Ignacy Chodźko, Pamiętniki kwestarza
Narrator nazywa się Michał Ławrynowicz!
a) Pisanie listu dla pana wojewody, narrator pierwszoosobowy, ksiądz w zastępstwie za kapelana pełniącego funkcje sekretarską normalnie;
b) z figielkiem, czyli zapisanie abreviaturą (skrótem);
c) rozmyśla nad pisaniem pamiętnika sibi soli, dla siebie samego, a nie publicum;
a) wizyta u Sielickiego; opis ubioru Stanisława;
b) kłótnia Stanisława z jakimś szlachciurą, który go nazwał strzelczykiem, prawie się biją;
a) Stanisław przychodzi do narratora [Michał], wysyła go w poselstwie do tego młodego, który go obraził;
b) Michał prawie dostaje wpieprz, ale siedzi tam pisarz, który gra na dwa fronty i chroni go przed atakiem pijanej młodzieży;
a) zapisek dotyczący sposobu na upicie się – zimne okłady na czoło pomagają pozbyć się upojenia alkoholowego; libacja u Rudominy, który jest myśliwym i ma dużo żarcia na stole;
b) dwa wystrzały pod oknami, sypią się szyby; nie odnajdują winowajcy;
a) Elżutka – imię szabli narratora, chleb razowy i pajęczyna, leki na ranę;
b) Harasim szabla pana Stanisława; rozbroił młodzika jednym ruchem;
a) ma miejsce w kościele dominikańskim;
b) dyskusja, czy Czarownkia Junoszę palić, czy topić → kłótnia w kościele, bo opozycjoniści zabarykadowali drzwi i Michał wraz z ekipą wojewody musiał wchodzić od zakrystii;
c) list od koronata; wyznacza za nich posłów ziemskich – Alojzego Sulistrowskiego i Michała Brzostowskiego;
a) Sielickiemu dają jakiś papier (to ten ich przeciwnik) i mianują go kasztelanem połockim;
b) Sulistrowski zabiera jeżącego się Reuta do alkierza i po kilku minutach wychodzą szczęśliwi pod rękę;
c) postrzelenie wojewody przez jednego z jego własnych poddanych;
a) ksiądz Maciej poprosił go, aby przepisał jego łacińskie myśli tłumaczone na polski:
• narrator komentuje przy tym niektóre sentencje, odnosi je do rzeczywistości itp.
• Mała jak palec, a zła jak padalec → hahaha „W wyborze złego imaj się mniejszego”
• „In vili veste, nemo tractat honeste” jak cię widzą, tak cię piszą;
• w sumie → 50 sentencji;
a) jest kilka wyrwanych kartek, spotykamy narratora podczas ucieczki
b) aby wydostać się z klasztoru musi przebrać się za mnicha, musi ogolić wąsy → rozpacza;
a) klasztor karmelitów;
b) narrator zostaje namówiony, aby zostać benedyktynem, a rzeczy, które zostały mu przesłane przez przeora pomagającego mu wcześniej w uciecze, zostają przekazane na rzecz klasztoru
a) przybycie prowincjała do klasztoru; zaleca, aby wziąć narratora za socjusza na kapitułę;
a) książę Radziwiłł rozdaje role poszczególnym zakonnikom od ręki, bez zastanowienia, wedle swojej woli;
b) mnichom się to nie spodobało, więc książę w ramach kary zamknął ich w jakiejś sali i zabrał wszystkie klucze, aby nauczyć pokory;
a) pomyślność kwesty najbardziej zależy od kwestarza;
b) zakazują mu palenia fajki, pozwalają zażywać benedyktyńską tabakę;
c) towarzysz podróży → furman Marcin;
a) u pana Bielewicza;
b) historia o dzwonie → dzwon w Mirze grzmi tak głośno, jak grzmiały kłamstwa jego sponsora; Michał Chodźko słyszał dzwon tak, jak kłamstwa twórcy;
c) szlachcic w tatarce, z ułańsko odzianym koniem, rotmistrz → chce przekonać narratora, aby porzucił habit i przyłączył się do niego, do wojenki;
a) Haniulka → córka, która przygotowuje obiad, kiedy wchodzą bohaterowie;
b) Wołodkowicz i jego burda, która prowadzi do uwięzienia go → historia by Bielewicz opowiedziana:
• narrator jedzie do księcia Radziwiłła, który poluje gdzieś po lasach → dramatyzm;
• 12 dni drogi;
• Wołodkowicza osądzają na śmierć → bohaterowie mają tylko trzy dni
• Sołohub powstrzymuje księcia przed chęcią rzucenia się na zbrodniarzy, gdy dowiadują się, że Wołodkowicz już został rozstrzelany
• opowiadanie w opowiadaniu w opowiadaniu → Surwint mówi o śmierci Wołodkowicza, że święty obrazek Matki Boskiej odbił trzy strzały w serce i dlatego facet nadal dychał i trzeba było go dobijać strzałem w łeb;
c) śpiew Anny;
a) zaproszenie do starosty, który był pod wrażeniem umiejętności arytmetycznych narratora;
b) opowieść o ojcu Jacku, który od każdego umiał coś wydębić i wszystkiego się tykał, aby zdobyć coś dla zakonu, historia o słoninie, która nałożona na klatkę piersiową leczy kaszel, jednak musi być wielkości tejże klatki;;
a) była pijana w sztok ta wdówka; opowiada o trzech mężach → pierwszy się zapił i zostawił jej majątek, drugi był sknera i kłócili się, więc zszedł na zawał; trzeci to pułkownik husarii, był młody i jak tylko wzięli ślub to zaczął robić niezłe biby na chacie i smalić cholewy do jej córki z pierwszego małżeństwa → został pocharatany przez niedźwiedzia a umierając rzucił na nią klątwę, że wróci jako upiór;
a) nabożeństwo;
b) język francuski = heretycka brać, a jego nauczyciele szerzą zgorszenie i zło → słowa kapelana odprawiającego mszę (ksiądz Joachim)
• nauczył się francuskiego, aby przypilnować, czego są uczone dzieci przez tego bezbożnika i węży język;
c) zawody przy stole → jak ktoś komuś rzuci ciętą ripostę, a ten drugi nie znajdzie jeszcze ciętszej (sic!) to musi zapłacić 2 złote, a za całą sumę kupują sobie potem wspólny obiad;
a) jakiś koleś zabiera owce kwestarza, ponieważ ten wtargnął na jego łąkę i owce ją wydeptały;
b) wychodzi żona kolesia i go opieprza, że jest głupi i głupie rzeczy robi;
a) narrator wraca się ku Nieświeżowi; znów wydarte kilka kart;
b) dyskusja między prałatem a plebanem (ten rzuca cytatami z Biblii)
a) dyskusja na temat podkradanych z kwesty pieniędzy → furman uważa, że nie ma w tym nic złego, jeśli idzie na potrzeby związane z podróżą i chce od narratora jednego talara za swoje usługi, gdyż uważa, że dobry furman=dobra kwesta;
a) Francuzi przychodzą i będzie wojna, od powietrza, głodu, ognia i wojny...
b) niedziela św. Trójcy Napoleon wkracza do miasta;
a) kareta pana Barklay de Tolli pod klasztorem;
b) wysadza się Most Zielony; gromy armat rozbijają miasto w proch;
c) uliczkami prowadzącymi na plac sypią się ułani z dzidami naprzód, jak do ataku;
a) ojciec definitor zobaczył Napoleona, uważa, że może teraz umierać;
b) ludzkość chyli się ku upadkowi, jest do cna wykorzystana i stratowana przez armię;
a) zapisuje narratorowi Michałowi krzyż z koronką, który nosi na piersiach; daje mu go aby został kardynałem, bo to krzyż kardynała Radziwiłła, który dostał od Karola Radzwiłła;
b) daje mu również dwie tabakierki i puszkę z tabaką;
c) szafa z książkami do biblioteki klasztornej;
a) nocne wyjście do kościoła; z czasem zebrali się tam wszyscy bracia, gdyż go niezmiernie kochali;
b) umiera leżąc krzyżem, modląc się;
a) wyprawiają go do klasztoru bienickiego w roli kwestarza;
b) poszedł tam pieszo;
a) zaraz po wyjściu z miasta Francuzi próbują go okraść, jak im to nie wychodzi, robią z niego prywatnego tragarza cielęciny
b) kłótnia o to, że palą jego dzienniki w ogniu → między dwoma grupami Francuzów, którzy gdyby nie jego pokojowa interwencja, zapewne by się pozabijali;
a) dobra, do których zmierza narrator należą do rodziny Kociełłów; historia Kociełła, który kazał malować swój portret całej postaci zawsze, gdy poczuł się słaby, aby powiesić go nad swoim grobem; w tymże grobie zakopał również pieniądze na ewentualne odnowienie kościoła bienickiego, gdyby ten popadł w ruinę;
a) profesor infimy pokłada całą nadzieję w kwestowaniu, gdyż wszyscy w klasztorze są głowni, a klasztor został obrabowany i obłupiony;
b) wkurzający ten profesor, cały czas wspomina, kiedy był profesorem w Cytowinach;
a) zawitał do domu starosty, który jednak umarł; ponoć urzęduje tam teraz jego syn, jednak kwestarz zastaje tam jakąś bandę pijusów ubranych po wojskowemu;
b) jedzą mięso w piątek i chleją;
a) dawny marszałek dworu siedzi w oficynie i modli się; drugi staruszek to chorąży;
b) porównanie Napoleona z Apokalipsą;
a) rezydentowi śniło się, że z morza wychodzi bestia o siedmiu głowach, a na każdej 24 rogi i z każdej paszczy po 24 trąby;
b) marszałek odwołuje się do astrologii często w swoich badaniach, a chorąży często do Biblii (to on odpowiada za te brednie z Apokalipsą z poprzedniej części);
c) sen starościca → węże w przepaści, morze i tonięcie; białe marmurowe posągi w kościele → ojca i matki, rozbrzmiewa Dies irae;
...
heaen