IV. Panteon bogów skandynawskich - Asowie i pokrewni.docx

IV. Panteon bogów skandynawskich

           W mitologii skandynawskiej pojawiają się dwa boskie rody, liczniejszy ród Asów, żyjący w Asgardzie oraz ród Wanów, zamieszkujący Wanaheim. Asowie byli bardzo podobni do ludzi, miłowali się w ucztowaniu i pijatykach, byli bogami wojny. Ich świat był również podobny do Midgardu, miejsca gdzie żyli ludzie. Asom przewodził Odyn oraz Thor. Wanowie to ród spokojniejszy, w jego skład wchodzą bogowie płodności i urodzaju.

Asowie i pokrewni:

(Na podstawie: Michał Wybieralski, „Azowie – panteon bogów skandynawskich” http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,987 – uzupełnione i poprawione przez P.P.)
 

Odyn - władca bogów i ludzi, zwany również ojcem wszechrzeczy (Alfödr, Alfadhir) oraz opiekunem poległych (Walfödr), bogiem wisielców (Hangagod), więźniów (Haptagod) i przewoźników (Farmagod), sam często określał się jako Harr (wysoki), Swipall (kapryśny), Hnikarr (ognisty), Grimr (w masce), Glapswidir (zręczny sztukmistrz), Sigfodr (ojciec zwycięstwa), Blindi (ślepy), Baleygr (fałszywo patrzący), Gondlir (ten z magiczną laską), Widurr (niszczyciel), Yggr (przerażający). Snorri Sturlusson wymienił łącznie 49 imion Odyna. Bóg ten to skandynawski odpowiednik  zachodniogermańskiego Wodana (zwanego też Wotan, Wuotan) i anglosaskiego Wodena. Główny bóg Asów, ich władca, patron wojny, zwycięstwa, poległych w boju bohaterów, poezji, rolnictwa, zasiewów, mądrości, mag oraz mistrz czarów. Za cenę utraty oka wypił wodę ze źródła Mimira, co uczyniło go najmądrzejszym z bogów. Wyobrażany jako jednooki, potężny starzec przywdziany w błękitny płaszcz, kapelusz z szerokim rondem, który kładzie cień na część twarzy i oko, z kijem w ręku. Uważany jest za wynalazcę znaków runicznych i magii runicznej, co czyni go patronem poetów. Poezja nosiła miano daru, wynalazku, zdobyczy, napoju Odyna (miód poezji – czyli po prostu miód pitny, wierzono, że po jego wypiciu słowa same wchodziły w usta poety). Bóg ten zamieszkiwał Gladsheim, jego pałacem w Asgardzie była Walhalla. Odyn był synem Borra, bratem We i Wiliego, jego żoną była Frigg, a także Freja i Jord. Należały do niego dwa kruki – Huginn (Pamięć) Muninn (Myśl), które przynosiły mu wieści z ziemi, ośmionogi rumak Sleipnir (spłodzony przez Lokiego), wilki Geri i Freki. Własność Odyna stanowiły okręty Skidbladnir i Naglfar, niechybna włócznia Gungnir, pierścień Draupnir, tron Hlidskjalf (z którego to można było obserwować cały świat). W dniu ostatecznej walki bogów Odyn miał zostać pożarty przez Fenrira. Środa jest dniem Odyna w języku angielskim (Wednesday), a także w duńskim, norweskim i szwedzkim (onsdag).

Odyn na Sleipnirze, malowidło z kamienia runicznego z Gotlandii, Szwecja

Artystyczna wizja Odyna na Sleipnirze

Thor - pierworodny syn Odyna, władca piorunów; zwany też Thórr. Jeden z ważniejszych bogów skandynawskich jak również najbardziej poważany i lubiany przez ludzi – wnioskujemy to po występowaniu jego imienia jako członu w nazwach geograficznych np. Thorsnes, Thorshofn na Islandii, czy Thorsberg, Thorsey w Norwegii oraz imionach skandynawskich zarówno męskich jak i żeńskich: Thorkel, Thorir, Thorgrim, Thorbjorn – ty tylko jedne z wielu. Jego atrybuty to Młot Mjölnir, Pas i Żelazne Rękawice. Władał piorunami, patronował domowi, rodzinie, urodzajom, trzodzie. Jego żoną była wieśniaczka Sif, symbolizująca Ziemię. Przez plamiona germańskie czczony był jako Donar, a przez Sasów pod imieniem Thunera. Germanie nadali czwartkowi imię Thora - "donnerstag", podobnie uczynili Anglicy - "thursday" i Duńczycy, Norwegowie oraz Szwedzi - "torsdag". Młot Thora zasługuje na szczególną uwagę ze względu na jego znaczenie i magiczne atrybuty, był bronią, która siała postrach wśród wszystkich istot żywych, a zwłaszcza olbrzymów, których Thor jak i wszyscy bogowie nienawidzili i pragnęli za wszelką cenę zabić. Mjölnir noszony był przez Wikingów w postaci amuletu mającego charakter ochronny.

© Ateista.pl – replika amuletu Mjölnira


Mårten Eskil Winge, Thor walczący z gigantami.
           

Modi i Magni – dwaj synowie Thora i olbrzymki Jarnsaksy.
 

 Jord – bogini ziemi, matka Thora.

Tyr - syn Odyna,; inaczej Tiu, Thingsus. Bóg wojny, prawa, ćwiczeń atletycznych, sprawiedliwości. Pozbawiony jednej ręki (odgryzł mu ją Fenrir – Tyr był jedynym z bogów, który nie bał się podejść do Fenrira). Przypuszcza się, iż składano mu ofiary z ludzi. Germanowie nadali wtorkowi imię Tyra: niemiecki "dienstag", angielski "tuesday", duński "tirsdag". Wierzono, że Tyr przynosi pomyślność w bitwie, to właśnie on decydował o rezultacie walki. Według Snorriego, często mówiono o mądrych „mądry jak Tyr”. Wielu wojowników swój nowo-wykuty oręż zdobiło runami i dwukrotnie wzywało Tyra by poświęcić broń.

Baldur - syn Odyna i Frigg; występuje również jako Baldr lub Balder. Potomek Odyna, patron słońca letniego i światła. Był skandynawskim odpowiednikiem Apolla, ulubieńcem zarówno bogów jak i ludzi – według Snorriego słońce świeciło dla niego. Jego życiu zagrażała śmierć, by go przed nią uchronić jego matka kazała przysiąc wszystkim rzeczom, iż nie uczynią mu krzywdy. W roztargnieniu zapomniała jednak o jemiole. Według jednej z legend Loki nakłonił ślepego Hödura, by ten cisnął w Baldura gałęzią tej rośliny, co spowodowało śmierć boga światła. Inna wersja mitu głosi, iż między Hödurem a Baldurem nawiązała się rywalizacja o przepiękną Nannę. Ślepy bóg zdobywa miecz Miming lub Misteleinn (co oznacza "jemioła"), któremu nikt nie mógł się oprzeć i zabija Baldura. Wydarzenie to wstrząsnęło bogami i zostało odczytane jako zapowiedź ich zmierzchu, czyli dnia Ragnarök.

Nanna - małżonka Baldura; z rozpaczy po śmierci męża rzuciła się na stos pogrzebowy i spłonęła wraz z jego ciałem.

 Forseti – syn Nanny i Baldura, bóg sprawiedliwości.

Bragi - bóg pieśni, poezji, wymowy. Potomek Odyna i Frigg, jego żoną była Iduna. Przedstawiany był jako starzec z długą i siwą brodą. Wspólnie z Hermoderem witali i przyjmowali w Walhalli poległych w boju wojowników. Z postacią Bragiego wiążą się dwa określenia: "Opowieść Bragiego" - długa, interesująca historia; oraz "Puchar Bragiego" - puchar, który musiał wypić każdy król, który obejmował tron po przodkach.

Iduna - zwana także Idunn, Ithunn. Żona Bragiego, córka karła Svalda, uosabiała porę roku pomiędzy marcem a wrześniem. Posiadała magiczne, złote jabłka, które przechowywała w Asgardzie. Bogowie spożywali je, by zachować nieśmiertelność i wieczną młodość.

Widar (Vidar) - patron milczenia, rzekomo dorównujący siłą samemu Thorowi;

Hermod - syn Odyna, jego poseł;
           

Loki – nie wiadomo czy należał do rodu Asów, był jednak początkowo ulubieńcem bogów, a wszystkie jego występki uchodziły mu na sucho do czasu gdy nie doprowadził do śmierci Baldura. Stał się patronem kłótni i niezgody. Wraz z olbrzymką Angrbodą wydał na świat trzy potworne istoty: wilka Fenrira, węża Midgardu (Jörmunganda) oraz Hel. Nakłonił Hödura, by ten zabił Baldura. Jedna z wielu wiążących się z nim legend głosi, iż dał życie demonom, którym przewodził podczas walki bogów ze złem, czyli zmierzchu bogów. Loki był uosobieniem żywiołu ognia, sam zrodził się z iskry zapalającej poszycie leśne wyspy Laufey. Ojcem (wytwarzającym iskrę) jego był Farbauti.

Siguna - małżonka Lokiego, znana również jako Sigyn – urodziła synów Narfiego i Waliego (nie mylić z Walim, synem Odyna);
          

 Wali (Vali) - syn Odyna, strażnik sprawiedliwości; najmłodszy potomek Odyna i olbrzymki Rind. Miał przeżyć zmierzch bogów. Podobnie jak o Widarze, nie wiemy o nim wiele.
          

 Frigg - żona Odyna, matka bogów. Bogini małżeństwa oraz rodziny.
   

Heimdal - bóg światła, strażnik niebios na moście Bifrost (tęczy) – legenda głosi, że stworzył on klasy w społeczeństwie skandynawskim, Jarla - wojownika, Karla – wolnego chłopa i Thralla - niewolnika.
           

Hermod - czasem jego imię występuje jako Hermodr. Syn Odyna, boski poseł. Wspólnie z Bragim witał i podejmował w Walhalli zmarłych na polu bitwy. Odbył bezskuteczną podróż do krainy umarłych – Niflheim - by wydobyć stamtąd Baldura. Został zabity przez swojego brata - ślepego Hödura.
           

Hödur - zwany też Hedr, Hödr, Hodur, Hoder, Höthur. Władca ciemności, przedstawiany jako ślepy starzec. Przeciwieństwo Baldura, którego za namową Lokiego uśmiercił przy pomocy strzały z jemioły albo miecza. Za ten czyn został zgładzony przez strażnika sprawiedliwości - Waliego.
           

Ull – bóg narciarstwa, myślistwa i łucznictwa. Obdarzony wielką urodą. Jest kolejną postacią w mitologii, o której prawie nic nie wiemy.

Walkirie - były to dziewice, które uzbrojone jeździły po polach bitew na koniach lub wilkach, ewentualnie unosiły się nad nimi jako drapieżne ptaki. Ich obecność była zwiastunem śmierci wojowników. Walkirie wynajdowały wśród poległych bohaterów i przyprowadzały ich na uczty Odyna w Walhalli, gdzie podawały do stołów. Imiona najbardziej znanych Walkirii to: Brunhilda, Hildr, Gudr, Herfjöturr, Hlökk. Oznaczały one "walkę" i "okowy wojny". Słowo to oznacza "wybierająca poległych".