1.POJĘCIE
A.
OKULTYZM - wiedza tajemna o rzekomych siłach nadprzyrodzonych, nadzmysłowych, wywołujących zjawiska jasnowidzenia, telepatii itp., obejmująca w pojęciu szerszym także spirytyzm, magię, teozofię itp.
Pojęcie "okultyzm" pochodzi od łacińskiego słowa "occultus" i zawiera w sobie ideę rzeczy ukrytych, tajemnych / łac. occultus p.p. od occulere 'ukrywać; zatajać'. Dotyczy to działań, które zdają się opierać na ludzkiej mocy wykraczającej poza zmysły/.
Do okultyzmu obok magii zalicza się /wg niektórych żródeł/:
- wróżbiarstwo czyli przepowiadanie przyszłości
- spirytyzm (o spirytyzmie pisaliśmy w poprzednim artykule)
- medycynę okultystyczną i magiczną (świadome lub nieświadome użycie złych mocy w celu leczenia)
OKULTYZM to ogół doktryn głoszących, ze w człowieku, przyrodzie istnieją ukryte siły tajemne, które można pobudzić i z.użytkować przez spełnienie określonych obrzędów - praktyk magicznych. Celem jest nie tylko stopniowe poznanie /gnoza/ i osiągnięcie wiedzy tajemnej, lecz również wyjaśnianie / astrologia, alchemia, jasnowidzenie, seanse mediumiczne/ a przede wszystkim przemiana dokonywana przez parareligijne praktyki / wróżbiarstwo, uzdrawianie, inicjacja, pośredniczenie przez czynności magiczne i telepatyczne/.
B.
MAGIA:
Etymologia tego słowa wywodzi się od magów, tj. członków kasty kapłańskiej wywodzących się od Medów i Persów, którzy podobno odznaczali się znajomością astrologii i wróżbiarstwa.
Pojęcie magii definiuje się jako świadome działanie na odległość przy pomocy woli, rozumu i czucia na ukryte siły przyrody. Do tego celu wykorzystuje się specjalne obrzędy i zaklęcia, które pozwolą osiągnąć panowanie nad żywiołami czy ludźmi. Inaczej mówiąc chodzi o zdobycie władzy nad mocą stanowiącą o jedności wszechświata.
Do podstawowych form magii zalicza się: powodowanie czyjejś choroby lub uzdrowienia; magię miłości lub nienawiści; magię prześladowczą lub obronną; rzucanie i odwoływanie zaklęć; magię śmierci.
Krystyna Potyrała http://www.sekty.iq.pl/katalog/magia.htm
MAGIA jest to sztuka lub przynajmniej próba poznania i opanowania duchowego, ludzkiego, zwierzęcego i roślinnego świata, a także świata materii, poprzez poznanie pozazmysłowe przy pomocy mistycznych obrzędów".
Na podstawie tej definicji wyłaniają się cztery zasadnicze cechy magii okultystycznej:
1. Magia jest praktykowana przy użyciu sił poza zmysłowych, dlatego uznawana jest jako zjawisko okultystyczne.
2. Celem magii jest podporządkowanie i zdominowanie innych podczas ceremonii i obrzędów mistycznych.
3. Praktykujący magię może w czasie obrzędów i ceremonii starać się oddziaływać lub zdobyć panowanie nad światem zewnętrznym zwierzęcym i roślinnym.
4. Parający się magią próbują przy pomocy ceremonii i obrzędów zapanować nad światem nieograniczonym.
Kurt Koch w Between Christ and Satan (Między Chrystusem, a szatanem)
Rodzaje magii:
- magia biała (tzw.dobroczynna)
- magia czarna (tzw.niszczycielska)
- magia neutralna (opierajaca się wyłacznie na siłach naturanlych przyrody)
- magia “wysoka”
- magia “niska”
- magia personalna
- magia impersonalna
- magia nasladowcza
- magia zaraźliwa (partycypacyjna)
- magia kontaktowa (przedmiotowa)
- magia imitacyjna
-magia gnozelogiczna
- hipnoza magiczna (gdy hipnotyzer jest związany z magią)
- sugestia psychiczna
(przenoszenie myśli jednej osoby na druga bez użycia mowy czy innych znaków)
- magnetyzm lub mesmeryzm
(od Franza Mesmera, który twierdził, że zdrowa osoba może się 'namagnesowac' , 'naładować magnetycznie' w określonych miejscach ziemi, aby później uzdrawiać, dotykać ręką ludzi chorych)
- czary
- gusła
- wróżbiarstwo
- maleficjum
- medycyna okultystyczna(magiczna)
- kursy i warsztaty poszerzania swiadomości
- wschodnie sztuki walki i ich filozofia
Tzw.rodzaje magii:
- magii białej (tzw.dobroczynnej)
- magii czarnej (tzw.niszczycielskiej).
Magia biała jest praktykowana zazwyczaj dla osiągnięcia dobrego celu, czasami niesie pomoc ludziom(...) w przypadku, gdy magię białą stosuje się w celu uzdrawiania, “naprawiania” miłości czy poprawiania sytuacji finansowej, wykorzystując jako wzmocnienia amulety, fetysze, talizmany czy układanie kart -wtedy mówimy o zabobonie, który jak mówi Katechizm Kościoła Katolickiego “jest wypaczeniem postawy religijnej oraz praktyk, jakie ona nakłada”. Uważa się nawet, że uprawianie tego rodzaju magii nie tylko przeciwstawia się samej wierze, ale również jest niebezpieczny dla osobowości i życia moralnego.
Dużo bardziej groźna w skutkach i naganna moralnie, jest magia czarna. Jak sama nazwa wskazuje nawiązuje do ciemnej strony ludzkiego charakteru i “księcia ciemności”. Jest ona wykorzystywana do egoistycznych czy wręcz niegodziwych celów. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że jest poważnym wykroczeniem przeciwko pierwszemu przykazaniu, a więc grzechem ciężkim.
Ludzie parający się tego typu magią pośrednio lub bezpośrednio zwracają się do mocy diabelskich czy wręcz stają się “sługami szatana”, tylko po to, aby powodować złowrogie czyny jak: choroby, śmierć, nieszczęścia. W ten sposób osiągają dla siebie korzyści osobiste, zaszczyty czy bogactwa. Rytuały, za pomocą których próbuje się wywołać zło mają czysto satanistyczny charakter (...)
Krystyna Potyrała
http://www.sekty.iq.pl/katalog/magia.htm
Czy słuszne jest rozróżnienie na białą i czarną magię?
To jest stwierdzenie pewnego faktu, więc o słuszności nie można tu orzekać. Istnieje zarówno magia biała, jak i czarna, rozróżniona w zależności od tego, w jakim celu się nią posługiwano. Jeśli ma ona służyć do dobrych celów, na przykład do uzdrowienia, jest to magia biała. Ona istniała zawsze, uprawiali ją np. szamani z najstarszych tradycji syberyjskich czy indiańskich. Wykonywali oni działania, które miały na celu sprowokowanie życzliwej interwencji duchów i powiedzmy – uzdrowienie. Niektórzy sądzą, że magią zajmowano się głównie po to, żeby zrobić komuś krzywdę; na przykład, aby zadać ból, wbijano szpilkę w figurkę człowieka. Takie figurki z powbijanymi szpilkami istniały już w starożytnej Grecji i to jest przykład czarnej magii.
W tym sensie możemy wyróżnić dwie postawy w magii, ale zarówno jedna, jak i druga chce wykorzystać nierozpoznane moce i sprawić, żeby były one przychylne człowiekowi. A wtedy człowiek sam wyznacza cele, szlachetne czy zgoła inne. Powiedzieliśmy, że chrześcijaństwo i judaizm odcinały się od magii, przeciwstawiały się jej.
o. Jan Andrzej Kłoczowski
LIST 2/2004 http://www.mateusz.pl/list/0402-kloczowski.htm
Czarna magia. Jest to sztuka wywoływania zjawisk nadnaturalnych dzięki przymierzu z diabłem i demonami. Określenie czarna magia ma swe źródło w tym, że praktykujący ją zawierają pakty z mocami ciemności i zwykle podpisują je własna krwią
Biała magia. wielu pisarzy słusznie zauważyło, że biała magia jest tym samym, co czarna magia, tyle, że w przybraniu religijnym.
Człowiek parający się białą magią posługuje się takimi samymi siłami, lecz w obrzędach używa terminologii chrześcijańskiej i twierdzi, że jest chrześcijaninem, a Bóg obdarzył go mocą nadnaturalną.
Biała magia jest znacznie bardziej popularniejsza niż czarna, ponieważ ta ostatnia bezpośrednio wzywa imienia szatana. Apostoł Paweł w Drugim liście do Koryntian daje przykład białej magii: "I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postać anioła światłości. Nic więc nadzwyczajnego, jeśli i słudzy jego przybierają postać sług sprawiedliwości; lecz kres ich taki, jakie ich uczynki"
-magia “wysoka”
-magia “niska”
Magia niska nie wymaga żadnego wykształcenia czy szczególnej inteligencji. Dotyczy zazwyczaj przekazu ustnego, eksperymentów mających charakter “zamawiań”, rzucania uroków itp.
Magia “wysoka” wymaga długiego przygotowania i nauki. Jest sztuką spekulatywną. Nie każdy może zostać magiem, trzeba mieć specjalne zadatki czy predyspozycje. Zdolności magiczne u ludzi są najczęściej wynikiem: dziedziczenia, oddawania czci szatanowi, eksperymentów okultystycznych oraz przekazywania zdolności okultystycznych z jednej osoby na drugą.
Magia:
- personalna
- impersonalna
O magii personalnej mówimy, gdy zwracamy się, wpływamy lub mamy wpływ na pośredników osobowych, którzy żyją i są istotami inteligentnymi. Człowiek przy użyciu śpiewów rytualnych i obrzędów ma wpływ, a nawet zyskuje panowanie nad owymi pośrednikami duchowymi, co jest przyczyną powstawania zjawisk nadnaturalnych.
Drugi rodzaj magii to magia impersonalna będąca czymś więcej niż samym przesądem: prawa natury, spychane są na dalszy plan lub manipulowane za pomocą śpiewów, zaklęć, amuletów, uroków, jak również istot duchowych. Jako przykład magii impersonalnej mogą służyć napoje miłosne i tym podobne.
-magia nasladowcza
-magia zaraźliwa
Mamy dwa rodzaje magii: naśladowczą i zaraźliwą. Magia naśladowcza opiera się na zasadzie podobieństwa w formie i sposobie postępowania oraz na założeniu, że każda istota rodzi istotę podobną do siebie. Lalka wyobraża osobę, której chce się zaszkodzić. Po odmówieniu odpowiednich "modlitw obrzędowych" wbija się w nią szpilki z myślą zranienia osoby, którą lalka przedstawia: osoba ta będzie odczuwać bóle lub choroby w tych miejscach ciała, w których nakłuto lalkę.
Magia zaraźliwa opiera się na zasadzie kontaktu fizycznego, czyli na zarażeniu. W celu wywarcia wpływu na jakąś osobę, czarownik musi mieć coś, co do niej należy: włosy, paznokcie, części ubrania, także fotografię, najlepiej przedstawiającą całą postać, ale zawsze z odsłoniętą twarzą. Część oznacza całość. To, czego się dokonuje w stosunku do jakiejś części ciała, będzie miało wpływ na całą osobę. Czarownik wykonuje zabieg z zastosowaniem odpowiednich formuł lub obrzędów, w określonych porach roku lub dnia, przy współudziale duchów, które przyzywa, aby jego działanie było skuteczne.
ks.G.Amorth http://lubelska.republika.pl/egzorcysta15.html
Działa poprzez pozyskanie jakiejś 'części' danej osoby np.kawałka włosów,paznokci,kawałka ubrania -za posrednictwem której mozna wpływać na jej los.
Używa wizualizacji obiektu zakleć np.rysunku, kukiełki,lalki (np.voodoo) -najczęściej wykonanych samodzielnie przez inicjatora zaklęć.
Wpływa na sferę intelektualną. Aby być znawca tego rodzaju magii,trzeba wiele sie nauczyć np. magicznej konstelacji wszechświata, prawideł rządzących ich zharmonizowaniem. Ta odmiana magii jest podstawą współczesnej teozofii.
http://lubelska.republika.pl/egzorcysta14.html
***
- maleficium
Maleficium to jest zło wyrządzone przez "oko czarownicy" lub akt w zupełności wewnętrzny, polegający np. na życzeniu śmierci. Czary to jest pewnego rodzaju proces techniczny, wymagający umiejętności. Czary można odróżnić od maleficium na podstawie dwóch zasad:
1. W myśl poglądów niektórych uczonych czary mogą wyrządzić szkodę lub być dobroczynne. W tym sensie jest to kategoria szersza.
2. Maleficium zasadniczo nie wymaga użycia żadnej techniki czy przedmiotowej substancji (choć mogą i zwykle bywają używane). Także więc i z tego powodu czary są kategorią szerszą.
3. Balducci w swoich pracach demonologicznych uznaje maleficium jako fakt istniejący realnie, a nie tylko jako stary przesąd, co właśnie byłoby przesądem, tyle że w drugą stronę (przesądem racjonalistycznym) 36 .
Maleficium oznacza więc zjawisko czynienia zła, które jakaś osoba wywiera na kimś drugim, posługując się złą intencją (wewnętrzny akt woli), co jest czasem wzmocnione rytuałem przeprowadzonym przez maga, czarownika lub kogoś innego, działającego pod wpływem złej woli (a także sił zła) .
http://lubelska.republika.pl/okultyzm.html
-medycyna okultystyczna(magiczna)
Pastoralna i charyzmatyczna tradycja Kościoła, bazująca na Biblii i doświadczeniu świętych, zawsze ostrzegała wiernych przed nierozwagą w tym względzie. Istnieją bowiem dwa poważne zagrożenia. Pierwsze - to postawa serca, postawa wewnętrznej niewierności, polegającej na niedostatecznym liczeniu na Pana Boga we wszystkim - Boga, który jest przecież Panem każdej sytuacji. To grzech braku zaufania i zachwianie relacji osobowej z Bogiem, skoro nadmiernie pokłada się nadzieję w czymś, co nie jest naszym Bogiem (ryzyko grzechu idolatrii).
Drugie zagrożenie - to realna możliwość ingerencji sił demonicznych, fatalnej w skutkach dla zdrowia psychicznego i duchowego. W momencie uzdrowienia fizycznego choroba może się przenieść do sfery psycho-duchowej. Może więc być z człowiekiem jeszcze gorzej, bo np. może zniknąć ból (ciało), a pojawi się lęk (psychika) czy trudności w modlitwie (duch). Nie takie jest uzdrowienie chrześcijańskie. Zwłaszcza, że szereg uzdrowicieli przyznaje się jawnie do kontaktów ze spirytyzmem czy nawet otrzymania swych darów od tzw. "duchów- przewodników". Trzeba więc przejawiać wielką ostrożność, obserwować czy zachowane są kryteria chrześcijańskie i raczej dmuchać na zimne niż ulec pozornej neutralności czy naturalności działań, stąd też często jest tu już potrzebny charyzmat rozeznawania duchów, o którym mówi św. Paweł.
OKULTYZM jako NIEWIERNOŚĆ FUNDAMENTALNA
o. Aleksander Posadzki http://lubelska.republika.pl/okultyzm.html
-kursy i warsztaty poszerzania świadomości
Technikami, które prowadzą do rzekomego poszerzenia świadomości, są różne formy medytacji, ćwiczenia jogi, ćwiczenia oddechowe, śpiewanie mantr, kasety działające na podświadomość, kierowana twórcza wizualizacja, hipnoza, autohipnoza a nawet specjalne maszyny relaksacji mózgu. Te i inne formy są proponowane na kursach czy warsztatach, które uczą tzw. „czujnej relaksacji" czyli wchodzenia w stan alfa. Kursy tego typu będą miały najróżniejsze nazwy, ale zawsze można je poznać po tym, że proponować będą np. techniki typu „sukces-motywacja", metody wzmacniania kreatywności, rozwijania mocy umysłu, opanowywania stresu, budowania intuicji. Najbardziej znanymi w naszym kraju kursami są np. kursy doskonalenia umysłu metodą Silvy, warsztaty Hemi-Sync, treningi Neurolingwistycznego Programowania, kursy języków obcych prowadzone metodą superpamięci.
Joanna Jarzębińska http://www.opoka.org.pl/varia/sekty/poszerzanie_swiadomosci.html
-wschodnie sztuki walki i ich filozofia
Dziwić może na pierwszy rzut oka połączenie pojęcia wschodnich sztuk walki z okultyzmem czyli wiarą w tajemne moce i uprawianiem tajemnych nauk, takich jak magia, astrologia, wróżbiarstwo czy okultystyczna medycyna. A jednak, kiedy poznamy dokładniej literaturę poświęconą wschodnim sztukom walki okaże się, że wielu autorów zgodnych jest, co do tego, że techniki tych walk mają związek z szamanizmem i magizmem wschodniej filozofii taoistycznej i buddyjskiej. Pisze o tym chociażby Stanisław Tokarski, wybitny polski znawca wschodnich sztuk walki podkreślając, że "każdy z chińskich stylów operuje szamańskim intuicjonizmem" oraz, że techniki walk związane są nie tylko z filozofią zenu i taoizmem, ale też różnego rodzaju reliktami kultów magicznych typu szamańskiego. Do takich technik należy chociażby praktykowanie transu bitewnego, polegającego na "wcielaniu" się w tygrysa czy lamparta. Podstawą wejścia w taki trans bitewny jest otworzenie się na energię kosmiczną i naładowanie się nią. Jedną z technik, która umożliwia takie otwarcie jest oddychanie. Specyficzna technika oddychania prowadzi do uzyskania szczególnego stanu umysłu, który dziś znany jest pod modną nazwą odmiennego stanu świadomości. "Dopiero na tym tle - pisze dalej Stanisław Tokarski - należy studiować pojęcie owego bojowego transu specyficznego dla sztuk walki, wywodzonego przez badaczy religii z czasów bardzo dawnych, z czasów szamańskich".
D. Chmielewski Wschodnie sztuki walki: czy tylko sport Biuletyn Gdańskiego Centrum Informacji o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych 2000 nr 13
Jak twierdzą znawcy przedmiotu wszystkie zasady i teorie, na których zbudowane są style walk Wschodu, takie jak yin-yang, tao, qigong i wiele innych stanowią podstawy wschodniego okultyzmu. Potwierdza to np. Paul Crompton, mistrz i badacz chińskich sztuk walki kung-fu, pisząc: "Szkoła yin-yang wzięła swój początek od chińskich okultystów. Okultyzm, to bardzo pojemne znaczeniowo słowo. Jeśli sięgniemy do jego korzeni, okaże się, że wiąże się ono z rzeczami, które są ukryte. Starożytny chiński okultyzm związany jest z astrologią, pięcioma żywiołami, wróżeniem."
Dominik Chmielewski komentując powyższe stwierdzenia zauważa, że filozofię yin-yang stworzyli starożytni adepci wiedzy tajemnej Szkoły Wróżbitów. Według ich teorii to właśnie owe dwie siły yin i yang stanowią istotę wszechświata. Ta tajemna wiedza dała początek całej wschodniej wizji energetyki, która dziś jest tak bardzo popularna we wszelakiego rodzaju niekonwencjonalnych sposobach leczenia energią np. reiki, bioenergoterapia, czakroterapia, itp. Wszystkie te metody związane są z otwieraniem się na energie kosmiczne w celu zdobywania mocy. Te same zasady charakteryzują również różne formy wschodnich sztuk walki. Bazując na wierze w istnienie tajemnych energii kosmicznych, mistrzowie opracowali całą strategię i taktykę walki, a więc: pozycje walki, sposoby poruszania się, uderzania, kopnięcia oraz osiąganie maksymalnej skuteczności.
Podsumowując odwołajmy się do wypowiedzi mistrza sztuk walki Ashida Kim, który powiedział, że dopiero na pewnym stopniu zaawansowania w sztuce walki adept zaczyna dostrzegać, że za technikami walki, medytacji, ćwiczeń relaksujących kryje się cały wschodni okultyzm.
Joanna Jarzębińska-Szczebiot, Marek Szczebiot
Chrześcijaństwo a wschodnie sztuki walki (cz. IV)
-magia naśladowcza
Mamy dwa rodzaje magii: naśladowczą i zaraźliwą. Magia naśladowcza opiera się na zasadzie podobieństwa w formie i sposobie postępowania oraz na założeniu, że każda istota rodzi istotę podobną do siebie. Lalka wyobraża osobę, której chce się zaszkodzić. Po odmówieniu odpowiednich "modlitw obrzędowych" wbija się w nią szpilki z myślą zranienia osoby, którą lalka przedstawia: osoba ta będzie odczuwać bóle lub choroby w tych miejscach ciała, w których nakłuto lalkę. Magia zaraźliwa opiera się na zasadzie kontaktu fizycznego, czyli na zarażeniu. W celu wywarcia wpływu na jakąś osobę, czarownik musi mieć coś, co do niej należy: włosy, paznokcie, części ubrania, także fotografię, najlepiej przedstawiającą całą postać, ale zawsze z odsłoniętą twarzą. Część oznacza całość. To, czego się dokonuje w stosunku do jakiejś części ciała, będzie miało wpływ na całą osobę. Czarownik wykonuje zabieg z zastosowaniem odpowiednich formuł lub obrzędów, w określonych porach roku lub dnia, przy współudziale duchów, które przyzywa, aby jego działanie było skuteczne.
3.HISTORIA MAGII I OKULTYZMU
Pierwsze wzmianki na temat magii pochodzą z roku 870 przed narodzeniem Chrystusa. Kult zła i jego bożków znany był już w starożytności. Wierzono, że pod bogami np. nieba, ziemi, wody są także duchy przyrody, czyli żywioły. Swój udział w tworzeniu historii magii mają również Żydzi. Stworzyli system magiczny, który zawarli w tzw. “talmudzie babilońskim”. Niektórzy uważają, że wyspa Atlantyda, której istnienie jest do dzisiaj dyskusyjne, była właśnie takim centrum okultyzmu. Podobno pito tam czarną krew z byka aby wywołać demoniczne siły. W średniowieczu wierzono z kolei, że każdym człowiekiem rządzi potężny demon, jeden z siedmiu “duchów planetarnych”. Mag poprzez ceremonie i zaklęcia może zjednać sobie przychylność i współdziałanie demona, a tym samym mieć magiczny wpływ na konkretnego człowieka. Zjawisko magii rozpowszechniło się bardzo szybko w średniowieczu, ogarniając swym zasięgiem Azję, Afrykę i Europę.
Uważa się, że wysoka magia narodziła się w Persji, a pierwszymi magami byli kapłani Zaratustry.
Prawdopodobnie tak, choć nie ma tu pewnych danych. Bywało, że tych kapłanów, mędrców wiązano z przedstawionymi przez św. Mateusza magami, którzy, kierując się jakąś tajemniczą gwiazdą, mieli przybyć ze Wschodu do małego Jezusa. Dziś w dalszym ciągu toczy się debata, kim mogli być ci magowie. Według współczesnej wiedzy o Ewangelii jest to midrasz, czyli pewna opowieść, obrazowo ilustrująca to, co św. Łukasz wyraził w sposób bardziej abstrakcyjny słowami Symeona: Moje oczy ujrzały (...) światło na oświecenie pogan (Łk 2, 30-32). Magowie ci reprezentują więc rozmaitych mędrców, którzy przybyli złożyć pokłon Chrystusowi.
Właśnie – w historii pojawiały się próby pogodzenia magii z religią, które odwoływały się do sceny pokłonu magów. W XIX w. Eliphas Levi, niedoszły katolicki ksiądz, praktyk i teoretyk magii, stwierdził, że magia i chrześcijaństwo nie wykluczają się, ale wzajemnie uzupełniają. Czy połączenie magii z wiarą jest możliwe?
Nie, nie jest możliwe. Dlatego że z samej definicji, którą dałem na początku, wynika, że magia jest próbą zawładnięcia nadprzyrodzonymi siłami, natomiast wiara jest zawsze postawą przyjęcia daru, postawą pokory: błagam, proszę, a nie rozkazuję. To Bóg jest wszechmocny, a nie człowiek. W Biblii magia niekiedy była rozumiana jako sposób zawładnięcia Bogiem, a to postawa pychy.
...
UWOLNIENIE_OD_ZLYCH_DUCHOW