O ODPUSTACH
Drodzy Bracie i Siostro w Chrystusie Panu!
Przyszła mi do głowy myśl, aby podzielić się z Wami informacjami o odpustach w Kościele Katolickim. Dla większości z Was będą one tylko przypomnieniem znanych prawd wiary, ale dla niektórych, mogą być wiedzą, którą warto przyswoić i stosować codziennie. Z każdym dniem zbliżamy się do kresu naszej ziemskiej pielgrzymki, po której czeka nas wieczność: dla jednych w Niebie, dla innych w czyśćcu, jeszcze dla innych w piekle.
Wiemy, że są dwie kary za grzechy: kara wieczna w piekle za grzechy śmiertelne i kara doczesna za grzechy powszednie i za grzechy śmiertelne, które zostały nam odpuszczone w sakramencie pokuty, za które, tu na ziemi, nie dokonaliśmy jeszcze zadośćuczynienia.
Pan Jezus w nieskończonej Swojej ku nam Miłości udzielił Kościołowi św. moc nadawania odpustów, to jest darowania poza spowiedzią kar doczesnych, które mieliśmy odpokutować tu, żyjąc na ziemi, albo po śmierci w czyśćcu. Darowanie kary doczesnej określa się terminem „odpust”. Odpust jest zupełny lub cząstkowy, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w całości lub w części. Odpust można uzyskać dla siebie lub dusz w czyśćcu, ale nie dla żyjących.
Pamiętać należy, że dla uzyskania odpustu trzeba być koniecznie w stanie łaski uświęcającej. Trzeba również dokładnie wypełnić wszystkie warunki, konieczne dla uzyskania odpustu. Na przykład, dla uzyskania odpustu zupełnego wymagane są trzy warunki: spowiedź sakramentalna, Komunia św. i modlitwa w intencji Papieża.
Dawniej w modlitewnikach, książeczkach do nabożeństwa, książkach religijnych wykazywane były rodzaje odpustów z podaniem ilości dni lub lat i niekiedy imienia Papieża i daty udzielenia odpustu. Po Soborze Watykańskim II zaniechano tego zwyczaju. Nie znam powodów tej decyzji. Obecnie modlimy się nie wiedząc, czy za odmawianą modlitwę uzyskujemy jakiś odpust czy też nie. Jestem przekonany, że udzielone w przeszłości przez Papieży odpusty zachowują swoją moc w Niebie i nadal są przez Pana Boga honorowane. Myślę, że dobrze jest wiedzieć o rodzaju odpustów za odmawiane przez nas modlitwy, litanie, akty strzeliste itp., warto też w naszych modlitwach korzystać z tekstów, ułożonych prze wielkich Świętych Pańskich, teologów czy papieży, na które udzielono odpustów.
Myślę też, że wiedza o odpustach może zachęcić nas do częstszego odmawiania modlitw. Musimy jednak pamiętać, aby nie popaść w przesadę, wynikającą z chęci uzyskania jak największej ilości dni czy lat odpustów. Nie możemy zamienić się w zbieracza czy kolekcjonera odpustów dla zaspokojenia naszej próżności, dobrego samopoczucia, wynikających z pychy. Może przecież zajść taka sytuacja, że ten „zbieracz” po zgromadzeniu 100 lub więcej lat odpustów, mógłby zaprzestać zanoszenia modlitw do Boga w przekonaniu, że „uzbierane” odpusty w zupełności już mu wystarczą, że więcej mu ich nie potrzeba, bo przecież nie będzie mógł żyć więcej, niż ilość lat, na które ma „zgromadzone” odpusty. Musimy o tym pamiętać. Myślę, że rozumiemy wszyscy, o jakie niebezpieczeństwo tu chodzi.
Mając w skarbnicy Łask Bożych wielką ilość odpustów zupełnych i cząstkowych, możemy z niej czerpać dowolnie. Wydaję mi się, że warto starać się uzyskiwać jak największą ilość odpustów i ofiarowywać je raczej dla dusz czyśćcowych. My, żyjący, mamy wiele okazji uzyskiwać je codziennie dla siebie, np. odpust zupełny przez półgodzinne czytanie Pisma Świętego lub półgodzinną adoracje wystawionego w kościołach lub kaplicach Najświętszego Sakramentu. Natomiast biedne dusze w czyśćcu czekają z utęsknieniem na ofiarowane przez nas modlitwy, odpusty, jałmużny, czy posty, które skracają czas ich oczekiwania na wejście do Nieba. One dla siebie już nic w czyśćcu uzyskać nie mogą. Z jakąż wdzięcznością spotkamy się po śmierci z mieszkańcami tamtego świata, gdy teraz uzyskujemy dla nich odpusty. Oni opowiedzą nam, jaką ogromną pomoc otrzymali od nas oraz jak też oni orędowali za nami przed Bogiem, wypraszając łaski dla nas i naszych najbliższych. Jakże radosne będą to spotkania!
A okazji ku temu mamy wiele, lecz nie zawsze je wykorzystujemy. O ile łatwo jest uzyskać np. 300 dni odpustu za każde odmówienie słów „Duszo Chrystusowa, uświęć mnie”, a 7 lat odpustu po wypowiedzeniu tych słów po przyjęciu Komunii św., to pochwalenie i uwielbienie Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie przez publiczne wykonanie znaku krzyża na naszym ciele w czasie, gdy idziemy lub jedziemy (w tramwaju czy autobusie) obok kościoła, wymaga już od nas zarówno wiary jak i pewnej odwagi. Z jednej strony jest możliwość wykazania swojej wiary i przyznania się do Jezusa, a z drugiej strony eliminuje to odruch dbania o naszą dobrą opinię u innych: co powiedzą o mnie…(ale nie przyjdzie do nas myśl: co pomyśli o mnie Bóg…). Więc często mijamy kościoły i nie korzystamy z nadarzającej się okazji, nie żegnamy się, i nie bierzemy skarbów, które ofiaruje nam Bóg.
W starych modlitewnikach wyszukałem dość znaczną ilość odpustów, głównie cząstkowych, ale na pewno nie wszystkich. Ograniczyłem się w niniejszym materiale tylko do odpustów cząstkowych, bo o odpustach zupełnych jeszcze można znaleźć informacje w prasie katolickiej (załączam 2 informacje z niżej wymienionych pism). Również w Internecie nie znalazłem żadnej informacji o rodzajach odpustów cząstkowych oraz o ilościach dni odpustów, imionach papieży i datach ich udzielenia. Ogromną większość odpustów można ofiarować też za dusze czyśćcowe, choć nie zawsze jest to podane w załączonym tu wykazie. Po prostu w modlitewnikach informacji o takiej możliwości przeważnie nie podawano. Imiona Papieży, udzielających odpustów oraz datę ich udzielenia w przypadkach, gdy były wymienione w modlitewnikach, skrzętnie zachowałem.
Dodatkowo załączam opracowanie Tadeusza Głowacza o odpustach, które znalazłem w piśmie „Michael” („Któż jak Bóg”) ze stycznia/lutego 2003 r. oraz informację o odpustach, podaną w piśmie „Vox Domini” („Głos Pana”) nr 3 z 2004 r.
Będę się cieszył, jeżeli materiały te zaowocują w Was, Drodzy Bracie i Siostro świadomą chęcią uzyskiwania odpustów dla siebie i zmarłych. Szczęść Boże!
Opracował Andrzej Leszczyński
IX-X.2009 r.
Modlitwa poranna Modlitwa wieczorna
Uwielbiam Cię mój Boże i kocham Cię Uwielbiam Cię mój Boże i kocham Cię
z całego serca. Dziękuję Ci, żeś mnie z całego serca. Dziękuję Ci, żeś mnie
stworzył, chrześcijaninem/ką uczynił stworzył, chrześcijaninem/ką uczynił
i w tej nocy zachować raczył. Ofiaruję i w tym dniu zachować raczył. Odpuść
Ci swoje uczynki z dnia dzisiejszego. mi wszystkie grzechy przeze mnie dziś
Spraw, aby wszystkie odbyły się według popełnione, a jeśli uczyniłem/am coś świętej Twej woli i ku większej Chwale dobrego, racz to przyjąć. Strzeż mnie w
Twojej. Zachowaj mnie od grzechu i od tej nocy i zachowaj od niebezpieczeństw.
wszelkiego złego. Łaska Twoja niech Łaska Twoja niech będzie zawsze ze będzie zawsze ze mną i z moimi mną i moimi najbliższymi. AMEN.
najbliższymi. AMEN.
(do wykorzystania krótka modlitwa poranna i wieczorna otrzymane na Jasnej Górze w Częstochowie)
Odpusty cząstkowe
1. JEZUS! MARYJA!
(25 dni odpustu za każdy raz. Odpust zupełny w godzinie śmierci. I za zmarłych. – Benedykt XIII, 1728)
2. O Pani moja, o Matko, pamiętaj, że jestem Twój. Ocal mnie i broń mnie jako rzeczy i własności Swojej
(40 dni odpustu za każdy raz, kiedy się odmówi w czasie pokusy. I za zmarłych. - Pius IX, 1851)
3. W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen
(Za nabożne wykonanie znaku Krzyża Św. na ciele 50 dni odpustu, za przeżegnanie się wodą święconą 100 dni odpustu - za każdy raz. Może być ofiarowany za zmarłych. – Pius IX, 1863)
4. Jezu, Boże mój, kocham Cię nade wszystko
(50 dni odpustu za każde odmówienie tych słów. I za zmarłych. – Pius IX, 7.5.1854)
5. Najsłodszy Jezu, nie bądź mi Sędzią, ale Zbawicielem
(50 dni odpustu za każdy raz. I za zmarłych. - Pius IX, 1851)
6. Zbawicielu świata, zmiłuj się nad nami
(50 dni odpustu raz na dzień. - Leon XIII, 1891)
7. O mój Boże, kocham Cię z całego serca
(50 dni odpustu. - Benedykt XV, 1918)
8. Bóg mój i wszystko
(50 dni odpust. - Leon XIII, 1888)
9. Niech będzie Bóg uwielbiony
(50 dni odpustu. - Pius X, 1903)
10. Chwała, cześć i uwielbienie niech będzie Boskiemu Sercu Jezusa
(50 dni odpustu. - Leon XIII, 1901)
11. Serce Jezusa, Ofiaro Miłości, uczyń ze mnie żywą, świętą ofiarę dla Ciebie, przyjemną Bogu
(50 dni odpustu za każdy raz. - Pius X, 1907)
12. Matko Nieustającej Pomocy, módl się za nami
(50 dni odpustu. - Pius X, 1914)
13. Dziewico Maryjo, Matko Boga, módl się do Jezusa za mną
(50 dni odpustu raz na dzień. - Leon XIII, 1894)
14. O Jezu, Maryjo i dobry św. Józefie, błogosławcie nam teraz i w godzinę naszego konania
(50 dni odpustu za każdy raz. - Pius X, 1906)
15. Za odmówienie modlitwy do Anioła Stróża: „Aniele Boży, Stróżu mój, mnie Tobie z dobroci Boskiej poleconego, oświecaj, strzeż, rządź i kieruj. Amen.”
(100 dni odpustu za każdy raz. Odpust zupełny raz w miesiącu i w godzinie śmierci. I za zmarłych. - Pius VII, 1821)
16. Jezu, Maryjo, Józefie! Wam oddaję serce i duszę moją
(100 dni odpustu za każdy raz. I za zmarłych. – Pius VII, 1807)
17. Święty Józefie, przybrany Ojcze Pana naszego, Jezusa Chrystusa i prawdziwy Oblubieńcze Maryi Dziewicy, módl się za nami
(100 dni odpustu raz na dzień. - Leon XIII, 1891)
18. Święty Józefie, przybrany Ojcze Jezusa, Najczystszy Oblubieńcze Maryi Dziewicy, módl się za nami do Syna Bożego, abyśmy uzbrojeni Jego Łaską mogli godnie walczyć za życia, a po śmierci być ukoronowanymi przez Niego. Amen
(100 dni odpustu 2 razy na dzień. - Pius X, 1906)
19. O Święty Józefie, Wzorze i Patronie tych, którzy czczą Najświętsze Serce Jezusa, módl się za nami
20. Ofiarowanie się. „Ja N.N., oddaję Ci z wdzięczności ku Tobie i dla zadośćuczynienia za niewierności moje, serce moje i cały/a się najzupełniej Tobie się ofiaruję i poświęcam, o JEZU najmilszy! I za pomocą Twoją postanawiam nigdy już nie grzeszyć”
(100 dni odpustu raz na dzień. Odpust zupełny raz w miesiącu. I za zmarłych. – Pius VII, 1817)
21. Za odmówienie „Ofiarowania”: „Ojcze Przedwieczny, ofiarujemy Ci Krew, Mękę i Śmierć Jezusa Chrystusa, boleści Najświętszej Panny Maryi i Świętego Józefa za odpuszczenie grzechów naszych, za wybawienie dusz w czyśćcu cierpiących, za potrzeby Matki naszej, Kościoła naszego i za nawrócenie grzeszników”
(100 dni odpustu za każdy raz. - Pius IX, 1870)
22. O Jezu mój! M...
Mi3dzian