ tku był rozbawiony, a potem szczerze wzruszony jej naiwn Ģ szczero Ļ ci Ģ i

spontaniczno Ļ ci Ģ . Rozczuliła go, gdy chciała mu okaza ę sw Ģ przychylno Ļę , ale nie bardzo

wiedziała, jak to zrobi ę . A mo Ň e padł ofiar Ģ jakich Ļ gierek? Mo Ň e zawiódł go instynkt i obrał

niewła Ļ ciwy obiekt uczu ę ? Albo zwiodła go własna pró Ň no Ļę ?

- Ona jest bardzo młoda, Wyndham - powiedział lord Reeth przepraszaj Ģ cym tonem,

wyrywaj Ģ c go z zadumy. - Byłoby dziwne, gdyby nie podkochiwała si ħ w ró Ň nych

młodzie ı cach, zanim wreszcie jej uczucia si ħ ustaliły.

- Niew Ģ tpliwie - odrzekł chłodno Wyndham - a ja, sir, nie pragn ħ Ň ony o zmiennym

sercu. - Zwrócił si ħ ku drzwiom z lekkim ukłonem. - ņ ycz ħ panu dobrego dnia.

Ugodzony do Ň ywego, opu Ļ cił bibliotek ħ i zszedł w ponurym nastroju na dół.

Ukryta za filarem na pi ħ trze panna Serena Reeth obserwowała skonsternowana, jak

lord Wyndham narzuca palto, bierze od lokaja kapelusz i wychodzi. Czy Ň nie przybył po to,

Ň eby si ħ jej o Ļ wiadczy ę ? Gdy drzwi frontowe zatrzasn ħ ły si ħ za wicehrabi Ģ , Serena wbiegła z

powrotem do małego saloniku, który s Ģ siadował z jej dziewcz ħ c Ģ sypialni Ģ , i rzuciła si ħ do

okna.

Zd ĢŇ yła zobaczy ę , jak jego lordowska mo Ļę znika w powozie i odje Ň d Ň a. Przera Ň ona

patrzyła na oddalaj Ģ cy si ħ powóz. Chwil ħ pó Ņ niej straciła go z oczu.

Stała przy oknie jak sparali Ň owana, smutna figurka w skromnej mu Ļ linowej sukience z

długimi r ħ kawami zako ı czonymi falbank Ģ przy przegubach. Taka sama falbanka okalała jej

szyj ħ , tworz Ģ c kształt litery V podkre Ļ laj Ģ cy powabne kształty młodej damy. Złote włosy,

przewi Ģ zane wst ĢŇ k Ģ , opadały swobodnie na ramiona, a br Ģ zowe oczy wpatrywały si ħ t ħ sknie

w deszczowy krajobraz za oknem.

Jak Wyndham mógł odjecha ę , nawet si ħ z ni Ģ nie zobaczywszy? A Ň podskoczyła,

słysz Ģ c pukanie do drzwi, tak jak robiła to za ka Ň dym razem od czasu powrotu z ojcem do

087. Bailey Elizabeth - Panna Serena (Tajemnice Opactwa Steepwood 02).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: