pytania i odpowiedzi na egzamin nauczyciela kontraktoego na mianowanego(2).doc

1. Jakie metody aktywizujące stosujesz na swoich lekcjach?
 

Aktywizacja uczniów to szereg zabiegów nauczyciela zapewniających uczniom czynny udział w realizacji zadań dydaktycznych.

Cechą metod aktywizujących jest przewaga czynności ucznia nad czynnościami nauczyciela.

Stosowanie metod aktywizujących ma na celu:

·         poprawienie relacji nauczyciel – uczeń,

·         odciążenie od konieczności dawania i służenia,

·         przekazanie uczniowi większej odpowiedzialności za proces uczenia się,

·         wzmocnienie pozycji szkoły w środowisku poprzez pokazanie, że szkoła szuka innowacyjnych pomysłów na wspieranie rozwoju ucznia,

·         doprowadzenie do zmiany w ocenianiu pracy ucznia.

1. DOŚWIADCZENIE CHEMICZNE

2. PRACA W GRUPACH

Praca w grupach działa aktywizująco i uczy współpracy z rówieśnikami. Jest to znana i często stosowana metoda. Chciałabym przedstawić techniki pracy w grupach, dające każdemu uczniowi szansę aktywnego wpływu na pracę całej grupy:

·         technika kuli śnieżnej - polega na uzgadnianiu wspólnego stanowiska w grupie na zasadzie przechodzenia od pracy indywidualnej do grupowej w kilku etapach: a) uczeń pracuje sam, b) pary wybierają wspólne elementy odpowiedzi, c) uczniowie pracują podobnie w grupie czteroosobowej, ośmioosobowej, szesnastoosobowej i przy udziale całej klasy;

·         technika stolików zadaniowych - polega na podziale klasy na grupy sześcio- i dziewięcioosobowe, które pracują pod przewodnictwem lidera;

·         technika grup zadaniowych - stosowana przy realizacji długotrwałych projektów, a polegająca na przydzieleniu zadań grupom (opracowanie planu i terminarza, wskazanie osób odpowiedzialnych za realizację poszczególnych etapów pracy).

Metoda ta uczy kooperacji, respektowania zasad i dyscypliny. Działa wzajemnie inspirująco. Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wszystkich przedmiotów matematyczno-przyrodniczych.

3. BURZA MÓZGÓW (giełda pomysłów).

Metoda polega na postawieniu przez prowadzącego pytania lub zagadnienia. Uczniowie podają pomysły rozwiązania tego problemu. Wszystkie pomysły są notowane. Należy zachować zasadę nie krytykowania nawet najbardziej nieprawdopodobnych pomysłów. W drugim etapie następuje dyskusja na temat każdego rozwiązania i jego ocena. W trzecim etapie dokonuje się wyboru najlepszego rozwiązania, które zostaje wprowadzone w życie i sprawdzone pod względem efektywności. Oto przykłady problemów, które można spróbować rozwiązać tą metodą: "Jak można zwiększyć czytelnictwo w naszej klasie?" albo "Jak używać komputera, żeby się od niego nie uzależnić?".

Należy pamiętać, że po zakończeniu burzy mózgów przyjmujemy na siebie zobowiązania co do realizacji i sprawdzenia efektywności przyjętego rozwiązania.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wszystkich przedmiotów matematyczno-przyrodniczych.

4. METAPLAN

Metoda ta pozwala na spokojne zbadanie omawianego zagadnienia i wspólne szukanie najlepszego rozwiązania. Skłania do krytycznej analizy faktów, formułowania sądów i opinii.

Przebieg:

-                  Podział klasy na grupy.

-                  Przygotowanie plakatu.

-                  Przedstawienie problemu.

-                  Określenie czasu dyskusji.

-                  Tworzenie plakatu:

Następnie:

-                  Uczniowie odpowiadają na pytanie: Jak jest? (Jak było?). Odpowiedzi zapisują na karteczkach, które przyklejają w wyznaczonym miejscu na plakacie. Jest to diagnoza stanu aktualnego.

-                  Następnie notują na karteczkach odpowiedzi na pytanie: Jak być powinno? i podobnie przyklejają kartki w odpowiednim miejscu plakatu. Pytanie to ma sprowokować odpowiedzi wskazujące możliwości poprawy sytuacji.

-                  Uczniowie zapisują na karteczkach odpowiedzi na pytanie:, dlaczego nie jest (nie było) tak, jak być powinno? i przyklejają je w wyznaczonym miejscu plakatu. Na tym etapie pracy uczniowie powinni zastanowić się nad przyczynami powstałych nieprawidłowości i błędów.

-                  Uczniowie zapisują wnioski na karteczkach, które przykleją w wyznaczonym miejscu na plakacie. Wnioski muszą doprowadzić do poprawy sytuacji zgodnie z sugestiami drugiego pytania: Jak być powinno?

-                  Sprawozdawcy prezentują efekty pracy grup.

-                  Wnioski ze wszystkich plakatów mogą być zebrane jako wspólne rozwiązanie problemu.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wszystkich przedmiotów matematyczno-przyrodniczych.

5. DRZEWKO DECYZYJNE

Drzewo decyzyjne można stosować, wdrażając ucznia do podejmowania decyzji. Jest to wizualna prezentacja przebiegu procesu myślenia. Jeżeli uczeń ma podjąć decyzję w jakiejś sprawie, to powinien w pień drzewa wpisać (określić), jaka sytuacja wymaga podjęcia decyzji. Następnie (na poziomie gałęzi) uczeń wpisuje możliwe rozwiązania określonego poniżej problemu. Każde z rozwiązań przynosi dobre i złe konsekwencje wyboru, które uczeń umieszcza na trzecim poziomie. W koronie drzewa określa cele i wartości, którymi się kieruje.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wielu przedmiotów: biologii, geografii, chemii, fizyki.

6. MYŚLOWE KAPELUSZE DeBono

Jest to metoda polegająca na twórczym rozwiązywaniu problemów. Kształci umiejętności porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego stanowiska, uwzględniania poglądów innych ludzi. Sześciu kapeluszom przypisano sześć różnych sposobów myślenia:

-                  kapelusz niebieski – pełni rolę szefa grupy, kieruje dyskusją, przyznaje głos mówcom, kontroluje czy jakiś kolor nie jest preferowany w dyskusji, podsumowuje dyskusję,

-                  kapelusz czerwony – kieruje się emocjami i intuicją,

-                  kapelusz żółty – jest optymistą, wskazuje zalety i korzyści danego rozwiązania,

-                  kapelusz czarny – jest pesymistą, krytykuje, widzi ujemne strony proponowanych rozwiązań,

-                  kapelusz biały – wydaje opinie wyłącznie na podstawie faktów i liczb, jest obiektywny, używa rzeczowych argumentów, nie poddaje się emocjom,

-                  kapelusz zielony – to osoba myśląca twórczo i bardzo pomysłowa, autor oryginalnych rozwiązań.

Przebieg:

-                  Nauczyciel przygotowuje karteczki w kolorach: niebieskim (2), białym, żółtym, zielonym, czerwonym, czarnym (w liczbie, która umożliwi podział klasy na równe zespoły).

-                  Nauczyciel wykonuje sześć kolorowych kapeluszy symbolizujących różne sposoby myślenia i rozwiązywania problemów.

-                  Uczniowie losują kolorowe karteczki i kapelusze, tworząc grupy na zasadzie zgodności kolorów.

-                  Uczniowie, którzy wylosowali kapelusze, stają się reprezentantami zespołu i biorą udział w dyskusji.

-                  Nauczyciel podaje problem do rozwiązania.

-                  W określonym czasie grupy przygotowują się do dyskusji, ustalając wspólne, zgodne ze swoim kolorem stanowisko.

-                  Po upływie ustalonego czasu na pracę w zespołach następuje dyskusja reprezentantów (kapeluszy) na forum klasy.

-                  Uczniowie, którzy wylosowali niebieskie karteczki, zapisują na tablicy pojawiające się w czasie dyskusji argumenty za i przeciw.

-                  Dyskusję podsumowuje niebieski kapelusz.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wielu przedmiotów: biologii, geografii, chemii, fizyki.

7. MAPY POJĘCIOWE

Mapa pojęciowa jest metodą wizualnego przedstawienia problemu, rodzajem schematu pojęciowego ilustrującego nasz sposób myślenia za pomocą słów, obrazów, zdjęć, rysunków itp. Aby stworzyć mapę pojęciową, należy wyjść od interesującego nas pojęcia, problemu, a następnie stworzyć wokół niego sieć logicznych połączeń.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wszystkich przedmiotów matematyczno-przyrodniczych.

8. PRACA Z MATERIAŁEM ŹRÓDŁOWYM

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wielu przedmiotów: biologii, geografii, chemii, fizyki, informatyki.

9. MAPA SKOJARZEŃ.

Metoda służy wizualnemu opracowaniu pojęcia, problemu, zjawiska, sytuacji, zdarzenia, z wykorzystaniem rysunków, symboli, zwrotów, haseł. Za jej pomocą można definiować pojęcia.

Kształcenie umiejętności:
- planowania, organizowania i oceniania własnej nauki,
- poszukiwania, porządkowania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł,
- rozwijania sprawności umysłowych,
- skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach,
- uwzględniania poglądów innych ludzi,
- poprawnego posługiwania się językiem ojczystym,
- przygotowania się do publicznych wystąpień,
- twórczego rozwiązywania problemów,
- pracy w grupie.

Etapy postępowania:
Etap wstępny:
- zapisanie przez nauczyciela na tablicy pojęcia, które uczniowie mają zdefiniować,
- podział klasy na grupy, rozdanie arkuszy papieru,
- uczniowie zapisują pojęcie na środku plakatu, mogą zrobić do niego rysunek,
- nauczyciel wyjaśnia na czym polega kreślenie mapy skojarzeń (można posłużyć się schematem),
- określenie czasu na wykonanie zadania,
Etap zasadniczy:
- uczniowie w grupach kreślą mapę skojarzeń,
- grupy prezentują wykreślone mapy skojarzeń na forum klasy.
Etap końcowy:
- wspólne sformułowanie definicji na podstawie zaprezentowanych map.

Można stosować tę metodę z powodzeniem w nauce wielu przedmiotów: biologii, geografii, chemii, fizyki.

2. W jaki sposób indywidualizujesz pracę swoich uczniów?

W nauczaniu zindywidualizowanym prowadzący zajęcia kieruje swoją uwagę na poszczególnych uczniów i dostosowuje nauczanie do ich predyspozycji. W takim trybie każdy uczeń w klasie pracuje w swoim własnym rytmie i na odpowiednim dla siebie poziomie.
Zasadę indywidualizacji nauczania nauczyciel można realizować na różne sposoby np. przez prowadzenie lekcji na kilku poziomach nauczania.

● Rozróżniamy dwa rodzaje pracy grupowej:
I. Każda grupa składa się z uczniów o zróżnicowanych uzdolnieniach i wiadomościach. Pozwala to nauczycielowi na lepsze wykorzystanie możliwości młodzieży, większe zaangażowanie ich w pracę i zwiększenie różnorodności przekazywanej wiedzy. Dodatkowo uczniowie mniej zdolni współpracując z uczniami zdolniejszymi uczą się także od nich. Na początku tak prowadzonych zajęć uczniowie słabi często tylko przysłuchują się wypowiedziom swoich kolegów w zespole i powtarzają ich wnioski, ale stopniowo rozpoczynają także próbę własnych sił. Dzięki udanemu udziałowi w pracach i osiągnięciach grupy uczniowie mniej zdolni nabierają więc wiary we własne możliwości i uzupełniają brakujące wiadomości. Praca każdego ucznia w zespole wdraża go do logicznego myślenia i poprawnego formułowania myśli, wniosków, a to m.in. decyduje o jego powodzeniu i rozwoju w klasie. Referowanie wyników pracy grupy nauczyciel może polecić najsłabszemu uczniowi w zespole, a jego wypowiedź inni koledzy będą ewentualnie uzupełniać.
II. Drugi rodzaj pracy grupowej polega na prowadzeniu zajęć z zespołami jednorodnymi, tzn. każdą grupę tworzą uczniowie o zbliżonym poziomie wiedzy i podobnych kompetencjach matematycznych. Pozwala to nauczycielowi na zróżnicowanie zadań stawianych przed poszczególnymi grupami i taki ich dobór, aby jak najlepiej były one dopasowane do możliwości uczniów wchodzących w skład danego zespołu. Jest to szczególnie użyteczna technika w wypadku lekcji o charakterze ćwiczeniowym oraz lekcji powtórzeniowych.
● urządzanie kółek pozalekcyjnych dla młodzieży,
● prowadzenie zajęć wyrównawczych
● przez zróżnicowane zadawanie prac domowych
 

3.Wymień co najmniej dwa kryteria wymagań na oceny szkolne.
 

Kryteria ogólne poszczególnych ocen szkolnych są zgodne ze skalą obowiązującą podczas klasyfikacji końcoworocznej:

1)       celujący (6) - oznacza, że osiągnięcia ucznia znacznie wykraczają poza poziom wymagań edukacyjnych przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania, zaś umiejętności ucznia są oryginalne i twórcze oraz wskazują na samodzielność w ich rozwoju,

2)       bardzo dobry (5) - oznacza, że uczeń opanował pełny zakres wiadomości i umiejętności przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania,

3)       dobry (4) - oznacza, że opanowanie przez ucznia zakresu wiadomości i umiejętności przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania nie jest pełne, lecz jest dość duże w stosunku do całkowitych treści objętych programem nauczania,

4)       dostateczny (3) - oznacza, że uczeń opanował jedynie w podstawowym zakresie wiadomości i umiejętności przewidziane w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania, co może oznaczać jego kłopoty przy poznawaniu kolejnych, trudniejszych treści kształcenia w ramach danego przedmiotu,

5)       dopuszczający (2) - oznacza, że opanowanie przez ucznia wiadomości i umiejętności przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania jest niewielkie, iż stawia pod znakiem zapytania możliwość dalszego kształcenia w danym przedmiocie (dziedzinie nauczania), a na dalszym etapie kształcenia może utrudniać naukę przedmiotów pokrewnych,

6)       niedostateczny (1) - oznacza, że uczeń wyraźnie nie spełnia oczekiwań określonych w realizowanym programie nauczania, gdyż nie opanował nawet w stopniu niewielkim podstawowych treści zawartych w podstawie programowej, co uniemożliwia mu kontynuację nauki przedmiotu (dziedziny edukacji), a na dalszym etapie kształcenia zasadniczo utrudnia naukę przedmiotów pokrewnych

4. Jakie cechy dobrego nauczyciela są Ci najbliższe?
 

1.Umiejętność jasnego tłumaczenia, precyzyjnego przekazywania treści
2. Inteligencja
3. Dojrzałość emocjonalna
4. Poczucie odpowiedzialności
5. Sprawiedliwość, obiektywizm, bezstronność
6. Entuzjazm do pracy, zaangażowanie, pasja nauczycielska, motywacja do pracy

7. Łagodność, cierpliwość
8. Zdyscyplinowanie
9. Umiejętności organizacyjne
10. Dobry wygląd zewnętrzny, kultura osobista
11. Umiejętność słuchania
12. Poczucie humoru
13. Otwartość poznawcza i emocjonalna
14. Rozumienie innych także drogą pozaintelektualna - wczuwanie się, empatia
15. Umiejętność korzystania z informacji na swój temat
 

5.Jakie dokumenty regulują pracę szkoły?
 

- statut szkoły tzw. „mała konstytucja”

- regulaminy /program profilaktyki, program wychowawczy, program rekrutacji, WSO/

- zarządzenia dyrektora szkoły

- uchwały rady pedagogicznej

6.Co bierzesz pod uwagę oceniając uczniów?
 

- zaangażowanie ucznia,
- wkład pracy i staranność wykonania,
- zgodność z tematem i zagadnieniem,
- poprawność merytoryczna odpowiedzi uczniów,
- stan wiedzy ucznia,
- język, którym się posługuje,
- możliwości ucznia,

7. Jakie osiągnięcie zawodowe sprawiło ci największą satysfakcję?
 

8. W jakiej formie pracy pozalekcyjnej spełniasz się najlepiej?
 

Prowadzenie zajęć wyrówanwczych
 

9. Jakie metody prowadzenia zajęć wydają Ci się najlepsze?
 

- metody aktywizujące,

- metoda w grupach,

- doświadczenia chemiczne,

- lekcje z grami dydaktycznymi
 

10. Jak dążysz do ukształtowania wychowanka zgodnie z wizją absolwenta?
 

11. Jak planujesz i wdrażasz współpracę z rodzicami?
 

Nauczyciele powinni zabiegać o stałe kontakty z domem rodzinnym, gdyż są one gwarancją powodzenia w prowadzeniu dobrze pojętych oddziaływań wychowawczych. Najważniejsze są kontakty stałe, bezpośrednie i indywidualne. To właśnie rozmowa jest często pierwszym osobistym kontaktem między nauczycielem a rodzicem. Poprawnie przebiegająca rozmowa może dać obu
stronom wiele korzyści, np: lepiej się poznać, wzbudzić zaufanie, ograniczyć błędy wychowawcze rodziców i nauczycieli, pomóc w jednolitym oddziaływaniu. Nawiązywane są one z reguły, kiedy uczeń znajduje się w sytuacji trudnej, której nie może pokonać.
Przepis na dobrą współpracę z rodzicami:
1. Zawsze pamiętaj o odpowiednim powitaniu i uśmiechu.
2. Przygotuj program spotkania i staraj się trzymać dyscyplinę czasową, podziękuj za obecność.
3. Zaplanuj spotkania umożliwiające wzajemną identyfikację i poznanie siebie.
4. Przedstaw misję i wizję pracy placówki. Podkreślaj mocne strony.
5. Bądź pozytywny,...